پاورپوینت کامل مسائل و مشکلات جوانان در یک نگاه ۸۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مسائل و مشکلات جوانان در یک نگاه ۸۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مسائل و مشکلات جوانان در یک نگاه ۸۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مسائل و مشکلات جوانان در یک نگاه ۸۲ اسلاید در PowerPoint :

۱۱

نکته:

حجه الاسلام و المسلمین علیرضا اعرافی از محققان و کارشناسان مسائل تربیتی می باشند. در زمینه مسائل و مشکلات جوانان،
سؤالاتی در محضر ایشان مطرح کرده ایم. امید است توانسته باشیم راه حل های مناسبی برای حل مشکلات جوانان جامعه خویش
ارائه دهیم و این گفت وگو در نظر آشنادیداران جوان مؤثر افتد.

دیدار: اساسی ترین آسیبی که امروزه جوانان جامعه ما را تهدید می کند چیست و راه مبارزه با آن کدام است؟

حجه الاسلام اعرافی: بحث درباره جوانان از یک جهت، بحث تازه و زنده ای است; به لحاظ کثرت جمعیت جوان کشور ما، هم چنین
به لحاظ موقعیت تاریخی حساس ومهمی که در آن قرار داریم و جوانان در دوره معاصر، در چند مقطع بسیارمهم، در شروع نهضت،
در پیروزی انقلاب، جنگ و مقاطع و جریان های دیگر، همواره نقش مهم و ارزنده ای داشته اند. بنابراین، طبیعی است که به دلیل
همین نقش ارزشمند و مؤثر، مورد تهاجم ویژه دشمنان اسلام باشند، همان گونه که کمابیش علایم و نشانه های آن را به صورت
آشکار هر روز مشاهده می کنید.

اگر بخواهیم، ریشه ای تر به مسائل و مشکلات جوانان بپردازیم باید به برخی عوامل اشاره کنیم. بعضی از این عوامل به طبیعت
جوانی، بعضی به تاریخ معاصر ما و بعضی به همین مقطع امروز ما باز می گردد.

از زاویه اول، آنچه به طبیعت جوانی بازمی گردد این است که جوانی هم مثل دیگر مقاطع عمر، در ذات و طبیعتش، نیکی های
فراوانی نهفته و قوت های زیادی موجود است. اما از طرف دیگر، زمینه هایی هم برای انحراف در آن دوران وجود دارد.

در روان شناسی وقتی به مراحل تربیت و رشد اشاره می شود، سنین جوانی را عمدتا از مقطع ۱۵ – ۱۶ سالگی تا ۲۰ – ۲۱ سالگی
ذکر می کنند، هرچند جوانی در اصطلاح قرآنی، دامنه وسیع تری دارد و به تعبیر قرآن «بلوغ اشد» به سنین بین ۱۸ تا ۳۰ سالگی
گفته می شود. از دیدگاه روان شناسی و با تجربه بشری، روشن است که نقاط قوت بسیاری برای کمال و رشد شخصیت در این دوره
وجود دارد. احساس استقلال در نوجوان و جوان و این که احساس می کند باید خود را از محیط خانه آزاد کند و جذب جامعه ای
بزرگ تر شود، شکوفایی عقلانی و منطقی، بلندپروازی و همت بلند، آرمان خواهی و ارزش گرایی و شور و احساسات و نشاط
اجتماعی از عمده ترین ویژگی های جوان است. علاوه بر آن، تحولات جنسی، که از زمان بلوغ شروع می شود، اوج آن در همین
سنین است. این ویژگی ها، ذاتا اهرم ها و ابزارهایی برای رشد و کمال انسانی و به شکوفایی رسیدن شخصیت است، مسائل دیگری
هم در این دوره وجود دارد; از جمله: روحیه خودنمایی، هیجانات، اضطرابات روحی و فوران قوای شهوانی – که اگر مهار نشود و در
پرتو هدایت عقلانی و منطقی و عاطفی قرار نگیردتبدیل به مشکلات می گردد.

