پاورپوینت کامل ایران خطرناک ترین ملت جهان ۲۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ایران خطرناک ترین ملت جهان ۲۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ایران خطرناک ترین ملت جهان ۲۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ایران خطرناک ترین ملت جهان ۲۴ اسلاید در PowerPoint :

۸

اشاره:

فیلم «Iran, the most Dangerous Nation» یا «ایران، خطرناک‎ترین ملت»، بیش از آن که
کارکردی هنری و نوعی رفرنس علمی و تحقیقاتی داشته باشد، صرفاً یک چیدمان سمعی، بصری
ابتر و شلخته است.

با نگاهی به این مستند، چند نکته به ذهن متبادر می شود.

نکاتی که چندان با ساختار و مؤلفه های ساخت این اثر مستند، مرتبط نیست.

یکی از این مؤلفه ها گزارشگر فیلم است. آقای تد کوپل در سال های ماجرای گروگان‎گیری
و حواشی قبل و پس از آن، گزارشگر شبکه ABC بوده و قاعدتاً ماجرای سفارت امریکا در
تهران، برای او و شبکه اش از اهمیت فوق‎العاده و خاصی برخوردار بوده است.

نکته‎ی ابتدایی قابل اشاره‎ی دیگر، عنوان فیلم است: «ایران، خطرناک ترین ملّت»!

گو این که این جمله از شعارهای جرج بوش در زمان استقرار دولت جدید وی بوده و یادآور
موضوع جنجالی «محور شرارت» است، اما ردیابی این عنوان در طول فیلم، نکات قابل
تأمل تری به دست می دهد. واقعیت این است که فیلم، به لحاظ ساختاری و توان استناد و
جدیت نماها و کیفیت سخت افزاری یک اثر سینمای مستند، چندان قابل توجه نیست. تصاویر
عموماً از نوعی بی‎نظمی رنج می برد و به لحاظ تدوین، از یک نوع کلیشه‎ی نخ نما شده،
پیروی می کند.

نکته‎ای که به ذهن خطور می کند، کپی برداری معلق و تکراری این دست آثار از یک
ساختار خاص سخت افزاری است.

مخاطبین آثار مستند ـ و حتی داستانی ـ که به نوعی جلوه دهنده‎ی تولیدکنندگان
رسانه ای در آمریکا ـ و به عبارت دیگر، غرب ـ هستند، عموماً شاهد یک سری نماهای
همیشگی و پی در پی در این فیلم ها هستند:

تصاویر مربوط به دیوار نوشته های ـ بعضاً ـ جامانده از سال های اول پیروزی انقلاب،
تصاویر زنان چادری و نیز زنانی با فرم دیگری از پوشش، تصاویر مربوط به ـ صرفاً ـ
بخشی از اماکن مذهبی و دینی و … مصاحبه با گروهی خاص از مردم و ـ به اصطلاح ـ
نخبگان و صاحب نظران، و در این میانه، رفتن به سراغ ـ به اصطلاح ـ فعالان عرصه‎ی
ژورنالیسم و …

به نظر می رسد، این آثار بیش از آن‎چه باید و شاید، با طرح و توطئه‎ی از پیش تعیین
شده ساخته و عرضه می شوند. انتخاب نماها، نوع سئوالات، اماکن رجوعی و ارجاعی و …
البته نریشن های سازنده‎ی اثر، همگی کاملاً هدفمند و در جهت تمایل تصویر و بیان و
خط دهی به ذهن مخاطب نه چندان آگاه و مسلط به موضوع فیلم است.

به تمام این موارد می توان اضافه کرد، نوعی در هم ریختگی و عدم یک‎نواختی اثر را.
در این فیلم، اساساً موضوع محوری و به اصطلاح اهالی سینما، «نخ تسبیح» تصاویر و
سخنان و جلوه های دیگر سمعی ـ بصری کار، معلوم نیست. فیلم با سکانس هدفمند و تا
اندازه ای هوشمندانه و رندانه آغاز می شود. گزارشگر فیلم داخل کادر، به کنار دیوار
نوشته ای می اید که جمله «مرگ بر آمریکا» را بر صفحه‎ی آجری، منقش کرده و این عبارت
را روبه‎روی دوربین ادا می کند: به ایران خوش آمدید!

و از این‎جا، انواع و اقسام بحث ها و نظرها و تصاویر مرتبط یا غیرمرتبط با آن‎ها
شروع می شود. از تثبیت حکومت شیعی در زمان صفویه و هنر معماری اصفهان گرفته تا
حرف های نه چندان جدید درباره‎ی اجحاف به زنان ایران و در ادامه فصل معتنابهی
درباره‎ی بحث انرژی هسته ای ایران، رفتن به برخی روستاها و مناطق محروم و تصویر و
توضیح باسمه ای و ابتر از آن‎جا و آدم هایش، تصاویر نامفهوم و عامدانه‎ی تدوین شده
از نماز جمعه و شعارهای مردم، نماهایی از یک کافی نت در قم و «تابلو» کردن حرف های
یکی دو جوان که چندان معلوم نیست نمونه‎ی خوبی از خواست اکثریت جوان های ایران
باشند تا بالاخره مانور دادن روی جمله‎ی جوانی که در اصفهان تأکید دارد که نه تنها
آمریکا بلکه شخص جرج بوش را هم دوست دارد!

و یا حتی حرف های یک جوان ناآشنای ژورن