پاورپوینت کامل عشق، تعبیر شاعرانه نام توست ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عشق، تعبیر شاعرانه نام توست ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عشق، تعبیر شاعرانه نام توست ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل عشق، تعبیر شاعرانه نام توست ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

۲۲

بانوی من!

هرجا هرچه از کربلا شنیدم، نام تو کنارِ همه نامها بود.

هرگاه، هرچه پرسیدم، پاسخش تو بودی.

پرسیدم: «بچهها؟»

گفتند: «عمه زینب کنارشان بود.»

پرسیدم: «زنها؟»

گفتند: «بانو، سنگِ صبور غمهاشان بود.»

پرسیدم: «حسین؟»

گفتند: «خواهر، همپای او بود و همرازش.»

پرسیدم: «سجاد و اسیران؟»

گفتند: «پرستار کربلا، التیامبخشِ دردهاشان بود.»

پرسیدم: «یزید؟»

گفتند: «فرزند فاطمه و علی، پایههای کاخ ظلمش را درهم شکست.»

پرسیدم: «کربلا؟»

گفتند: «در کربلا میماند، اگر زینب نبود»

و اینها همه تو بودی و من فهمیدم هرجا هرکه نام از عشق میبرد، تعبیرِ شاعرانهای از
تو میکند.

فهمیدم کودکان حرم بعدِ تو بار دیگر یتیم شدند و زنها بار دیگر غریب.

فهمیدم زخم سجاد، نوازشِ دستانِ مهربانِ تو را میطلبید و حسین، اهلبیتش را به
شهامتِ پنهان در کلام تو سپرده بود.

بانوی کربلای عشق!

طراوت نام تو، ذکرِ خشکی لبهای من است!

اکنون باور من جز این نیست که:

«شیعه میپژمرد، اگر زینب نبود»

متنهای برگزیده مسابقه گزینه ۱

زندگی خالی نیست

مهربانی هست

ایمان هست

ایثار هست

تا برای مقصد قرب الهی انتظار باید کشید

از خدا خواهیم ایمان و عمل تا برای آخرت باشد ثمر

عاطفه قربانعلیزاده، کاشان

این دنیای زیبا و اغواگر را میتوان به سفری تشبیه کرد. مسافران انسانهایی باشعور و
مختارند که به سه گروه تقسیم میشوند. گروهی که با طی مسیر و سفر از زیباییها و
نعمات آن استفاده میکنند و شکرگزار الهیاند و از اموری که مربیان آنها گوشزد
کردهاند، عدول نمیکنند و به راه خود ادامه میدهند. گروه دوم، هنگام گذر، مجذوب آنی
تفریحهای زودگذر آن میشوند و چند صباحی دست از سفر برمیدارند و به حاشیههای ریل و
سفر خود منحرف میشوند و پس از کمی تأخیر، با نهیب زدن به خود، راه را ادامه میدهند.
گروه سوم آنچنان بیخود لذتها میشوند و چنان از راه باز میمانند که دیگر نای برگشتن
یا ادامه دادن راه را ندارند. گروه اول، پیروز مسابقهاند و بهشتی. گروه دوم،
عقبماندگان، پشیمانان، توبهکنندگان و به راه بازگشتهگانند و گروه سوم، همان
بازندگانِ دوزخیاند.

محمدرضا مجاهد، قم

نوجوان یعنی صفا. نوجوان یعنی نشاط. نوجوان یعنی صعود به قلههای پرنشاط. نوجوان
یعنی بهار. نوجوان یعنی شکوه. نوجوان یعنی شکوه نوبهار. نوجوان یعنی صداقت. نوجوان
یعنی نگاه پر انتظار.

زهرا آزاد، تهران

باید به آن دورها نگریست. باید راه مستقیم را پیمود تا به سر منزل مقصود رسید. این
حقیقت واقعی زندگی است که آن طرف را باید دید و از غبار زندگی بیرون آمد و چشمها را
باید شست. قطار زندگی با صراط مستقیم به منزلگاه میرسد. این قطار مسافران زیادی
دارد. وسایل و لوازم مورد نیاز این سفر نیز دعا، قرآن و تمسک به ولایت است؛ چون این
سفر، طولانی و پرخطر است و سختی و مشقت فراوان دارد.

