پاورپوینت کامل فروتنی ـ جلوگیری از ستایش دیگران در حق خود ـ سبقت در سلام ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فروتنی ـ جلوگیری از ستایش دیگران در حق خود ـ سبقت در سلام ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فروتنی ـ جلوگیری از ستایش دیگران در حق خود ـ سبقت در سلام ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فروتنی ـ جلوگیری از ستایش دیگران در حق خود ـ سبقت در سلام ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

۱۰

چرا از من تعریف می کند؟

حجت الاسلام انصاری کرمانی می گوید: روزی در یکی از صحبت هایم قبل از خطبه های نماز
جمعه از یک حالت معمولی و همیشگی زندگی امام بحث کردم که امام، در رعایت مسائل
اقتصادی آن قدر مقتصد هستند که وقتی یک لیوان آب را برای آشامیدن می گیرند و مقداری از آن
را مصرف می کنند، مقدار باقی مانده آن را دور نمی ریزند و برای مصرف مجدد حفظ می کنند.
امام حرف های مرا که از رادیو شنیده بودند به فرزند گرامی شان حاج احمد آقا گله کرده بودند که
چرا فلانی از من تعریف و ستایش می کند.

ممکن است مرا نفرین کنند

از حجت الاسلام فرقانی چنین نقل است که: من نمی توانم از امام چیزی برای شما بگویم چون
اگر ایشان بفهمند، خیلی از من ناراحت می شوند و ممکن است حتی مرا نفرین کنند که چرا
تعریف و مدح ایشان را کرده ام.

چرا این جوری غلو می کنید

حجت الاسلام توسلی می گوید: امام کسانی را که در سخنرانی ها و یا در مصاحبه ها در تعریف از
ایشان اغراق می کردند و یا کلماتی می گفتند که خلاف واقع بود، احضار و به آنها اعتراض
می کردند و می فرمودند: «چرا خلاف واقع می گویید؟ چرا بالاتر از آن جوری که من هستم،
می گویید؟» روزی یکی از کسانی که در محضر امام بود، درباره شخصیت امام، مطالبی ایراد نمود.
امام همان جا و بلافاصله به او اعتراض کردند و فرمودند: «چرا در مورد من این جور غلو می کنید؟»

امیدوارم در من اثر نکند

حجت الاسلام ناطق نوری، در مورد حضرت امام می گوید: در دوره اول مجلس شورای اسلامی
که به خدمت امام رفته بودیم، یکی از آقایان از امام تجلیل والایی کرد.چهره ایشان را می دیدم که
از آن تجلیل مکدر می نمود و در آخر مجلس گفت: «امیدوارم که این صحبت ها در من تاثیر
نگذارد و من یک خدمت گزار بیش نیستم».

من این نیستم که می گویید

پس از فوت مرحوم آقای بروجردی، با یکی از دوستان، خدمت امام رسیدیم و پیشنهاد چاپ
رساله عملیه کردیم.امام قبول نفرمودند. تا اینکه دوست من جمله ای را درباره ایشان گفت که
قدری غلو بود.امام پرخاش نمودند و فرمودند: «اینها چیست که درباره من می گویید؟ من این
نیستم که شما می گویید».

از من ستایش مکن

حجت الاسلام انصاری کرمانی می گوید: وقتی فردی در کنار امام قرار می گرفت و از
خصوصیات اخلاقی و اجتماعی شان سخن می گفت، آثار خشم و نگرانی و نارضایتی در چهره
ایشان ظاهر می شد و حتی در بعضی از مواقع سخن آن شخص را قطع می کردند و می فرمودند:
«از من ستایش مکن».

از من مدح نکنید

آیت اللّه محمدی گیلانی در نقل خاطره ای از حضرت امام می گوید: یک بار با جمعی از رفقای
دادستانی خدمت امام بودیم، از خدمت ایشان که داشتیم مرخص می شدیم، امام مرا صدا زدند.
وقتی برگشتم، به من فرمودند: «فلانی می خواستم به شما بگویم از من مدح نکنید».

از من تعریف نشود

حجت الاسلام جلالی خمینی می گوید: یک روز امام به بنده فرمودند: «فلانی نظر به اینکه شما
اهل خمین هستید و قدری با منزل من رفت و آمد دارید، دقت کنید از جانب شما از من در جایی
تعریفی و صحبتی نشود».

نیاز به معرفی شدن ندارم

از حجت الاسلام انصاری کرمانی نقل است: هنوز آن طور که باید و شاید روی معنویات، عرفان و
معرفی شخصیت امام کار نشده است. علت آن امر نیز بزرگواری و تقوای ایشان بود که اجازه
نمی دادند در رابطه با مسائل عرفانی و اخلاقی و معرفی ایشان، چیزی نوشته شود و همواره
می گفتند: «من نیازی به معرفی شدن در جامعه ندارم».

