پاورپوینت کامل ضرورت انسجام و مدیریت در حوزه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ضرورت انسجام و مدیریت در حوزه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ضرورت انسجام و مدیریت در حوزه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ضرورت انسجام و مدیریت در حوزه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

ضرورت انسجام و اقتدار مدیریت درحوزه

انسجام گروی بنیادی و همه جانبه درمدیریت، مدخل روشنایی، کارآیی وبازآفرینی است. سطح، کیفیت و کمیت عملیات را پویا نموده، دسترسی به اهداف بلند و کلیدی را میسر می نماید.

حوزه علمیه در حال انفعال حکمی داشت و قاعده ای، فقدان انسجام همه جانبه در آن طبیعی می نمود; اما حوزه علمیه بالنده و پویا و فعال و پیشگام و تدوین گر مرامنامه حرکت حاکمیت، حکمی جدا دارد. هر دو حوزه را با یک سیره و سبک نمی توان پیشبرد و مدیریت نمود. مدیریت اولی به تبعیت از فضای تاریخی، سیاسی، مدیریتی گسسته و منفعل بوده، مدیریتی همه جانبه و جامع نبوده، اما حوزه پیشگام و مترقی که درزمان مطرح است و باید جلوتر از حوادث به سراغ آنها برود و منبع استراتژیک حرکت نظام اسلامی باشد و الگو و شاخص در صحنه جهانی خود را بنماید، باید تلاشی دیگر و حرکتی هماهنگ با خاصیت و خصوصیت استراتژیک و پیشگامی خود، بنماید. بدین رو، نمی تواند منفعل و نظاره گر حوادث باشد، نمی تواند دستی روی دست نهاده و خود را وانهد; بلکه باید مدیریتی فعال، کارآفرین، پاسخ گو، جامع و پیشبرد داشته باشد تا بتواند تحولات بنیادی و همه جانبه را درسطح انتظارها بر آورد.

خصوصیت انسجام درمدیریت، بن مایه و اساس این گونه حرکتی خواهد بود. به فرموده رهبر فرزانه انقلاب اسلامی:

»آیا این تحول پیچیده گسترده دامن و همه جانبه و ذواضلاع، بدون یک مدیریت منسجم امکان پذیر است. «

پاسخ، روشن است که هرگز چنین آرمان بلندی بدون انسجام در مدیریت بر نمی آید و به بار نمی نشیند.

مدیریت منسجم، زیر بنای رشد، تلاش گری، بازآفرینی، اثر بخشی، تحول و تکامل همه جانبه خواهد بود. مدیریت منسجم رکن اصلی حرکت فعال و همه جانبه است، نقطه عزیمتی در قامت و اندام حوزه علمیه که از جایگاهی والا و بی بدلیل برخوردار است. تم اصلی در توسعه همه جانبه وعملیاتی بایدی در تحقیق نظریه پردازی و رشد و تکامل علوم خواهد بود. از این جهت، در این نوشتار در این باب به بحث می پردازیم.

چیستی مدیریت حوزه

مدیریت در حوزه، اقتداری جهت دار، هماهنگ و نظام مند در جهت دهی به منابع خلاق حوزوی و برآوردن استعدادها در مسیر اهدافی والا و برآمده از روح تفکر و فرهنگ اسلامی است.

مفهوم مدیریت:

»مدیریت، علم و هنر متشکل و هماهنگ کردن، رهبری و کنترل فعالیتهای دسته جمعی برای نیل به هدفهای مطلوب، با حداکثر کارآیی است. «۱

در تعریفی دیگر:

»هنر هماهنگ کردن عناصر و عوامل انسانی و غیر آن، به سوی اهداف کلان است. «۲

مفهوم حوزه:

حوزه علمیه، نهادی علمی و اسلامی است، که در آن، عناصری مؤمن و هدفدار، به کنکاش و تحقیق و کشف حقایق دینی از متن کتاب و سنت با شیوه اجتهادی می پردازند.

