پاورپوینت کامل قرآن و دانش;نسبیت زمان در قرآن ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قرآن و دانش;نسبیت زمان در قرآن ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قرآن و دانش;نسبیت زمان در قرآن ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قرآن و دانش;نسبیت زمان در قرآن ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

۵۰

وَ إنَّ یوماً عِندَ رَبِّکَ کَاَلْفِ سَنَهٍ مِمّا تَعُدّونَ.۱

و یک روز نزد پروردگارت، همانند هزار سال از سال هایی است که شما می شمرید.

خلاصه ی نظریه ی نسبیت۲:

گذر زمان امری مطلق و ثابت نیست، بلکه سرعت یا کندی آن در شرایط گوناگون متفاوت
است.۳

هنگامی که می گوییم اتومبیلی با سرعت ۱۸۰ کیلومتر در یک جاده حرکت می کند، در
حقیقت، مقدار حرکت را نسبت به اشیا و اشخاص ساکن سنجیده ایم و گرنه همین اتومبیل،
نسبت به اتومبیل دیگر که با سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت حرکت می کند، تنها ۸۰ کیلومتر
سرعت دارد. هم چنین سرعت آن نسبت به اتومبیل سومی که سرعتش ۱۸۰ کیلومتر در ساعت
است، صفر خواهد بود. حال اگر سرعت آن را نسبت به هواپیمایی بسنجیم که ۸۰۰ کیلومتر
در ساعت حرکت می کند، سرعت آن برابر منهای۶۲۰ کیلومتر در ساعت خواهد بود.

این مقایسه ها و نسبت سنجی ها در قلمرو جهان مادّی و طبیعی است. همین مقایسه را
می توان عیناً نسبت به جهان غیرمادّی ومجرّد نیز منظور داشت. آیا زمان در جهان
مادّی و غیرمادّی به طور یکسان جریان دارد؟ آیا اصولاً در جهان غیرمادّی،زمان جریان
دارد؟ به بیان دیگر، رابطه ی زمانی میان جهان مادّی و جهان مجرّد (مثلاً عالَم
برزخ) چگونه است؟

این ها مسایلی است که دست ما به آسانی، به آسمان بلند آن نمی رسد، ولی آیاتی در این
باره وجود دارد که چشم اندازهای روشنی را فراروی ما قرار می دهد. برخی از این آیات،
آن هایی هستند که به مسأله ی «نسبیت زمان» اشاره دارند. یکی از آن ها همان آیه ای
است که در طلیعه ی بحث آمد:

وَیسْتَعْجِلوَنَک بِالعَذابِ ولَن یخِلفَ وَعْدَهُ وإنَّ یوماً عِندَ رَبِّکَ
کَألفِ سَنَهٍ مِمّا تَعُدّونَ.

آنان از تو می خواهندکه در عذاب دادنشان شتاب شود؛ در حالی که خداوند هرگز از
وعده ی خود تخلّف نخواهد کرد و یک روز نزد پروردگارت، همانند هزار سال از سال هایی
است که شما می شمرید.

چنان که در این آیه می بینیم یک روز قیامت به اندازه ی هزار سال قلمداد شده است.

[یک روز قیامت هزار سال دنیا ۳۶۵۱۰۰۰۳۶۵۰۰۰ روز دنیا]

به راستی، اگر از ما بپرسند قیامت کی بر پا خواهد شد، چه پاسخی خواهیم داد: هزار
سال دیگر؟ یک میلیون سال دیگر یا یک میلیارد سال دیگر؟

گروهی همین پرسش را از پیامبر (ص) پرسیدند:

یسْئَلونَکَ عَنِ السّاعَهِ أیانَ مُرسیها قُلْ إنّما عِلمُها عِنْدَ رَبّی
لایجَلّیها لِوَقِتها إلاّهُوَ.۴

درباره ی قیامت از تو می پرسند که کی فرا می رسد؟ بگو: «علمش تنها نزد پروردگار من
است و هیچ کس جز او [نمی تواند] وقت آن را آشکار سازد.»

در این آیه، تکیه بر این است که علم به زمانِ برپایی قیامت، تنها در اختیار خداوند
است و بس.

آیات دیگر به همین پرسش، به گونه ی دیگری پاسخ می دهند:

إنَّهُم یرَونَهُ بعیداً وَ نَراهُ قریباً.۵

آن ها آن روز را دور می بینند و ما آن را نزدیک می بینیم.

چرا چنین است؟ چرا مردم، قیامت را دور می بینند، ولی خداوند نزدیک می بیند؟ آیا جز
این است که گذر زمان، نزد خداوند و مردم یکسان نیست؟

همین تفاوت گذر زمان (نسبیت زمانی) را در داستان اصحاب کهف به روشنی می بینیم.
هنگامی که جوانان یکتا پرست در عهد دقیانوس برای برپایی دین خویش به پا خاستند و
آنان را تعقیب می کردند مأموران چاره ای نیافتند جز آن که در انزوا و خلوت کوه پناه
گیرند. آنان به قدرت خداوند، در خوابی بس دراز فرو رفتند و پس از سیصد و نه سال که
از خواب برخاستند، یکی از آنان پرسید: چه مدّت خوابیدید؟

قالَ قائَُِل مِنهُم کَمْ لَبِثْتُم قالوا لَبِثنا یوْماً أو بَعْضَ یومٍ.۶

گفتند: یک روز یا بخشی از یک روز.

یک روز و بخشی از یک روز کجا و سیصد و نه سال کجا؟ به راستی، آیا زمان برای کسانی
که زندگی عادی و معمولی را سپری می کردند با جوانانی که در دل غار خفته بودند،
یکسان می گذشت؟

فردی را در نظر بگیریم که از نیمه ی شب (ساعت ۱۲) تا بامداد (۶ صبح) درخواب بوده
است. فرد دیگری به طور هم زمان، کنار او همان مدّت را بیدار مانده است. آیا گذشت
زمان در