پاورپوینت کامل دعوت کننده به خدا را اجابت کنید ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دعوت کننده به خدا را اجابت کنید ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دعوت کننده به خدا را اجابت کنید ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دعوت کننده به خدا را اجابت کنید ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

۴

شب از نیمه گذشته بود که کسی آرام در خانه را به صدا درآورد. از طرف بیت امام آمده بود. آقای مصباح اعلامیه امام را گرفت و به راه افتاد. باید اعلامیه را به چاپخانه می رساند. کارگری که در چاپخانه می خوابید، نصف شب آن را حروف چینی می کرد و بعد مخفیانه لابه لای چیزهای دیگر چاپ می کرد، اما همه این ها برای رسیدن به هدف کافی نبود. در این میان، بعضی از فضلا به فکر افتادند که مسائل نهضت امام را در قالب نوشته درآوردند و عرضه کنند که حاصل آن تولد نشریه «بعثت» بود. نشریه بعثت، نشریه ای به نام دانشجویان حوزه علمیه قم و بیانگر اهداف و آرمان های نهضت روحانیت بود که چون شروعش مقارن با مبعث حضرت رسول بود، اسمش را بعثت گذاشتند.

مسئول تکثیر و توزیع نشریه سید محمود دعایی بود. آقای رفسنجانی نیز با این نشریه همکاری داشت. ایشان از آقای مصباح دعوت به همکاری کرد و به این ترتیب ایت الله مصباح به جمع نویسندگان بعثت پیوست. پس از آن نیز آقای خامنه ای به گروه همکاران ملحق شد. مرحوم ربانی شیرازی، آقای حجتی کرمانی و آقای سید هادی خسروشاهی از دیگر اعضای اصلی نشریه بودند.

مقالات بنیادی و تئوریک آن را ایت الله مصباح و شهید باهنر می نوشتند و جمع آوری اخبار و تحلیل های سیاسی به عهده آقایان رفسنجانی، حجتی کرمانی و خسروشاهی بود.

ایت الله مسعودی خمینی که بعداً به گروه بعثت ملحق شدند، در خاطرات خود از این نشریه می گویند «در آن ایام، هر شب در منزل یکی از آقایان جلسه داشتیم. در آن جلسات بنا شد برای این که اعضا نسبت به مسائل کشور آگاهی داشته باشند، روزنامه های کثیرالانتشار تهیه و مطالعه شود. در آن مقطع برخی از افراد خواندن روزنامه را حرام می دانستند. از دیگر تصمیمات جلسه این بود که یک دستگاه رادیوی کوچک خریداری شود تا مورد استفاده قرار گیرد. تا پیش از آن، هیچ یک از ما رادیو نداشتیم و اساساً نگهداری این وسیله حرمت داشت. رادیو تهیه شد و هر پنج شب در اختیار یکی از اعضا بود. بنا بود که حتی خانواده هایمان از ماجرا خبردار نباشند. گوش کردن ایستگاه های سخن پراکنی مختلف مانند بی بی سی و مونت کارلو، به عهده هر یک از ما نهاده شده بود. برای تسهیل امور، تقسیم کار کرده بودیم و هر عضو بعد از استماع ایستگاه مربوطه، خلاصه مطالب آن را به جلسه ارائه می کرد.»

ولی از آن جا که بیوت بعضی مراجع غیر از امام در این نشریه سهیم بودند، ایت الله مصباح در همکاری با آن احساس آزادی کامل نمی کرد و رعایت برخی مسائل، دست و پا را می بست. مشکلات نشریه بعثت موجب شد تا استاد به فکر تأسیس نشریه ای مستقل بیفتد که تنها علاقه مندان حضرت امام در آن مشارکت داشته باشند و ملاحظات دیگری در دستور کار نباشد. بر این اساس با کمک آقای رفسنجانی، دستگاه تکثیر دیگری تهیه و نشریه «انتقام» به مدیریت و مسئولیت آقای مصباح تأسیس شد. اولین شماره نشریه در ۲۹ آذر ۱۳۴۳ منتشر شد. از مطالب مندرج در انتقام، بخشی به اخبار اختصاص داشت. چون اخبار مبارزه در رسانه های بیرون سانسور می شد، جریانات مختلف مبارزه در انتقام به صورت اخبار درج می شد. بخش دیگر، تحلیل های سیاسی روز بود، ولی آنچه بیش تر مورد توجه بود مسائل روحانیت و اسلام بود که در این زمینه نیز تحلیل هایی وجود داشت. بخشی نیز به بحث های ایدئولوژیک در زمینه مسائل مبارزه اختصاص یافته بود.

نشریه انتقام در ایجاد امید و نشاط میان قشر متدینی که به مبارزه علاقه نشان می دادند، نقش بسزایی داشت، زیرا این نشریه با واسطه هایی برای رادیوهای خارجی فرستاده می شد و آنها از مطالب نشریه نقل قول می کردند.

حجت الاسلام سیدهادی خسروشاهی در مقدمه کتاب «انتقام» در صفحات ۴ ۲ می نویسد «در واقع استاد مصباح، همه کارهای نشریه انتقام را به تنهایی انجام می دادند و این علاوه بر همکاری صمیمانه ایشان با نشریه بعثت و نوشتن مقالات برای آن و یا شرکت در بعضی از جلسات آن در زمان انتشار بود.»

ایت الله مصباح در این باره می گویند: «تقریباً بدون مبالغه، ۹۰ درصد کل زحمات (نشریه) به عهده خود بنده بود. برای ماشین نویسی اش غالباً از بستگان خودمان استفاده می کردیم. بعد تکثیر، تنظیم و توزیعش را خودم انجام می دادم. تکثیرش را مدتی در تهران در زیرزمین منزل پدرم انجام می دادیم و مدتی هم در خود قم انجام می دادیم. وقتی قم بودم، خودم نشریات را برمی داشتم، می بردم تهران، به مراکز توزیع می رساندم و هئیت های مؤتلفه توزیع می کردند. این نشریات در بین اعضای هئیت مؤتلفه به فروش می رسید و پولش را برای شماره بعد به ما برمی گرداندند. بخشی از آن نیز در میان طلاب توزیع می ش