البته به کار بردن لفظ «مشکل » به این معنا نیست که جوان ویژگی هایی دارد که ذاتا ناپسند و ناخوشایند است، بلکه در او
ویژگی های فراوانی وجود دارد که اصالتا خوشایند بوده و از اهرم های لازم در طبیعت انسان است و برای رشد و کمالش لازم
می باشد، اما اگر هدایت و راهنمایی نشود از آن ها فساد و انحراف برمی خیزد و برایش مشکل ایجاد می کند.

بدین روی، خانواده ها و مربیان باید توجه داشته باشند که در سطوح گوناگون، آنچه در جوان وجود دارد نیک و پسندیده است،
مشروط بر این که آن را درست بشناسیم و هدایت کنیم. اگر این هدایت درست انجام نگیرد، مشکل ساز خواهد بود.

لطفا در زمینه مسائل و مشکلاتی که برای جوانان در مقطع امروز و تاریخ معاصر وجود دارد توضیح بفرمایید.

و ما در خصوص عوامل دسته دوم که به خصایص تاریخ معاصر ما بازمی گردد باید عرض کنم: در تاریخ معاصر، از عصر نوزایی به
بعد مشکلاتی برای جامعه ما – به طور عام – و برای جوانان – به طور خاص – پدید آمد. در واقع، از یک سو، در نظام های غربی
تحولات فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی به وجود آمد و از سوی دیگر، رخوت و رکودی که در عالم اسلام وجود داشت
موجب تفوق فن آوری و دانش تجربی و مادی غرب نسبت به جهان اسلام شد. اولین برخورد نوجوان و جوان جامعه ما – اگر در
همین رشته های متعدد و متنوع نیز تحصیل کرده باشد – جاذبه های علم و صنعت و فن آوری غرب است. در این جا، دو چیز برای
جوامع اسلامی مشکل ایجاد می کند و بر جوان به دلیل الگو پذیری و آرمان خواهی اش، فزونی پیدا می کند:

یکی این که جوان می بیند آن چه زودتر با او تماس برقرار می کند، همین مسائل علمی و ظواهر صنعت و مظاهر تمدن غربی است.
دوم آن که معنویات، معارف دینی و ارزش ها کم تر به او منتقل می شود. این ها برای همه جهان اسلام و برای جوان به دلیل
ویژگی هایش، مشکل ایجاد می کند.

جوان احساس می کند که بهترین الگوها را می توان در تمدن و فرهنگ غرب یافت. بنابراین، سیطره الگوها و فرهنگ غربی در
ظواهر مادی، موجب بروز مشکلات فراوانی در این مقطع سنی می شود که شاید در مقاطع دیگر این قدر تاثیر نگذارد. البته هر
قدر تمدن و فن آوری غرب پیشرفت پیدا کند، ظواهر بیش تری از خود به ما نشان خواهد داد; مثلا، در عصر موسوم به انفجار
اطلاعات به تدریج، به سمتی می رویم که مهار مرزهای فکری و اخلاقی بسیار مشکل می شود. ما از نظر شرعی موظفیم جلوی
فساد و انحراف را بگیریم. البته گسترش اطلاعات، محاسن برجسته ای دارد، ولی در مقابل، آسیب هایی را هم متوجه جامعه و نسل
جوان ما می کند. این به لحاظ تاریخ معاصر ما و تفوق فرهنگی غرب، به خصوص در مقطع اخیر.

اما در قسمت سوم که به آن اشاره کردم، جوان در کشور ما در نظامی قرار گرفته که تهاجم غربی متوجه اوست. عوامل دسته اول –
یعنی، عواملی که از طبیعت جوانی برمی خیزد – عام و فراگیر است و برای همه وجود دارد. درباره عوامل ثانوی هم، که از تمدن
غرب برمی خیزد، قبلا توضیح داده شد. این عوامل تقریبا همه کشورها، حتی کشورهای غیر اسلامی، را شامل می شود. اما این
عامل سوم متوجه جامعه ما، به خصوص نسل جوان ماست; یعنی، آن ها حساب شده، با تمرکز بیش تر، با هزینه های فراوان تر و
برنامه های بسیار علمی، دقیق و محاسبه شده جوانان ما را هدف گیری کرده اند. در واقع، جوان ما باید این خودآگاهی و تحلیل را
داشته باشد، که هم در معرض برخی عوامل درونی و نفسانی است که باید آن ها را بشناسد; هم در معرض هجوم تمدن غربی و
ظواهر فریبنده اوست و هم در معرض یک تهاجم ویژه در این مقطع پس از انقلاب اسلامی. تصور می کنم اگر ما بتوانیم این
تحلیل ها و آگاهی ها را به جوانان و خانواده هایمان بدهیم، بسیاری از مشکلات حل می شود.

