پاورپوینت کامل دعوت و مهلت ۱۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دعوت و مهلت ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دعوت و مهلت ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دعوت و مهلت ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

فاصله ما تا «نیستی» چقدر است؟ احتمال پیدایش یک انسان چند درصد است؟ احتمال از دست رفتن همین انسان چی؟

برای پیدایش سلول های اولیه ای که منجر به تشکیل انسان می شوند عوامل زیادی دست اندرکارند اما آن چه مهم است این که حتی اگر همه این عوامل هم حاضر باشند، باز هم احتمال تشکیل سلول اولیه، تنها «بیست و پنج درصد» است. یعنی هنوز هم هفتاد و پنج درصد احتمال «نیستی» می رود.

پس به من حق بده وقتی کودکی را می بینم که پلک می زند و پره های بینی اش تکان تکان می خورد به معجزه «هست شدن» ایمان بیاورم.

و به حقیقتی که «هست شدن» تنها به دعوت خداست، برای چندمین بار پی ببرم. پس هر یک از ما و هر کدام از آن سلول هایی که در سراسر دنیا در حال طی کردن پروسه «رشد» هستند، حتماً حتماً «عوت شده ایم»که حالا می توانیم ابراز موجودیت کنیم. ما از شانس بیست و پنج درصد استفاده کردیم و حالا هستیم. خیلی ها هم در همان هفتادوپنج درصد گیر کردند و نیامدند. این حقیقت شاید کوچک باشد اما نکته ای که خواستم متذکر شوم همان «عوت شدن»مان است که دعوت کننده، فقط و فقط می تواند همین خدایی باشد که از رگ گردن نزدیک تر است.

ما تجربه های فراوانی را پشت سر گذاشته ایم که می توانست برای کس دیگری پیش بیاید. اما برای ما اتفاق افتاد. چرا؟

چون هست شده ایم و روح زندگی در ما تبلور یافته است. چون یکسری از اتفاقات جهان پیرامون ما، تنها بر مدار ما می چرخد. چون زندگی ای که ما گاهی بیش از حد بهش عادت کرده ایم، نوعی پیله پاره کردن های مکرر است. از این مرحله به آن مرحله. از خامی به با تجربگی… زندگی را تنها در صورتی می توان قدر دانست که کنارش، واژه ای به نام «مرگ» باشد.

در خیابان که راه می روم و به اطرافم که نگاه می کنم تازه درمی یابم که «احتمال زنده ماندن»مان هم چندان زیاد نیست. روزانه چند تا خطر اساسی از بیخ گوش م