پاورپوینت کامل امامت و فلسفه سیاسی در اسلام ۲ ۶۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امامت و فلسفه سیاسی در اسلام ۲ ۶۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امامت و فلسفه سیاسی در اسلام ۲ ۶۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امامت و فلسفه سیاسی در اسلام ۲ ۶۱ اسلاید در PowerPoint :

۲۷۶

در بخش پیشین، درباره دو کتاب مهّم عقیدتی شیخ مفید، سخن گفتیم و معلومات وسیع و گسترده او را در بُعد عقیدتی نمایاندیم. در این بخش، بر آنیم به موضوعی بسیار مهّم و اساسی که در گفته ها و آثار عالمان شیعی، از جمله شیخ مفید، مطرح بوده است، اشاره کنیم و آن امامت و فلسفه سیاسی در اسلام است که به خاطر اهمیّت آن، جدای از دانش کلام، به بررسی آن می پردازیم.

متکلمان اسلامی: شیعه، معتزله، اشاعره و… درباره امامت و سیاست و به تعبیر دیگر، فلسفه سیاسی در اسلام، بحثهای فراوان دارند. آنان، برای تبیین نظام سیاسی مورد پذیرش خود، کتابها و رساله های فراوانی تالیف کرده اند. در این میان، متفکران و عالمان شیعی، چه در دوره حضور و چه در دوره غیبت، در تبیین و تثبیت و استدلال و عرضه این مسأله مهّم و حیاتی از جایگاه ویژه ای برخوردارند. در دوره حضور پیامبر و ائمه(ع)، افزون بر تلاش پی گیر آن بزرگواران، در این راست، متکلمان ومدافعان تفکر شیعی همچون: ابوذر غفاری، مقداد، سلمان فارسی، عبداللّه بن مسعود، کمیت، هشام بن حکم، قیس بن ماصر و… از این مسأله سخن گفتند و کتاب نوشتند. در دوره غیبت، نیز، عالمان بزرگی همچون: شیخ صدوق، کلینی، ابن ابی عقیل عمانی، ابن جنید اسکافی، ابو نصر فارابی، ابوریحان بیرونی، بوعلی سینا وبالاخره عالم عالمان، و سرآمد متکلمان در اواخر قرن چهارم، شیخ مفید، به تبیین امامت و اصول فلسفه سیاسی اقدام می کنند. شیخ مفید، چنان روشن و استوار سخن می گوید که علمای همه مذاهب اسلامی را در برابر خود ناتوان می سازد. چنان عرصه را بر بزرگان فِرَق اسلامی، تنگ می کند که عدّه ای از آنان مرگ وی را آرزو می کنند و از مرگ وی نیز خوشحال می شوند.

آثار و تألیفات مفید، در این باره، فراوان است. شاید بیش از نصف آثار دویستگانه مفید، مربوط به این بحث باشد. پیش از آن که شماری از آنها را معرفی کنیم، لازم است به این سؤال پاسخ بگوییم که علّت توجّه و کثرت تالیفات عالمان شیعه، به این مسأله چیست؟ آیا همان گونه که برخی پنداشته اند، کار اینان درست نبوده است و این گونه مباحث دامن زدن به اختلافات و طرح یک حادثه تاریخی بدون فایده است که نباید آن را طرح کرد و درباره آن کتاب نوشت و یا این که هم اکنون نیز این بحث، اهمیّت دارد؟

برای پاسخ به این پرسش، لازم است، هرچند به اختصار، مفهوم امامت، قلمرو و چگونگی آن را از دیدگاه شیعه تبیین نماییم. چون برداشتی که شیعه از امامت دارد، با آنچه سایر فِرَق اسلامی از آن می فهمند متفاوت است.

شیعه معتقد است: همان گونه که پیامبر اسلام (ص) مرجع دینی و رهبر سیاسی و اجتماعی مردم بود و سخن عمل آن بزرگوار، برای دیگران حجت و سند (سوره حشر، آیه ۷; سوره احزاب آیه ۲۱.) و حکمش در اختلافات قضایی نافذ و حاکم بود. (سوره احزاب، آیه ۶; سوره نساء آیه ۵۹ و ۶۵) این مسؤولیتها پس از آن حضرت، به علی و دیگر ائمه (ع) واگذار شد. اهل سنت، به سان شیعه، تداوم مرجعیت سیاسی و اجتماعی پیامبر(ص)، پس از آن حضرت، باور دارند، ولی اختلاف آنان با شیعه، در جانشینی وی است. شیعه، معتقد است: که پیامبر اسلام(ص)، علی(ع) را به جانشینی خود برگزیده و اهل سنت، معتقدند: تعیین رهبری، پس از آن حضرت، به خود مردم واگذار شده است.

