پاورپوینت کامل سهم عرفا در گسترش آداب اجتماعی اسلام در بنگلادش ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سهم عرفا در گسترش آداب اجتماعی اسلام در بنگلادش ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سهم عرفا در گسترش آداب اجتماعی اسلام در بنگلادش ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سهم عرفا در گسترش آداب اجتماعی اسلام در بنگلادش ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

۳۰۹

در مناطق مختلف شبه قاره هند متصوفانی می زیسته اند که فعالیتهای معنوی و روحانی
آنها در این مناطق گسترش و آثار اخلاقی و معنویشان در این مناطق به جای مانده است .
در بنگال نیز گروه زیادی از متصوفان فوق زندگی می کرده اند. نفوذ اینان در بنگال
بیش از مناطق دیگر بوده است کثرت مسلمانان و طبع صوفیانه مردم آن منطقه گواه این
مطلب است .

عرفای بنگال از راههای مختلف به اسلام و جامعه خود خدمات بسیاری کردند، صدها نفر از
مریدان و پیروانشان طی ادوار مختلف وارد بنگال شدند و به شهرها و روستاها و حتی به
دورترین نقاط این منطقه راه یافتند، در ترویج دین و حمایت از آن کوشیدند و مردم را
به تصوف و روحانیت تشویق کردند.

هر کجا متصوفان وارد می شدند به واسطه حسن اخلاق و قدرت فوق العاده روحانی و همچنین
رفتار شایسته ، عواطف و انسان دوستی و فرهنگ اسلامی، توده های غیرمسلمان مانند
بوداییها و هندوها به سوی اسلام روی می آوردند. اسلام در حوالی مالده و دیناج پور،
واقع در شمال بنگال ، در نتیجه فعالیتهای شیخ جلال الدین تبریزی و پیروان او،
توسعه و ترویج یافت .

گفته اند که وقتی شیخ جلال الدین تبریزی به پندوا وارد شد، مردم دسته دسته به سوی
او می آمدند و در حضورش اسلام می آوردند. همچنین صوفی بزرگ شیخ سراج الدین اخی و
شیخ نور قطب عالم ، در شمال بنگال ، عده بسیاری را در حلقه اسلام درآوردند. طبق
روایت ابن بطوطه اهالی سلهت در نتیجه تبلیغات دینی شاه جلال الدین مجرد
مسلمان شدند. ادبیات محلی روایت ابن بطوطه را تصدیق می نماید. ترانه محلی حکایت
می کند که در سلهت صدها نفر هندو بودند، که در بین آنها حتی یک نفر مسلمان هم دیده
نمی شد، لیکن این شاه جلال مجرد بود که در آغاز مردم را به نماز خواندن دعوت
کرد.۱

توسعه اسلام در کهولنا و جیسور به واسطه فعالیتهای خان جهان علی (متوفای ۸۶۳ ق )
انجام گرفت . مناطق چاتگام و نواکهالی در اواسط قرن هشتم قمری به دست مسلمانان فتح
شد که هنوز هم کثرت مسلمانان در این منطقه به خوبی پیداست. عرفای اسلام به مناطق
غیر اسلامی نفوذ پیدا کردند و به آرامی و به طور نامحسوسی دین اسلام را بین مردم
ترویج دادند.

از ادبیات بنگالی چنین بر می آید که در سال ۶۷۸ قمری(۱۲۸۰ میلادی ) شیخ شرف الدین
ابوتوامه(ابوتوامان )، خانقاه مرکز تربیتی سنارگاؤه را تأسیس نمود. وجود این مرکز
تربیتی برای پیشرفت علوم اسلامی، این امر را به اثبات می رساند که قبل از ورود شیخ
ابوتوامه، عده ای از مسلمانان در آنجا می زیسته اند.

گذشته از توسعه دین اسلام ، روحانیان دینی نقش برجسته ای در گسترش و تحکیم حکومت
اسلامی در بنگال ایفا نمودند این امر یا به دست خود متصوفان و یا از طریق همکاری با
سرداران اسلامی انجام می شدو متصرفات اسلامی به دورترین مناطق کشیده شد. روایات
محلی راجع به متصوفان مانند بابا آدم شهید، شاه سلطان ماهی سوار و مخدوم شاه دوله
شهید و غیره که به خاطر دین اسلام، علیه راجگان هندو بپاخاستند، چنین می نماید که
عده ای از روحانیان به حکمرانان و سرداران اسلامی ملحق شده اند، تا مملکت اسلامی را
توسعه دهند. اینان همچنین از نارواییها و اجحافاتی که هندوها بر اتباع روا
می داشتند، جلوگیری به عمل آوردند.

شرکت متصوفان در ارتش اسلام ، باعث تهییج روحی و اخلاقی سربازان می گردید. در نتیجه
قوای اسلامی بر توده های غیرمسلم پیروزی می گردیدند. ظفر غازی۲و شاه
صفی الدین۳علیه راجای هندو ستگاوه قیام کردند و آن منطقه را جزو قلمرو اسلامی
بنگال درآوردند. شاه جلال مجرد سلهتی و یارانش با قوای سکندر غازی همکاری کردند و
علیه راجای سلهت قیام کردند و سلطنت اسلامی را در آنجا بنیاد نهادند. بنا به روایات
این موضوع حقیقت دارد که خان جهان علی، روحانی شجاع، مبارزه ای اصولی را به منظور
دستیابی به قلمرو کهولنا و جیسور آغاز نمود و آن منطقه را تحت نفوذ اسلام درآورد.
کمک و مساعی شاه اسماعیل۴غازی نیز در توسعه پادشاهی سلطان باربک کاملاً روشن
است . این شخص با موفقیت با راجای اُریسه جنگ کرد و مندران، حیطه پادشاهی او را به
تصرف درآورد. همچنین در جنگ علیه راجای کامروپ (آسام ) به فتوحات بزرگی نایل آمد.

