پاورپوینت کامل نکته هایی پیرامون تربیت فرزند ۶۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نکته هایی پیرامون تربیت فرزند ۶۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نکته هایی پیرامون تربیت فرزند ۶۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نکته هایی پیرامون تربیت فرزند ۶۹ اسلاید در PowerPoint :

۴۰

لزوم برقراری ارتباط عاطفی و دوستانه با فرزندان

برقراری رابطه صحیح با فرزند، یکی از مهم ترین و اثربخش ترین عوامل تعلیم و تربیت او
به شمار می آید. تأثیرپذیری شخص از جامعه، از سنین خردسالی آغاز می شود و این فرآیند تا
واپسین لحظه های زندگی ادامه می یابد. بدین ترتیب، جایگاه مهم تعلیم و تربیت آشکار می شود.
تاکنون از سوی صاحب نظران علوم تربیتی، روان شناسی و جامعه شناسی، تعریف های گوناگونی
از تعلیم و تربیت ارائه شده است که برای نمونه یکی از آنها را بیان می کنیم:

مجموعه تلاش ها، فرصت ها، امکانات، اقدامات و برنامه ها، از بدو انعقاد نطفه تا واپسین دم
حیات، برای شکوفاسازی توان های بالقوه فرد، به طور همه جانبه تا رسیدن به حداکثر ظرفیت.

با توجه به این تعریف، می توان دریافت که برای ایجاد رابطه مناسب با کودک و نوجوان، لازم
است پدران، مادران، مربیان و معلمان مطالب مهمی را سرلوحه کار تربیتی خویش قرار دهند تا
آینده سازان کشور، در محیطی امن و دوستانه رشد کنند و فرصت مناسبی برای شکوفایی
استعدادهای بالقوه خود داشته باشند.

بدیهی است که تلاش و اهتمام جدی برای به فعلیت رساندن استعدادهای فرزندان این آب و
خاک و ایجاد بستری مناسب برای بهداشت و سلامت روانی آنان، از وظایف عمده تمام کسانی
است که به نوعی در امر تعلیم و تربیت مسئولند.

پیام متن:

۱. اهمیت وجود رابطه عاطفی مناسب بین فرزندان و والدین.

۲. تأکید بر حفظ بهداشت روانی فرزندان.

انتخاب نام نیکو

در نظام آفرینش، هر موجودی با نامی شناخته می شود و در این میان، انسان با عنوان اشرف مخلوقات
معرفی شده است. در حقیقت، نام تا حدودی نماینده هویت انسان است. امروزه در برخی علم ها مانند
روان شناسی، جامعه شناسی و روان شناسی اجتماعی، به مسئله نام توجه فراوانی شده است.

یافته های علم ارتباط شناسی در این باره، مؤید آن است که نام نیکوی فرد می تواند ارتباط او را با محیط
پیرامون و اطرافیان خود بهتر و سازنده تر کند. به همین دلیل، خانواده ها نام های شایسته و مناسب برای
فرزندان شان انتخاب می کنند. در عالم تبلیغات، صاحبان مؤسسه ها و شرکت های تولیدی و تجاری نیز
برای یافتن عنوان نیکو برای کالاها و فرآورده های خود در تلاشند تا از این طریق، ذهنیت بهتری را برای
مصرف کنندگان ایجاد کنند و مستقیم یا غیرمستقیم بر میزان و نوع مصرف کالاها اثر گذارند. به طور کلی،
نام و عنوان، حالتی چند بُعدی دارد و می تواند کارکردهای مختلفی را برای افراد و یا مؤسسه ها به همراه
داشته باشد. اهمیت نام نیکو در زندگی فرزندان، تا آن جاست که از رسول خدا صلی الله علیه و آله و امامان دین علیهم السلام
روایت های فراوانی در این باره بیان شده است. برای مثال، از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل است:

مِنْ حَقِّ الْوَلَدِ عَلی والِدهِ ثَلاثَهٌ؛ یُحَسِّنُ اسْمَهُ وَ یُعَلِّمُه وَ یُزَوِّجُهُ اِذا بَلَغَ.

از حقوق فرزند بر پدر، سه چیز است: نام او را نیکو بنهد، به او نوشتن بیاموزد و هنگام بلوغ
او را به ازدواج درآورد.

و باز می فرماید: «یا علی، حق فرزند بر پدر این است که نام نیکو بر او نهد و نیکو ادبش کند».

از حضرت رضا علیه السلام نیز روایت است: «بهترین نام و کنیه را برای فرزند انتخاب کنید».

در حکایتی آمده است:

از طرف پادشاه روم، غلامی نصرانی به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم اهدا شد. حضرت از او پرسید: اسمت
چیست؟ گفت: عبد شمس (بنده خورشید). فرمود: اسمت را عوض کن که من تو را عبدالوهاب
(بنده خدای بخشنده) می نامم.

