پاورپوینت کامل امام زمان(عج) و رسالت حوزه های علوم دینی ۶۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امام زمان(عج) و رسالت حوزه های علوم دینی ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امام زمان(عج) و رسالت حوزه های علوم دینی ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل امام زمان(عج) و رسالت حوزه های علوم دینی ۶۶ اسلاید در PowerPoint :

۳

حوزه های علوم دینی شیعه, تبلور عینی و تابلوی جاودانه فلسفه انتظارند

دلسوخته ترین عاشقان امام مهدی(ع), در این مهد, بالیدند و استوارترین و مایه ورترین میراث فرهنگی مهدویت را همین حوزه های مبارک آفریدند.

دست پروردگان حوزه های شیعه, هر کدام در دیار و اقلیم خویش, پرچم انتظار بودند, بر بام تاریخ آن قوم و دیار و مشعلهایی فروزان فرا راه کاروان بشر, به کعبه وصال و در تاریکستان فتنه ها, هواها, هوسها, خدعه ها و دهها بیراهه های راه گونه و سرابهای آب نما و چراغی روشن بر مناره آرمان شهر اسلام.

اینان, در سیاه ترین دوره ها, با یاری از (انتظار فرج), امید به فرج را در دلهای پاک دینان و زلال فطرتان زنده داشتند و جنبشهای عدالتخواهی و ستم ستیزی را, در جای جای دار الإسلام, در پهنه تاریخ ساز کردند. امیدی که چونان دوبال است برای تکاپو در زندگی و گذر از باتلاقها و بیغوله های جهل, دودلی و گمراهی.

مگر نه این است که ولی عصر(عج), نجات بخش بشر از کفر و ستم, در عصر سیاهیهاست.

مگر او, منادی عدالت, بر پا دارنده حدود دینی احیاگر معارف قرآنی: (این المؤمّل لاحیأ الکتاب وحدوده), بیانگر اسلام ناب محمد(ص): (أین المدّخر لتجدید الفرائض والسّنن)۱ و برپا کننده حکومت عدل الهی نیست؟

مگر غیر از این است که او, کرامتهای اخلاقی را در زندگی و جامعه بشری پیاده می کند و آرمانهای انبیاء و اولیای الهی را در این خاکستان عملی می سازد و عینیّت می بخشد؟

مگر او, کجیها و کجرویها را, سترون نمی کند و عزت و شوکت اسلامی را برفراز نمی دارد؟

و آیا حوزه های علوم دینی و عالمان فرهیخته و ربّانی, در درازای تاریخ, رسالتی جز این می جستند و تلاشی غیر این داشتند؟

مگر نه این که فلسفه وجودی حوزه ها, تبیین مکتب, پاسداری از اسلام ناب, دفاع از مظلوم, انگیختن روح عدالتخواهی, عدالت گستری, نشر علمی و عملی فضائل اخلاقی و الهی و فراورده های دینی و قرآنی, پاسداشت حدود و ثغور شریعت, زنده نگه داشتن امید به عدالت و ایجاد گشایش, برای پاکسازی زمین از همه نامردمیها و ستمهاست؟

مگر عالمان ربانی, نابودی طاغوتها و ستم شاهان و استقرار معارف و ارزشهای ناب محمدی(ص) را در همه زوایایش, وعده ندادند و خود در عمل, گواه این مدعی نشدند و در آماده سازی مقدمات فرج: رسیدن به حکومت عدل جهانی, جام شهادت را نوش نکردند؟

آری آنان چنین بودند و شاهدانی شدند گویا بر بام تاریخ بشر.

گزاف نیست اگر بگوییم کارنامه حوزه ها, جز انتظار فرج نیست. اندک تأمّلی در تاریخ حوزه های شیعه, درستی این گفت را می نماید.

با این همه, به سه رسالت اساسی که ساختار حوزه ها و بافت زندگی اندیشه وران فرهیخته عصر انتظار را تشکیل می دهد, اشارتی گذرا می کنیم:

۱. ائتمام و اقتداء: اسوه گیری از آرمانهای مهدی و سامان دادن زندگی و تلاش حوزوی و سیرت و رفتار عالم دینی و طالبان علم, براساس سیره حضرت مهدی(عج) و پرتو گرفتن از آن انسان کامل.

۲. وراثت: پاسداشت مکتب مهدی, حراست از معارف ناب اسلامی و خرافه زدایی از زلال سیمای مکتب وحی و معارف الهی.

۳. نیابت: برفراز داشتن پرچم هدایت, نگاهداشت روح عدالتخواهی و ستم ستیزی, سرپرستی امت اسلامی در غیبت بزرگ و طولانی مهدی(عج).

