پاورپوینت کامل تقویم روزهای آشنا ;در کوچه بوی خدا می اید ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تقویم روزهای آشنا ;در کوچه بوی خدا می اید ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تقویم روزهای آشنا ;در کوچه بوی خدا می اید ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تقویم روزهای آشنا ;در کوچه بوی خدا می اید ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

۳۰

۱ فروردین: عید نوروز

از خستگی خانه تکانی شب عید که در می اییم، تا خرید لباس های عید که آن قدر عقب
می اندازیم که بابا می گوید: «لباس های قبلی تان که عیبی ندارد. همین ها را فعلا
بپوشید!»، تا بدو بدو برای تهیه یک هفت سین با مزه و انتخاب قرمزترین ماهی ها که
اغلب به خاطر حس تنوع طلبی مان سیاه از آب در می ایند و گاهی به جای ماهی، هوس
لاک پشت خریدن به سرمان می زند، تا لحظه سال تحویل که خدا کند نصفه شب نباشد، از
این همه که بگذریم، تازه می رسیم به بحث مهمانی و عید دیدنی که تا می اییم عیدی طلب
کنیم، اخم می کنند و می گویند: «خرس گنده شده اید. دیگر عیدی می خواهید چه کار؟!»

۳ فروردین: آغاز پایتختی شهر تهران

آن روزها (سال ۱۱۷۵ شمسی)، تهران ۲۵ الی ۳۰ هزار نفر جمعیت داشت. خبری از برج و
باروها و ماشین های اسپرت های کلاس نبود. اسب ها یکه تاز میدان سرعت بودند و
چاپارها هنوز ارج و قرب داشتند. آغا محمدخان قاجار با آرزوهای دور و دراز خود،
تهران را دارالخلافه نامید و همانجا تاج گذاری کرد. بعضی ها می گویند نزدیک بودن
تهران به محل ایل قاجار در استرآباد مازندران، موقعیت جغرافیایی شهر، نزدیک مرکز
بودن آن و محدود شدن شهر از سه طرف به کوه از دلایل انتخاب تهران به عنوان پایتخت
بود.

۱۲ فروردین: روز جمهوری اسلامی

یا «آری» یا «نه»! برگه های سبز و قرمز مردم قرار بود سرنوشت کشورمان را رقم بزند.
مردم از بلاتکلیفی خسته شده بودند. امام گفته بود «همه پرسی». رسانه های آن ور آبی
اعلام کردند: «خمینی گفته رفراندوم. باید منتظر اتفاق جدیدی باشیم.» و «اتفاق جدید»
در راه بود. آن روز، دوربین ها را کاشتند و مات و مبهوت صف های طویلی شدند که
شناسنامه به دست آمده بودند تا رای دنیا را به نفع خودشان عوض کنند.

۱۹ فروردین: شهادت سید محمدباقر صدر و خواهرش بنت الهدی

این نابغه دوران خیلی زود پدر را از دست داد و تحت کفالت برادرش سید اسماعیل قرار
گرفت. در مدت کوتاهی حجم عظیمی از دروس حوزوی را خواند و قبل از ۲۰ سالگی به اجتهاد
رسید. در ۲۲ سالگی کتاب هایی نوشت که منشأ ایدئولوژی اسلام در برابر تفکر وارداتی
غرب بود. سیاست را جدای از مذهب نمی دانست و به صورت فعال، در جنبش های مذهبی علیه
استعمار غرب و رژیم غاصب بعث عراق شرکت می کرد. همین، دشمن را عصبانی کرد و سبب شد
چندی بعد بدن شکنجه شده و خونین سید محمدباقر صدر و خواهرش بنت الهدی مخفیانه و
بدون تشیع جنازه به یکی از افراد خانواده تحویل داده شود.

۲۰ فروردین: شهادت سید مرتضی آوینی و روز هنر اسلامی

زمانی که جنگ به پایان رسید، گفتیم پرونده بسته شد. این موضوع بسته ماند تا زمانی
که بهروز غزل پور به شهادت رسید. مرتضی پس از شهادت بهروز گفت: «من حساب خودم را با
خدا از جهت اینکه احتمال اینکه یک روز شهید بشوم، بسته بودم، و شهادت بهروز خیلی
برای من شیرین بود، نه به جهت اینکه بهروز از دست رفت، به جهت اینکه فهمیدم باب
شهادت بسته نیست و خدا همچنان بندگان برگزیده خودش را می خواهد و می برد، اما مشروط
بر اینکه کارشان درست باشد.» … همین طور هم شد و به یک سال نرسید که مرتضی شهید
شد.