همچنین، امیر عنصر المعالی قابوس بن وشمگیر، در قابوس نامه خود چنین می نویسد:

«اگر پسریت آید، ای پسر، اول چیز باید که نام خوش برو نهی که از جمله حق های پدران بر
فرزندان یکی آن است که او را نام خوش نهد».

در حقیقت، نام، یکی از مهم ترین ابعاد شخصیت انسان است و ریشه در هویت او دارد. بزرگان دین
و نیز صاحب نظران و اندیشمندان غربی، اهمیت نام نیکو را در زندگی انسان متذکر شده اند.

نام شخص، ردایی نیست که تنها بر گرد او پیچیده شده باشد و کسی بتواند آن را به آسانی از او
برباید، بلکه لباس کاملاً پیوسته به اندام اوست که همچون پوست بدن او بالیده و رشد کرده است
و کسی نمی تواند بدون صدمه زدن به او آن را از تن وی بیرون آورد.

امروزه بیشتر از هر زمان، اسامی انتخابی از شخصیت ها و طبیعت، به سوی احساسات کشیده
شده است. این نام ها هر چند نسبت به اسامی عناصر متهم تاریخ، چون چنگیز و تیمور مرتبه
برتری دارند، نسبت به شخصیت های پرمحتوا و برجسته بسیار عقب ترند. انتخاب نام ائمه هدی
و اولیای خدا، روح طفل را با آشنایی با صاحب نام خود، به سوی تکامل و سعی در تشبیه به آن
وجودهای مبارک سوق می دهد.

پیام متن:

۱. اهمیت نام نیکو در زندگی انسان.

۲. تأکید اسلام بر انتخاب نام نیکو برای فرزندان، به عنوان یکی از وظایف پدران و مادران.

پرهیز از مقایسه کردن کودکان و نوجوانان با یکدیگر و توجه به اصل تفاوت های فردی

نکته مهمی که پدران و مادران و مربیان همواره باید به آن توجه داشته باشند، اصل تفاوت های
فردی است. بدین معنا که انسان ها همان گونه که از نظر شکل ظاهری، اجزای صورت و ساختمان
بدنی با یکدیگر متفاوتند، در استعدادها و توانایی های درونی نیز با یکدیگر تفاوت دارند.

گرچه سیم و زر ز سنگ آید همی

در همه سنگی نباشد زرّ و سیم

بر همه عالم همی تابد سهیل

جایی انبان می کند جایی ادیم

توجه به اصل تفاوت های فردی، به عنوان یکی از سرلوحه های اصلی برنامه های آموزش و پرورش
جدید پذیرفته شده است که می تواند راهگشای بسیاری از مسائل مربوط به تعلیم و تربیت باشد. برای
شرح این نکته مناسب است این مثال را بیاوریم: اگر به باغی مصفا و پر از گل توجه کنیم، در می یابیم که
گل ها از نظر رنگ و بو و شکل ظاهری تفاوت های چشم گیری با یکدیگر دارند. برخی از آنها رنگ های
شادتر و زیباتر دارند و برخی شمیم و رایحه بهتر و دلپذیرتری دارند. با این حال، ارزش همه آنها برای
باغبان یکسان است و به همه آنها توجه برابر دارد. بنابراین، مساوات و عدالت را باید از باغبانی آموخت
که عاشقانه به آبیاری گل ها و گیاهان باغ می پردازد و همه گل ها را دوست دارد؛ چراکه او می داند همه آنها
دوست داشتنی اند، در عین حال هر گلی ویژگی خاص خود را دارد. بر این اساس، این خطاست که از
گل شقایق، عطر گل محمدی را انتظار داشت و یا رایحه جان بخش نرگس را در میان لاله های سرخ
جست وجو کرد. برای باغبان، داودی و نرگس و لاله و گلایُل و نسترن و بنفشه همه عزیز هستند؛ چرا که
او می داند در نظام آفرینش، هر گلی مأموریت خاص خود را دارد و پروردگار مهربان به هر غنچه یا
شکوفه ای متناسب با استعداد ذاتی اش رنگ و شکل و عطر بخشیده است.

