پاورپوینت کامل «مصباح» دعا در «زجاجه» خیمه ۵۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل «مصباح» دعا در «زجاجه» خیمه ۵۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل «مصباح» دعا در «زجاجه» خیمه ۵۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل «مصباح» دعا در «زجاجه» خیمه ۵۱ اسلاید در PowerPoint :

۵۸

از تابش خورشید درخشان ولایت، راهی یافته ایم به سوی نور و در کوره‎راه های ظلمانی
زندگی، نشانی منزلگاه خوش‎بختی و سعادت را جست‎و‎جو می کنیم.

در میان هزاران هزار و میلیون ها میلیون نفوس خلایق، به اسباب و علّت هایی که جز
رحمت و لطف نمی دانیم، ما را خداوند برای پیروی از علل خلقت و آفرینش دست چین کرده
است.

خداوند ما را از عنایت و فقط عنایت، خود، بی قرار عظمت برگزیدگان و خاصّانش ساخته و
سپس به این بی قراری پاداش های بی حساب می بخشد.

گفتم دل و جان بر سر کارت کردم

هر چیز که داشتم نثارت کردم

گفتا تو که باشی که کنی یا نکنی

این من بودم که بی قرارت کردم

«حق و حقیقت » را یافته ایم و در پی اش روان شده ایم و امید بسته ایم تا بدین پیروی
و تبعیت سعادت یابیم.

هدف اساسی و اصلی و اولیه‎ی این پویش و کوشش، همان ارتباط با خداوند و تأمین سعادت
است؛ و چون برای تأمین این هدف، راهی بهتر از توسّل نمی شناسیم، در خیمه‎ی «توسّل»
پناه گرفته ایم و زیر پرچم «تولّی» گرد آمده ایم و شمشیر «تبرّی» برداشته ایم.

غایت و مقصود این مجالس نورانی و آسمانی که پاره هایی از بهشت خداوند در خاک
غربت آلود زمین هستند، همانا توسّل و ابراز ارادت به ساحت مقدّس پیشوایانی است که
خود، نخستین دعوت‎کنندگان به توحیدند. هدف، «نجات» است که فرمود: «اِنّ الحسین
مصباح الهُدی و سفینه النّجاه» و «سفینه‎ الحسین أسرع» و «باب الحسین أوسع»؛ حسین
علیه‎السلام چراغ هدایت و کشتی نجات است و کشتی حسین سریع تر است و در رحمت حسین
گشوده تر.

آن بزرگواران، خود، مقصد نهایی نیستند۱ و ابراز ارادت و شوق و محبّت به آنان، هدف
نیست، بلکه وسیله ای است برای تأمین نجات و سعادت ما که قرار است روزی در پیشگاه
محاسبه‎ی الهی پاسخگو باشیم.

این است که خداوند را خطاب می کنیم و می گوییم:

«اللّهم انّی لو وجدتُ شفعاء اقرب الیک من محمّد و اهل بیته لجعلتهم شفعائی ….؛
خداوندا! اگر شفاعت‎کنندگانی نزدیک تر از محمّد و اهل‎بیت او به تو می یافتم، آن‎ها
را شفیع قرار می دادم (اما می دانم کسی نزدیک‎تر از این بزرگواران به تو نیست)».

پس روی اصلی ما به خداست که سرّالاسرار معرفت ها، همانا «توحید» است و نتیجه‎ی
مستقیم و طبیعی توحید، «عبودیت و عبادت»، و این‎جاست که نقش بی بدیل «دعا» نمایان
می شود.

ما را آموخته اند که۲: «الدّعاء مُخّ العباده …؛ دعا، مغز عبادت است» و «افضل
العباده الدّعاء …؛ برترین عبادات، دعاست» (هر دو سخن نورانی از رسول اکرم
صلّی‎الله‎علیه‎و‎آله).

برای «دعا» امّا شرایط استجابت و دقائق و ظرائف فراوان هست و در این میان، مجالس
ذکر و یاد اهل‎بیت و خیمه های توسّل و سوگواری سیدالشهداء بیش از هر موقعیت و
مقام دیگری، شرایط و امکان استجابت دعا را فراهم می کند.

چرا که:

الف) شرکت در این مجالس اگر با معرفت و اخلاص باشد، گناهان را پاک می کند و
مهم‎ترین عامل احتجاب را برطرف می سازد و کسی که با حضور در خیمه‎ی توسّل، از سیاهی
گناه پاک شده، می تواند دست سپید دعا را به آسمان بردارد.

ب) دعا بعد از رقّت قلب و گریستن مستجاب می شود.

پیامبر اکرم صلی‎الله‎علیه‎و‎آله فرمود: «إغتنموا الدّعاء عند الرِّقَّه فاِنّها
رحمه؛ دعا کردن در هنگام رقّت قلب را غنیمت بشمارید که رقّت قلب، رحمت خداست».

و امام جعفر صادق علیه‎السلام فرمود: «إذا رَقَّ أحدکم فلیدعُ فإنّ القلبَ لایرقُّ
حتّی یخلُص؛ هر زمان که یکی از شما به رقّت قلب دست یافت، دعا کند، چرا که قلب تا
پاک نشود، رقّت نمی یابد».

