پاورپوینت کامل شاگرد پروری و پرهیز از شخصیت زدگی ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شاگرد پروری و پرهیز از شخصیت زدگی ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شاگرد پروری و پرهیز از شخصیت زدگی ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شاگرد پروری و پرهیز از شخصیت زدگی ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

۳۵

همواره علاقه مند پاسخگویی

آیت اللّه امامی کاشانی می گوید: حضرت امام بعد از اینکه تدریس شان تمام می شد، معمولاً
می نشستند و شاگردان دورش جمع می شدند و سؤال می کردند، کار به جایی می رسید که از دو
زانو نشستن به چهار زانو نشستن می رسید و عمامه شان را روی زانو می گذاشتند و تازه اول بحث
بود و تا اشکال وجود داشت، ایشان نشسته بودند و تا ما حرف و سؤال داشتیم، ایشان نشسته بودند و
جواب می دادند. وقتی که دیگر کسی حرفی نداشت، از جا بلند می شدند و حرکت می کردند.

کلام بزرگان گرچه بزرگ است

از حجت الاسلام ناصری نقل است: حضرت امام بارها تذکر می دادند که بزرگی بزرگان نباید مانع
دقت و نظردهی شما باشد و کلام بزرگان گرچه بزرگ است؛ ولی شما باید فهم خود را به کار
بیندازید (یعنی نظر خودتان را بدهید). لذا یکی از خصوصیت های کلاس درس حضرت امام این
بود که واقعاً مجتهدپرور بود.

تذکرهای اخلاقی نافذ

حجت الاسلام عمید زنجانی می گوید: از خصوصیات درسی امام که بر جذابیت درس ایشان
می افزود، تذکرهای اخلاقی ای بود که در موقع شروع درس و یا در ایامی که منجر به تعطیلات
می شد، می فرمودند. گاه این تذکرها آن چنان نافذ و مؤثر واقع می شد که بعضی ها در درس امام به
گریه می افتادند و بعضی ها از حال می رفتند.

اینجا مجلس روضه خوانی نیست

حجت الاسلام عمید زنجانی می گوید: از خصوصیات درسی حضرت امام، روح تحقیق بود که در
طلبه ها ایجاد می کرد. امام در این مطلب بسیار اصرار داشتند که طلبه ای که در درس ایشان شرکت می کند،
فقط حالت ضبط صوت نداشته باشد، بلکه امام سعی داشتند کسانی که پای درسشان حاضر می شوند،
غیراز اینکه باید بفهمند، خودشان هم صاحب نظر شوند و آنچه را از استاد شنیده اند، تحلیل و بررسی
کنند و این چیزی بود که امام شاگردانش را بر آن عادت داده بودند و حتی یک بار امام از استادشان نقل
می کردند که تقریرات درس را کسی آورده بود خدمت ایشان، فرموده بودند که اینها همه مطالب من
است، پس مطالب و نظرهای خودت کو؟ تو چه نوشته ای؟ بررسی و تحلیل خودت کو؟ با این روش طلبه
را صاحب نظر بار می آوردند. حتی یک بار امام در درس فرمودند: «اینجا که مجلس وعظ و خطابه یا
مجلس روضه خوانی نیست که همه سکوت کرده اید و گوش می دهید، اینجا کلاس درس و بحث است.
خاصیت درس این است که یک اشکالی یا ایرادی بگیرد، اظهار نظری بکند.» بارها و بارها امام از اینکه
درس حالت یکنواختی داشته باشد، یک جانبه باشد و فقط استاد حرف بزند، اظهار نگرانی می کردند.

شخصیت زدگی، هرگز

حجت الاسلام عمید زنجانی می گوید: حضرت امام در نقد گفتار استادان گذشته و در تحلیل
مطالب فقها و اصولیین گذشته کمال دقت را داشتند و هیچ وقت عظمت فرد، باعث آن نمی شد که
امام مطلب را موشکافی نکنند و اشکالاتش را بیان نکنند. بارها در درس می شد که بعضی ها
می گفتند: این اشکالات که شما به مرحوم نائینی، مثلاً در مسائل اصولی یا فقهی می گیرید، ایشان
این مطلب را نگفته است، منظورشان چیز دیگری است، امام می فرمودند: «ما کاری به شخص
نداریم، این حرف از هر کسی که باشد، این اشکالات به آن وارد است» و سعی می کردند که طلبه
طوری بار بیاید که محقق باشد و عظمت گوینده چشم او را نگیرد و ذهن او را از خلاقیت و ابتکار
باز ندارد. لذا بسیاری از شاگردان امام با این خصلت رشد کردند.

توجه کامل به سخن گوینده

از حجت الاسلام عمید زنجانی نقل است: یکی دیگر از خصوصیت های کلاس درس حضرت
امام این بود که هم در درس شان و هم در برخوردهای معمولی، وقتی شخصی می خواست
مطلبی را به ایشان بگوید، با کمال دقت و حواس کامل و بدون اینکه به کار دیگری مشغول باشند،
به حرف طرف مقابل گوش می دادند تا حرف طرف را خوب بگیرند. دقت امام در گوش دادن به
حرف های دیگران واقعا از خصوصیت های برجسته ایشان بود و حضرت امام با وسواسی خاص
این عمل را انجام می دادند.

کلاس مجتهد پرور

حجت الاسلام ایمانی می گوید: حضرت امام در جلسه درس شان بیشتر به فکر تربیت و پرورش
استعدادها بودند که در نهایت، طلاب متکی به خودشان بار می آمدند، حتی گاهی اوقات در
بحث های علمی سربه سرشان می گذاشتند تا آنها را در اتکای به نفس شان و در اعتماد به خودشان
قوی تر کنند. فراموش نمی کنم زمانی که یکی از فضلا، متون درس ایشان را به همراه نظرهای
خود به حضرت امام عرضه کرد، حضرت امام بعد از مطالعه به او فرموده بودند: «از اینکه در
حاشیه تقریرات درس، نظرات خود را نوشتی، لذت بردم. گرچه همه نظرات درست نبود؛ اما از
اینکه متکی به خود هستی و روی حرف من ایراد گرفتی و اشکال وارد کردی، خوشحال شدم.»
لذا باید گفت کلاس های درس حضرت امام، واقعا مجتهد پرور بود.

کلاس درس، کلاس اموات نیست

از آیت اللّه خلخالی نقل است: امام در کلاس درس، حوصله خوبی داشتند؛ زیرا طلبه ها سؤال های زیادی
می کردند و ایشان با کمال حوصله گوش می دادند، سؤال هایی که مربوط بود، جواب می دادند و بحث
می شد، ولی از کنار سوال های نامربوط به آرامی می گذشتند تا در ذهن شاگرد اثر نامطلوب نگذارد.

گاهی اوقات از من نزد امام شکایت می شد که زیاد سؤال می کنم، امام به آنان می فرمود:
«کلاس درس، کلاس اموات نیست، باید طلبه اشکال بگیرد تا کلاس پویا و فعال و مفید شود.»
اصولا