همچنین در دورانهای فترت ، روحانیان به حکومت و جامعه اسلامی خدمات بسیاری نمودند.
در روایات آمده است که چگونه متصوفان در مقابل مصیبت و بدبختیها قد علم می کردند و
با نیروی معنوی و اخلاقی خود اعمال ستمگرانه رؤسای هندو را دفع می کردند. شیخ نور
قطب عالم، دولت بنگال را از یک مصیبت بزرگ نجات داد. راجاکنس(گنیش )علما و شیوخ را
آزار می رسانیده سرانجام مسلمانان بنگال با مصیبتی بزرگ رو به رو گردیدند در ایام
فترت ، جامعه بنگال به وسیله شیخ نور قطب عالم از بدبختی نجات یافتند. وی به
اختلافی که بین مسلمانان بود خاتمه داد و ایشان را برای یک هدف مشترک متحد ساخت .
او از ابراهیم شرقی۵سلطان جون پور برای حفظ مسلمانان بنگال کمک خواست. می توان گفت
که در آن دوره تاریک، شیخ نور قطب عالم حکومت و زندگی اجتماعی مردم را بر عهده داشت
و خدمات و مساعی وی به جامعه مسلمانان روح تازه ای بخشید. حقیقتاً سهم او در
پیشرفت سیاسی مسلمانان و زبان فارسی بنگال اهمیت فراوانی دارد.

متصوفان همواره صرفاً تبلیغات دینی را در نظر داشتند و در کارهای اداری و سیاسی
دولت دخالت نمی کردند، اما هنگامی که جامعه را در خطر می دیدند، برای رفع آن
بلافاصله اقدام می کردند. شیخ علاءالحق نخستین کسی بود که سلطان سکندرشاه را از
خطرات ملت آگاه کرد، ولی سلطان نامبرده توجهی نکرد و از ترس شیخ علاء الحق که نفوذ
و تأثیر بیشتری در جامعه هندوا داشت ، سکندر شاه (۷۵۸ ـ ۷۹۲ ق، ۱۳۵۷ ـ ۱۳۸۹ م ) وی
را به سنارگاؤه تبعید کرد. واقعیات بعدی نشان می دهد که حق با شیخ علاء الحق بود.

مولانا مظفرشمس بلخی ، خلیفه روحانی مخدوم الملک، شیخ شرف الدین احمدبن یحیی منیری،
در مکتوبی که به سلطان غیاث الدین اعظم شاه (۷۹۱ ـ ۸۱۲ ق، ۱۳۸۹ ـ ۱۴۰۹ م ) پسر و
جانشین سلطان سکندرشاه نوشته است با گواه آوردن چند آیه از قرآن مجید و احادیث ، او
را از دوستی با اشخاصی که به خدا ایمان ندارند برحذر می دارد و از به کار گماردن
چنین اشخاصی به مقام های حساس دولتی نهی می کند. وی از قول مشایخ و صوفیه نیز
دلایلی آورده است که منکران خدا را نمی توان به مقام وزارت گمارد یا معتمد خود
دانست .

چنان که از شرح احوال و افکار صوفیه در بنگال برمی آید، بیشتر ایشان در علوم اسلامی
دارای درجه ممتازی بودند و برای مریدان و جانشینان روحانی پیش از بیعت، تحصیلات
علوم اسلامی را لازم می دانستند به طوری که از شرح زندگانی حضرت اخی سراج الدین
عثمان ظاهر می شود۶ پیش از بیعت به دست شیخ نظام الدین اولیا در دهلی تصمیم گرفت
که به تکمیل علوم اسلامی بپردازد تا منازل روحانی را زودتر بپیماید. در زمان قدیم
در سراسر شبه قاره ، اکتساب علوم اسلامی برای صوفیه اجباری بود. می توان گفت که
خانقاه های متصوفان، مهم ترین مرکز فرهنگ و تمدن اسلامی بود که در آنجا شاگردان در
دروس علوم دینی و روحانی حضور می یافتند.

در سطور زیر چند مرکز علمی اسلامی را شرح می دهم که دور و بر آنها خانقاه های صوفیه
به وجود آمد و بنگال و شمال هند را از سرچشمه علم و تصوف مستفید نمود.

بنا به نوشته شاه شعیب،۷شیخ یحیی منیری، پدر مخدوم الملک شیخ شرف الدین احمد، در
«ماهیسون» تحصیلات خود را در محضر مولاناتقی الدین عربی به پایان رسانید به احتمال
قوی ماهیسون اسم قدیم ماهی سنتوش است که اکنون در شهرستان راجشاهی است، و پیش از
۱۹۴۷ میلادی به شهرستان دیناجپور ملحق بود،۸به طور یقین نمی توان گفت آیا مولانا
تقی الدین عربی در آنجا مدرسه ای بنا کرد یا خیر، ولی بدون شک وی به تدریس علوم
دین مشغول بود و دانشجویان، مثل