پاورپوینت کامل اخلاص در تلاوت قرآن ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اخلاص در تلاوت قرآن ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اخلاص در تلاوت قرآن ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اخلاص در تلاوت قرآن ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

۳۸

از مدت ها پیش دنبال فرصتی می گشت تا دور از هرگونه هیاهو ساعتی را با فراغت بال، با خدای خود مناجات کند . آسمان چشم
را به اشک توبه و ندامت بشوید و سراچه ی دل را به آه سینه غبار روبی می کند .

شب فرصت خوبی است و گوشه ی مسجد مکانی مناسب تا در امتداد جاده ی شب مرکب راهوار دل را به مقصد هدایت کند که خدا
نیز در همین نزدیکی هاست .

شبی پس از ادای فریضه ی مغرب و عشا فرصت را غنیمت شمرد و در مسجد ماند . همین که مسجد از مردم خالی شد، گوشه ای را
انتخاب کرد و مشغول مناجات و دعا گردید .

ساعتی که گذشت، صدایی به گوشش رسید . با خود فکر کرد: لابد کسی است، همانند من که برای عبادت به مسجد آمده است .»
اعتنایی نکرده به دعاهایش ادامه داد .

دقایقی که گذشت، این فکر ناگهان به سراغش آمد که: «چه خوب! این مرد لابد مرا خواهد دید و فردا صبح به اهل محل اعلام
می کند که فلانی دیشب تا صبح، در مسجد به دعا و مناجات مشغول بود، آن وقت مرم به چشمی دیگر به من نگاه می کنند: عابد
شب زنده دار، مرد خدا، کبوتر مسجد و …»

زاویه ی انحراف از همین نقطه شروع شد و دعا و تضرع مرد با سوز بیش تری همراه گردید، سوزوگدازی که حرارت آن از هیزم ریا و
شرک تهیه شده بود .

صبح شد و آماده ی رفتن از مسجد، مرد سر و گوشی آب داد، تاببیند چه کسی قرار است او را نزد اهل محل معرفی کند: چشم او
به چیزی نیفتاد، جز سگی که از سرما به به گوشه ی مسجد پناه آورده بود!

– ای وای بر من از دیشب تا صبح عبادت کردم; اما برای …» (۱)

«نیت » انگیزه ای است که فرد را به ارتکاب یا ترک عملی یا گفته ای وا می دارد و در حقیقت قالب و شاکله ی اعمال است . عمل بدون
نیت و انگیزه، عمل کودکی را می ماند که به تعبیر سعدی ناگهان بر هدف زند تیری .

بر این اساس، اعمال عبادی بدون انگیزه و نیت اگرچه از شکل و صورت عبادت برخوردار باشند، فاقد روح و کارآیی هستند .

هرگاه فرد، قبل از ارتکاب یا ترک عمل قصد می کند برای رضای خدا حرکت کند، در این صورت عمل او رنگ و بوی اخلاص پیدا
کرده و هرچه شخص بتواند از وسوسه های شیطان دوری کند، رنگ و بوی اخلاص در عمل او نمود بیش تری خواهد داشت و در
پیشگاه خداوند، پاداش بیش تری ارزانی اش می گردد .

نقطه ی مقابل، زمانی است که انگیزه و نیت فرد برای دست زدن به اعمال عبادی و یا ترک یک کار، کسب شهرت، وجهه نزد این و
آن باشد .

چنین عملی آلوده به ریاست و هرگاه قصد عامل آن باشد که به این طریق ویژگی های خود را به گوش مردم برساند تا در قلب آن ها
شهرتی دست و پا کند، به «شیعه » مبتلا شده است که از شاخ و برگ درخت ریاست .