این مفهوم از حوزه علمیه، تنها ناظر به کتاب و سنت ارائه شده که با توجه به گستردگی و جامعیت کتاب و سنت، رسالت عالمان دینی موجود در حوزه ها، رسالتی الهی و عظیم است که باید در قامت جامعیت و گستردگی و غنای ذاتی دین انجام گیرد.

حوزه های علمیه، در طول تاریخ، درجهت ارتقای علمی، فرهنگی و رشد بینشهای معنوی و سیاسی تلاش ورزیده، و در همین راستا اندیشمندانی والا و بزرگ به تاریخ و جامعه عرضه نموده اند: شیخ مفیدها، علامه حلی ها، ابن سیناها، خواجه نصیرها، فارابی ها و…

مدیریت حوزه ای، یعنی جهت دادن و هدایت نمودن افراد و عناصر انسانی فعال و بانشاط و با انگیزه برای رسیدن به مقاصد مقدسی که درنهاد دین تعبیه شده، آنان را از قوه به فعل تبدیل نمودن، در حدی که بتواند فلسفه وجودی خود را که همان انزار، هدایت، حفظ و رهبری کلی جامعه است، برآورده نمایند.

مدیریت حوزه ای، تابعی از عنوان امامت شیعی و اسلامی است و علی القاعده، کلیدی ترین نقش را در سازندگی اجتماعی و بهروزی آن دارد. بدین روی، ساختمان مدیریتی حوزه، باید انطباقی کامل و جامع با ساختمان دین وعناصر موجود در آن داشته باشد، زیرا مدیریت حوزه علمیه، کاملاً معطوف به ارزشها، سنتها و اصول مترقی اسلام است که اگر این اصول و معیارها و مبانی، مورد توجه مدیریت حوزه ای قرارگیرد و ساختمان مدیریت با این اهداف عالیه همسو و هم افق باشد، فلسفه و آرمان مترقی اسلام واهداف عالیه آن، برآورده خواهد شد.

گونه های مدیریت ساختارها

در ساختارهای اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، و در نهادهای علمی وساختارهای برآمده از آن، می توان دو گونه مدیریت را تصویر و ترسیم نمود.

۱. مدیریت منسجم و هماهنگ

۲. مدیریت متعارض و غیر منسجم

مدیریت منسجم:

مدیریت منسجم و هماهنگ، مدیریتی است که در اهداف، مرامنامه حرکت، نوع پویش و تکاپو و درتمام زیر بخشها و قلمروهای آن، انسجام، اندام وارگی، حرکت و هدف واحد، کاملاً مشهود و محسوس است. در فرآیند مدیریتهای اثر بخش، مقوله انسجام و هماهنگی و تطابق، مقوله بسیار مهم و اثرگذاری است.

انسجام به معنای فهم مشترک، هدف و حرکت مشترک براساس مرامنامه مشترک است، که در نتیجه، همه ساختارها یک نوع حرکت هماهنگ وتعاملی را محور و مورد توجه قرار می دهند که در شکل گیری این فرآیند، وحدت نظری و عملی خود را می نمایاند.

مدیریت منسجم، در واقع، مدیریتی نظام مند است، به این معنی که تمام اجزا و عناصر با یکدیگر الفتی ناگسستنی دارند.

»به مجموعه ای نظام گفته می شود که تمامی اجزاء و عناصر آن با یکدیگر ارتباط و انسجام داشته و همه آنها هدف واحدی داشته باشند…. بین ارزشهای اسلامی آنچنان ارتباط معقول وجود دارد که می توان این مجموعه را به صورت درختی ترسیم کرد که دارای ریشه ای قوی و مستحکم و تنه ای قدرت مند است. این درخت، دارای شاخه های اصلی و فرعی است و جهت حرکت تمامی آنها نیز به سمت بالاست. «۳

بنابراین، مدیریت منسجم، دارای انسجام در اهداف، مرامنامه، هدف، مسیر حرکت، قواعد حرکت و آیین حرکتی مشترک است، که در نتیجه، درتمام زیربخشها چتر وحدت و انسجام وارگی در غایات و اهداف و بهروزیها و موفقیتها نمایان و مشهود است.

