پاورپوینت کامل هم دنیا و هم آخرت ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هم دنیا و هم آخرت ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هم دنیا و هم آخرت ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هم دنیا و هم آخرت ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

۸

عمل به توصیه های قرآن کریم در زمینه رفتار با والدین و گذشتن از مصالح شخصی برای
خدمت به آنان، بی تردید جهادی بس دشوار ولی پربار است.

چه بسیارند کسانی که تاریخ از موفقیت ها و کامیابی های آنان سخن رانده و راز آن را
در قدردانی و حق شناسی از پدر و مادر دانسته است. مثال زنده و جاری آن، توفیق و
عزّت رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت آیت اللّه خامنه ای ـ دام ظله ـ است که در مقام
رفیع رهبری، امت را هدایتگر است و این همه را مدیون خدمت به پدر خویش، حضرت آیت
اللّه حاج سید جواد خامنه ای(ره) دانسته است که در راه یاریش از همه مصالح شخصی چشم
پوشید.

«بشارت» داستان زیر را از معظم له نقل می کند تا درسی باشد برای همه کسانی که
می خواهند نسبت به ذی حقوق، حق شناس باشند و قدردان؛ چرا که به باور دینی ما، راز
آغاز موفقیت ها و تداوم شادمانی ها همه و همه در سایه حق شناسی و قدردانی نسبت به
خالق و خلق نهفته است.

حضرت آیت اللّه خامنه ای دام ظله:

بد نیست من مطلبی را از خودم برای شما نقل کنم. بنده اگر در زندگی خود در هر
زمینه ای توفیقاتی داشته ام، وقتی محاسبه می کنم به نظرم می رسد که این توفیقات
باید از یک کار نیکی که من نسبت به یکی از والدینم کرده ام باشد. مرحوم پدرم در
سنین پیری تقریباً بیست و چند سال قبل از فوتش (که مرد۷۰ ساله ای بود) به بیماری آب
چشم، که چشم انسان نابینا می شود، دچار شد. بنده آن وقت در قم بودم. تدریجاً در
نامه هایی که ایشان برای ما می نوشت، این روشن شد که ایشان چشمش درست نمی بیند. من
به مشهد آمدم و دیدم که چشم ایشان محتاج دکتر است. قدری به دکتر مراجعه کردم و بعد
برای ایام تحصیل به قم برگشتم. چون من از قبل ساکن قم بودم. باز ایام تعطیل شد و من
مجدداً به مشهد رفتم و کمی به ایشان رسیدگی کردم و دوباره برای تحصیلات به قم
برگشتم. معالجه پیشرفتی نمی کرد.

در سال۴۳ بود که من ناچار شدم ایشان را به تهران بیاورم. چون معالجات در مشهد جواب
نمی داد. امیدوار بودم که دکترهای تهران، چشم ایشان را خوب خواهند کرد، [امّا] به
چند دکتر که مراجعه کردیم، ما را مأیوس کردند. گفتند: هر دو چشم ایشان معیوب شده و
قابل معالجه و اصلاح نیست. البته بعد از دو سال، یک چشم ایشان معالجه شد و تا آخر
عمر هم چشمشان می دید. اما در آن زمان مطلقاً نمی دید و باید دستشان را می گرفتیم و
راه می بردیم. لذا برای من غصّه درست شده بود. اگر پدر را رها می کردم و به قم
می آمدم، ایشان مجبور بود گوشه ای در خانه بنشیند و قادر به مطالعه و معاشرت و
هیچ کاری نبود و این برای من خیلی سخت بود. ایشان با من هم یک انس بخصوصی داشت. با
من دکتر می رفت و برایش آسان نبود که با دیگران به دکتر برود. بنده وقتی نزد ایشان
بودم برای ایشان کتاب می خواندم و با هم بحث علمی می کردیم و از این رو با من مأنوس
بود. برادرهای دیگر این فرصت را نداشتند. به هر حال من احساس کردم که اگر ایشان را
در مشهد تنها رها کنم و به قم بروم، ایشان به یک موجود معطّل و از کار افتاده تبدیل
می شود و این مسأله برای ایشان بسیار سخت بود. برای من هم خیلی ناگوار بود. از طرف
دیگر اگر می خواستم ایشان را همراهی کنم و از قم دست بردارم، این هم برای من غیر
قابل تحمل بود، زیرا که با قم انس گرفته بودم و تصمیم گرفته بودم تا آخر عمر در قم
بمانم و از قم خارج نشوم. اساتیدی که من در آن زمان داشتم ـ بخصوص بعضی از آنها ـ
اصرار داشتند که من از قم نروم. می گفتند اگر تو در قم بمانی، ممکن است که برای
آینده مفید باشی. خود من هم خیلی دلبسته بودم که در قم بمانم. بر سر یک دو راهی گیر
کرده بودم. این مسأله در اوقاتی بود که ما برای معالجه ایشان به تهران آمده بودیم.
روزهای سختی را من در حال تردید گذراندم.

یک روز خیلی ناراحت بودم و شدیداً در حال تردید و نگرانی و اضطراب به سر می بردم.
البته تصمیم من بیشتر بر این بود که ایشان را مشهد ببرم و در آنجا بگذارم و به قم
برگرد