پاورپوینت کامل پشت دریاها شهری است ۱۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پشت دریاها شهری است ۱۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پشت دریاها شهری است ۱۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پشت دریاها شهری است ۱۳ اسلاید در PowerPoint :

۶۶

خدا، روستا را

بشر، شهر را

و شاعران، آرمان شهر را آفریدند

که در خواب هم

خواب آن را ندیدند… .

وقتی اسم آرمان شهر می اید، ناخودآگاه یاد این شعر دکتر قیصر امین پور می افتم.
شاید به خاطر این است که این کلمه را مستقیماً در این شعر به کار گرفته اند. شاید
هم به خاطر بیان حسّی است که در خودم می یابمش!

دنیای شاعرانه من هم همیشه در پی یک «بهترین» بود. همیشه، حتّی روزهای کودکی ام، پر
بودند از تصویرهای نابی که ذهنم آنها را می ساختند؛ از یک دنیای خاص، یک «فراتر از
همه چیز». به همین خاطر، دوست داشتم چیزهای اطرافم را جور دیگری ببینم یا رابطه های
تازه ای بین آنها کشف کنم. شاید همین چیزها باعث می شد که شعر حفظ کنم، آنها را
برای خودم دکلمه کنم و تماشای پاییز باشکوه را از پشت پنجره، به داستان گفتگوی
برگ های رنگارنگ با درخت و زمین وصل کنم ( شاید دلیلش این باشد که شعر و داستان،
راهی است برای بیان آنچه که روح آدمی، آن را می طلبد).

آرمان شهر، درست در اوج روزهای نوجوانی برایم معنا پیدا کرد. دلم می خواست یک جایی
باشد، یک جایی که در زمان و مکانی معین وجود داشته باشد و اصلاً شبیه دنیایی که در
آن زندگی می کنیم، نباشد! جنس دیگری داشته باشد. آن تصویر خیالی، ماورای همه
چیزهایی بود که در زندگی روزمرّه می دیدم. رنگ و بوی خاص خودش را داشت و قالب های
خاص خودش!

قوانین ساده ای هم در آن حکمفرما بود و مهم ترینشان «عشق» بود. مردم، جور دیگری فکر
می کردند؛ شیوه رفتارشان، شکل اعتقاداتشان، رنگ و طرح زندگی شان، همه و همه، تابع
این قانون اساسی بود!

چیزی و کسی نبود که آزارشان بدهد. همه چیز در جای درست خودش بود و دنیا به شکل
عجیبی سامان داشت. در این دنیای ساده ای که در افکار من شکل گرفته بود، رنج،
جایگاهی نداشت و فقر، مفهومی از یادرفته بود و عدالت، مثل یک سیال در همه جا نفوذ
و جریان داشت؛ مثل هوا بود که در سینه مردم تنفّس می شد و هیچ وقت از حرکت
نمی ایستاد.

به چهره تکتک این مردمان که نگاه می کردم، ردّ هیچ دردی را نمی