مدیریت منسجم، اساس تحول

به تعبیری رسا و جامع می توان اشاره داشت که مدیریت منسجم، مدیریت تحول است. مدیریت تحول، از درون مدیریت منسجم زاده می شود.

مدیریت تحول، در واقع، بخشی نوین در رشته مدیریت است. در دهه اخیرهم روند رو به تکاملی را به خود گرفته و به لحاظ نظری و مبانی تئوریک، بستر ارائه اندیشه ها و اظهار نظرهای مهمی گردیده است. در مدیریت تحول حوزه، با توجه به اهداف والایی که در حوزه وجود دارد، پیشگامی و پیشاهنگی امری ذاتی است، زیرا حوزه علمیه منسجم و تحول آفرین، اساس حرکت جامعه است و این، خاصیتی است که ذاتا حوزه را پیشگام و پیشاهنگ حرکت اجتماعی قرار می دهد.

مدیریت منسجم، تحول بخش است. رکن اساسی توسعه علمی – ارزشی جامعه است. زیرا حوزه علمیه در بستر اجتماعی جریان می یابد و ارزشهای وجودی خودی را باز می گوید.

مدیریت منسجم، پدیده ای رفتاری است که در عمل، خود را و نشانه و آثار وجودی خود را نشان می دهد; عامل تغییر نگرشهای فرد و جامعه است; اهرم قدرت مهمی در متن اجتماعی است، زیرا حوزه ریشه های کهنی در جامعه دینی دارد.

در مدیریت منسجم، افراد خلاق، مستعد، پرذوق و پرانگیزه جایگاه اصلی را دارا هستند.

مدیریت منسجم، ابزار دگرگونیهای کلان است.

این مسأله، همان چیزی است که در بیانات مقام معظم رهبری در دیدار با فضلا و عالمان حوزه علمیه قم، به روشنی بازتاب یافته است.

ایشان، بعد از این که محورهای تحول، عوامل و ابزارهای تحول را یادآور می شود، می گوید:

»خوب، اینها مسائل مربوط به تحول بود. حالا من از شما سؤال بکنم، آیا این تحول پیچیده گسترده دامن و همه جانبه و ذواضلاع، بدون یک مدیریت منسجم امکان پذیر است. این همان چیزی است که ما چندین سال قبل از این، در همین حوزه علمیه با کسانی که بعضی امروزه، جزء مراجع معظم هستند و آن روز در جامعه مدرسین بودند، مطرح کردیم و پذیرفتند، مدیریت و تدبیر حوزه به وسیله گروه متمرکزی که مورد تأیید مراجع و بزرگان باشند و در مسائل حوزه صاحب نظر باشند، یک چیز لازمی است، اجتناب ناپذیر است. «۴

مدیریت منسجم، مدیریت قدرت مند و فعال

انسجام مجموعه ها، سبب اقتدار آنهاخواهد شد و معمولاً مجموعه های منسجم، مجموعه های پر از نشاط و اقتدارند. حوزه علمیه، باید امروز کار گسترده ای را انجام دهد، که در مطالبات رهبری درقم، کاملاً نمودار گردید. مثلاً در بخش مهمی از سخنرانی ایشان، مسأله نسبت حوزه با نظام حکومتی مطرح گردید:

»نسبت روحانیت با نظام اسلامی، نسبت روشنی است. نسبت روحانیت و حوزه های علمیه با نظام اسلامی، نسبت حمایت و نصیحت است…. حمایت در کنار نصحیت، دفاع در کنار اصلاح… جمهوری اسلامی، حکومت ارزشهاست، حکومت اسلام است، حکومت شرع است، حکومت فقه است، نه حکومت افراد روحانی. روحانی بودن کافی نیست برای این که کسی سلطه پیدا کند…. حکومت جمهوری اسلامی، حکومت ارزشهای دینی است. ممکن است یک غیرروحانی ارزشهایی را حائز باشد که از بسیاری روحانیها برتر باشد، او مقدم است… نه به تنهایی روحانی بودن صلاحیت آور است، نه روحانی بودن موجب سلب صلاحیت است. حکومت دین است، نه حکومت صنف خاص و یک مجموعه خاص… اگر رفتن به سمت حکومت، با هدف معنوی است، با هدف الهی است، این از برترین مصادیق امر به معروف و نهی از منکر است. از برترین مصادیق مجاهدت است. این قبول مسؤولیتهای سنگین است… نظام به لحاظ نظری و علمی محتاج دین و حوزه های علمیه است و مستظهر به تلاش علمی آنها است. نظام متکی به حوزه های علمیه است. متکی به علماء، برجستگان و صاحب نظران دینی است… هیچ روحانیی، هیچ عالم دینی، هیچ خادم اسلامی، نمی تواند نسبت به نظامی که براساس اسلام پدید آمده است، با انگیزه اسلام حرکت کرده است و کار می کند، بی تفاوت باشد.«۵