امامت، بدین معنی، در حال حاضر، جنبه تاریخی و اعتقادی دارد، نه جنبه عملی اگر مفهوم امامت و قلمرو آن در همین حدّ بود، شاید آن همه بحث و تألیف را لازم نداشت، ولی شیعه، غیر از نقش اداره جامعه، نقشهای دیگری هم برای ائمه(ع) قائل است. از جمله مرجعیت دینی.

اشاره کردیم: پیامبر(ص) مبلّغ وحی و مرجع دینی مردم بود.

پس از آن حضرت، سخن در این است که آیا پیامبر(ص) همه معارف اسلامی را بیان کرده است و یا این که مقتضیات زمان اجازه نمی داده که همه جزئیات را به مردم ابلاغ کند؟

واضح است که دین جدید، تا وقتی که همه جا گستر شود و در جان و روح مردم، رسوخ کند، باید وابستگان به سرچشمه وحی وجود داشته باشند، تا مباد مردم منحرف شوند از این روی، پیامبر(ص) علی(ع) را برگزید، تا مردم او را چراغ راه قرار دهند.

عالمان شیعه بنا به روایتی، که اکثر علمای اهل سنّت در کتب سیره و تاریخ و روایت، از صحابه پیامبر نقل کرده اند، بر این باورند که مرجعیت دینی پس از پیامبر(ص) به علی(ع) و پس از آن حضرت به دیگر ائمه(ع) رسیده است. شیخ مفید، رساله ای را به تشریح حدیث یاد شده اختصاص داده است.

پیامبر اکرم(ص) می فرماید:

(انّی تارک فیکم الثقلین: کتاب اللّه وعترتی و اهل بیتی و انهما لن یفترقا حتی یردا علّی الحوض، فلا تقدموهما فتهلکو، ولا تقصروا عنهما فتهلکوا ولا تعلموهم فانهم اعلم منکم…)

در این جا پیامبر اکرم(ص) اهل بیت را قرین کتاب خدا قرار داده است. خداوند در باره کتابش می فرماید:

(لایاتیه الباطل من بین یدیه ولا من خلفه).

سوره فصلت، آیه ۴۲.

باطل و نادرستی نه از پیش رو و نه از پشت سر به آن راه نمی یابد.

اگر اهل بیت(ع)، همچون پیامبر(ص) از گناه و خطاء معصوم نبودند، این چنین قرین کتاب قرار نمی گرفتند و به جای پیامبر(ص) پیشوا و مقتدای مردم نمی گشتند. امامت، بدین معنی هم جنبه اعتقادی دارد و هم جنبه عملی، تاکید شیخ مفید، بر این بُعد از امامت و نگاشتن رساله ای جداگانه در شرح و تفسیر این حدیث نیز به همین جهت است.

اهل سنّت برای هیچ کس قائل به چنین مقامی نیستند; لذا با این که ابابکر و عمر و عثمان را خلیفه پیامبر(ص) می دانند، اشتباهات بسیاری را از آنان در مسائل دینی نقل کرده اند. اهل سنّت، معتقدند همه دستورات اسلام را پیامبر (ص) به صحابه اش ابلاغ کرد.

آنان در حوادث واقعه، که چیزی از آن حضرت نقل نشده است، از قیاس استفاده می کنند، علی (ع) عمل آنان را مورد نکوهش قرار داده و می فرماید:

(عمل شما به منزله این است که خداوند دین ناقصی فرستاده و شما آن را تکمیل می کنید و یا این که خداوند دین کاملی فرستاده، ولی پیامبر(ص) در ابلاغ آن به مردم کوتاهی کرده است…)

شیخ مفید، در بسیاری از کتابهای خود، از جمله: کتاب اصول و اوائل المقالات، به نقد و ردّ پیروان قیاس پرداخته است.

شیعه معتقد است که نه خدا دستورات اسلام را ناقص به پیامبر(ص) وحی کرده و نه پیامبر(ص) آنها را ناقص برای مردم تبیین کرده است، بلکه بسیاری از دستورات بود که موضوع آنها در زمان پیامبر(ص) پیدا نشد، آن حضرت آنها را و یا حداقل کلیات آنها را به شاگرد خاص خود، علی(ع)، گفت تا در وقت حاجت برای مردم بیان کند.