ائتمام و اقتداء

امام زمان (عج) و انتظار برای حوزویان, نه یک عقیده که زندگی است, زندگی علمی ـ عملی و حوزوی.

در تلقی ما, ولی عصر, سرپرست و صاحب اصلی حوزه هاست, ولی نعمت آنهاست, تغذیه فکری و مادی آنها, به عنایت اوست, هم سرباز اویند, هم برخوان نعمت او, از او چراغ راه می گیرند و رسم هدایت می جویند.

مردم نیز به آنها چنین می نگرند و ایتام آل محمد(ص), در غیبت امام و سرپرست و سرور, به حوزه ها, پناه می آورند و از آنان یاری می خواهند و راه می جویند.

با این برداشت, متولیان و سازمان دهندگان حوزه, که خود نیز به یمن وجود و عنایت و لطف او, عزّت یافته اند و سروری, بایسته است که خطوط نورانی قامت معنوی آن امام همام را تراز و شاغول سازماندهی ـ تشکیلات, بازسازی و بالنده سازی حوزه ها کنند. همّ خویش را در پی ریزی حوزه ای که خوشنودی مولاست به کار گیرند. رسالت جهانی مهدی را با همه بار معانی اش, دلیل کارِ حوزه ها کنند. حوزه ای بسازند که شاگردانش اوصاف امام عصر(ع) را قبله خویش قرار دهند و عشق به او را راه خود.

اگر مهدی, امام عصر, ولی عصر, امام زمان و صاحب عصر و زمان است, آنان نیز, زمان شناس بارآیند و پیشقراولان و طلایه داران عصر خویش, تا بتوانند, مدیر و هادی قبیله خویش شوند و زمان و روزگار و جامعه و زندگی مردم را بر راستای ویژگیها و هدفهای مهدی, سامان دهند.

اگر او, آیت کبرای الهی است, زندگی, گفتار, رفتار, مشی اجتماعی و سیره عملی و علمی آنان, صبغه الهی داشته و سیمایشان آیت و نشانه ای باشد, از جمال و جلال الهی, چهره شان خدا را فرا یاد آرد و نشست و برخاست با آنان, بر روحانیت و معنویت و ایمان, بیفزاید:

امام صادق از رسول خدا(ص) نقل می فرماید:

(قال الحواریّون لعیسی(ع) یا روح اللّه من نجالس؟ قال: مَنْ یذکّرکم الله رؤیته, ویزید فی علمکم منطقه ویرغّبکم فی الآخره عمله.)۲

این است که همنشینی و نگاه به سیمای او عبادت به شمار آمده:

(النظر الی وجه العالم عباده.)۳

اگر او, حجت خدا در زمین است, دست پروردگان حوزه به راستی حجّت بر حقانیّت اسلام برای مسلمانان باشند. معارف ناب الهی را نوش کرده و با تبلور عشق صاحب زمان در دلها, بر دنیا و زرق و برق دلربای آن, و آنچه مزاحم رسالت و تکلیف است, چهار تکبیر زنند:

(العلماء امناء الله ما لم یدخلوا فی الدّنیا)

عالمان, وقتی امین خدایند که دلبستگی به دنیا نداشته باشند.

اگر او (نوراللّه) است که در پرتو انوارش, هدایت جویان راه بینند و ره پویند, سربازان و شاگردان او نیز, باید مشعلی باشند فرا راه رهجویان و ره پویان.

به فرموده امام حسن عسکری به نقل از امام باقر(ع):

(العالم کمن معه شمعهٌ تضیءُ للناس فکل من ابصر شمعته, دعا له بخیر. کذلک العالم مع شمعهٍ, تزیلُ ظلمهَ الجهل والحیره….)۴

اگر او, به (امین الله) نواخته شده است, جهت گیری سازمان حوزه نیز, باید در این باشد که دست پروردگانی امین بپرورد: امین در رساندن معارف ناب اسلامی, امین در بیان حقایق, امین در پاسداری از عدالت, امین در حفظ ایمان و نوامیس امت, امین در نگاهداری و صرف بیت المال و… اگر امام زمان, قله های فتح ناشده دانش را در عصر خویش, فتح می کند و سرچشمه های جوشنده, دانش را می گشاید و در روزگار او, علم, به شکوفایی می رسد و بیش از نود برابر, بر میراث دانش بشر می افزاید:

(العلم سبعه و عشرون حرفا فجمیع ماجاءت به الرّسل حرفان فلم یعرف الناس حتی الیوم غیر الحرفین, فاذا قام قائمنا أخرج الخمسه والعشرین حرفاً فبثّها فی الناس وضمّ الیها الحرفین حتی یُبثّها سبعه وعشرین حرفا.)۵

حوزه های علوم دینی نیز بستری می شوند برای التقاء و ارتقای علوم و دانشهای گوناگون.