با این وصف است که مقام معظم رهبری، تکلیف حوزه های علمیه را در تناسب با قامت اسلامی و نظام جمهوری اسلامی ارزیابی و از حوزه، تلاش، فعالیت پی گیرانه و مجدّانه و در نهایت نظریه سازی برای نظام اسلامی را مطالبه کند:

»این که گفتیم، نظام مستظهر به حوزه های علمیه است، به خاطر این است که نظریه پردازی سیاسی و نظریه پردازی در همه جریانهای اداره یک ملت کشور در نظام اسلامی، به عهده علمای دین است. آن کسانی که می توانند باب نظام اقتصادی، در باب مدیریت، در باب مسائل جنگ و صلح، در باب مسائل تربیتی و مسائل فراوان دیگر نظر اسلام را ارائه بدهند که متخصص دینی باشند و دین را بشناسند. اگر جای این نظریه پردازی پر نشد، اگر علمای دین این کار را نکردند، نظریه های غربی، نظریه های غیر دینی، نظریه های مادی، جای آن را پر خواهد کرد. هیچ نظامی، هیچ مجموعه ای در خلأ نمی تواند مدیریت کند. یک نظام مدیریتی دیگری، یک نظام اقتصادی دیگری، یک نظام سیاسی دیگری که ساخته و پرداخته اذهان مادی است، می آید جایگزین می شود. «۶

این است که باید مدیریتی فعال و منسجم وجود داشته باشد، کادرسازی مطالعاتی کند، فعالیت، نشاط و جنب و جوش علمی را در حوزه علمیه، به عنوان حرکتی فراگیر ایجاد نماید، تا در نتیجه این سامانه تئوریک نظام، یعنی حوزه علمیه، به رسالت و وظیفه تاریخی – دینی خویش بتواند عمل نماید. باید کرسیهای نظریه پردازی فعال گردند، بدون تحمیل و بدون ایجاد فضای بسته از ناحیه مدیریت در برابر اندیشمندان و پژوهش گران و نخبگان حوزه.

این مسأله، واقعیتی بود که شهید مطهری، دردمندانه و به عنوان یک دغدغه آن را مطرح کرد:

»یک نهضت که ماهیت اسلامی دارد و اهدافش همه اسلامی است، وسیله چه کسانی و چه گروهی می تواند رهبری شود و باید رهبری شود؟

بدیهی است که وسیله افرادی که علاوه بر شرایط عمومی رهبری، واقعاً اسلام شناس باشند و با اهداف و فلسفه اخلاقی و اجتماعی و سیاسی و معنوی اسلام کاملاً آشنا باشند، به جهان بینی اسلام، یعنی بینش و نوع دید اسلام، درباره هستی و خلقت و مبدأ و خالق هستی و جهت و ضرورت هستی، و دید و بینش اسلام درباره انسان و جامعه انسانی، کاملاً آگاه باشند. ایدئولوژی اسلامی را; یعنی طرح اسلام را درباره این که انسان، چگونه باید باشد و چگونه باید زیست نماید و چگونه باید خود را و جامعه خود را بسازد و چگونه به حرکت خود ادامه دهد و با چه چیزهایی نبرد کند و بستیزد و خلاصه چه راهی را انتخاب کند و چگونه برود و چگونه بسازد و چگونه زیست نماید. بدیهی است افرادی می توانند عهده دار چنین رهبری بشوند که درمتن فرهنگ اسلامی پرورش یافته باشند، و با قرآن و سنت و فقه و معارف اسلامی آشنایی کامل داشته باشند و از این رو، تنها روحانیت است که می تواند نهضت اسلامی را اداره کند. «۷

