پاورپوینت کامل از زمستانِ خود، به بهارِ او ۲۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل از زمستانِ خود، به بهارِ او ۲۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل از زمستانِ خود، به بهارِ او ۲۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل از زمستانِ خود، به بهارِ او ۲۲ اسلاید در PowerPoint :

با پاهای برهنه بندگی ات، تا سرای مولای بنده نواز، سراسیمه دویده ای. هنوز باورت نیست که به مکه قدم نهاده ای؟! هنوز باورت نیست که به حرم دوست می روی؟! هنوز این دعوت با شکوه را باورت نیست؟! اما آمده ای؛ پس بسم الله می گویی و گام بر سرزمین سراسر نور می نهی.

*

حجّ تو دارد آغاز می شود. آن حادثه بزرگ زندگی ات دارد رقم می خورد.

ایستاده ای در میقات، آماده برای احرام. انگار مسجد شجره، جُحفه، وادی عقیق، قرن المنازل، یَلَملَم،۱ همه سکّوهای پروازند برای پرستوهایی که نیّت کوچ کرده اند. از زمستانِ «خود» به بهارِ «او».

اکنون همه سپید می پوشند و از هر رنگ و ریا پاک می شوند. صدای دلنشین «لبیک اللّهم لبّیک» فضا را رنگ و بویی عارفانه بخشیده است. تمام این خیل عظیم بندگان، فراخوان کریم ترین ارباب را پاسخ گفته اند و اکنون به نجوای این لبیک آسمانی ایستاده اند.

*

حالا دیگر «مُحرِم» هستی.

چون در «حرم» گام نهاده ای و بر محترم ترین سرزمین آفرینش راه می روی، دیگر از عطرهای دنیایی بی نیاز شده ای، پس به سویشان نرو.

از خودبینی رها شده ای، پس با آئینه ها کاریت نیست.

زینت های ظاهری چیزی به زیبایی لحظه هایت نمی افزایند، پس دورشان کن. از دام انگشتر و سرمه و حنا و روغن رها شو. از جدال و فسق بپرهیز. اکنون تو در سرزمینی هستی که از هر جای دیگر به آسمان نزدیک تر است.

*

نهم ذی الحجه است… روز عرفه.

خیل عظیم حاجیان در صحرای عرفات گرد آمده اند تا وقوف واجب خویش را در این صحرای پر رمز و راز به جا آورند.

این جا بوی قیامت می دهد. میلیون ها انسان از نژادها و زبان های گوناگون در بیابانی پهناور گرد آمده اند. خیمه های سپید، جامه های سپید، دل های سپید. از هر طرف صدای دلنشین مناجات به گوش می رسد. صحرا، گویی به سمت آسمان در حال اوج گرفتن است. حج با جلوه زیبایی از مناجات بندگان آغاز شده است. عارفانه ترین زمزمه، از میان خیمه ای دورتر دارد اوج می گیرد. سیمرغ دعایی که از آن خیمه پر می گیرد، گویی همه دعاهای بال و پر شکسته را به اعجازی شگفت، بال پرواز می بخشد و تا آن اوج های دور دست، با خود می برد. بعضی چشم ها، صاحب آن خیمه را می شناسند!

*

غروب شده است. قافله شعر و شور و شعورت را همراه کاروان حاجیان به سوی مشعرالحرام روانه کرده ای. تا طلوع آفتاب در این وادی خواهی ماند و شب را به بیداری و عبادت می گذرانی. چه تجربه شوق انگیزی!

*

خورشید دهمین روز ذی حجه طلوع کرده است. همراه حاجیان به سوی منا می روی. می روی تا بر ستون سنگی منا سنگ بزنی و شیطان وسوسه گر را از درون خود برانی.

میلیون ها سنگ کوچک، هوا را می شکافند و به سوی یک مقصد، قوس صعود و نزول را طی می کنند. گویی کعبه قبله تولّی، و جمرات، قبله تبرّی ماست.

همه به یک سمت ایستاده اند و یک هدف مشترک را با قصد قربت، سنگ می زنند. چراکه آن را نماد دشمنی با پروردگار می دانند؛ نماد قد علم کردنِ مخلوق در برابر خالق.

پس بزن حاجی! بزن و این خُلق را در خود بکُش.

ریگ هایی که برای رمی جمره می بری، باید از منطقه حرم باشد. باید با نور پروردگار، ظلمت شیطان را از دل بشویی. با سنگِ «هر جایی» که نمی توان کار به این بزرگی کرد!

*

عید قربان است. پس از رمی جمره عقبه، باید قربانی کنی. به یاد پدر و پسری که از همه چیز گذشتند و فقط خدا را دیدند. به یاد کسانی که تعبّد را متجلّی کردند و تا آخر دنیا معلم انسان ها