پاورپوینت کامل قرآن در ادب فارسی;نخستین موعظه ۲۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قرآن در ادب فارسی;نخستین موعظه ۲۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قرآن در ادب فارسی;نخستین موعظه ۲۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قرآن در ادب فارسی;نخستین موعظه ۲۳ اسلاید در PowerPoint :

۶۳

خداوند بزرگ در سوره ی فرقان، حکایت ظالمی را نقل می کند که روز قیامت، دست خود را
می گزد و برخویش نفرین می کند. سپس، آروزهای او را در آن روز شگفت، بیان می کند. از
بیان خداوند در سوره ی یاد شده، چنین برمی آید که آن ظالم، در آن لحظه که خود را
مقابل نامه ی اعمالش می بیند، دو آروزی بزرگ دارد: نخست اینکه کاش رهی را برمی گزید
که رسول خدا (ص) گفته بود، و دیگر آنکه کاش با کسی که در دنیا دوست شده بود، هرگز
آشنایی نمی یافت. از عبارت قرآن، می توان دریافت که در واقع، او این سرنوشت شوم خود
را به گردن دو عمل خویش می اندازد: عمل اول او نا همراهی و نا رفیقی با پیامبر بود
وعمل دومش، همراهی و رفیقی با یکی از گمراهان روزگار.

و یوْمَ یعضُّ الظّالِمُ عَلی یدَیهِ یقُولُ یا لَیتَنِی اتّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ
سَبیلاً. یا وَیلَتی لَیتَنی لَمْ اتَّخِذْ فُلاناً خلیلاً.۱

[به یادآر!] روزی را که ظالم، دست خود را به دندان می گزد. [در آن هنگام] می گوید:
کاش با رسول (ص) همراهی می کردم! وای برمن! ای کاش فلان کس را به دوستی نمی گرفتم!

همان گونه که از آیه، به خوبی برمی آید، پشیمانی چنین ظالمی را در چنان روزی، به
انتخاب های غلط او درباره ی دوستانش برمی گردد. او افسوس می خورد که چرا «مع
الرسول» نبوده است؛ یعنی، دوستی به خوبی و پاکی پیامبر(ص) برنگزیده است، و چرا
فلانی که را که از بدترین آدمیان بوده، دوست خود کرده است.

چنین آیاتی، به مثابه ی زنگ خطری است که قرآن به صدا در آورده است و از ما می خواهد
که سرنوشت خود را به دست کسانی که از گمراهان اند، نسپاریم. نکته ی بسیار باریک و
زیبایی که در ادامه ی آیه می آید، این است که همان شخص ظالم، توضیحی درباره ی دوست
گمراه خود می دهد. بعد از آنکه خود را نفرین می گوید و از دوستی با کسی که گمراهش
کرده، اظهار ندامت می کند، جمله ای در وصف آن دوست گمراه خود به زبان می آورد:
لَقَدْ اَضَلَّنی عَنِ الذِّکْرِ بَعْدَ إذْ جائَنی۱؛ «او مرا از ذکر، گمراه کرد،
بعد از آنکه ذکر مرا آمد.» یعنی او را از نعمتی غافل کرد که در اختیارم بود، ولی
قدرش را نمی دانستم. مفسّران درباره ی مصداق «ذکر» در این آیه، چندین سخن گفته اند؛
ولی مشهورترین قول، این است که مراد از «ذکر» در این آیه، ایمان و قرآن است. در
قرآن، کلمه ی ذکر به معنای قرآن آمده است۲ و همچنین ادامه ی همین آیه، درباره ی
مهجور بودن قرآن است، قرینه و دلیلی دیگر برمعنا و مصادق ذکر در آیه ی پیش گفته
است؛ زیرا خداوند در ادامه ی این آیه، سخن رسول (ص) را نقل می کند که به درگاه الهی
نالیده و گفته است که خدایا، قوم من قرآن را رها کرده و مهجور گذاشته اند.۳

حتی اگر نگاه خود را به معنای لغوی «ذکر» محصور کنیم و به مصداق هایی که برای آن
گفته اند، توجه نکنیم، باز نمی توان «گمراهی از ذکر» را به معنایی متفاوت با «غفلت
از قرآن» پنداشت؛ زیرا ذکر، یعنی یادآوری خدا، و به حق، همه قرآن، یادآوری خدا،
حکمت و نعمت های اوست. بنابراین می توان از مفهوم کلی آیه، چنین فهمید که آن شخص
ظالم، در دنیا، دوستی داشته است که او را از قرآن جدا و غافل کرده و همین موجب چنین
سرنوشت شوم و ناخوشایندی برای او شده است. اگر این تفسیر ساده و مستقیم را بپذیریم،
باید قبول کنیم که خداوند با این آیات، به ما هشدار می دهد و گوشزد می کند که دوری
و مهجوری از قرآن، عاقبت انسان را به ورطه هلاکت و شقاوت می اندازد. بنابراین،
هرکه ما را بیش از دیگران به قرآن نزدیک تر کند، دوست بهتری است و بدترین دوستان،
کسانی هستند که میان ما و قرآن فاصله می انداز