پاورپوینت کامل روزی حلال در اسلام ۶۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روزی حلال در اسلام ۶۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روزی حلال در اسلام ۶۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل روزی حلال در اسلام ۶۲ اسلاید در PowerPoint :

۱۰۰

اهمیت کسب و کار حلال

در اسلام بر کار و تلاش برای به دست آوردن روزی حلال تأکید فراوانی شده است و در نگاه
آموزه های دینی، «پاک ترین درآمدها آنِ کسی است که از راه معامله و تجارتی صحیح و
درست به دست آورده باشد».

گاهی برخی افراد نوع خاصی از کار را برابر شأن و شخصیت خویش نمی دانند واز
پرداختن به آن سرباز می زنند که در نتیجه، امور زندگی اینان را دیگران اداره می کنند.
امام صادق علیه السلام به شخصی که گفت: فردی محروم و نیازمندم، ولی دوست ندارم با دست خود
کار کنم یا به تجارت بپردازم، فرمود: «کار کن، اگرچه باربری باشد تا از مردم بی نیاز شوی».

پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله نیز می فرماید: «کاری که نوعی پستی ظاهری دارد، بهتر از گدایی از مردم
است.» رسول عظیم الشأن صلی الله علیه و آله اسلام درباره تأثیر کسب حلال بر استجابت دعا فرموده است:

هرگاه کسی بخواهد دعایش مستجاب شود، بکوشد که کسب و کارش را حلال و پاک سازد
و از مظالم مردم بیرون آید؛ زیرا دعای بنده پیش خدا بالا نمی رود، در صورتی که در
شکمش، حرام یا به گردنش، مظلمه ای از مردم باشد.

همچنین می فرماید: «عبادت کردن با حرام خواری، مانند بنا (کردن خانه) روی ریگ
است»؛ یعنی همان گونه که ساختمان بدون شالوده محکم، خراب می شود و بنا کننده زیان
می بیند، عبادت کسی هم که از حرام پرهیز نمی کند، سودی نخواهد بخشید.

پیام متن:

۱. تأکید فراوان شریعت اسلام بر کسب روزی حلال.

۲. روزی حلال یکی از شرایط استجابت دعا.

۳. بی تأثیری عبادت حرام خوار.

احتکار

یکی از راه های افزایش بی رویه درآمد و دارایی ثروتمندان، احتکار است. احتکار؛ یعنی
جمع کردن و حبس کردن چیزهایی که مورد نیاز مردم است که بر اثر آن، با کمبود کاذب
روبه رو می شویم. قیمت ها نیز بالا می رود و مردم با رنج و سختی بسیار، نیازمندی های
زندگی خود را تأمین می کنند. بدین جهت، اسلام، احتکار را ممنوع و حرام اعلام کرده است؛
زیرا موجب زیان دیدن مردم و نظام اسلامی می شود و عملی که به مردم آسیب برساند، از نظر
عقلی نیز ناپسند است. امام صادق علیه السلام ، از پیامبر اسلام نقل می کند: «خوراک مردم را جز
گناه کار، کسی احتکار نمی کند.»

همچنین فرمود: «کسی که گرانی اجناس را برای امت من به اندازه یک شب آرزو کند،
خداوند، عمل چهل ساله او را باطل می کند».

اسلام با منع احتکار، در راه تعدیل ثروت گام برداشته و به رهبر جامعه اسلامی اجازه داده
است تا از راه های قانونی جلو عمل زشت محتکران را بگیرد. در همین راستا، حضرت
علی علیه السلام در نامه ای به مالک اشتر یادآور می شود:

[بازرگانان در عین حال که نقش اساسی در تأمین نیازمندی های جامعه دارند]، ولی در میان
آنان کسانی هستند که تنگ نظر و بدمعامله و بخیل و احتکار کننده اند که تنها با زورگویی به
سود خود می اندیشند و کالا را به هر قیمتی که می خواهند، می فروشند؛ که این سودجویی و
گران فروشی برای همه افراد جامعه، زیان بخش و عیب بزرگی برای حاکم است. پس از
احتکار کالا جلوگیری کن؛ که رسول خدا صلی الله علیه و آله از آن جلوگیری می کرد. باید خرید و فروش
در جامعه اسلامی به سادگی و با موازین عدالت انجام گیرد و با نرخ هایی که به فروشنده و
خریدار زیانی نرساند. کسی که پس از منع تو احتکار کند، او را مجازات کن تا مایه عبرت
دیگران شود.

