پاورپوینت کامل مقالات منتخب ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مقالات منتخب ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۱۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مقالات منتخب ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مقالات منتخب ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۶۴

در این قسمت از بخش گزارش، چکیده چند مقاله از طلاب محترم مقطع دوم مدرسه علمیه امام خمینی ارائه می شود .

مستشرقین و اعجاز و تحدی قرآن

سید شاهد حسین رضوی

این مقاله در دو فصل و یک نتیجه گیری تنظیم شده است . نگارنده در هر فصل برخی شبهاتی را که مستشرقین بر اعجاز و تحدی
قرآن نموده اند، طرح، وبه پاسخ از آنها می پردازد .

در فصل اول نخستین شبهه بر اعجاز قرآن از جنبه فصاحت وبلاغت آن مطرح شده است، بدین ترتیب که در قرآن جملاتی به کار
رفته است که با اسلوب فصاحت وبلاغت ناسازگار است واین با اعجاز قرآن منافات دارد . نگارنده در نقد وپاسخ به این شبهه می گوید:
اولا – اعجاز قرآن منحصر به جنبه فصاحت وبلاغت آن نیست بلکه جنبه های دیگر مانند محتوی ومضمون نیز مورد نظر است و
ثانیا – فصحاء وبلغاء عرب، حتی دشمنانی همچون ابوجهل وابوسفیان به اعجاز بیانی قرآن اعتراف داشته اند واصولا قرآن در میان
بلیغ ترین وفصیح ترین عرب ها نازل شده است که آنا به معارضه فراخوانده است و لذا چنانچه کوچک ترین مطلب ناسازگار با اسلوب
فصاحت وبلاغت وجود داشت قرآن قهرا مقهور آنان می شد . گذشته از این قرآن در زمانی نازل شده است که از قواعد عربی هیچ
خبری نبود و بعدها به خاطر فتوحات اسلام واختلاط اعراب با غیراعراب نیازمند به این قواعد شدند و آن را وضع کردند لذا قرآن
می باید معیار سنجش قرار گیرد نه قواعد موضوعه ادبیات عرب .

شبهه دیگر این است که دلیل تفاوت قصص قرآنی با کتب عهدین چیست؟ در صورتی که این کتب مسلما آسمانی بوده اند! در نقد
این شبهه گفته شده است که این کتب به جهت فاصله زیاد بین انبیاء وامت آنان در معرض تحریف وتغییر واقع شده اند و این امر
سبب از بین رفتن ارزش دینی این کتب شده است . علاوه بر این قرآن اصل این کتب را نفی نکرده است بلکه با خرافاتی که پیروان
آن اضافه نموده اند به مخالفت برخاسته است . مضافا بر این که از جمله اعجاز قرآن ذکر قصص انبیاء به نحو احسن می باشد . اشکال
دیگر اختصاص به این مطلب دارد که چرا روش قرآن با روش و اسلوب فصحاء و بلغاء متفاوت است و موضوعات متعددی را در یک
جا به هم درآمیخته و به صورت مخلوط بیان نموده است . در حالی که این خلاف اصول فصاحت و بلاغت است؟ در جواب این
اشکال ذکر این نکته لازم است که قرآن کتاب هدایت است و اصولا نباید همچون کتب تاریخی وفقهی و . . . ابواب مستقل در
موضوعات مختلف داشته باشد چون چه بسا فردی هرگز موفق به بهره گیری از برخی قسمت ها نگردد، لذا در جای جای قرآن این
افاضه و افاده می بایست وجود داشته باشد . اشکالی دیگری که مطرح شده این است که گرچه قرآن دارای شیوه خاصی است که
بشر از آوردن مثل آن عاجز است اما شناخت آن از جهت فصاحت و بلاغت منحصر به عده ای خاص است، در صورتی که معجزه باید
قابل فهم برای عموم باشد . در پاسخ این اشکال نیز گفته می شود اضافه بر این که این شبهه در حقیقت خود به گونه ای به اثبات
اعجاز قرآن می پردازد، اما از شرایط معجزه این نیست که تمام انسان ها بتوانند آن را درک کنند . و بالاخره شبهه آخر در این فصل
این است که قرآن دارای ضد ونقیض هایی است که این تناقضات در مواردی از جمله سخن نگفتن حضرت زکریا درسه روز می باشد
که در جایی دیگر سه شب ذکر شده است و در یک جا کلمه «ثلاثه ایام » و در جایی دیگر «ثلث لیال » آمده است که این ها با یکدیگر
متناقضند در پاسخ این ایراد گفته شده است: گذشته از آن که خداوند در موارد متعدد عدم تناقض کلام خویش را اعلام می دارد،
کلمه یوم در بسیاری از موارد به مجموع شب و روز اطلاق می شود کما این که کلمه لیل نیز گاه این اطلاق را دارد، لذا، هیچ نقضی
در این کلام به وجود نمی آید .