بدین ترتیب، پدران و مادران در محیط خانه و معلمان و مربیان نیز در محیط های آموزشگاهی باید
اصل تفاوت های فردی را از یاد نبرند و از مقایسه کردن فرزندان خود با یکدیگر و یا با افراد دیگر
بپرهیزند. بدیهی است بی توجهی در این باره، پی آمدهای ناگواری را برای متعلمان به همراه دارد. جبران
خلیل جبران، آثار بی اهمیت خواندن چنین مسئله ای را در حکایتی به نام «دیوانه» این گونه بیان می کند:
در باغ دیوانه خانه ای، جوانی رنگ پریده و جذاب و شگفت انگیز را دیدم. بر نیمکتی کنار او نشستم و
گفتم: چرا اینجایی؟ مرد با تعجب به من نگاه کرد و گفت: چه سؤال عجیبی، اما جوابت را می دهم. پدرم
می خواست مثل او باشم؛ عمویم هم می خواست من مثل خودش باشم. مادرم می خواست من تصویری
از شوهر دریانوردش باشم و از او پیروی کنم. برادرم فکر می کرد باید مثل او ورزشکاری ماهر باشم.

استاد فلسفه و استاد موسیقی و استاد منطقم هم می خواستند مثل آنها باشم. مصمم بودند که
من بازتاب چهره خودشان در آینده باشم.

پس به اینجا آمدم. اینجا را سالم تر می دانم. دست کم می توانم خودم باشم. سپس ناگهان به
طرف من برگشت و گفت: ببینم راهِ تو هم به خاطر تحصیلات و مشاوره خوب به اینجا ختم
شده؟ پاسخ دادم: نه من بازدید کننده ام. و او گفت: آه، پس تو یکی از آنهایی هستی که در
دیوانه خانه آن سوی این دیوار زندگی می کنند!

پیام این حکایت این است که هرگز نباید توانایی ها و ناتوانی های افراد را با یکدیگر مقایسه کرد؛ زیرا
مجموعه عواملی که موجب شکل گیری رفتار و شخصیت افراد می شود، با دیگران متفاوت است.

توصیه می شود که حتی کودک را با خواهر یا برادر، پسرخاله، دخترخاله، دختر عمه و یا دوستانش
مقایسه نکنید. کودک غرور ویژه ای دارد و نزد هم سالان و کودکان دیگر از آبرو و احترام خاصی برخوردار
است. از این رو، وقتی شما کودکی را با کودک دیگر مقایسه می کنید (که معمولاً مقایسه بر اساس ناتوانی ها
صورت می گیرد)، در واقع غرور او را می شکنید، به او بی احترامی می کنید، توانایی های او را نادیده
می گیرید و ناتوانی های او را به منظور تحقیر و سرزنش او مطرح می کنید و به رخ او می کشید.

بر این اساس، وظیفه پدران و مادران این است که زمینه مناسبی را برای رشد و تعالی فرزندان فراهم
آورند و هیچ گاه، توانایی های آنان را بی ارزش ندانند. همچنین، بیش از توان شان از آنها انتظار نداشته
باشند. متأسفانه بسیاری از اولیا، آرزوهای بی نتیجه خود را در وجود بچه های خود پی می گیرند و تصور
می کنند اگر خودشان به هر علت نتوانستند به پیشرفت های تحصیلی و شغلی دست یابند، فرزندان آنها
حتما باید این کمبود را جبران کنند. به همین دلیل، بدون آنکه خود متوجه باشند، استعدادهای فرزندان
خود را سرکوب می کنند و با زور و جبر سعی می کنند که آروزهای خود را برآورده سازند.

پیام متن:

۱. مقایسه کردن فرزندان با دیگران، موجب تضعیف آنهاست؛

۲. لزوم برقراری تعادل بین انتظارات اولیا و توان فرزندان.

دیل کارنگی و توجه به تفاوت های فردی

دیل کارنگی در آیین زندگی، به شرح وقایع زندگی زنی می پردازد که مادرش از اوان کودکی با
اقدامات و کارهای نسنجیده، اعتماد به نفس را در وجود او از بین برده و همواره انتظارات بالایی
از او داشته است. این توقعات بیش از حد، موجب شده است که آن زن در دوران بزرگسالی و
ازدواج نیز ترس و وحشت بی جا را در وجود خود احساس کند و برای مقابله با چنین احساساتی
همیشه از دیگران تقلید کند که به گفته خود او، این تقلید نیز با ناشی گری بسیار همراه بوده است.

روزی در حین صحبت با مادر شوهرش، با واقعیتی روبه رو می شود که مسیر زندگی او را
تغییر می دهد. مادر شوهر این خانم درباره شیوه تربیت و بزرگ کردن فرزندان خود صحبت
می کند و می گوید: «این [نکته] اهمیت نداشت که چه اتفاقی می افتد، بلکه مهم آن بود که [فرزندان
من] آن طور که هستند، باشند.» این جمله به ظاهر ساده، تحولی عمیق در زندگی او ایجاد کرد و
او از آن به بعد تلاش می کرد که به جای تقلید از دیگران، خودش باشد. این رهیافت موجب شد که
پس از آ