از مجموع روایات و توصیه هایی که علمای اخلاق در کتاب های مربوطه آورده اند، این نکته به دست می آید که اعمال خالصانه که در
آن ها انگیزه ای جز کسب رضای الهی و دست یابی به پاداش های الهی نباشد، نه تنها مورد قبول واقع می شود، بلکه رضای خداوند
ومحبت پروردگار را به دنبال دارند و برعکس، اعمال آلوده به ریا، نه تنها پذیرفته نمی شود، بلکه غضب و خشم پروردگار را در
کارنامه ی شخصی رقم می زنند . در روایتی از امام علی ( علیه السلام) به نقل از رسول خدا ( صلی الله علیه و آله) آمده است:

«کسی که چیزی را که خداوند دوست دارد، برای مردم ظاهر کند (اعمال خوب را برای تظاهر انجام بدهد) و در باطن آنچه را که
خداوند مکروه دارد، به ظهور برساند، خداوند را ملاقات می کند، در حالی که پروردگار از او خشمگین است » (۲)

اعمال ریایی تا جایی خطرناک است که فرد را به وادی شرک می کشاند; زیرا براساس روایتی از امام صادق ( علیه السلام: «هر ریایی
شرک است …» (۳)

بنابراین، برای دست یابی به بهره های اعمال عبادی، چاره ای نیست جز این که شخص تلاش کند خود را تا جایی که امکان دارد از
ترکش های ریا مصونیت بخشد و این حاصل نمی شود، جز آن که عامل، رنگ ولعاب اخلاص را – که اولین مرحله ی آن در نیت و
انگیزه ی خدایی عمل متجلی می گردد – با عمل همراه سازد .

توصیه و دستور خداوند متعال به رسول گرامی اسلام مبنی بر این که «بگو به درستی که نماز و عبادت و زندگی و مرگ من از آن
پروردگار جهانیان است، شریکی ندارد و من به این کار مامورم …» (۴) ; در حقیقت رهنمودی است به همه ی کسانی که رسول خدا (
صلی الله علیه و آله) را به عنوان بهترین اسوه پذیرفته اند و بدون تردید، عالی ترین مظهر اخلاص در این آیه به طور فشرده آمده
است .

در آیات فراوانی از قرآن مجید و روایات ائمه – ( علیهم السلام) – به ضرورت اخلاص در عمل اشاره شده است، چه به طور مستقیم
و غیر مستقیم; مانند آیه ی بیست و سه از سوره ی بنی اسرائیل، آیه ی دو از سوره ی زمر، آیه ی پنج از سوره ی بینه و آیاتی دیگر .

نکته ی مهمی که بایستی به آن توجه کرد، این است که علمای اخلاق بسیاری از مبانی معارف عرفانی و اخلاقی را دارای مراتب و
درجاتی می دانند، مثلا توبه را به توبه ی عوام و توبه ی خواص و توبه ی خاص الخواص تقسیم می کنند و طبعا آنچه را خواص از آن
توبه می کنند، چه بسا برای عوام، امری مباح به حساب آید .

اخلاص، از جمله مواردی است که مراتبی دارد . اخلاص عوام آن است که اعمال عبادی خود را دور از تار و پود ریا انجام دهند .
هرچند قصد آن ها رسیدن به پاداش های الهی و رهایی از عذاب های جهنم باشد، در حالی که شوق بهشت و رهایی از دوزخ در
مراتب عالی اخلاص جایی ندارد، بلکه عابد به دلیل شایستگی پروردگار، آن ذات لایزال را عبادت می کند . این روایت از امیرمؤمنان
که در فرمود: «(خدایا!) من تو را از ترس عذاب جهنمت و طمع به بهشتت پرستش نکردم، بلکه تو را شایسته ی بندگی یافتم، پس
تو را بندگی نمودم » ، گویای نکته ای است که به آن اشاره شد .

تلاوت قرآن موضوع روایاتی متعدد از معصومین ( علیهم السلام) است . این نکته نه تنها در روایات که در آیات قرآن نیز مورد
تاکید قرار گرفته و برای آن پاداش هایی در نظر گرفته شده است .

رسول اکرم ( صلی الله علیه و آله) فرمود: «قرآن خوانان عارفان اهل بهشت هستند»

هم چنین امام صادق ( علیه السلام) فرمود: «قرآن عهد و پیمان خدا با خلقش می باشد . پس شایسته است برای مسلمان که در
فرمان آن نگاه کند و هرروز پنجاه آیه ی آن را بخواند .»

هم چنین آن بزرگوار فرمود: «چون در خانه ی مرد مسلمانی قرآن خوانده شود، اهل آسمان آن را به یکدیگر نشان دهند، چنان که