پاورپوینت کامل امام حسین آنقدر به ما داده، که نیازی به سبک های دیگران نداریم. ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امام حسین آنقدر به ما داده، که نیازی به سبک های دیگران نداریم. ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امام حسین آنقدر به ما داده، که نیازی به سبک های دیگران نداریم. ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امام حسین آنقدر به ما داده، که نیازی به سبک های دیگران نداریم. ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

۳۲

اشاره:

مهدی سلحشور، متولد ۱۳۴۹ است؛ از ۹ سالگی، درست یک سال پس از پیروزی انقلاب، در گروه سرود مسجد علی اکبر تهران شروع به خواندن کرد. اولین نغمه هایش برای شهدا بود. تک خوان یک گروه نوجوان چهل نفره، که نیمی از آنها بعدها شهید شدند.

حاج مهدی در سال ۶۹ به سمت طلبگی و سربازی امام زمان آمد، دوستان او می دانند که تقریباً خوب و حرفه ای می خواند، او معتقد است باید از تقلید شروع کرد، تا صدا کم کم شکل بگیرد. پراکنده گوش دادن به شکل گیری صدا لطمه می زند. باید هم خوانی صدا در تقلید رعایت شود. مقام ها و اوج و فرودها، تحریرها و کشیدگی ها از موارد تقلید است، در محتوا هم شیوه ی ارائه ی شعر و پرورش آن به سبک مجلس داری و آداب و فنون را باید آموخت. او درباره ی ذوق «سبک سازی» و مداحی اش می گوید:

اعتقادم این است که مداحی ذوق صرف است مثل شعر گفتن؛ به قول معروف، باید در خون شخص باشد و خمیر مایه اش اکتسابی نیست؛ بلکه می توان به مرور زمان رشدش داد.

یادم هست هنگامی که ایت الله صدوقی شهید شد، به یزد رفتیم؛ شعری را خواندم که هنوز سبکش یادم هست، سبک آن را خودم ساختم؛ آن موقع ۱۲ سال داشتم.

ای شهیدان سر برآرید از تراب

روی زیبا را نمی زیبد به حجاب

هان به پا خیزید وقت خواب نیست

زیر گِل منزلگه مهتاب نیست

خیمه: اولین باری که خواندی؟

سلحشور: بله! یادم هست یک روز با زیرشلواری به مسجد آمدم، با یک زیرشلواری گشاد! صورتم چرک بود، تو کوچه با بچه ها هفت سنگ بازی کرده بودم، مسجد که آمدم، بابام به زور مرا فرستاد که جلوی جمعیت، تکبیر بگویم …

خیمه: و بعد؟

سلحشور: روز بعد شدم مکبّر ثابت مسجد.

خیمه: تقلید می کردی؟

سلحشور: نه، برای خودم سبک داشتم.

خیمه: خواندنت را به صورت فنی از کی شروع کردی؟

سلحشور: از سال ۵۸ تا سال ۶۴ همینطور می خواندم؛ البته گاهی نوارهای مداحی حاج منصور ارضی را گوش می دادم؛ گاهی هم به مسجد جامع می رفتم؛ حاج شیخ حسین انصاریان صحبت می کرد، حاج منصور هم می خواند، محسن طاهری، رضا پوراحمد، اعتماد سعید هم بودند در برنامه های مداحی ایشان شرکت می کردم و روز به روز علاقه ام بیشتر می شد. تا سالی که به جبهه رفتم.

خیمه: کدام لشگر؟

سلحشور: لشگر ۱۰ سیدالشهدا، آنجا گاهی دعای توسل و زیارت عاشورا می خواندم. البته چند تا از بچه های مسجد حضرت علی اکبر بودند که خوب می خواندند. اینها باعث می شدند من رشد نکنم، که الحمد لله شهید شدند (با تبسم) شهید جابری، حاج قربان، شهید همتی، خیلی مرا تشویق به خواندن می کردند اما من رویم نمی شد؛ بعد از شهادت آنها من جدی تر شروع کردم.

