پاورپوینت کامل «برنامه ریزی؛ نگاه به افق آینده» ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل «برنامه ریزی؛ نگاه به افق آینده» ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل «برنامه ریزی؛ نگاه به افق آینده» ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل «برنامه ریزی؛ نگاه به افق آینده» ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

۲۸

برایم خیلی جالب توجه بود وقتی که ملاحظه کردم نویسنده، کتاب خود را تقدیم کرده است
به «تمامی کسانی که به آینده می اندیشند».
تقدیم کتاب به همه کسانی که تعلق خاطر پل ارتباطی میان نویسنده و آن هاست، خوب و
پسندیده است؛ اما وقتی که موضوع کتاب «برنامه ریزی و راهنمای کاربردی ایجاد و
توسعه»(۱) باشد، منطقی است که تقدیم شود به همه کسانی که به فکر آینده اند، کسانی
که با «برنامه ریزی» برای آینده ای مطلوب تلاش می کنند. مگر نه اینکه برنامه ریزی
فرایندی است که چشم به آینده دارد؟
برنامه ریزی به چه معناست؟ چه ضرورتی اقتضا می کند که برنامه ریزی صورت بگیرد؟
ارکان برنامه ریزی کدامند؟ انگیزه انتخاب این موضوع، رسیدن به مرز تعطیلات تابستانی
است؛ تعطیلات طولانی چهار ماه، که استفاده بهینه از آن برنامه ریزی منظم و مدونی
می طلبد.
«برنامه ریزی» مفهومی است که برای تعریف آن با پیچیدگی خاصی مواجه نمی شویم.
تعریف های علمی از این مفهوم چیزی فراتر از آنچه در ابتدا به ذهن می آیند، در
برندارند؛ هرچند زمانی که از یک مفهوم کاربردی تعریفی علمی صورت بگیرد، چنین تعریفی
در محافل علمی پذیرش بهتری پیدا می کند. در حقیقت در قالب این تعریف علمی است که
می توان ارکان و شاخص های اصلی مفهوم را پیدا و سپس تجزیه و تحلیل نمود.
بر این اساس، اگر از مفاهیم علوم انسانی تعاریف مشخص و مدونی صورت بگیرد، هر مفهوم
در دایره خاص خود تمام عناصر داخل در تعریف را در برگرفته، عناصر بیگانه با ماهیت
خود را طرد می نماید.
«برنامه ریزی» از جمله مفاهیمی است که سهل و ممتنع می نماید؛ به طوری که اگرچه در
ابتدای امر در اندیشه هر شخص (با هر درجه علمی) وجود دارد؛ اما نمی توان از جامعیت
تعریف های علمی که از این مفهوم به عمل آمده است صرف نظر نمود و ضمناً وجه مشترک
میان این تعریف ها را نادیده انگاشت؛ زیرا هر دو این تعاریف (تعریف عامیانه و علمی)
در این نکته مشترکند که «برنامه ریزی تلاشی است برای رهایی از وضع موجود و رسیدن به
وضع مطلوب، با استفاده از برنامه ای مشخص و چارچوب بندی شده».
برنامه ریزی تلاشی است منظم جهت ایجاد مبنای تصمیمات و توضیح فعالیت هایی براساس
ماهیت هر سازمان و اینکه چه کاری را بایستی انجام داد؛ و این ها همه براساس افقی که
آینده را نشان می دهد، صورت می گیرد. (۲)
برنامه ریزی فرایندی است که بر فرایندهای بعدی مدیریت هر سازمان مانند سازماندهی،
استخدام، انگیزه دهی و کنترل تأثیر می گذارد. هرگاه برنامه ریزی مناسبی صورت
نگیرد، نمی توان به موفقیت های مدیر در فرایندهای بعدی که لازمه اعمال مدیریت وی
هستند، چشم امید داشت. (۳)
این هم تعریف دیگری از برنامه ریزی: برنامه ریزی عبارت است از تهیه و توزیع و تخصیص
عوامل و وسایل محدود برای رسیدن به هدف های مطلوب در حداقل زمان و با حداقل هزینه
ممکن. البته برنامه ریزی همواره بایستی در یک چارچوب مدیریت توجیه گردد. مدیریت به
مفهوم واقعی آن یعنی مدیریت بر مبنای هدف نیز هرگز نمی تواند بدون برنامه در رسیدن
به مقصود خود آن گونه که باید و شاید موفق باشد. تعاریفی که معمولاً از مدیریت یا
برنامه ریزی به عمل می آید، گویای عجین بودن این دو مفهوم است.
نمی توان برنامه ریزی را بدون اعمال مدیریت درست و صحیح در رسیدن به منظور موفق
دانست و نیز مدیریت بدون برنامه ریزی کارآمد، راه به جایی نخواهد برد. (۴)
دیگر آنکه باید گفت که به گواهی تاریخ، زندگی انسان ها در هیچ زمانی، از نوعی
برنامه ریزی خالی نبوده است.
آثار به جامانده از زندگی انسان های اولیه نشان می دهد که برنامه ریزی همواره به
عنوان یک ضرورت در همان اجتماعات اولیه به حساب آمده است. گردآوری افراد برای شکار،
تهیه ابزار لازم، سازماندهی و هدایت افراد، مدیریت اولیه را به برنامه ریزی پیوند
می دهد. به مرور زمان این برنامه ریزی اولیه پیچیده تر شد و با رونق گرفتن صنایع
بازرگانی و تجاری در قرن هفدهم و سپس انقلاب صنعتی برنامه ریزی پیچیده تر بیش از
پیش ضرورت یافت.
تمدن های باستان نظیر چین، مصر و یونان و ایران در بستر برنامه ریزی مشخص و با
استفاده از فرهنگ خاص خود و مبتنی بر آداب اجتماعی و ضرورت های جوامع خود اداره
می شدند. جالب توجه آنکه ایران باستان را ـ اگر نگوییم پایه گذار؛ـ بی تردید باید
یکی از پایه گذاران برنامه ریزی در مدیریت عملیاتی به حساب آورد.
سیستم حکومتی کورش (اولین پادشاه هخامنشی) و جانشینان او این نکته را روشن می کند.

سیستمی که تقسیمات کشوری بر آن پایه صورت گرفته بود، ایجاد پست های بازرسی، وضع
قوانین مالیاتی، تأسیس دادگستری و سایر موارد، از شاخص های مهم برنامه ریزی ایران
باستان است.
اسلام عالی ترین، دقیق ترین، عملی ترین و کارآمدترین آموزه ها را در برنامه ریزی
کلی خود که سیرِ «از خدا بودن» و «به خدا رسیدن است» برای پیروان خود نشان می دهد.
بررسی این آموزه ها و اثبات آنچه ادعا شد، فراتر از این نوشتار است، اما با نگاهی
به تعهدا