در فصل دوم این تحقیق نیز سه شبهه بر اعجاز قرآن همراه با پاسخ و نقد آن آمده است . نخستین ایراد این است که عدم معارضه
اعراب با قرآن به جهت عجز آنان از آوردن کتابی مثل آن نبود بلکه عوامل دیگری همچون ترس از نیروی عظیم اسلام در زمان
شخص پیامبر (ص) بوده و در عصور بعد نیز که حکومت به دست خلفای اموی می افتد اصولا خلافت آنان بر محور دعوت اسلامی
نبود تا به معارضه برخیزند لذا انگیزه ای برای این کار به وجود نمی آمد . نگارنده در پاسخ این شبهه چنین بیان می دارد که اولا
دعوت پیامبر در زمانی صورت گرفت که مخالفین و دشمنان اسلام در اوج خود بودند و اسلام هنوز از شکوه و عظمت چندانی
برخوردار نبود و با این حال حتی یک نفر از فصحاء عرب نتوانست قدم به میدان معارضه با قرآن بردارد و ثانیا اهل کتاب و
مخالفین در کمال امنیت بودند و این دوران آزادی کامل حکومتی حکمفرما بود و هر کس توان و قدرت معارضه و مبارزه داشت
مسلما به میدان می آمد به علاوه که معارضه سری هیچ ممنوعیتی نداشت فلذا اگر توان بر معارضه با قرآن بود و مطالبی ارائه شده
بود به هر تقدیر در فرصتی مناسب اظهار می شد و مردم بدان مطلع می شدند و گذشته از همه این ها قرآن اگر معجزه نبود در
صورت تکرار، خسته کننده می شد و مانند کلام های دیگر مهجور می ماند، اما قرآن همواره با طراوت باقی مانده است .

اشکال دوم این است که آوردن کلماتی مثل کلمات قرآن بسیار سهل است و کنار هم چیدن و تنظیم نمودن آن هم زیاد دشوار
نیست، لذا تحدی قرآن در این مورد صحیح نیست . در بررسی این شبهه گفته می شود: اولا – توانایی برآوردن مواد و الفاظ هرگز
مستلزم توانایی بر ترکیب نخواهد بود و ثانیا – اعجاز قرآن بر دو جنبه مهم استوار است: ۱ – جنبه اسلوب و ترکیب بیانی ۲ – جنبه
مضمون و محتوا و معانی که بشر از آوردن مثل آن یقینا عاجز بوده و هست .

و بالاخره آخرین اشکالی که در این مقاله آمده است برخی اشکالات کتاب «حسن الایجاز» است که یک مسیحی آن را در سال ۱۹۱۲
میلادی به چاپ رسانده است که نویسنده این کتاب می گوید: با قرآن می توان معارضه نمود و تحدی قرآن بیجا است . و سپس
جملاتی را که از قرآن اقتباس نموده است در مقام معارضه بیان می نماید و به خیال خام خود توانسته است جملاتی همچون قرآن
بیاورد به عنوان مثال به جای آیات نخستین سوره حمد گفته است «الحمد للرحمن – رب الاکوان – الملک الدیان – لک العباده و
بک المستعان – اهد صراط الایمان » وی گمان می کرده است که با تقلید از اسلوب و ترکیب یک کلام فصیح و تغییر برخی الفاظ
می تواند به مبارزه با کلام خدا برخاست، گذشته از این که بین این دو نوع کلام از جهت عنی بی منتها فاصله است . سپس نگارنده
نتیجه گیری می کند که اگر کسی به راستی کلام خداوند در قرآن را درک نماید و به اسلوب و محتوای آن مقداری واقف گردد هر
آینه در مقابل آن دریای عظمت و بی کران سر تعظیم و تسلیم فرو می آورد . و نهایتا وی تمام این اشکالات و شبهات را ناشی از عدم
آشنایی به قرآن می داند .

سیری در تفسیر علمی افراطی و اعتدالی

محمد عارف حیدر

هدف از این بررسی طرح پاره ای از آیات قرآن و بیان برخی تفاسیر علمی افراطی و یا اعتدالی بر آن است، این مقاله در دو فصل
تهیه شده است . در فصل اول آیاتی از قرآن کریم با برخی تفاسیر افراطی بر آن بیان و سپس به نقد اجمالی آن پرداخته شده است و
در فصل دوم نیز ده آیه از قرآن کریم با بعضی تفاسیر اعتدالی بر آن طرح گردیده است .

