پاورپوینت کامل هنوز تا مطلوب فاصله زیاد است ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هنوز تا مطلوب فاصله زیاد است ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هنوز تا مطلوب فاصله زیاد است ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هنوز تا مطلوب فاصله زیاد است ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

۱۲

نگاهی به برنامه های صدا و سیما در سالروز شهادت حضرت زهرا (س)

صدا و سیما، به عنوان فراگیرترین رسانه در جوامع، نقش بسیار مهمی در ایجاد احساس نیاز به یک مقوله در مخاطبان خویش دارد. این نقش را در رسانه های غربی فراوان دیده ایم.

در مناسبت های مذهبی، رسانه جایگاه ویژه ای می یابد. هم در تشویق جامعه و مردم به برگزاری بهتر مناسبت های مذهبی، و هم در تبیین و شناخت بهتر آن مناسبت، شخص و یا واقعه. به تعبیر امام خمینی (ره) که صدا و سیما باید یک دانشگاه اسلامی باشد، نقش صدا و سیما کارکرد آموزشی و تربیتی گسترده ای می یابد. بنابراین، مسئولین این رسانه، باید با توجه به نیاز جامعه در شناخت بیشتر و بهتر معصومین، به عنوان الگوهایی در زندگی امروزی، برنامه سازی کنند. نه آن که معصومین را در حد یک شخصیت قدسی و دست نیافتنی، تنها در مناسبت های تولد و شهادت ایشان به مخاطبان معرفی نمایند. بنابراین هرگز نباید از الگوسازی برای جامعه ی امروز و به ویژه جوانان غافل شد. اخیرا صدا و سیما رویکرد قابل توجهی به الگوسازی از معصومین داشته که قابل تقدیر است. ضبط مراسم بزرگ تولد یا شهادت اهل بیت(ع) در تهران و مراکز استان ها، تهیه برنامه های نمایشی و سریال ها و میزگردهای مختلف با حضور کارشناسان و صاحب نظران.

اما هنوز کاستی هایی درتوجه بیشتر به این برنامه ها دیده می شود. موضوعات روز جامعه، چنان که باید و شاید در سیره ی معصومین(ع) بررسی نمی شود. گر چه مخاطب احساس نیاز می کند. به طور مثال، موضوع حجاب و نوع پوشش زنان و مردان در جامعه امروز، سیره ی عملی اهل بیت(ع) در زندگی فردی و اجتماعی، ارائه ی الگوهای تربیتی فرزند، همسرداری، دوست یابی، مبارزه با ظلم، امر به معروف و نهی از منکر، اقتصاد اسلامی، جنبه های سیاسی زندگانی اهل بیت (ع) و….

روشن است که صدا و سیما از این لحاظ هنوز به نقطه ی لازم و کافی (نمی گوییم مطلوب، بلکه لازم و کافی) نرسیده است. برنامه های صدا و سیما در مناسبت های مذهبی و از جمله به طور عمده در شهادت حضرت زهرا (س) امسال را می توان به سه گروه عمده تقسیم کرد:

-۱ضبط و پخش برنامه هیات ها و تشکل های مختلف مردمی و مساجد، یا حرم امام رضا (ع) و حرم حضرت معصومه (س) و یا دیگر امام زادگان، که شامل سخنرانی و مداحی است. از جمله مهدیه ی تهران، مسجد بلال صدا و سیما، حرم امام خمینی (ره)، مسجد دانشگاه تهران و…. این برنامه ها در زمره تولیدات صدا و سیما نیست و تنها متقبل زحمت ضبط و پخش برنامه می شود. در واقع اگر این برنامه ها با اقبال مخاطبان روبرو می شود، از هنر برنامه سازی صدا و سیما نیست. بلکه به واسطه سخنان تاثیرگذار و عالمانه ی سخنران و یا صدای گرم مداح است که به طور ویژه هم برای رادیو و تلویزیون برنامه اجرا نمی کنند. البته شاید رادیو نتواند در این زمینه کار بیشتری انجام دهد، چرا که تنها بوسیله ی صدا با مخاطب ارتباط برقرار می کند، اما از تلویزیون انتظار بیشتری هست. در برنامه های زنده و یا حتی از پیش ضبط شده این مراسم، می توان با تدوین مناسب تر و ضرباهنگ سریع تر و جذاب، مخاطب را از هر گروه سنی جذب کرد اما هنوز برنامه سازان ما نتوانسته اند چنین کاری انجام دهند. دوربین را درست رو به روی سخنران یا جمعیت مستمعین می کارند، و آقای سخنران دو ساعت بی وقفه صحبت می کند. این مسئله برای حضار در آن جمع جالب است، زیرا مجبور نیستند تنهااز پشت دوربین وقایع و سخنان را نظاره گر باشند، و به میل خود می توانند سر بچرخانند و تنوعی به زاویه دید خود بدهند، اما بینندگان تلویزیونی چه باید بکنند؟ مجبورند زاویه دید دوربین فیلمبردار را که مستقیم و بدون هیچ خلاقیتی در حال تصویربرداری است تحمل کنند. اگر هم فیلمبردار حوصله اش سر برود، خیلی که زحمت بکشد، زوم می کند روی یکی از حضار که دارد ضجه می زند و ناله های آنچنانی می کند! و می دانید که پخش این تصویر هیچ کمکی به بیننده ی تلویزیونی در شناخت بهتر معصومین نمی کند. حتی شاید او را از دیدن این تصاویر و صحنه ها بیزار نماید. چرا که حتی حضار در آن مراسم هم به صورت و حالات یکدیگر در مواقع مداحی و مرثیه خوانی یا سخنرانی خیره نمی شوند! اما به یمن هنر فیلمبردار محترم، بینندگان می توانند در خانه شان کشف کنند که در چه مواقعی از مرثیه خوانی چهره مردم درهم فشرده می شود و به گریه می افتند. این تصاویر کاملا ضدّ تبلیغ است و ناآشنایی برنامه سازان را با مقوله ی تبلیغ نشان می دهد. کارگردان برنامه تصور می کند راحت ترین کار را انتخاب کرده و فقط باید تصویر نشان مردم بدهد، چیزی در حد فیلمبرداری با دوربین هندی کم که اخیرا در مجالس عروسی و حتی عزا باب شده است و تنها جنبه ی تصویری کردن واقعه و در نهایت خاطره آن مراسم را دارد، و نه به تصویر کشیدن هنرمندانه ی آن.

بنابراین شایسته است مسئولین صدا و سیما در تدوین و مونتاژ این برنامه ها کمی زحمت خلاقیت به خود بدهند. چرا همیشه باید از خلاقیت آن طرف آبی ها کپی برداری کنیم؟ می دانید که حتی فیلم های عروسی و عزا هم یک تدوین ابتدایی می شوند!

-۲پخش زنده ی میزگردها و گفت وگوهای دو نفره یا چند نفره، مصاحبه و ارتباط مجری با کارشناس برنامه و احیانا با مخاطب که مستقیما می تواند با مجری و کارشناس تلفنی صحبت کند و نظرش را اعلام نماید.

این برنامه هم زحمت چندانی به دوش برنامه سازان تلویزیونی یا رادیویی نمی گذارد. گر چه در میان انواع برنامه های مناسبتی، بهتر می تواند با مخاطب ارتباط برقرار کند زیرا اکثرا مخاطب با دسترسی به تلفن می تواند به طور زنده نظرش را در مورد محتوای برنامه اعلام کند و از جهت ارتباط مستقیم با مخاطب در زمره برنامه های جذاب تلویزیونی است. البته به شرطی که مجری هم فرد با اطلاع و آگاهی باشد. در این مورد شبکه یک و سه اخیرا خلاقیتی داشته اند و به جای کارشناسانی که با مقوله ی رسانه و به ویژه از نوع تلویزیونی آگاه نیستند، از صاحب نظران و اندیشمندانی دعوت می کند که علاوه بر داشتن اطلاعات و معرفت نسبت به اهل بیت (س) و سیره ی ایشان، با مقوله ی رسانه و جذابیت ها و قالب های آن تا حدی آشنایی دارند و می توانند مخاطب را پای گیرنده بنشانند. مثلا برنامه ی امسال که با حضور خانم ثقفی، مدیر عامل بنیاد فاطمه الزهرا(س) تهیه کننده ی فیلم مستند «فاطیما» در برنامه ی پنجره ی شبانه ی شبکه ی سه (که البته جا داشت مجریان محترم بیشتر وارد مسائل جزئی ساخت این فیلم می شدند و بحث چالشی می شد و از لحاظ اجرا پویایی بهتری پیدا