به نظر شما، شیوه های مناسب جلوگیری از انحراف جوانان کدام اند؟

ما در هر یک از این سه بخش، باید چاره ای مناسب بیندیشیم. البته نکته اساسی در همه این ها دادن آگاهی به جوان است. وقتی که
جوان ما تحصیلات بالایی نداشته باشد و حفاظت های فیزیکی بیش تری میسر باشد، ممکن است بتوانیم او را در برابر تهاجم ها
محافظت کنیم، ولی این محافظت های فیزیکی – همان طور که وقایع خارجی هم به ما نشان می دهد – روز به روز کم تر می شود.
بنابراین، بر جامعه دینی ما، اعم از خانواده ها، روحانیت، حوزه و نسل جوان، لازم است برای مقابله آمادگی داشته باشد. هر چه
جلوتر می رویم، مقابله، علمی تر و فرهنگی تر می شود و اگر خانواده ای اطلاعات کافی نداشته باشد، نمی تواند جوانش را تربیت کند
و به او آگاهی بدهد. خانواده های ما باید مجهز شوند و نهادهای تربیت دینی با یک نگاه جدید به این مساله بپردازند.

اگر در نظام آموزش و پرورش و دانشگاهی ما، اصولا شناخت تاریخ معاصر و نقد تمدن و فرهنگ غرب جایگاه ویژه ای داشته باشد،
می تواند بسیار مؤثر باشد. تمدن غرب علی رغم همه ظواهر زیبا، فریبندگی و دل ربایی هایش، نقاط ضعف و خلل فراوانی هم دارد و
اگر ما تاریخ معاصر دنیا و نقد تمدن و تفکر غرب را در سطوح گوناگون از همان دوره دبیرستان شروع کنیم و متناسب با تحصیلات،
این نقد و شناخت قوی تر شود، تصور می کنم بتوان جلوی بسیاری از آسیب ها را گرفت; زیرا آسیب ها و مشکلات یک بخش اخلاقی
دارد ویک بخش پایه ای تر که آن بخش فکری و فرهنگی است. ما در بخش فکری و فرهنگی باید سرمایه گذاری خاص داشته باشیم.

این یکی از نکات مهمی است که باید به آن توجه شود. نوجوان و جوان ما باید به قدرت فکری و فرهنگی ما اعتماد کند و جلب
چنین اعتمادی، نیازمند به کارگیری روش های علمی و عاطفی مناسب است. خانواده ها و به ویژه زوج های جوان، از ابتدا باید خود
را به شناخت مجهز نمایند.

در عصر ما، جوان بر سر دوراهی قرار می گیرد و با یک تعارض نقشی مواجه می گردد: از یک سو، فرهنگی که دارای زرق و برق
زیادی است و جذبه هم دارد به او القا می شود و از سوی دیگر، فرهنگی که در این جامعه دینی ارائه می شود نسبت به فرهنگی که
سیطره دارد جذبه کم تری دارد. با توجه به این مساله، وظیفه ما برای مقابله با آسیب دیدگی جوانان چیست؟

