پاورپوینت کامل این طنز پارسی (قسمت دوم) ۱۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل این طنز پارسی (قسمت دوم) ۱۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل این طنز پارسی (قسمت دوم) ۱۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل این طنز پارسی (قسمت دوم) ۱۳ اسلاید در PowerPoint :

طنز در ادبیات قدیم

اصطلاحات و کلماتی مثل فکاهه، هجو، طنز، هزل، مطایبه و… به مرور وارد حوزه ادب و به ویژه شعر فارسی شده و به مرور هر کدام مشخصه ها و ویژگی هایی یافته و تعریف شده است. (آه چه جمله ادبی اما نفس گیری!)

اما در ادبیات قدیم، اصطلاح «طنز» به مفهوم امروزی برای خنده دار کردن کلام و مضحک کردن آن، سابقه زیادی ندارد هر چند این اصطلاح به همراه هزل و هجو در شعر قدیم زیاد به کار رفته است.

در این بخش نمونه هایی برای شما ذکر می کنیم، البته با کلی توضیح و تفسیر:

۱. معمولاً واژه طنز، در ادب قدیم با واژه های مترادف می آمده؛ آن هم نه به معنی امروزی آن:

ـ به «طنز و طعنه» بدو گفت ای یگانه حکیم

مرا ز کار تو باشد به روزگار عجب (ادیب الممالک فراهانی)

ـ بر سیرت کبار کند «طنز و مسخره»

آن از کبار خورده بسی خورده کبار (سوزنی سمرقندی)

ـ سال ها جستم ندیدم یک نشان

جز که «طنز و تسخر این سرخوشان» (مولوی)

۲. در بعضی آثار گذشتگان، برای درک مفهوم هزل یا هجو، این دو با مترادف یا متضاد آن آمده است:

ـ از مدح و هجو و هزل و طمع شسته ام ورق

پند و نصیحت است سراسر کلام من (صائب تبریزی)

ـ فتوت دار آن باشد که اندر غیبت مردم

مگرداند زبان خود به هجو و فحش و نا زیبا (عمادالدین نسیمی)

ـ «جد» زند بوسه بر ستانه۱ دل

«هزل» نبود کلید خانه دل (سنایی غزنوی)

ـ چرا با هزل و مستی بگذرانی زندگانی را

چرا مستی کنی و هوشیاران را بخندانی (پروین اعتصامی)

۳. در بخش های بعدی تفاوت های هزل و هجو و طنز را بیان خواهیم کرد؛ اما در همین نمونه ها هم می بینید و می یابید که برخی شاعران مؤدب و متعهد به اخلاق، چطور در برابر هزل موضع می گیرند و یکی مثل پروین اعتصامی، آن را با مستی و بی خبری برابر می داند.

دیگر نمونه ها را هم ببینید:

ـ درست گوی و ادب ورز و برگزافه مرو

صریح باش و به جد کوش و گرد هزل مگرد (ملک الشعرای بهار)

ـ دل عاقل چو گشت هزل نیوش

دل