فصل اول:

در تفسیر آیات نخستین سوره نازعات در کتاب «پرتوی از قرآن » این حرکات و غلبه بر نیروی جاذبه و شناور شدن در فضا به
حرکت وسائط نقلیه و طیاره ها تاویل وتفسیر گردیده است . نگارنده پس از بیان برخی تفاسیر این تفسیر افراطی را مورد نقد قرار
داده است چون اولا – از ظاهر قرآن چنین استفاده ای به دست نمی آید . ثانیا – بیان فوق در زمان قبل از پدید آمدن وسائل صنعتی
قابل فهم نمی باشد در حالی که قرآن باید در تمام عصور قابل درک باشد .

در تفسیر آیه ۱۷ مریم «فارسلنا الیها روحنا فتمثل لهما بشرا سویا» سید احمدخان هندی این جریان را در عالم رؤیا می داند و در
توجیه پدر نداشتن حضرت عیسی (ع) با ذکر شواهدی از انجیل وی را از ذریه حضرت داود نبی (ع) می داند . در نقد این تفسیر،
پس از بیان تفسیری از مرحوم علامه در المیزان، بیان شده است که ظاهرا هیچ دلیلی از قرآن که دال بر رؤیا بودن این جریان
باشد وجود ندارد . به علاوه چگونه ظاهر انجیل می تواند حجت باشد اما ظاهر قرآن در عدم بیان آن حجت نیست؟

در تفسیر آیه ۳۰ – ۲۹ سوره مریم «قالوا کیف نکلم من کان فی المهد صبیا . . .» نیز سید احمدخان هندی مراد از تکلم در مهد را
کنایه از زمان طفولیت حضرت عیسی (ع) گرفته است که نگارنده در نقد آن با توجه به معنای لغوی مهد وبیان تفاسیر مختلف
دیگر در این زمینه منکر این تفسیر شده است .

آیه دیگر آیه ۲۷۵ بقره است که برخی در معنی «. . . یتخبطه الشیطان من المس » گفته اند تخبط شیطان به خاطر اکل ربا چیزی
شبیه بیماری صرع و یا اشاره به میکربی است که در سیستم عصبی نفوذ می یابد، اما در نقد آن گفته شده است . رباخوار با فعل
اختیاری خود مبادرت به این فعل می نماید برخلاف شخص مصروع .

در تفسیر آیه ۲۹ سوره شوری «. . . وما بث فیها من دابه . . .» تفسیر روح المعانی ذکر کلمه دابه را از باب تغلیب دانسته و حیوانات
غیر ذی العلم را نیز شامل است که بشر از احوال و هیات آن ها اطلاعی ندارد و نیز این کلمه بر وجود ملائکه هم می تواند دلالت
داشته باشد – نگارنده می گوید گرچه از جزئیات موضوع هنوز بشر اطلاعی ندارد لکن با توجه به تصریح قرآن در وجود آن جای
هیچ گونه شک نیست .

مرحوم طالقانی در تفسیر آیه ۱۶۴ بقره «. . . وتصریف الریاح و السحاب المسخر بین السماء و الارض . . .» با ذکر مقدماتی چنین
استفاده می نماید که ابرها در محدوده خاص و در سطح معینی در حرکتند تا عمل بارندگی به طور دقیق انجام شود – در نقد این
مطلب نیز مشاهده ظاهری ما در تفاوت سطح ابرهای فراوان کافی است .

تفسیر غرائب القرآن منظور از آیه ۴۱ سوره رعد «. . . اولم یرو انا ناتی الارض فننقصها . . .» را فتح مکه دانسته است که نگارنده در
نقد آن می گوید این بیان برخلاف تفاسیر معتبر دیگر که آن را به رجوع اهل زمین به آخرت تعبیر نموده اند می باشد . علاوه بر آن
که ظاهر آیه چنین دلالتی ندارد واگر کلمه فنقصها را به معنی نابودی و مغلوب شدن کفار بگیریم هیچ کلمه ای را در آیه نداریم که
دلالت بر فتح مسلمین بر آنان بنماید علیرغم آن که موضوع خطاب مطلق اهل زمین است نه اهل مکه .