این طور که می گویید نیستم

حجت الاسلام هاشمی رفسنجانی می گوید: من در جاهایی دیده ام کسانی خدمت امام آمده اند و
یک مقدار غلو نمودند و درباره ایشان حرف های بزرگی زده اند، بعد امام عمیقا گله کرده و گفته اند: «من از
شما گله دارم که این جور با من حرف می زنید، من این طور که شما می گویید، نیستم».

بی خود تعریف می کنید

حجت الاسلام سیداحمد خمینی می گوید: من به عنوان پسر امام جرئت گفتن خصوصیات
ایشان را ندارم، چون ایشان می گویند: «شما بی خود از من تعریف می کنید».

تعبیر من به نظرشان خوب نیامد

از آیت اللّه اشرفی اصفهانی نقل است: یک وقت با ائمه جمعه استان کرمانشاه خدمت امام
رسیدیم. من یک کلمه گفتم که یک قدری به نظر ایشان خوب نیامد.به نظر خودم نه، برای اینکه در
حدیث آمده که: «مَنْ عَلَّمَنی حَرْفاً فَقَدْ صَیَّرنی عَبْداً». خوب، ما مدتی در خدمت ایشان تلمذ
کرده ایم. اگر بگوییم ما بنده شما هستیم، غلوی نکرده ایم. مع ذلک یک کلمه گفتم و ایشان ناراحت
شدند و این کاشف از این است که ایشان یک عمری با نفس خودشان مجاهده کرده اند که توانستد
خودشان را بسازند.

تلویزیون را خاموش کردند

خانم زهرا مصطفوی می گوید: من شاهد بودم، امام در مواقعی که تلویزیون از ایشان تعریف
می کرد و ایشان می شنیدند، صدای تلویزیون را می بستند تا بعد که صحبت طرف تمام
می شد.امام اصولاً از تعریف کردن دلخور می شدند.

صدای تلویزیون را کاملاً بستند

حجت الاسلام مسیح بروجردی می گوید: یک بار من خدمت امام نشسته بودم، آقا سخنرانی
خودشان را از تلویزیون گوش می کردند. خیلی از وقت ها دیده بودم که سخنرانی های خودشان
را در روزنامه ها می خوانند. پس از اینکه سخنرانی امام تمام شد، جمعیت بلند شدند و شروع
کردند به شعار دادن. بار اول می گفتند: «خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگه دار.» آقا هم
گوش می کردند. به تدریج شعار عوض شد و شعار دادند: «روح منی خمینی، بت شکنی خمینی»
تا این شعار شروع شد، آقا صدای تلویزیون را با کنترلی که در دست داشتند کم کردند، ولی هنوز
جمعیت شعار می دادند. مجدداً امام صدای تلویزیون را کم کردند، باز هم مردم شعار می دادند.
امام صدای تلویزیون را کاملاً بستند و این بار دیگر آن قدر صبر کردند تا صحنه جعمیت رفت و
تصویر بعدی آمد، بعد امام صدای تلویزیون را زیاد کردند.

فرازهای فروتنی

از فتح اللّه فروغی درباره فروتنی حضرت امام چنین نقل است: امام وقتی در جلسات وارد
می شد، ضمن آنکه ابهتی خاص داشت، محبتش در دل ها رسوخ می کرد و در نهایت فروتنی با
حاضران برخورد می نمود، موقعیت های علمی، اقتدار سیاسی و فکری نتوانست ذره ای از این
تواضع بکاهد و این حالت را به خوبی می شد در ایشان مشاهده نمود. چون به مجلسی وارد
می شد، هرجا که جا بود، می نشستند و غالباً دَم در و قرار گرفتن در میان افراد عادی را به جاهای
دیگر ترجیح می داد. این حرکت، برخلاف شیوه کسانی بود که حتماً باید روی مسند بنشینند. هر
چند که جا تنگ باشد و استخوان هایشان درهم فشرده شود و موجب اذیت و زحمت آنهایی
شوند که در کنارشان نشسته اند.

تواضع در عین قاطعیت

امام در عین قاطعیت، بسیار متواضع بودند. هیچ گاه در منزل به افراد امر و نهی نمی کردند و امور
شخصی را رأسا انجام می دادند. در سلام کردن، همواره بر دیگران پیشی می گرفتند و هرگز کسی
نتوانست در سلام گفتن به ایشان، سبقت بگیرد. هر گاه به مجلسی یا محلی می رفتند، به همگان
سلام می کردند. یکی از شاگردانش می گوید: به جرئت می توانم بگویم که هیچ گاه نشد در مسیر
رفت و آمدشان امام را زیارت کنم و ایشان در سلام پیش دستی نکرده باشند و این ویژگی، انسان
را به یاد اخلاق و کردار حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم می اندازد. گاهی اوقات فاصله ما حدود پانزده
متر بود و من احتمال می دادم که اگر سلام کنم، نش