و در کدام موقعیت و شرایطی دل ها به مانند دل های حسینی هیأت ها، نرم و نازک
می شوند و جان ها چون جان های سوگوار اهل‎بیت به پرواز درمی ایند؟ کجا رزق و روزی
رقّت قلب، این اندازه فراوان است؟

ج) به ما آموخته اند که برای استجابت دعای‎مان، پیش از بیان حاجت و پس از آن،
«صلوات» بر زبان جاری کنیم، زیرا می دانیم که «صلوات»، خود، دعاست و برترین و
بالاترین دعا در نزد خداوند و تنها دعایی است که هرکس بکند، حتّی کافر و مشرک و
منافق، پذیرفته می شود. لذا گفته اند دعای خود را بین دو صلوات قرار دهید تا مطمئن
باشید خداوند خواسته‎ی اوّل و آخرتان را یقیناً و بدون شک پذیرفته و خدا البته
کریم تر و بزرگوارتر از آن است که دو دعا را از کسی بپذیرد و دعای میانی را رها
کند.

امام ششم علیه‎السلام فرمود: «من کانت له حاجهٌ الی الله فلیبدأ بالصّلوه علی
محمّدٍ و آله ثمّ یسأل حاجته ثمّ یختم بالصّلوه علی محمّد و آل محمّدٍ فانّ الله
أکرم من أن یقبل الطّرفین و یدع الوسط إذ کانتِ الصَّلاه علی محمّدٍ و آل محمّدٍ لا
تحجبُ عنه …» و راستی در چه مجلس و محفل و در چه موقعیت و شرایطی، چنان که در
مجالس عزاداری و شادمانی یاد اهل‎بیت پیامبر صلی‎الله‎علیه‎و‎آله هست، دهان ها به
ذکر صلوات متبرک می شود و کجا این دعا بیشتر از هیأت ها تکرار می گردد؟

د) یکی از عوامل پذیرفته شدن دعا، قرائت قرآن است. امام حسن علیه‎السلام فرمودند:
«مَن قرأ القرآن کانت له دعوهٌ مجابهٌ امّا معجَّلهٌ و اِمّا مؤجَّلَه؛ هر که قرآن
بخواند، دعایی مستجاب دارد که دیر یا زود برآورده می شود». و می دانیم که معمولاً
بسیاری از مجالس و هیأت های مذهبی با قرائت قرآن آغاز می شود یا پایان می یابد و
اگر چنین نباشد، کاش بدین امر اهتمامی جدّی مبذول شود.۳

هـ) مهم‎ترین ویژگی مجالس اهل‎بیت علیهم‎السلام و هیأت ها، گرد هم آمدن شیفتگان و
دل سوختگان در کنار یکدیگر است، و این اجتماع و تجمّع، خود، یکی از شرایط استجابت
دعاست.

از امام ششم علیه‎السلام نقل شده است که:

«ما اجتمع أربعه رهطٍ قطُّ علی أمرٍ واحدٍ فدعوا (الله) اِلاّ تفرّقوا عن إجابه؛
نمی شود که چهار نفر گرد هم ایند و از خدا چیزی بخواهند، مگر آن که با برآورده شدن
خواسته شان، یکدیگر را ترک می کنند».

و این همان رمزی است که در پایان حدیث شریف کساء به آن اشاره شده است.

عنایت و هدیه‎ی ویژه‎ی خداوند به امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه‎السلام این بود
که هرگاه چند نفر از شیعیان و دوستداران او گرد هم ایند و داستان آن عبای یمنی را
باز خوانند، رحمت و عنایت و استجابت خداوند بر آنان نازل می شود و این بود که آن
حضرت در هنگام شهادت یک بار ندای «فزت و ربّ الکعبه» سر می دهد، امّا وقتی این مژده
را از پیامبر اکرم صلی‎الله‎علیه‎و‎آله شنید، دو بار به ذات اقدس پروردگار قسم خورد
و فرمود: «رستگار شدم و شیعیانم رستگار شدند».

گویا از حکیم بزرگ ابوعلی سینا نقل شده که رمز الهی «اجتماع در دعا» را چنین تمثیل
کرده است: اگر در خانه ای اتاق های متعدد باشد و در هر کدام چراغی روشن کنیم، با
خاموش شدن هر چراغ، تمام اتاق تاریک خواهد بود، اما اگر دیوارهای میان اتاق ها را
برداریم، حتّی اگر چراغی خاموش شود، نور چراغ های دیگر، روشنی فضا را تأمین خواهد
کرد.

و) یکی از رمزهای استجابت دعا که بر آن بسیار تأکید شده است، دعای پنهانی و شخصی
برای برادران و دوستان مؤمن است.

به ما آموخته اند که: «أسرع الدّعاء نجحاً للإجابه دعاء الأخ لأخیه بظهر الغیب …
کلّما یدعو یقول له ملکان و لک مثلاه؛ سریع ترین دعایی که مستجاب می شود، دعای
پنهانی برای برادر و دوست دینی است و هرچه برای دیگری بخواهد، دو فرشته به او
می گویند: دو برابرش به خودت داده خواهد شد».

و روشن است که در هیأت ها و محافل یاد اهل‎بیت علیهم‎السلام فضا و موقعیتی فراهم
می شود که حتی گاهی بیش از جماعت مساجد، رابطه ای عاطفی میان دوستان فراهم می سازد
و به طور طبیعی افراد برای یکدیگر دعا می کنند و به یاد مشکلات یکدیگر هستند. (این
نتیجه شاید از مهم ترین عوامل توجّه پیشوایان دینی به برگزاری چنین مجالسی باشد که
عامل ارتباط و تعامل شیعیان است و کارکردهایی دارد که بعضاً در نمازهای جماعت تأمین
نمی شود).

از سوی دیگر چون هیأت ها و محافل