اسلام به رهبر جامعه اسلامی این اجازه را داده است که با تعیین نرخ و قیمت گذاری
کالاهای احتکار شده، قیمت ها را در سطح مطلوب نگه دارد.

پیام متن:

۱. اسلام با تحریم احتکار، در راه تعدیل ثروت در جامعه گام برداشته است.

۲. اسلام به رهبر جامعه اسلامی اجازه می دهد تا با تعیین قیمت برای کالاهای احتکار
شده، از زیان دیدن مردم جلوگیری کند.

ربا

یکی از آسیب هایی که ممکن است متوجه صاحبان ثروت و سرمایه شود، افتادن در گرداب
«رباخواری» است که در متون اسلامی به شدت از آن نکوهش شده و «رباخوار و ربا دهنده و
نویسنده قرارداد و شاهد آن دو، مورد لعنت خدای بزرگ قرار گرفته است.»

از جمله مصداق های ربا این است که کسی پول یا کالایی را از دیگری قرض بگیرد و وام
دهنده از همان ابتدا شرط کند که افزون بر مال گرفته شده، چیز دیگری نیز باز پرداخت شود
که این افزایش، رباست. گاهی نیز ممکن است وام دهنده از وام گیرنده بخواهد در برابر پولی
که وام گرفته است، افزون بر پرداخت آن، کاری چون دوختن لباس برای او یا جابه جایی
اجناس و بار او را انجام دهد یا آنکه در برابر اسکناس های کهنه و فرسوده ای که وام می دهد،
اسکناس نو و سالم دریافت کند که این حرکت نیز ربا به شمار می آید. حضرت علی علیه السلام در
حدیثی آموزنده خطاب به اهل بازار فرمود:

ای مردم! نخست مسائل و احکام تجارت و کسب را فراگیرید و سپس به داد و ستد
بپردازید. سوگند به خدا! که افتادن در ورطه رباخواری، از راه رفتن مورچه ای بر روی
سنگ صاف، پنهان تر است.

امام صادق علیه السلام نیز در نکوهش ربا فرموده است: «یک درهم ربا، نزد خداوند بزرگ تر از
هفتاد بار زنا با محارم خود در مسجد الحرام است».

بر اثر ربا، ثروت و سرمایه های بی شماری در دست اندکی رباخوار متمرکز می شود و این
امر به افزایش فاصله طبقاتی میان افراد جامعه می انجامد و در سطح جهانی نیز به شکل
استعمار و چپاول کشورها از سوی دولت های ربا گیرنده نمود می یابد. یکی از نامزدهای
ریاست جمهوری برزیل، فراگیر شدن ربا در جامعه جهانی را جنگ سوم جهانی خواند؛
جنگی بی صدا، ولی نابودکننده که کشورهای جهان سوم را به سبب بدهی های سنگین
خارجی که نرخ بهره، مهم ترین عامل افزایش آن است، هر روز ناتوان تر از گذشته می کند.

پیام متن:

۱. آگاه نبودن به احکام داد و ستد، خطر گرفتار شدن به ربا را در پی دارد.

۲. ربا، اصلی ترین عامل افزایش فاصله طبقاتی است.

رشوه

در جوامع بشری همواره انسان های فرصت طلبی هستند که برای رسیدن به منافع نامشروع
خود و تضییع حقوق دیگران، دست به هر کاری می زنند. یکی از این کارهای زشت و ناپسند،
پدیده شوم «رشوه» است. رشوه خواری، معلول آسوده طلبی و زیاده خواهی انسان است و از
وجود اشکال و نقص هایی در ساختار اداری و نهادهای اجتماعی کشور حکایت می کند. از
نظر لغوی، رشوه به چیزی می گویند که برای کارسازی ناحق به کسی دهند یا چیزی به کسی
داده شود تا کاری برخلاف وظیفه خود انجام دهد یا حق کسی را تباه کند یا حکمی برخلاف
حق و عدالت صادر کند. اسلام، گرفتن و دادن رشوه را به شدت نکوهیده است و درآمد
حاصل از آن را حرام خوانده و واجب است رشوه گیرنده، آن را به صاحب اصلی اش
برگرداند. پیامبر گرامی اسلام نیز می فرماید: «خداوند، رشوه دهنده و رشوه گیرنده و دلال
میان آنها را را لعنت کرده است».

