پاورپوینت کامل عَلم (بخش اول) ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عَلم (بخش اول) ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عَلم (بخش اول) ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عَلم (بخش اول) ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

۱۶

عَلَم یکی از وسیله های نمادین به کار رفته در آیین سوگواری عاشورا در میان شیعیان است. این وسیله معمولاً چوبی بلند به ارتفاع پنج شش متر است که سر آن پنجه ای برنجین می گذارند و پارچه های رنگین قیمتی به چوب می بندند. عَلم که به طرز زیبایی از فلز ساخته شده، توسط علمدار حمل می شود. هنگامی که از دوردست ها و یا از میان انبوه مردم پدیدار می شود، یادآورِ گنبدها و گلدسته های آرامگاه امام حسین (ع) در کربلا است. صفی از پرندگان در مکان های نوربین گنبد و گلدسته ها جای گرفته اند. پرندگان به ویژه کبوترها، نماد امام حسین (ع) و امام حسن (ع) هستند که همراه دیگر امام ها، حاملانِ روشنایی می باشند.

عَلم معمولاً در پیشاپیش صف سوگواران حرکت داده می شود. علمهای قدیمی تر معمولاً پایه ای دارند که واژه های دینی بر روی آن برنگاشته شده است و دو اژدها با دهان باز از آن پاسداری می کنند. گاهی پهنای علمها به۳ متر هم می رسد و غالباً ۱۱ زبانه دارد که زبانه ی میانی بزرگتر از بقیه می باشد. حد فاصل زبانه ها را هم با اشیاء فلزی که به شکل کبوتر و طاووس و لاله و گنبد و بارگاه و … ساخته شده بود، پر می کردند. به کسی که علم را با خود حمل می کند، عَلم کِش می گویند. این شخص پایه ی علم را که از چوب ساخته شده، داخل بند تسمه ای که به کمر و شانه خود بسته، قرار می دهد و با خم و راست شدن در برابر اماکن متبرکه، حالتی به وجود می آورد که به نظر می رسد علم در حال تعظیم و سلام کردن است. علم و لواء از وسائلی است که در جنگها از اهمیت اساسی برخوردار بود. البته بین علم و لواء تفاوتهایی وجود داشته است و از نظر اهمیت هم درجه بندی شده اند. علم صفحات شمال با علم قسمتهای مرکزی ایران اختلاف دارد.

تاریخچه

در زمان شاه عباس بزرگ برگزاری مراسم عزاداری و روضه خوانی ها قدغن بود، ولی در زمان شاه عباس دوم برگزاری مراسم عزاداری آزاد شد.

در گذشته علمها یک زبانه بودند و تزییناتی به آن متصل می کردند که یک نمونه ی آن در تکیه ی کرمانی ها (مشهد) موجود می باشد. این علم کم کم تبدیل به علم سه تیغ، پنج تیغ، هفت تیغ و… تا بیست و یک تیغ شد.

علم هم در آغاز جزئی از لوازم جنگ به شمار می آمده، ولی از هنگامی که به تشریفات عزاداری راه پیدا کرد، تغییراتی در آن به وجود آمد و به این صورتی که امروزه ما مشاهده می کنیم درآمد. بزرگترین علم ها متعلق به تکیه هاست. در قم معمولاً علم را در میان دسته ی سینه زنها حرکت می دهند.

قدیمی ترین علم های ایرانی در موزه توپکاپی استانبول نگهداری می شود. شاید این علمها که نمونه ای از علامت و نشان قبایل مختلف ایرانی است در عصر حکومت ترکمنهای آق قویونلو و قره قویونلو وجود داشته و دسته های سیاسی و مذهبی از آنها استفاده می کرده اند. این علمها از غنایم جنگی است و پس از تصرف شهر تبریز توسط سپاهیان عثمانی، شاه سلیم آنها را به استانبول منتقل کرد که پس از رواج تشیع در زمان شاه اسماعیل مورد استفاده ی دسته ها قرار می گرفت،

علمها از صفحه ای آهن به صورت تیغه ای باریک و بلند ساخته می شد. در راس آن علامت و نشان سنتی و قومی قبیله و در شیعه مذهبان نام الله یا نام الله و محمد و علی و یا نام الله و پنج تن نقره کاری(نقره کوبی) یا کنده کاری می شد. تیغه ی باریک و بلند آهنین با صفحه ای مدور و بزرگتر در انتهای تیغه که دارای قابی از فلز بود خاتمه می یافت. تصویر این علمها در مینیاتورهای قرن ۱۵ میلادی هم دیده می شود. این علمها برروی دسته ای چوبی یا فلزی قرار می گرفت و پیشاپیش دسته ها حمل می شد.

در سالهای بعد، بخصوص در دوران زندیان و قاجاریه، تزئینات دیگری به علمهای دسته اضافه شد و عزاداران مذهبی در ایام سوگواری یا بزرگداشت و تشریفات دیگر آنها را به کار می برند.

شکلهای نمادینی چون(علم) ما را به مراسم و شعائر سوگواری رجوع می دهند. علم که به طور زیبایی از فلز ساخته شده توسط (علمدار) حمل می شود. هنگامی که از دوردستها و یا از میان انبوه مردم پدیدار می شود ما را به یاد گنبدها ومناره