محمود نصرالله زاده سورکی، ساری

خودش را مثل این درخت خشکیده دید. بدون هیچ برگی ایستاده و قد کشیده است و هیچ
صدایی نمیشنود. هیچکس را نمیبیند. به ریل چشم دوخته است. کی صدایش را میشنود یا او
را میبیند. اطرافش چند بوته ایستاده بودند. شاید آنها هم منتظر بودند. در دوردستها،
مه همه چیز را گرفته بود. دوست داشت تا آخر این ریل میرفت. میدانست پشت این مه
چیزهایی است که الان نمیتواند ببیند. باید منتظر قطار زمان میشد. جوانههایی که با
تلاش زیاد، خودشان را از زیر سنگریزههای روی ریل بیرون کشیده بودند، امیدوارش کردند
که او هم میتواند تلاش کند و جوانهها را روی شاخههایش بنشاند. مطمئن بود، وقتی او
از پشت این مه بیرون بیاید، مثل آخر ریل، همه چیز به هم نزدیک و نزدیکتر میشود.

زهره صمدی، قم

تویی که میشناسمت، در جاری آب، در آبی آسمان و در بیکران ایینهها، در ابتدای راه
عشق و در انتهای همین راه دراز. تو را میبینم در قالبی خسته از کسوتِ مهآلود یک
عکس، ولی فریاد عشقت خواهد شکست، سکوت نگاههای خسته مرا.

تو را میشناسم، در قطره قطره شبنم مهر، بر جای مانده برگونه شقایقها.

تو را میبینم، در سلام ابرها، در گریه باران پاییز، در خشخش سلام منِ خسته دل.

و اکنون من ماندهام، در انتظار آزمونی دیگر، برای ماندن یا نماندن در این راه دراز.

چه میشود، اگر انتظار با مرگِ تنِ خسته من، به خط پایان خود نزدیک و نزدیکتر شود؟

تویی که میشناسمت، در ابتدای راهی بیانتها و نظارهگر سکوت قدمهای عابران رفته و از
تو چه پنهان، گاهی اوقات هم با سنگها حرف میزنم. من هم حال و هوایم مثل تو مهآلود
است و نوازشگرِ صورتِ از غم تکیدهام، بوسههای شبنم انتظار است. بار دیگر ردپای تو
را جستوجو میکنم. ای کاش در غربت خاک میماندم و نبودنت را نمیدیدم، سکوتِ راه را
نمیدیدم. خواب ایینهها را نمیدیدم.

تو را میبینم، در فریاد رفتگان و در سکوت بر جای ماندهها. تو را میخوانم، در امتداد
خط انتظار. در ابتدای همین ایستگاه سکوت.

دیده را برایت آسمان میسازم، تا حال و هوایت در عمر همیشه پاییزم، بهار باقی بماند.
تنهای تنها، در جادههای خاطراتت قدم میگذارم، به امید آن روزی که پشت چراغ قرمز دلِ
خونرنگم، حال و هوایت را در یک تصادف ابری، همیشه سبز ببینم.

و گرچه رفتن خود را از یاد نبردهام، آمدنم نیز کمتر از جنس شیشه نیست، شیشهای که با
سرانگشت خاطرات غمگین و غمزدهام، یک یادگار ترک خورده را با خود به یادگار دارد.
حالا من ماندهام، در ابتدای این راه، تنها و تنها. من ماندم و یک معمای بیجواب، با
سفری تلخ در امتداد اندوه. من ماندم و هجرتی در حکم جبر، در حَذَر از عشق. من ماندم
و یک فریاد فرهادشکن، در سکوت امواج مهآلود. من ماندم و کلامی به اتمام نرسیده، از
لغتنامه تمنا. زمانه مانده در سقوط اشکی از غربت چشم من.

حاتم همتی، قم

به انتهای جزیره، به چشمان ستاره سفر خواهم کرد

به سوی آب و ایینه، با ققنوس و شراره سفر خواهم کرد

برای دیدن اطلسی و اقاق