رشوه، یکی از بلاهای خانمان سوز اجتماعی و مانع بزرگی برای اجرای عدالت است و
موجب می شود قوانینی که حافظ منافع طبقات ضعیف و مانعی برای تجاوز زورگویان است،
به سود آنها به کار گرفته شود. بدین جهت، اگر رشوه خواری در جامعه رواج یابد، قوانین به
سود ثروتمندان اجرا می شود؛ زیرا آنها قادرند رشوه های بیشتری بدهند و این گونه است که
ستم و فساد و تباهی در جامعه بیداد خواهد کرد و از قانون و عدالت، جز نامی بر جای
نخواهد ماند. گاهی زشتی رشوه سبب می شود اهل رشوه، این عمل ناپسند را با عبارت ها و
عنوان هایی زیبا و فریبنده ای چون هدیه، حق الزحمه و انعام، موجه جلوه دهند. در هر
صورت، تغییر نام، موجب تغییر ماهیت ناپسند این عمل نمی شود و پولی که با هر عنوانی به
خاطر انجام دادن کارهای نادرست و ناحق گرفته شود، رشوه بوده و حرام و نامشروع است.

گفته اند اشعث بن قیس برای رسیدن به هدفی دنیوی و نزدیکی به علی علیه السلام ، شبانه ظرفی پر
از حلوای لذیذ به خانه آن حضرت آورد و نام آن را هدیه گذاشت. حضرت به او فرمود:
«مادرت به عزایت بنشیند، آیا از راه دین خدا آمده ای مرا بفریبی؟ سوگند به خدا! اگر هفت
اقلیم را با هر چه در آسمان های زیر آنهاست، به من دهند، برای آنکه پوست جوی را از دهان
مورچه ای بربایم و نافرمانی کنم، هرگز انجام نمی دهم. دنیای شما نزد من پست تر از برگی
است در دهن ملخی که آن را می جود».

پیام متن:

۱. رشوه گیرنده و رشوه دهنده و دلال میان آنها، مورد لعنت خداوند است.

۲. رشوه از موانع اصلی اجرای عدالت و قانون در کشور است.

۳. گاهی رشوه با عنوان هایی چون هدیه، حق الزحمه و انعام انجام می شود که در هر
صورت، تغییر نام موجب تغییر ماهیت این عمل زشت نمی شود.

حقوق مالی الهی (خمس و زکات)

خمس و زکات یکی از مالیات های ثابت اسلامی است که حکومت اسلامی بخش مهمی از
بودجه خود را از این منبع تأمین و در موارد معین و مشخصی مصرف می کند. زکات، یعنی
طاهر و پاکیزه کردن مال و صلاحیت یافتن آن برای بهره برداری که از ضروریات و فروع دین
اسلام است.

در اهمیت زکات همین بس که در قرآن کریم، دوشادوش نماز به آن اشاره می شود: «و
نماز را به پا دارید و زکات را بپردازید.» حکمت های وجوب خمس و زکات، مشابه هم
است. شاید یکی از مهم ترین فلسفه وجودی آنها، تأمین زندگی محرومان و مستمندان باشد،
به گونه ای که فشار و سختی زندگی آنان را برطرف کند. چنان که امام رضا علیه السلام می فرماید:
«همانا علت وجوب زکات، تأمین قوت نیازمندان است.» امام صادق علیه السلام نیز «علت وجوب
آن را آزمایش اغنیا و کمک به فقیران بیان می کند».

گاهی از زکات به عنوان وسیله ای برای پاک کردن افراد و اموالشان یاد شده است، آنجا که
خداوند در قرآن می فرماید: «از اموال آنان صدقه ای [به عنوان زکات] بگیر تا به وسیله آن،
آنان را پاکیزه کنی.» دادن خمس و زکات مال، آن را از تباهی و کاستی حفظ می