(الافصاح)، ۲۹/.

ویژگیها

در فلسفه سیاسی تشیع، چنان که مفید در اکثر کتابهایش آورده است، شیعه در مسأله امامت و رهبری، عصمت و عدالت را شرط قطعی و غیرقابل چشم پوشی دانسته است.

در این فلسفه، حکومتهای غاصب اموی و عباسی و امثال آنها اسلامی شناخته نمی شود بر همین اساس، شیعه در طول تاریخ، با این حکومتها در گیر بوده است. تاکید مفید بر فلسفه سیاسی تشیع، یعنی رهایی اسلام و مسلمین از دست حکومتهای جور و رسیدن به حکومتی بر مبنای اسلام و قرآن.

اما اهل تسنن که به دو شرط فوق قائل نبودند، در طول تاریخ، اکثر آنان در مقابل حکومتهای جور، از جمله آل ابی سفیان و دیگر خود کامکان، که علناً شعائر اسلامی را زیر پا می گذاشتند، سرتسلیم فرود آورده و حتّی گروهی از آنان، که بعدها به نام مرجئه شهرت یافتند، واگذاری کار زورمندان را به خد، مطرح ساخته و هیچ اقدامی را علیه حکام جور روا نمی دانستند. از این روی، محملی دینی برای تسلیم در مقابل خلفای جبار، برای مسلمانان رفاه طلب ساختند و پرداختند.

پس اگر متفکران شیعه، از جمله شیخ مفید، به این مسأله اهمیت می دهند، برای آن است که با رهبری معصوم، مقتضی همه سعادتها و بروز همه استعداده، در جهت خیر، موجود است و هرگونه مانعی مفقود. و به عبارت دیگر، برای آن است که امامت در حیات، حرکت و هدایت امت اسلامی نقش بسزایی دارد. اگر جامعه ای از رهبری صالح و صادق برخوردار باشد، به سعادت دنیا و آخرت دست خواهد یافت وگرنه، نه. همان گونه که اشاره کردیم، این عدّه معتقدند: پیامبر اسلام(ص) برای ادامه حرکت امّت در جهت کمال، جانشین خود را در ابعاد مختلف معرفی کرده و مردم نیز، در زمان حضور آنان، باید آنان را رهبر سیاسی خود قرار دهند. از آنان احکام دینی خود را اخذ کنند. آنان را الگو و سرمشق خود در زندگی قرار دهند. در زمان غیبت، مسؤولیتهای امام معصوم را بر عهده نایب عام او گذاشته شده و مردم موظف هستند، آنان را امام ومقتدای خویش قرار دهند.

و با توجه به آنچه آوردیم، بجاست اگر بر مسأله امامت و مسائل مربوط به آن، تأکید شود کتابهایی در این زمینه تدوین و تالیف شود.

برای مردم، بیان شود که: رهبری نعمتی بزرگ است و در قیامت از آن بازخواست می شوند. (سفینه البحار، ج۵۹۹/۲) شرط صحت توحید پیروی از امام است. (الحیاه ج۳۹۳/۲، به نقل از غررالحکم۱۰۴/) شناخت خداوند مبتنی است بر شناخت امام. (بحار الانوار، ج۸۳/۲۳) عبادات و اعمال صالح، بدون امامت ضایع و بی نتیجه است. (اصول کافی، ج۳۷۵/۱) صلاح زمین و اهل زمین در داشتن رهبری دینی و پیروی از آن می باشد (بحارالانوار، ج۲۲/۲۳.) نظام دین، عزت مومنین، پایه اسلام، درست بودن نماز و روزه و دیگر عبادات، فراوان گشتن اموال عمومی و اجرای احکام الهی، حفظ سرزمینهای اسلامی همه و همه در سایه رهبری دینی و پیروی از آن است. پس، اسوه مفید و دیگر عالمان شیعی، در تأکید بر فلسفه سیاسی تشیع، ائمه(ع) می باشند. آنان اهمیّت و ارزش والای این مسأله را از ائمه (ع) آموخته اند.

الافصاح

از آثار پرارج مفید، درباره امامت و فلسفه سیاسی در اسلام، الافصاح یا الافصاح فی الا