پاورپوینت کامل حسن بن فرحان مالکی و کتاب« نحو انقاذ التاریخ الاسلامی» ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حسن بن فرحان مالکی و کتاب« نحو انقاذ التاریخ الاسلامی» ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حسن بن فرحان مالکی و کتاب« نحو انقاذ التاریخ الاسلامی» ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حسن بن فرحان مالکی و کتاب« نحو انقاذ التاریخ الاسلامی» ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

۱۰۵

درآمد

در این نوشته در پی معرفی یکی از آثار حسن بن فرحان مالکی، یکی از اندیشمندان
سعودی هستیم؛ شخصیتی که شناخت او از جهات مختلف می تواند برای ما مفید باشد.
مهم ترین آن معرفی آثار ایشان می باشد که برخی از آنها نقد کتابهایی است که در نقد
شیعه نوشته شده است و اطلاع از آنها می تواند برای ما سودمند باشد. یکی از جهات
دیگر که کارهای ایشان می تواند برای ما قابل استفاده باشد، نقدی است که ایشان بر
اندیشه های بسیاری از نویسندگان وهابی دارد. من جمله ایشان در آثار خود این نکته را
ذکر می کند که چرا بدون دلیل یا با دلایل یک طرفه و ضعیف و یا نقل کردن بخشی از
مطلب به نقد افراد می پردازید.

ما نیز اگر دوست داریم که دیگران در شناخت تشیع منابع دست اول ما را ببینند و هرگز
سراغ منابع غیرمعتبر ما نروند، نباید برای نقد دیگران از منابع دست چندم آنها
استفاده کنیم. دیگران می توانند حتی تفسیر خیلی از مسائل را از خود ما بخواهند. ما
هم باید در بررسی اعتقادات و اندیشه های غیرشیعی، سراغ کتابهای دست اول صاحبان فرق
برویم و نباید مطلبی را به صرف اینکه کسی ادعا کرده و در نوشته ای آمده است، به کسی
نسبت دهیم. حتی لازم است تفسیر برخی از مسائل را هم از خود صاحبان اندیشه ها
بخواهیم و اگر آنها مطالب خود را به گونه ای تفسیر می کنند که اشکالی باقی
نمی ماند، لازم نیست بر سخن خود پافشاری کنیم؛ چون میدان به گونه ای است که هر طرف
می تواند نسبت به طرف دیگر ادعا کند، ولی اگر من اعتقاد دارم که سخنم حق است، شرط
رساندن پیام حقم به دیگران این است که به قدر توان شرایط را مهیا کنم.

به هر حال، در این نوشته هدف ما معرفی یکی از کتابهای حسن بن فرحان مالکی است.
ابتدا به برخی از نکات درباره زندگی او می پردازیم و سپس کتاب را معرفی می کنیم و
سرانجام قسمتی از مقدمه و بخشی از کتاب را برای معرفی بهتر نقل می نماییم.

این نویسنده در سال ۱۳۹۰ق در منطقه جبال بنی مالک در عربستان متولد شد. وی به سال
۱۴۱۲ق از دانشگاه اسلامی محمد بن سعود فوق لیسانس گرفته و در سالهای ۱۴۱۷ ـ ۱۴۱۴ق
در وزارت معارف مدرس بوده است. او تألیفات متعددی دارد که برخی از آنها به شرح زیر
است:

بیعه علی بن ابی طالب فی ضوء الروایات التاریخیه (تألیف مشترک با ام مالک خالدی)؛
معنی الامساک عما شجر بین الصحابه؛ نقد التقریب؛ المؤاخاه بین المهاجرین؛ النصب و
النواصب فی القرون الثلاثه الاولی؛ مع الشیخ عبدالله السعد فی الصحبه والصحابه؛
الصحبه والصحابه. وی همچنین مقالات متعددی در نشریات و روزنامه ها نوشته است.

کتاب نحو انقاذ التاریخ الاسلامی

کتابی که ما قصد معرفی آن را داریم نحو انقاذ التاریخ الاسلامی نام دارد، که چاپ
دوم آن در سال ۱۹۹۸م در مؤسسه یمامه الصحفیه در شهر ریاض و در ۳۵۰ صفحه منتشر شد.
در این کتاب نویسنده به نقد دیدگاههای عده زیادی از نویسندگان دانشگاهی سعودی
پرداخته است. این نقدها به ترتیب عبارت اند از:

فصل اول: نقد کتاب بنوامیه، نوشته عبدالحلیم عویس و همچنین نقد محمود شاکر.
حسن بن فرحان می نویسد:

محمود شاکر در کتاب تاریخ حدیث خود و کتاب هموم المسلمین و الاقلیات فی العالم
الاسلامی دارای ابتکار است، اما هنگامی که وارد تحقیق در تاریخ اسلام در زمانهای
گذشته می شود، ما این ابتکار را در او نمی بینیم؛ بلکه می بینیم که اتهاماتی را که
متوجه بنی امیه و بنی عباس است به گونه ای غیر روش مند تکذیب می کند: یک بار
می نویسد معقول نیست، یک بار می نویسد امکان ندارد و… .

فصل دوم: به نقد مقاله دکتر عبدالله عسکر در نشریه ریاض شماره ۹۸۸۹ می پردازد. دکتر
عسکر نیز نقدی بر فرحان نوشته و فرحان به نقد مقاله دوم هم می پردازد. عنوان مقاله
فرحان علیه دکتر عسکر این است: «از چه وقت سیف بن عمر معتمد دانشمندان بود؟»

فصل سوم: نویسنده در این فصل هم تحت عنوان «سیف بن عمر مورخ!!» به نقد عبدالله عسکر
می پردازد.