مدیریت منسجم است که می تواند فعال در صحنه حاضر شود، استعدادها، قوا و نیروها را در جهت اصلاح ساماندهی، عظمت و پیشرفت به پیش برد و این، یک ضرورت قطعی تاریخی است، که باید حوزه های علمیه از ناحیه مدیریتهای خودشان به تلاشی درخور دست یابند، و پر نشاط در صحنه فعالیتهای علمی، نظریه سازی، پاسخ گویی به شبهات، تدوین استراتژی آینده حرکت امت اسلامی به پیش روند.

حقیقت این است که مدیریتها تا کنون نتوانسته اند به گونه ای فعال در صحنه تلاش علمی ظاهر شوند.

»این ما هستیم که مسؤولیم، ما به قدر کافی در زمینه های مختلف اسلامی کتاب به زبان روز عرضه نکرده ایم. اگر ما به قدر کافی آب زلال و گوارا عرضه کرده بودیم، به سراغ آبهای آلوده نمی رفتند:

گرنه تهی باشدی اکثر این جویها

خواجه چرا می دود تشنه در این کویها

راه مبارزه، عرضه داشتن صحیح این مکتب در همه زمینه ها با زبان روز است. حوزه های علمیه ما که امروزه این چنین شور و هیجان فعالیت اجتماعی یافته اند، باید به مسؤولیت عظیم علمی و فکری خود آگاه گردند، باید کارهای علمی و فکری خود را ده برابر کنند. باید بدانند که اشتغال منحصر به فقه اصول رسمی، جواب گویی مشکلات نسل معاصر نیست. «۸

مدیریت منسجم، و مدیریت اثر بخش

مدیریت دارای انسجام، به حکم انسجام وارگی و نظام مندیش، مدیریتی اثر بخش و پربازده می باشد.

»اثر بخشی EFFECTIVENSS یعنی این که نتایج به دست آمده، با ستانده و با هدفهای مورد انتظار، منطبق است. «۹

مدیریت اثر بخش، دارای چند ویژگی ممتاز و برجسته است.

۱. ارائه رهنمودها: به این که در هر زمینه ای معیارهای حرکت تحول آفرین و اثر بخش ارائه شوند و افراد در جریان آن راهبردها و رهنمودها قرار گیرند و آن راهبردها در میان اعضا و تابعان برنامه، صورت نهادینه و قابل اجرا بیابد و به نیکی خود را ملزم به اعمال آن راهبردها بدانند.

حوزه علمیه باید بتواند پیشاپیش آینده و تحولات آن، بازتابها و عملکردها، عمل و عکس العملها در برابر حوادث آینده را پیش بینی کرده و در هر زمینه ای، راهبردهای لازم برای آنها را پیش رو فراهم آورده باشد و این چیزی نیست جز در پرتو مدیریتی هماهنگ، یکنواخت و منسجم.

۲. مربوط بودن: به این معنی که رهنمودها و راهبردها و استراتژیهای ارائه شده، کاملاً با سطح انتظارها و هدفهای کلان، مربوط باشد، تا در نتیجه وقت کشی بیهوده در حوزه علمیه رخ ندهد.

۳. مناسب بودن: یعنی راهبردها و استراتژیها، مناسب وضع و حال و شرایط باشد. البته این شرایط، شرایط حاکم بر جامعه اسلامی و جامعه جهانی است که متناسب با آنها راهبردی راهگشا ارائه شود.

۴. پذیرش: راهبردها و استراتژیها باید مورد پذیرش اعضا قرار گیرد و هسته های مختلفی که در حوزه علمیه وجود دارند، این راهبردها را بسان قوانینی قطعی بپذیرند و دریابند.

۵. مؤثر بودن: باید راهبردها مؤثر باشند، یعنی در تطابق علمی، موفق باشند.

