پاورپوینت کامل ما از کجا؟. . . عشق از کجا؟. . .(حکایت مجمع فرهنگی ـ مذهبی منتظران) ۲۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ما از کجا؟. . . عشق از کجا؟. . .(حکایت مجمع فرهنگی ـ مذهبی منتظران) ۲۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ما از کجا؟. . . عشق از کجا؟. . .(حکایت مجمع فرهنگی ـ مذهبی منتظران) ۲۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ما از کجا؟. . . عشق از کجا؟. . .(حکایت مجمع فرهنگی ـ مذهبی منتظران) ۲۲ اسلاید در PowerPoint :

۲۴

۱۵ سال از «مرداد ماه ۱۳۶۹» و تولد مجمع گذشت. . به همین سادگی!. . .

چه آسان است نوشتن درباره ی سال های گذشته، اگر چشمت را ببندی و تمام خاطره ها را
فراموش کنی. . . تمام آدم ها را از یاد ببری و تلاش کنی تا در نوشتن این متن، خودت
را به رخ بکشی و برای کسانی که در تمام این سال ها نبوده اند؛ این طور جا بیندازی
که محور، «تو» بوده ای و دیگران، گاهی دستی از دور بر آتش داشته اند و اگر هم کاری
کرده اند، آن را با منت و رفتارهای بعدی، خراب کرده اند. . .

این گونه نوشتن، بسیار ساده است!

. . . اما نه!. . . نه من در موضع «قضاوت»م و نه شایسته اش، حالا، آن چه از من
مانده، کم تر از آن است که بخواهم بر مدار آن، دیگران را به نقد بکشم. ۱۸ سال گشتن
در وادی مسؤولیت های فرهنگی، تألیف، اجرا و مشاوره نیز نمی گذارد مانند گذشته، سطحی
و شتاب زده بگویم و بنویسم، شاید هم روزی که دفتر یادداشت های پنهان مجمعی و
تجربی ام را فقط به خاطر بودن اسم افراد، محو کردم، فکر نمی کردم که حالا نیازمند
تمام شان بشوم.

نوشته ای را نیز در وب شخصی ام. نوشتم با عنوان شرح پریشانی؛ که مثل تمام
بدشانسی های دیگرم، اسیر برداشت بد شد و «مهربانی» که می شناسم اش، پیامی گذاشت و
مرا بیم داد از تصوری که درباره ی دیگران دارم. . . دوست دیگری نیز یک بار از سر
خیرخواهی، دیالوگ رضا کیانیان در «آژانس شیشه ای» را گفت:

ـ دوره ات گذشته مربی!

نمی دانم که درست می گفت یا نه، اما مطمئنم که مجمع تعطیل می شود؛ اما (به خاطر
ظرفیتی که در «به روز شدن» دارد)، نخواهد مرد.

شمایی که خواننده ی این نوشته اید، یا مجمع منتظران را می شناسید، یا نمی شناسید و
مرا نیز. . . اما کوشیده ام در این نوشته (که نمی دانم چقدر خواهد شد) تا جایی که
حافظه، شور دوستی، هجوم خاطره ها و دل تنگی ها، خودخواهی ها و هزار و یک عامل دیگر
بگذارند، دقیق و منصف بنویسم. امیدوارم خسته نشوید و اگر شده ناپیوسته، به هر حال
بخوانیدش.

لازم است در همین آغاز، تأکید کنم که به خاطر تمام ۱۵ سال گذشته، دست بوس همه ی
دوستان «زحمت کشیده» ام؛ هر چند برخی از آن ها به دلیل درگیری های مانده از روزهای
رفته، باور نکنند.

نکته ی مهم دیگری نیز گفتنی است. هر چند تلاش خواهم کرد از شخصی شدن متن، خودداری
کنم، اما می دانم که ممکن نیست؛ زیرا نمی توانم در نقل خاطره ها، همه ی احساس ام را
نفی کنم. پس اگر در بخش هایی از نوشته، شاهد نکته هایی شخصی شدید، بدانید که حسابی
چکش کاری شده اند. این نوشته را در پاسخ به اصرار تمام آدم های علاقه مند و
پیشنهاددهنده ی ۱۵ سال اخیر می نویسم و امیدوارم در کنار مرور تاریخ مجمع، نمایی از
راه یک تشکل فرهنگی خودجوش باشد. تشکلی که برای حفظ استقلال، نوآور ماندن و مذهبی
بودن، هزینه های سنگینی را پرداخته است. . . و باز آرزو می کنم تمام کسانی که
علاقه مند قدم گذاشتن در این راهند؛ با خواندن این نوشته، دریابند که با تمام
دشواری ها، ارزش آزمودن را دارد.

بچه های مجمع، هم مکان ها و هم زمان های گوناگونی را دیده اند و من در این متن، بر
آنم که بر اساس «مکان» ها، بنویسم؛ زیرا مشکل نداشتن جا و مکان مناسب برای برپایی
برنامه ها، رنج همیشگی همه و داشتن آن، آرزویی دست نیافتنی بود. . . آرزویی که در
سال ۱۳۷۶ هجری، واقعی شد و کمی خود و برنامه ها را یافتیم، انگیزه ها تقویت شدند و
خانه ی سبزینه، خانه ی امیدمان شد.

مرحله ی اول: سرگردانی (خانه به دوشی)

شاید سرگر