روشن است که ما در مقام تربیت، هم با بعد عقلانی و فکری به عنوان یک مساله زیربنایی ارتباط داریم و هم در بعد عاطفی و
احساسی که بیش تر در قلمرو هنر قرار می گیرد. هیچ گاه در یک کار تربیتی برای معمول انسان ها، تکیه صرف بر تعقل و تفکر
کارساز نیست و همیشه به هنر، فنون و ظرافت نیاز دارد. البته این مساله دارای یک بعد انحصاری و تک عاملی نیست که با آن
بتوان همه مشکلات را حل کرد، بلکه جوان ضمن این که پایه های فکری دارد، در عین حال، استفاده از ابعاد عاطفی و هنری نیز
برای او از عوامل مهم ارتباطی است. دوره انقلاب به دلیل طبیعت هیجانی و شور و نشاطش، جوان را سیراب می کند. در مقطع
جنگ نیز هیجان جنگ بسیاری از این ابعاد احساسی و عاطفی را پاسخ می دهد و زیاد نیاز به چیزهای دیگر نیست. پس از جنگ،
آنچه را باید به آن بپردازیم این است که مراکز تبلیغی ما باید این شور جوانی را به حساب بیاورند و با انواع هنرها به این شور و
هیجان پاسخ دهند. الگو دادن، تحلیل درست، شناخت تاریخ معاصر و ارزش هایی که در انقلاب به وجود آمده همه به جای خود،
ولی خود این ها نیاز به کاربرد هنر دارد که ما از آن کم تر استفاده کرده ایم. بنابراین، باید به نوعی شورآفرینی کرد که تا حدی
هیجانات و شورو نشاطجوانی هم پاسخ داده شود. البته پرداختن به این مساله مستلزم نگاهی جدیداست که متاسفانه پس ازجنگ،
نهادهای علمی، فرهنگی ودینی،خود رابه آنچه در این عرصه لازم است، تجهیز نکرده اند.

همان گونه که اشاره شد، جوان جامعه ما دچار تعارض درونی است و این یکی از بدترین حالات است که اگر به صورت منطقی حل
نشود، به عقدهای روانی، افسردگی ها و نابسامانی های فکری درونی تبدیل می گردد. جوان ما در دوره انقلاب یا در جنگ، کم تر در
معرض این تعارض قرار می گرفت چون شور و هیجان انقلاب و جنگ کم تر فرصت می داد که چنین تعارض هایی به وجود بیاید.
این گونه تعارض ها به صورت طبیعی، به نفع روحیات و احساسات معنوی حل شده و احساسات دینی کارساز بود. اما در این دوره
که به عنوان «سازندگی » نامیده می شود، از آن هیجانات خبری نیست و اگر دقیق برنامه ریزی نشود غالبا این تعارض مشکل آفرین
است.

نکته دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد این است که اگر تبلیغات و تربیت های دینی ما متناسب با این فضا و شرایط جدید نباشد
ممکن است آسیب هایی ایجاد کند که باید آن ها را شناخت. به خصوص در یک نظام دینی که اگر این هیجانات نیز نباشد و جوان
احساس کند که این تربیت از موضع قدرت است و با مربیان و مبلغان احساس ارتباط عاطفی ننماید، مشکلات یک نظام دینی را
هم با تربیت دینی و با دین مساوی ببیند، این موارد گاهی تربیت را در یک نظام دینی دشوار می کند. برخلاف این تصور که در
اختیار داشتن اهرم های دینی بسیاری از زمینه ها را برای تربیت دینی فراهم می سازد، این نکته را هم باید بدانیم که قدرت –
همان گونه که در سیاست گفته می شود، اگر دقیق هدایت و مهار نشود، فساد می آفریند – در تربیت هم بی آسیب نیست. این
مبحثی است که ما کم تر به آن توجه کرده ایم. در هر صورت، نسبت تربیت و سیاست قابل توجه جدی است.

پس از فروکش کردن شور انقلاب و جنگ، اکنون بحث تهاجم فرهنگی مطرح است. ولی متاسفانه بعضی از برنامه های فرهنگی،
مانند برنامه های رادیو و تلویزیون جوابگوی نیازهای نسل جوان نیست. نظر شما در این مورد چیست؟

نباید زیاد صدا و سیما یا هر جای دیگر را مورد انتقاد قرار داد; زیرا شناختن فضای جدید و طراحی برنامه مناسب برای آن، کار
علمی سنگینی است. اما در عین حال، باید به این نکته اشاره کنم که در مقوله تربیت، اصطلاحی وجود دارد به نام «پارادوکس
آزادی و تربیت » و آن