پاورپوینت کامل خودشناسی ، مقدمه اخلاق ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خودشناسی ، مقدمه اخلاق ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خودشناسی ، مقدمه اخلاق ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خودشناسی ، مقدمه اخلاق ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

۷۲

انسان ، یک حقیقت است؛ حقیقتی که دارای ابعاد وجودی مختلفی است.
آن جا که می گوید : «وزن و شکل من» یا «غذا و رشد من» ، درباره بعد
جسمی و مادّی و طبیعی خویش سخن می گوید و آن جا که می گوید : «فکر
و اندیشه و عقل من» ، از ابعاد غیر مادّی وجود خویش خبر می دهد.

پس انسان ها ، «من»ها و «خود»های گوناگونی دارند: خود حیوانی ، خود
نباتی و خود روحانی. آنچه انسان را انسان کرده و بر سایر حیوانات برتری
داده ، همین روح ملکوتی و نفخه الهی موجود در اوست.۱

یکی از قدیمی ترین دستورهای حکیمانه جهان که به وسیله انبیای الهی
به بشر ابلاغ شده و حکیمان بزرگ جهان نیز آن را به زبان آورده اند و اعتبار
و اهمیت خودش را در طول تاریخ ، حفظ کرده و ارزش آن ، هر روز ، بیشتر
کشف شده ، این است که : «ای انسان! خودت را بشناس».

خودت را بشناس!

اگر کسی خودش را نشناسد و از عیوب و ضعف های خویش و توانمندی های
بالقوّه نفس خویش آگاهی نداشته باشد ، هرگز به دنبال خودسازی ، تهذیب
اخلاق و کسب کمالات انسانی نخواهد رفت.۲ امام علی(ع) در اهمیت
خودشناسی فرموده : «بهترین شناخت ، خودشناسی است۳ و خودشناسی ،
سودمندترینِ شناخت هاست».۴

سقراط نیز (که حدود دو هزار و پانصد سال پیش می زیسته است) در این
زمینه می گوید : «بیهوده در شناخت موجودات خشک و بی روح ، رنج مبر؛
بلکه خود را بشناس که شناخت نفس ، بالاتر از شناخت اسرار طبیعت
است».۵

گاندی در کتاب «این است مذهب من» می گوید : «من از مطالعه او
پانیشادها (قدیمی ترین کتاب مذهبی و عرفانی هند) به سه اصل ، پی بردم
که این سه اصل ، برای من ، یک عمر دستورالعمل بوده است :

اوّل . در این عالم ، برای رسیدن به حقیقت ، تنها یک راه وجود دارد و
آن ، شناخت نفس است.

دوم . هر که خود را شناخت ، خدا را هم می شناسد.

سوم . فقط یک قدرت و یک آزادی و یک عدالت واقعی وجود دارد و آن ،
قدرت تسلّط بر خویشتن و آزاد شدن نفس از هر کس و هر چیز دیگر و
رسیدن به اعتدال در وجود خویشتن است. هر کس بر خویشتن مسلّط شود ،
بر اشیای دیگر نیز مسلّط خواهد شد».۶

الکسین کارل ، فیزیولوژیست و زیست شناس معروف غربی می گوید :
«ما ، در ایجاد وسایل راحتی و سرعت در کار و تهیه ابزارهای زندگی ،
پیشرفت فراوان کرده ایم؛ ولی به هیچ وجه ، خود را نشناخته ایم. در حقیقت ،
از خود ، غفلت ورزیده ایم و در نتیجه ، پیشرفت های علمی نتوانسته است ما
را سعادتمند کند و توجّه دقیق ، نشان می دهد که اضطراب ها و
نگرانی هایمان بیشتر شده است».۷

فایده های خودشناسی

۱. خداشناسی : در حقیقت اگر «خود» انسان یا مجموعه وجود او ، با همه
ابعادش به خوبی شناخته شود ، بزرگ ترین گام در راه خداشناسی برداشته
شده است. پیامبر(ص) فرمود : «کسی که خود را شناخت ، در حقیقت ، خدا
را شناخته است».۸ این حدیث ، بازگشت به بُرهان های اثبات وجود خدا و از
جمله ، همان برهان نظم دارد و آن این است که ، اگر کسی در نظام
شگفت انگیز و نظم موجود در وجود خود مطالعه کند ، خدا را خواهد
شناخت : «به زودی نشانه های خود را در اطراف جهان و در درون جانشان
به آنها نشان می دهیم تا آشکار گردد که او حق است».۹

بدون شک ، انسان ، اُعجوبه عالم هستی است و به تعبیر امام علی(ع) در
شعری که به وی منسوب است ، نباید پنداشت که انسان ، جِرم کوچکی در
عالم هستی است؛ چرا که جهانی بزرگ در وجود او نهفته است.۱۰

۲. گرامی داشتن نفس : آن گاه که خود را می شناسیم ، درمی یابیم که خالق
حکیم ، ما را بیهوده نیافریده و وظیفه ما در جهان چیست. انسان ، اگر ارزش
خویش را بشناسد ، خود را به پستی نمی اندازد و خود را در ردیف حیوانات
قرار نمی دهد ، همچنان که اشیای قیمتی را برای تزئین چیزهای پست به
کار نمی برند.۱۱ از برخی آیات قرآن ، چنین برداشت می شود که هر کس قدر
نفس خود را فراموش نکرد ، خدا را هم فراموش نمی کند.۱۲