فصل چهارم: در نقد کتاب عصر الخلافه الراشده نوشته اکرم العمری است.

فصل پنجم: در نقد کتاب عبدالحمید فقیهی با عنوان خلافه علی بن ابی طالب است. وی در
این فصل ۲۴ نکته را در نقد این نویسنده یادآوری می کند؛ از جمله اینکه نویسنده
تمام روایات صحیح تاریخی را درباره بیعت علی بن ابی طالب نیاورده است. همچنین تمام
یا بیشتر روایات ضعیف مشهور را متعرض نشده است. نویسنده خود تصریح می کند که از سیف
مطلب نقل می کند (حدود ده مورد) و این موارد فقط در باب بیعت است.

فرحان از این نویسنده نقل می کند که تقریباً جامع روایات صحیح و ضعیف مشهور این است
که قاتلان عثمان، طلحه و زبیر را وادار کردند که بیعت کنند. فرحان می نویسد:

ما روایات صحیحه را دیدیم و دریافتیم که تقریباً برعکس سخن نویسنده اجماع دارند که
آنها با رغبت بیعت نمودند نه با اکراه… .

البته فرحان در ادامه متعرض می شود که روایات قوی هم وجود دارد که آنها با اکراه
بیعت کردند، ولی سپس تلاش می کند به جمع روایات بپردازد.

فصل ششم: در نقد رسائل عبدالله بن سبأ، نوشته دکتر سلیمان عوده و نقد تحقیق مواقف
الصحابه فی الفتنه، نوشته دکتر محمد محزون است.

فصل هفتم: در نقد کتاب امامه العظمی، نوشته عبدالله الدمیجی و نقد کتاب صحابه
رسول الله، نوشته عیاده کبیسی و نقد کتاب عفیه اهل السنه والجماعه، نوشته دکتر حسن
الشیخ است که این نقد را به عنوان نمونه از مطالب کتاب گزارش خواهیم کرد.

فصل هشتم: به نقد کتابهای جوله تاریخیه فی عصر الخلفاء الراشدین، نوشته دکتر
محمدالسید الوکیل و اثر التشیع علی الروایات التاریخیه فی القرن الاول، نوشته دکتر
عبدالعزیز نورولی و مرویات ابن اسحاق نوشته عبدالله محمدعلی حیدر می پردازد.

فصل نهم: بحث مفصلی با دکتر عبدالحمید فقیهی است که در مجموعه نقدها گسترده ترین
بخش است و شصت نکته را در رد فقیهی می نویسد.

فصل دهم: عنوان این فصل «تعالوا الی کلمه سواء» است.

در این فصل حسن بن فرحان می نویسد:

مهم نیست که ما در همه چیز اتفاق داشته باشیم. اختلاف از سنن الهی است که در زندگی
دنیا آن را مقدر فرموده است و همواره حق و باطل تا روز قیامت در جنگ اند. اگر باطل
نبود، مردم ارزش حق را نمی دانستند و اگر تلخی مصیبتها نبود، هرگز گرفتاران، نعمت
سلامت و عافیت را نمی شناختند و اگر خشکسالی نبود، ارزش باران معلوم نمی شد. لذا
نباید توهم کنیم که به اتفاق مردم مسلمان، کافر، سنی، بدعتگذار، درستکار و خطاکار
دست خواهیم یافت که این خلاف سنت الهی در زندگی دنیاست.

وی سپس می نویسد: در عین حال ما باید تلاش خود را انجام دهیم و ابتدا اسباب اختلاف
را شناسایی کنیم و سپس در مقام برطرف کردن آن برآییم. بعد به دو سبب از اسباب
اختلاف اشاره می کند: ۱. جهل و نادانی؛ ۲. هوی و تعصب.

نویسنده در مقدمه کتاب می نویسد:

مسلمانان به اهمیت تاریخ اسلام ناآگاه نیستند و اگر چه در قرائت، کتابت، بحث، نگارش
و ارزش آن اختلاف دارند، از آن در اندرز و تدریس کمک می گیرند و در تفسیر عوامل
پیروزی و شکست به آن باز می گردند. چون تاریخ اسلام زمینه ای است که دوران درخشان
اسلام بر آن مبتنی است و تاریخ آیینه ای است که واقعیت مسلمانان را منعکس می کند.

ولی (در عین حال) تاریخ اسلام گرفتار بسیاری از فرزندانش شده که اهداف حقیقی از درس
تاریخ را نمی فهمند و از گرههای سودمندش آگاه نیستند و راه درست بهره مندی از آن را
نمی شناسند؛ استفاده ای که با شناخت خطاها و آغاز انحرافات و شناخت نکات مثبت و
درخشان همراه باشد. تاریخ اسلام گرفتار دشمنانی است که خاص را تعمیم می دهند و عام
را تخصیص می زنند و زشتیهای ظالمانه را در لباس عدل و تحقیق منتشر می کنند.

تاریخ اسلام گرفتار بسیاری از صالحان (ظاهر الصلاحها) است که بین عاطفه درست و جهل
مرکب جمع نموده اند. منظور گوینده از صلاح این است که این صالحان به دانش مسلح
نشده اند و دروغهای دروغگویان و اشتباهات نادانان و اوهام ناقلان بر آنها سایه
افکنده است. آنان هم دروغها را تکرار می کنند و بر زبانشان جاری می سازند و
نمی دانند که اینها باطل اند و به ضعف آنها ره نمی برند و فریب شایع بودن و منتشر
شدن را می خورند و گمان نیک به آنچه می شنوند دارند.

تاریخ اسلام گرفتار برخی از دانشمندان است که کورکورانه و به