اگر او, به فرموده امام باقر(ع): خردمندانی قله سان می پرورد و مربّی عقل بشر است:

(اذا قام قائمنا وضع یده علی رؤوس العباد فجمع به عقولهم…)۶

ما نیز حوزه های علوم دینی را در این مسیر قرار دهیم و خرد ورزی را به اعماق حوزه ها بریم و در پرتو آموزشهای خرد برانگیز وحی, طالب علمانی با خرد, منطقی, آزاد اندیش و برخوردار از منطق برتر بپروریم.

اگر صاحب خلق عظیم و ولی اعظم, اخلاق بشر را به کمال نهایی می رساند و ارزشهای الهی را در عمل مردم و جامعه خویش سرشار می کند و دلسوختگان معنوی و عرفانی را مشروب می سازد:

(اذا قام قائمنا وضع یده علی رؤس العباد… وأکمل به اخلاقهم.)۷

باید نیروهای انسانی بر آمده از حوزه, تبلور اخلاق الهی و تجسم ارزشهای اسلامی باشند. در گفت و کردار و رفتار, پرتوی از کمالات و کرامات ولوی را به نمایش گذارند و نیم رخی از رخ یار را بنمایانند.

اگر او, مظهر عزت الهی است, حوزه ها نیز, دانشجویان با عزّت و مناعت طبع بسازند.

اگر او, به گاه اقتدار, پوشش ساده, غذای ساده و معیشتی چونان جدش مولای موحّدان امیرمؤمنان(ع) دارد, حوزویان نیز به گونه ای ساخته شوند که به هنگام اقتدار, فریفته دنیای پر نیرنگ نشوند و کرسی قدرت, زبونشان نکند, بلکه با تقوای الهی قدرت را رام خدمت به خلق خدا کنند که دین شناس و فقیه واقعی در فرهنگ شیعه چنین است:

(لایکون الرّجل فقیها حتّی لایبالی ای ثوبیه ابتذل وبما سدّ فوره الجوع.)۸

در یک کلام, حوزه ای سامان دهیم که طالب علمان و عالمانش رو به کوی او دارند, آهنگ انتظار در تارهای وجودشان می نوازد و عشق به مولا, از نوای ضربان قلبشان به گوش می رسد, شیفته و فرهیخته وصال اویند و در همه احوال, آماده لبیک به دعوت او. حوزه, چونان پادگانی باشد. هر وقت و هر لحظه در آماده باش کامل; چه هر آن ممکن است او از درآید و بانگ قیام سر دهد.

وراثت

عالمان ربّانی و حوزه های علوم دینی در روزگاری که امام زمان, از ما چهره پوشانده است, وارث او, در نگاهبانی میراث معرفتی دین و ایمان مردمند. بیان احکام, روشن کردن مرزهای اعتقادی, بیرون آوردن معارف,اخلاق, آداب, موازین تربیتی از متون دینی و تامین دانشهای دینی مورد نیاز جامعه اسلامی, بر آنان است. آنان در روزگار غیبت, باید محاسن و نیکوییهای معارف قرآن و اهل بیت(ع) را به نسلها بنمایانند و برتری منطق و توانایی اسلام را در برآوردن بهروزی و سعادت بشر, با زبان همان روزگار و با بهره وری از بهترین ابزار پیام رسانی به جهان, برسانند:

(العلماء مصابیح الأرض و خلفاء الأنبیاء و ورثتی وورثه الأنبیاء.)۹

این وراثت, همان زنده نگه داشتن اسلام بر فراز اعصار و امصار است:

(من جاء اجله وهو یطلب العلم لیحیی به الإسلام لم یفضله النبیّون الاّ بدرجه)

در روزگار طولانی غیبت حضرت, شیطانهای پنهان و آشکار, تهاجم خود را آغاز می کنند, تا پایه های اعتقادی مسلمانان را سست و ایمان آنان را بربایند, تنها پناهگاه مسلمانان, حوزه های علمی و اعتقادی است که باید در خور هر مورد, به دفع و رفع این زیانها و خطرها بپردازند و با بهره وری از منطق نیرومند وحی, کار وظیفه بانی و مرزداری خویش کنند:

(لو لا من یبقی بعد غیبه قائمنا,