در تفسیر پرتوی از قرآن گفته شده است اسم مبهم «ما» در آیه ۵ سوره شمس «والسماء وما بنیها» نمی تواند دلالت بر ذوی العقول
داشته باشد و جهت دلالت داشتنش بر ذات خداوند می بایست می فرمود «ومن بینها» – در نقد این تفسیر نیز گفته می شود: به
قرینه آیات دیگر قرآن و نیز وجود تفاسیر دیگر «ما» بدل از «من » است و اشاره به ذات خداست .

آلوسی در تفسیر آیه ۱۷ فصلت «فاخذتهم صاعقه الفدب الهون . . .» پیرامون شکل گیری و کیفیت صاعقه و رعد و برق به بیان
مطالبی پرداخته است که نگارنده با بیان شواهد و قرائنی از تفاسیر دیگر آن را دال بر عذاب الهی با هدف هدایت و انذار انسان ها
می داند .

مجمع البیان پیرامون آیه ۸۴ سوره نمل «اخرجنا لهم دابه من الارض . . .» منظور از دابه در آیه را جنبده ای زمینی می داند که از
بین صفا و مروه خارج می شود و در قیامت از ایمان و کفر انسان ها خبر می دهد – در مورد این تفسیر باید گفت به شهادت قرآن در
وجود این جنبده هیچ شکی نیست اما در جزئیات و کیفیت خروج آن آیه ساکت می باشد .

فصل دوم:

در این فصل نیز به طرح برخی تفاسیر علمی اعتدالی ده آیه پرداخته شده است:

در تفسیر آیه «انما حرم علیکم المیته والدم ولحم الخنزیر . . .» با استناد به روایاتی از ائمه (ع) و تکیه بر تفاسیر مختلفی به بیان
برخی شواهد و ذکر مضرات موارد مذکور در آیه می پردازد . گرچه سبب تشریع حرمه آن ها را منحصرا نمی توان به وجود مضرات در
آن ها دانست .

در مورد آیه «وارسلنا الریاح لواقح » ۲۳/حجر، در تفسیر المیزان آمده است: با توجه به مباحث گیاه شناسی و اثبات مساله نر و
مادگی گیاهان می توان گفت منظور آیه لقاح گیاهان می باشد .

پیرامون آیه ۸۸/نمل «وتری الجبال تحسبها جامده وهی تمر مر السحاب » برخلاف برخی تفاسیر که حرکت کوه ها را بیانگر احوال
قیامت می دانند، این حرکات اشاره بر حرکت زمین و گردش نظام هستی می باشد که با ظاهر آیه وبه قرینه آیات دیگر تطابق
بیشتری دارد .

«سبحان الذی خلق الازواج . . .» انبیاء/۳۰ . این آیه دلالت بر زوجیت تمام موجودات اعم از انسان، گیاه و موجودات دیگر دارد،
همچنین زوجیت در این جا ممکن است به معنای وجود ذرات مثبت و منفی در دل اتم ها باشد .

بر آیه «الم تر ان الله یزجی سحابا ثم . . .» نور ۴۶ نیز تفاسیری بیان گردیده که اشاره ای دقیق بر مراحل بخار آب و تبدیل به برف و
باران و تگرگ و بارش دوباره بر زمین دارد که خداوند به طور بسیار ظریف این مراحل را در این آیه بیان می نماید .

در تفاسیر مختلفی هم که بر آیه «لا الشمس ینبغی لها . . .» یس/۴۰ شده است این آیه را دال بر حرکت ماه و خورشید و پیدایش
شب و روز می دانند که بر نظم دقیقی استوار می باشند .

تفسیر دیگر بر آیه ۸۱ نمل «. . . وجعل لکم سرابیل تقیکم الحر . . .» اشاره به حفظ بدن از گرما و سرما توسط لباس دارد که به جهت
موقعیت حجاز و مورد خطاب بودن اهل آن در آیه فقط به ذکر «حر» گرما پرداخته شده است و شاید نیز بتوان گفت آنچه انسان را از
گرما حفظ می کند از سرما نیز محفوظ می دارد و لذا به ذکر حر اکتفا شده است .

تفاسیر زیادی نیز با توجه به آیه «والقی فی الارض رواسی » نحل ۱۵ به اهمیت کوه ها و نقش آن ها بر نظم و سکون زمین اشاره دارند
که عدم وجود آن ها باعث بروز اختلالاتی در زمین می شود .

در تفسیر آیه ۴۱ سوره فاطر «ان الله یمسک السموات و الارض ان تزولا . . .» نیز آمده است که همان گونه که اشیاء و زمین و آسمان
در ایجاد محتاج خداوندند در بقاء و نگهداری آنان در مسیر خود نیز غیرمحتاج به خداوند نیستند .