خیمه: شنیده ایم که خیلی از سبک های نوحه و اشعار را خودت می سازی؛ چگونه این کار را می کنی؟

سلحشور: قطعاً دانستن مقام ها که دستگاه ها و گوشه های آن در سبک سازی مهم است نوارهایی هست که فقط نغمه ها را آورده بدون موسیقی. البته بعضی از آنها به درد من و سبک سازی ام نخورد.

خیمه: پس از کجا روی اشعار سبک می گذاری؟

سلحشور: ببینید، نکته ی مهم این است که بسیاری از گوشه های موسیقی، گرفته شده از روضه و تعزیه خوانی هاست. در زندگی و شرح حال مردان بزرگ موسیقی ایران که نگاه کنید، می بینید حتماً استادی تعزیه خوان یا روضه خوان داشته اند.

خیمه: کتاب هنر مرثیه خوانی آقای مهدی امین فروغی به این نکته اشاره دارد که بسیاری گوشه ها به نام روضه خوانهاست مثل «مرادخانی»، «حسینی» و اصلاً برخی گوشه ها به نام شخصیت های تعزیه است مثل «راک عبدالله» که جواب عبدالله بن حسن است. ایا می توان گفت که اصل نغمه ها در بسیاری موارد در خوانندگی و مداحی مشترک است و اگر کسی بخواهد فنی بخواند، باید دقیقاً آن مقام ها و گوشه ها را بداند؟

سلحشور: ببینید، دانستن گوشه های موسیقی تأثیر دارد، اما من اعتقادم این است که آدم، اول باید خواننده باشد تا بتواند گزینشی با نغمه ها و دستگاه های موسیقی برخورد کند. مهم این است که یک مداح بتواند در اوج و فرودها، مقام ها و پیاده کردن سبک، اصولی و صحیح بخواند.

خیمه: یعنی مقام ها و دستگاه های موسیقی نهایتاً می شود سکوی پرش، مداح را کمک می کند تا فنی بخواند، اما در دستگاه خواندن، همه چیز مداحی نیست؛ شاید برای همین است که بعضی خواندن های فنی به دل نمی نشیند.

سلحشور: دقیقاً همین طور است، همیشه نمی شود از پیش درآمد شروع کرد، حتی همیشه نمی توان از مقام بم شروع کرد، گاهی جلسه، اقتضای چیز دیگری را دارد.

عزیزی می گفت، بعضی نغمه ها و سبک های مجلس سیدالشهدا را نزد یکی از اساتید موسیقی خواندم، خیلی منصف بود، نگفت چرا در دستگاه نمی خوانی، گفت اینها ذوق و هنری است که در مجلس سیدالشهدا است، ما این نغمه ها را نداریم، بیایید برایش اسم بگذارید، تا ما هم استفاده کنیم.

چون گاهی سبک های مداحی، وارداتی است، گاهی برعکس هم می شود، به اسم خواننده ها تمام می شود. مکرر من شنیده ام سبک هایی را که دوستان مداح خواندند و بعد خواننده ها و آوازخوان ها از آن استفاده کردند. بعضی نوارهایش را هم دارم.

خیمه: شما؟! چطور سبک هایی را که ساختی مال خودت بود، یا … ؟ مثل سبک «انا قتیل العبرات».

سلحشور: نه این سبک، ذوق خودم بود، اصولاً وقتی می خواهم سبکی را بسازم از چند روز قبل، اصلاً نوار گوش نمی دهم، تا فضای ذهنم خالی باشد. شاید سال ها قبل نغمه ای را شنیده باشم که در ضمیر ناخودآگاه حفظ شده باشد، آن نغمه در بعضی جاها به کمکم می اید.

خیمه: بحث را از یک جهت دیگر ادامه می دهیم. اگر کسی مطلب مبتذلی را با سبکی خواند، همین کافی است تا دیگری نتواند از آن سبک استفاده کند؟! و اصولاً سبک نوارهای مبتذل را می شود در مجالس اهل بیت خواند یا نه؟!

سلحشور: ببینید، من به یکی از مداحان پیشکسوت که اخیراً در دفاع از برخی دوستان جوان مداح گفته بود: هر زیبایی هست برای اهل بیت است و اگر سبک زیبایی ر