۶. دستیابی به نتایج عینی و ملموس: باید نتایج حاصله قابل احصاء، رؤیت و مشاهده باشند.

مفهوم اثر بخشی در مدیریت حوزه

برای اثربخش نمودن مدیریت درحوزه و تعیین میزان آن در مسیر اهداف اصولی، عناصری بنیادی ضروری است. اثر بخشی در مدیریت حوزه، در حقیقت، بروز و ظهور دگرگونیها و ایجاد تحولات چشمگیر در حوزه است. اثر بخشی در مدیریت حوزه، به مفهوم انجام کارهای بزرگ و کارآیی اقدامات است که در مَثَل در حیطه نظریه پردازی، از دامن فقه سیاسی اسلام، نظریات سیاسی و حکومتی برای اداره نظام اسلامی برآید و به مرحله ظهور برسد.

در اثر بخشی، میزان به حقیقت پیوستن اهداف اندازه گیری می شود; در مَثَل در اهداف آموزشی، پیشرفت، کارآیی و موفقیتها نمایان می گردد. فرض می کنیم، مدیریت حوزه، تصمیم می گیرد، در تبیین قواعد اصول برای عملیاتی سازی اجتهاد، اقدامی اثر بخش را انجام دهد، در این اقدام، چند کار را انجام می دهد.

۱. قواعد اصولی را از حالت حفظ و اصطلاح خارج کرده و علاوه بر آن، صورت کاربردی می دهد، یعنی در دوره خوانش قواعد اصولی، به طلاب برنامه می دهد، تا در پرتوی، در مَثَل، قاعده ید، یا استصحاب یک استخراج اجتهادی بنماید.

۲. طلاب را سطح بندی می کند، و طبق گرایشها و استعدادشان آنان را در حیطه های مختلف به کار وا می دارد.

۳. بازده های علمیات اجتهادی را جمع بندی می کند.

۴. آنها را در کنار هم می نشاند، تا از کلیت آن، یک داده اجتهادی را به یافته ها ملحق نماید.

اگر حاصل جمع این اقلام بزرگ، در حدی باشد که یافته ها، محسوس، عینی، قابل قبول و کارآمد باشد، در این صورت، اثر بخشی در جریان مدیریت اجتهاد روی داده، که کاری بس عظیم، مؤثر و راهگشاست.

در نتیجه اثر بخشی مدیریتی در حوزه، دارای چهار گزینه مهم است.

۱. برنامه ریزی

۲. اجرا

۳. نظارت

۴. ارزیابی

بنابراین، اثربخشی در مدیریت حوزه ای، با کارآیی مدیریت حوزه ای پیوندی وثیق و ناگسستنی دارد. و در واقع باید آثار ذیل به بار بنشاند.

۱. به بار نشستن بخش عمده ای از اهداف مدیریت حوزه ای.

۲. بالنده سازی نگاه فراگیر به فقه اسلامی و اجتهاد دینی، که در واقع، اجتهادی فراگیر باشد.

۳. وارد نمودن دریافتهای بنیادی به یک چرخه عملیاتی و نظری

۴. انتقال یافته ها به دیگران

۵. سو دهی علوم و دانشهای مختلف، بانگاه تخصصی

۶. دگرگونی در نگرشها، به گونه ای که از فقه و اصول رایج، به عرصه های نوینی منتقل گردد و فقه جواهری و اجتهاد جواهری را مبنای تحول در سایر عرصه ها بشناسد.

۷. زدودن لایه های افکار انحرافی از متن حوزه

۸. نقب زدن از فقه سنتی، به فقه سیاسی و حکومتی

و ده ها اثر دیگر، که مجموعه اینها، اثر بخشی در حوزه علمیه را می نمایاند و همه اینها، بدون مدیریت قاطع، تصمیم گیر مقتدر، پویا و منسجم، هرگز قابل عمل و تحقق نخواهد بود.

عناصر بنیادی مدیریت ثمر بخش در حوزه علمیه

مدیریت منسجم و ثمربخش در حوزه علمیه، دارای عناصری بنیادی است، که بدون آن عناصر، امکان ثمربخشی وجود ندارد.

این عناص