۳. خودسازی : انسان با خودشناسی ، خود را ارزیابی می کند. خصلت های
ناروا را از خود دور می کند و در صدد تقویت جنبه های مثبت خود بر می آید.
آن گاه ، می فهمد که در زندگی و در جهان ، چه باید انجام بدهد و چه گونه
باید رفتار کند. امام علی(ع) در این باره می فرماید : «از توجه انسان به
خودش ، انگیزه ای برای اصلاح خویشتن ایجاد می شود».۱۳

۴. دستیابی به سعادت : کسی که بخواهد از قدرت شگفت انگیز روحی خود
استفاده کند و از وجود چنین نیروهایی در درون خود آگاهی داشته باشد و در
صدد فعّال ساختن آنها و بهره مند شدن از آنها و شناخت چگونگی استفاده
از آنها برآید ، باید خود را بشناسد. به تعبیر امام علی(ع) : «کسی که خود را
بشناسد ، به بزرگ ترین رستگاری نائل شده است».۱۴

محورهای خودشناسی

۱. خودکاوی : در قرآن، آیات بسیاری وجود دارد که انسان را به خودکاوی و
توجه به نظام شگفت انگیز آفرینش خویش دعوت می کند : «انسان باید نگاه
کند که از چه چیزی آفریده شده است».۱۵

۲. شناخت استعدادها : هر فردی با توجه به جنبه های ثابت طبیعت و
شخصیتش (که به اراده خداوند ، در وجود او تعبیه شده است) از قابلیت های
ویژه ای برخوردار است که او را از دیگران متمایز می سازد. انسان ، ابتدا باید
این قابلیت ها را کشف کند تا بتواند راه موفقیّت را به آسانی بپیماید. امام
علی(ع) در این خصوص فرموده است : «هلاک شد کسی که خود را
نشناخت و ندانست که برای چه هدفی ساخته شده است».۱۶

امام صادق(ع) نیز در این باره فرموده : «شایسته نیست که مومن، خویش
را خوار و بی مقدار نماید». راوی سؤال کرد : «چگونه انسان ، خود را خوار و
بی مقدار می کند؟». حضرت جواب داد : «به کاری دست می زند که توانایی
انجام دادن آن را ندارد».۱۷

مشکل بسیاری از مردم ، این است که توانایی ها و شرایط روحی و
جسمی خود را نشناخته اند و یا نمی دانند که برای چه هدف و آینده ای
آفریده شده اند و ذوق و استعداد خود را درک نکرده اند.

۳. شناخت ارزش خود : یکی از محورهای خودشناسی ، شناخت ارزش و
عظمت انسان است؛ انسانی که پرتویی از روح الهی و مظهر صفات پروردگار
است؛ انسانی که خلیفه خداوند در زمین است و ملائک باید در خدمت او
باشند.

اگر با درون نگری به ارزش وجودی خویش پی ببریم ، شرافت و کرامت
خویش را احساس می کنیم. یعنی در می یابیم که پَستی با چنین موجود
برجسته ای سازگار نیست؛ دروغ ، نفاق و ذلّت ، با آن سازگار نیست ؛ امّا ،
گاهی انسان ، بر اثر جهل و غفلت از هویّت انسانی خود ، به ناهنجارها تن
می دهد و اسیر هوا و هوس می گردد.۱۸ خداوند در مورد آفرینش انسان
می فرماید : «هنگامی که آدمی را آفریدم ، از روح خودم در آن دمیدم ، پس
شما [ملائک] به سویش سجده کنید».۱۹

۴. شایستگی ها: یکی از محورهای شناخت ، این است که انسان ، بیش از
حد و لیاقت ، چیزی نخواهد و پا را از گلیم خود فراتر ننهد ، و یا
بلندپروازی های بی بنیاد نکند ، و یا در رشته ای که تخصص ندارد ، بیهوده
دخالت نکند. حضرت علی(ع) در این باره می فرماید : «هر که قدر خود را
بشناسد ، مردم ، او را گرامی می دارند و هر که از حد خود خارج شود و
حریم ها را رعایت نکند، مردم او را سَبُک می شمارند و به او اهانت
می کنند.»۲۰ و «کسی که به ارزش خود قانع باشد ، منافع او پایدارتر است.»۲۱

آری ، بسیاری از مشکلات اجتماعی، از بلندپروازی ها نشئت می گیرند.

۵ . حساسیت ها : خودشناسی هرگز بدون آگاهی بر عیوب و ضعف ها
امکان پذیر نخواهد بود. چنین شناختی به ما این امکان را می دهد تا : در
جهت رفع عیوب خود تلاش کنیم، گرفتار خودپسندی نشویم، در برخورد با
مشکلات زندگی، منطقی رفتار کنیم و ضعف های خود را نیز مدّ نظر داشته
باشیم.

امام علی(ع) در