پاورپوینت کامل گلین خانم ۲۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گلین خانم ۲۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گلین خانم ۲۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گلین خانم ۲۱ اسلاید در PowerPoint :

۱۲

سلام و سپاس ننویسی ها، هیچی! هرچی می گم بنویس. بنویس: ذلیل شی الهی که
ذلیلم کردی! بنویس: الهی به زمین گرم بخوری! الهی آب و نون، سواره باشه و تو پیاده
تو کویر خدا پی اش بری و نرسی!

تو که خبر نداری ننه! از زندگی منِ سیاه بخت که نمی دونی چیزی، پس این جوری لبات و
آویزون نکن و قلمتُ کج نکن که مثلاً بده و بی ادبیه! از این بدترا ننه،
لیاقتشه. بنویس. الهی جزّ جیگر بگیره که جیگرمُ سوزوند؛ جوونیمُ گرفت اَزَم؛
خار و چروک به صورتم آوُرد. بنویس: خیر ندیده! رفتی پس الواتیهایِ خودت، من و
وِل کردی تو این خراب شده که حمّالیتُ بکنم. چِشام دراومد از بس صُب تا غروب
ریشه زدم به این قالی، دونه دونه نقشه زدم تا بره بالا و خرج سوگُلی خانم شهریِ
تو در بیاد. الهی هرچی رنج و مشقت از این سرانگشتا می ره تو اون حلقومِ پاره
پارَت، با خونپاره بیاد بیرون! سو از چِشات بره که دیگه چشام سویِ دیدنِ دو
قدمی ام رو هم نداره!

خبر نداری که تو ننه! از کجایِ این زندگیِ زهرماری ام برات بگم؟ یه شب، اون زندیق،
یه خروار بار گندم زد – که دستش قلم شه به حق همین شب و همین ساعت – ؛ همون
گندمایی که هر سال خودم، خوشه خوشه از دل زمین درآوُردم و ریختم تو دامن اون
مرتیکه بی سروپا. بار زد؛ بار همین چارچرخ خراب شده مش قنبرِ از خدا بی خبر و
رفت که رفت. دیگه تو پشتِتُ دیدی، اونو هم دیدی!

آخ ننه! نپرس که دلم خونه! دیگه خبری از اون خبر مرگ شده، نیومد که نیومد. اوّلش
منِ ساده بی خبر از همه جا اشک می ریختم گولّه گولّه، گفتم رفته خدای نکرده،
زبونم لال، تصادف کرده، پاهاش شکسته، که بشکنه به حق پنج تن، از بیخ قلم شه
الهی!

ای خُدا، ای خُدایِ بی کسون، به کی بگم من؟! تو خودت جای حق نشستی! پس کو عدلت؟!
حق و عدل اینه که منِ پیره زنِ علیل، اینجا سگدو بزنم، بپوسم و بمیرم و اون
الدنگ الوات با سوگلی خانومِ شهریش آقایی کنه؟ آخ الهی زندگیش آتیش بگیره، از
آقایی بیفته که اسمِ هرچی مرده، لکّه دار کرده!

آخ ننه! تقصیر این دلِ خونه، که تا یک کلمه می یام حرف بزنم، این اشکها هُرّی جاری
میشه! دست خودم که نیست، آره ننه، گندُمارو بار زد و رفت تو شهر، فروخت،. بعدمش
قنبر خبر آوُرد که بی غیرت خونه گرفته، ننه، سوگُلی گرفته. آخ ننه، آخ خُدا، دق
کردم، دق مرگ شدم! منُ ول کرد اینجا و رفت! قنبرِ بی خبر از خدا را هم مثلِ
ازرق شامی هر سال می فرستاد تا اَزَم پول بستونه، مالِ هر سالُ این جور تو کیسه
می کرد. اوّل زمینا برکت داشت. مثل حالا نبود که خشکسالی باشه. اون وقتا جوون
بودم. خدا جوونیُ از اونُ سوگلیش بگیره!

می رفتم سرِ زمینا، آبیاری می کردم. مثل الآن نبودم که کمرم دوتا شده، گردن و کَت
و کمرمُ با دختر هندی چرب کنم تا یه کم سرپا وایسَم. از اون روز که اون
ذی الجوشن رفت تا به حالا، صدبار کمر شکوندم و صاف کردم. نگو ننه که این دل
خونه! خُب، معلوم واسه چی رفت، نَه ننه! به خدایی که اون بالا رو مسند حق و
عدالت نشسته اگه چیزی واسَش کم گذاشته باشم. اوه! چی می گی ننه؟ خونه زندگیم،
مثِ یه تازه عروس، نو، تمیز، همه چی سرجاش! تو این دَره دهات که در عجبم، تو
این کویر خدا چه جور سبز شده، خونه زندگیِ گلین خانوم