در آخرین آیه ای که در این تحقیق آمده است به تفسیر آن که بسیاری از مفسرین معتبر ایراد داشته اند پرداخته است که در مورد
آیه ۵ یونس «. . لتعلموا عدد السنین والسحاب » گفته شده است که نور ماه از خورشید است که موجودات در تمام شؤون زندگی
بهره مند از آنند و نیز آیه دال بر گردش ماه و خورشید که آئینه ماه و سال و تعیین سال و اوقات است می باشد .

قرآن و بهداشت روانی

غلام حسن جعفری

مقاله حاضر که در یک مقدمه و هفت فصل تنظیم شده است به بحث پیرامون بیماری های روانی، علل و عوارض آن و بالاخره به
راه های درمان آن ها پرداخته است . نگارنده با ذکر مقدمه ای می گوید: انسان موجودی است دو بعدی که یک بعد آن را ماده و
دیگری را روح و روان تشکیل داده است و هر یک به صحت دیگری نیازمند است و صحت هر یک مرهون شناخت و
عرفت بیماری های آن ها است تا بتوان عوامل آن را جستجو کرد و درصدد علاج برآمد . و قرآن کریم که ضامن هدایت و سعادت
دنیوی و اخروی انسان است وی را از یک سلسله صفات و اخلاق رذیله که از آن ها به بیماری روانی تعبیر می شود برحذر داشته تا با
اجتناب از آن ها و جایگزین نمودن صفات و فضایل نفسانی بشر بتواند به انسانیت واقعی خویش نائل آید .

سپس در فصل اول، برخی از بیماری های روانی همچون غیبت، حسد، کبر، نفاق و . . . را برشمرده و با ذکر عوارض مخرب آن ها در
روان آدمی، به استناد آیات و روایات و نصایح علماء اخلاق راه های درمان علمی و عملی آن را به طور موجز برشمرده است . وی در
رابطه با علاج این گونه بیماری ها با استناد به توصیه هایی از علماء اخلاق می گوید: امراض نفسانی و رذایل اخلاقی از دو طریق قابل
علاج است . از راه علمی که مراد از آن شناختن مرض نفسی و روحی و معرفت آثار و عوارض آن بر روح، جسم و دین فرد است . از
راه عملی که منظور اقدام جدی جهت براندازی این صفات رذیله از طریق عمل به ضد، عادت، تلقین به نفس و تحمیل برخی اعمال
شاقه بر نفس می باشد .

در فصل دوم این مقاله نیز به تعریف و مفهوم بهداشت روانی اشاره می شود که با استناد به تعاریفی که پیرامون بهداشت روانی
شده است نهایتا دیدگاه اسلامی را در این زمینه مطرح نموده است که: انسان اگر خود آگاهانه با تمامی هستی ارتباط زنده و پویا و
متکاملی داشته باشد انسانی است از لحاظ روانی سالم، که اصول و مبانی بهداشت جسمی و روانی در اسلام ضمن احکام و
خصوصیاتی بیان شده است که عمل نمودن بر طبق آن احکام سلامت فرد را از جهت جسمی و روانی تضمین می نماید .

در فصل سوم به تاثیرات متقابل جسم و روح بر یکدیگر اشاره شده است و نگارنده می گوید: جسم آدمی به طور غیر مباشر متاثر
از بیماری های نفسی می باشد همچنان که امراض جسمی باعث رکود و کندی در کارهای نفسانی می گردند . و به هر تقدیر برای
درمان بیماری های روحی که با عوارض جسمی در تاثیر و تاثرند ابتدا باید به ریشه مرض توجه شود و قبل از معالجات پزشکی با
نگرانی ها و بی قراری های روحی به مبارزه برخاست .

فصل چهارم این تحقیق اختصاص به عواملی درونی دارد که انسان باید جهت بهداشت روانی در نفس خود این فاکتورها را به وجود
آورد و بسط دهد . نگارنده با برشمردن این عوامل ابتداء به تعریف و سپس با استناد به روایات و آیات و سخنان و نظرات برخی
دانشمندان به فوائد و آثار آن در بهداشت روانی انسان می پردازد که هر کدام در روان انسان تاثیر به سزایی ایفا می نمایند . این
عوامل درونی عبارتند از صبر، توکل به خدا، زهد، قناعت، ذکر خدا و . . . و در راس همه دینداری و ایمان به خداوند، که دین و
مذهب می تواند در بهداشت روانی فرد نقش قابل توجه و چشمگیری را داشته باشد که امروزه دانشمندان علوم جدید نی