به نقل از برادر همایونفر

۱ اردی بهشت: درگذشت سهراب سپهری

سال اول دبیرستان بود. کلاس بزرگ بود؛ یک اتاق پنجدری و روشن بود. آفتاب آمده بود
تو. بیرون پاییز بود. دست ما به پاییز نمی رسید. شکوه بیرون کلاس بر ما حرام بود.
سرهای ما توی کتاب بود… نمی شد سربلند کرد. تماشای آفتاب تخلف بود. دیدن کاج حیاط
جریمه داشت… دو نمره کم می شد. ما دور تا دور اتاق روی نیمکت ها نشسته بودیم.
میان اطاق خالی بود و چه پهنه ای برای چوب و فلک! تخته سیاه بد جایی بود؛ ضد نور
بود، روی چند شیشه را گرفته بود، نصف یک درخت را حرام کرده بود، با تکه ای از
آسمان. نوشته روی تخته سیاه خوب دیده نمی شد… جای من نزدیک معلم بود. آدمی
بی رؤیا بود. پیدا بود زنجره را نمی فهمد. ختمی را نمی شناسد و قصه بلد نیست… در
حضور او خیالات من چروک می خورد.(کتاب اتاق آبی ـ سهراب سپهری)

۵ اردی بهشت: شکست امریکا در صحرای طبس

ما، ماه ها آموزش دیده بودیم. شب و روز نداشتیم. هر روز تمام امکاناتمان را چک
می کردیم. موضوع آن قدر اهمیت داشت که حتی آقای «کارتر» هم به ما و امکاناتمان
سرکشی می کرد. برایمان چک سفید امضا می کرد تا کم و کسری هایمان را تأمین کنیم.
مأموریت مهمی بود. باید می رفتیم ایران و گروگان هایمان را آزاد می کردیم. دو روز
مانده به عملیات نمی دانم چم شده بود. تب و لرز شدیدی گرفتم. گفتند حوصله مریض داری
نداریم. چاره ای نبود. من ماندم. وقتی شنیدم هواپیماها و هلی کوپترها از مرز ایران
رد شده اند، بدون آنکه رادارها آنها را شناسایی کرده باشند، ما جیغ زدیم و
خوشحالی مان بی حد و حساب بود و فرمانده به من گفت: «تا ابد حسرت یک همچنین عملیاتی
را با خود خواهی داشت.» امریکایی ها تا یک قدمی پیروزی رفته بودند. شبانه در صحرای
پهناور طبس فرود آمده بودند و داشتند برای فردایشان برنامه می ریختند که ناگهان همه
چیز به هم ریخت. پدر بزرگم که یک مسیحی متعصب بود می گفت: «این خشم خداست.»

۱۲ اردی بهشت: شهادت استاد مطهری و روز معلم

شاید برای شما هم عجیب باشد که «اصول فلسفه و روش رئالیسم» و «داستان راستان»، هر
دو به قلم یک نویسنده است. استاد مطهری می خواست به مسائل اسلامی عصر خودش پاسخ
مناسبی بدهد؛ دغدغه اساسی او همین بود. برای این منظور از فلسفه، ادبیات داستانی،
اخلاق، فقه و تاریخ کمک می گرفت. سرنخ به دست جوان ها می داد تا راه اصلی را گم
نکنند. خودش می گوید: «من از ابتدای جوانی تا حال حتی یک سطر هم ننوشته ام که بعداً
ببینم غلط بوده است. بحمدلله هر چه از همان روزهای اول تا حال نوشته ام و
اندیشیده ام، هنوز هم بر همان عقیده ام».

اشتیاق او در طرح مباحث و حتی در یادگیری چنان زیاد بود که علامه طباطبایی(ره) که نقش
استادی او را در سنین جوانی عهده دار بود می گوید: «آقای مطهری که به مجلس درس
می آمد، حالت رقص به من دست می داد از شوق و شعف. می دانستم هر چه بگویم هدر
نمی رود».

۱۵ اردی بهشت: صدور فرمان تاریخی امام برای دعوت به قیام برای خدا