پاورپوینت کامل زیر گذر زندگی ۱۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زیر گذر زندگی ۱۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زیر گذر زندگی ۱۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زیر گذر زندگی ۱۷ اسلاید در PowerPoint :

۴۸

حاجی یاتمز

درود بی پایانِ خدا و خوبانش بر همه شما همراهان پاورپوینت کامل زیر گذر زندگی ۱۷ اسلاید در PowerPoint و زندگی تان پر از
شور و امید، دل هایتان پر از شوق پرواز و پاهایتان در مسیر زندگی، محکم و استوار
باد!

آرمان خواهی و امید به زیستن در شهری آرمانی یا همان آرمان شهر، از آرزوهای همه
گروه ها و ملّت ها بوده و هست. مردم هر زمانه ای، به امید داشتن زندگی ای بهتر و
جامعه ای سالم تر و حرکت به سوی شهر آرمانی، روز را به شب و شب را به روز پیوند
می داده اند و در این جهت، از هیچ تلاشی دریغ نداشته اند.

در مسیر حرکت به سوی شهر آرمان ها، نقش عدّه ای از افراد، پررنگ تر و برجسته تر
می نماید و در میان این افراد، نقش اوّل، به حاکمان و فرمانروایان جامعه، ویژه است.

مسئولیت و وظیفه ای که رئیسان جامعه بر عهده دارند، مهم ترین و خطرناک ترین
وظیفه هاست و از آن سو، سود یا زیانی که به جامعه از جانب ایشان می رسد، به اندازه
بزرگی مسئولیت ایشان است. در طی راه آرمان شهر، حاکمان جامعه، رهبری راهبرد های
اساسی کشور را برای تندتر و بهتر رسیدن به جامعه ای برتر بر عهده دارند. در حقیقت،
آرمان های مردم در آرمان های حاکمان و پیشرفت آنها در عملکرد رئیسانْ خلاصه می شود.

یکی از حاکمانی که در گذشته این ملّت، نقشی بسیار منفی ایفا کرده و کارنامه ای سیاه
از خود بر جای گذاشته، مظفر الدّین شاه قاجار است.

هنگامی که ناصر الدّین شاه به قتل رسید، مردم، در دل شاد بودند که ولی عهدی چهل
ساله و با تجربه ـ که بیست سال در حاشیه، مشقِ سلطنت کرده ـ، همین که وارد شود و
بر تخت بنشیند، ایران را بهشت برین خواهد کرد. خیلی ها فکر می کردند ناصر الدّین
شاه، پادشاه پرخرجی بود و حرم خانه مفصّل او با هشتاد زن، مجالی به مصارف عام
المنفعه نمی داد و در این اواخر، به علّت پیری، کم تر به کارها رسیدگی می کرد و
خیلی از وزرا (بخصوص صدر اعظم) را به اختیار خود گذاشته بود.

البته شاه جدید، از همه این معایبْ مبرّاست و خیلی هم جوان نیست که بی تجربگی او
مایه زحمت ملّت بشود… .

ولی بعد از تاج گذاری رسمی مظفّر الدّین شاه با تأخیر یکساله، از اصلاحات مورد
انتظار مردم، خبری نبود و در، به همان پاشنه ناصر الدّین شاهی می گردید. تغییری در
زندگی مردم ایجاد نشد و کارها به دست عدّه ای بادمجان دور قاب چین و چاپلوسِ نالایق
افتاد و اوضاع، از آنی که بود، بدتر شد.

دیری نگذشت که به جای لقب های پر طمطراق شاهنشاهی، لقب «آبجی مظفّر» از جانب مردم
به او داده شد. مردم، با اعطای این لقب، او را نالایق برای پادشاهی و سردمداری کشور
ایران دانستند. اوضاع اقتصادی زندگی مردم، به حدّی بد بود که شعرهای طنزآلود ساختند