پاورپوینت کامل خورشید پرشکوه حدیث ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خورشید پرشکوه حدیث ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خورشید پرشکوه حدیث ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خورشید پرشکوه حدیث ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

۷

به انگیزه روز شیخ صدوق (۱۵ اردیبهشت)

شب های ماه مبارک رمضان بود. با خانواده، پای برنامه های تلویزیون نشسته بودیم.
مجری برنامه به شهرری رفته بود و با مردم مصاحبه می کرد از مردم می پرسید: «شیخ
صدوق کیست؟» هرکس به گونه ای از شیخ صدوق نام می برد. یکی می گفت: «از علمای بزرگ
اسلام است.» دیگری می گفت: «از محدثان است.» و … آن گاه از مردم پرسید: «ابن بابویه
کیست؟» بیش تر افراد می گفتند: «او هم از علمای بزرگ است.» ناگهان دوربین، حیاط
آرامگاه باشکوهی را نشان داد: حوض آبی رنگ، درختان سرسبز و کاشی کاری سنتی و پر
ازجاذبه. مجری بر پله ها ایستاده بود و می گفت: «اینجا آرامگاه ابن بابویه است؛ نام
دیگر او شیخ صدوق است!» آری؛ بسیاری از مردم نمی دانستند «ابن بابویه» مشهور، که
درشهرری مدفون است، همان «شیخ صدوق» است. شگفت تر این که، بسیاری از مصاحبه شوندگان
حتی از ابتدایی ترین مسائل زندگی آن عالم بزرگ، بی اطلاع بودند و نام مشهورترین
کتاب های وی را نمی دانستند. با خود گفتم:«چه دردناک است که مفاخر دینی و ملی خود
را به خوبی نشناسیم و قدر ندانیم!»

مژده خوش تولد

نداشتن فرزند، سال ها روح او را می آزرد. علی بن حسین، مشهور به بابویه ـ پدر شیخ
صدوق ـ بیش از پنجاه بهار را پشت سر نهاده بود و فرزندی نداشت. اندوه ناک بود، اما
ناامید هرگز! برآن شد که شکوه دل را در نامه بنویسد و به دست ولی عصر(عج) برساند.
نامه را نوشت. در پی فرصتی بود تا با واسطه فردی مطمئن، نامه را ارسال کند.

کاروانی از قم به عراق می رفت؛ در بین کاروان، ابوجعفر محمدبن علی الاسود را دید.
نامه را به او سپرد تا به دست حسین بن روح ـ نائب امام زمان (عج) ـ برساند.
ابوجعفر، نامه را رساند. پس از سه روز به بابویه خبر رسید که حضرت صاحب الزمان
(عج) در حق او دعا کرده و اعلام داشته که به زودی صاحب فرزندی خواهد شد.۱ بشارت
آن حضرت، محقق شد و بابویه گرمی حضور فرزند را در دستان خود حس کرد. این داستان را
شیخ صدوق، خود در کتاب «کمال الدین» نگاشته است. او می گوید: هرگاه ابوجعفر من را
می دید که با اشتیاق بسیار به محفل درس استادان می رفتم، می گفت: «این، شگفت آور
نیست؛ زیرا تو به دعای امام زمان(عج) متولد شده ای!»

آن فرزند خجسته در سال ۳۰۶ هجری قمری در قم به دنیا آمد؛ همان شهری که در گذر
تاریخ، دیار عالمان و فرهیختگان بسیار و دوستداران ائمه اطهار بود؛ همان شهری که
بعدها پایگاه اصلی و آغازین انقلاب شکوهمند اسلامی شد و شعله پرفروغ تشیع را حرارت
دیگرگون بخشید. پدر، نام فرزندش را «محمد» نهاد. این فرزند، بعدها مشهورترین فرد
خاندان «بابویه» شد.

روزگار تحصیل

محمد، تحصیل را از سنین کودکی آغاز کرد. او در شهر قم به محضر استادان بسیاری
شرفیاب شد و می کوشید تلاش های علمی خود را با تهذیب عملی توأم سازد، تا بتواند با
این دوبال در آسمان معرفت و کمال پر بگشاید. آن روزها او به درس استادان بسیاری
رفت. از جمله آنان:احمدبن علی بن ابراهیم قمی، محمدبن یحیی بن عطار اشعری قمی و
حسن بن ادریس قمی است۲ که شیخ صدوق از محضر آنان، بهره های بسیار برد. با روی کار
آمدن سلسله ایرانی و شیعی آل بویه و به دعوت رکن الدوله دیلمی، شیخ صدوق از قم به
ری هجرت کرد و در آن جا اقامت گزید. هجرت شیخ کلینی از ری به بغداد و پس از آن رحلت
او، جای خالی محدثی عظیم الشأن در ری را محسوس کرده بود. هجرت شیخ صدوق به آن دیار،
حیات تازه ای برای آن شهر، رقم زد و برکات فراوانی را در پی آورد. شاهد سخن ما،
مباحثه های بسیار شیخ صدوق در این شهر با علمای مختلف و طرح مباحث گوناگون به ویژه
درباره امامت و غیبت امام زمان(ع) است. حاصل این تلاش ها، کتاب های بسیاری است که
از آن عالم بزرگ در این موضوعات، باقی مانده است.

عطر دل انگیز حدیث

روزگار صدوق را باید عصر حدیث نامید؛ روزگاری که مردمان، طراوت حدیث را در زندگی
خود حس می کردند. مردمانی که سال ها در تیرگی شب های جهل و نادانی زیسته بودند،
دیگربار در سایه معارف بلند اهل بیت(ع) روزهای خوشی را به سرمی بردند و چون ذره ای،
دل به آفتاب جهان تاب سخن معصوم می سپردند. آنان دیگر به خوبی می دانستند که برای
بهره مندی از دانش باید به سر