پاورپوینت کامل نگاهی به پدیده مدگرایی ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهی به پدیده مدگرایی ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهی به پدیده مدگرایی ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهی به پدیده مدگرایی ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

۱۱۶

مُد چیست؟

امروزه مُد (mode)، به یکی از معضلات فرهنگی جامعه دینی ما تبدیل شده است. تیپ های
مختلف از کشورهای غربی به سرعت وارد جامعه می شود و برخی گروه های جامعه به ویژه جوانان و
نوجوانان با شور و شوق خاصی آن را می پذیرند. دامنه گسترش این حرکت به حدی است که همه
جنبه های زندگی افراد از رنگ لباس گرفته تا بلند و کوتاه کردن مو، مکالمات روزمره و حتی سبک زندگی
را در بر می گیرد.

به راستی مد چیست؟ از دید مدگرایی از دیدگاه دین امری ارزشمند است یا ضدارزش؟ اخلاقی
است یا غیراخلاقی؟

به طورکلی (مد) از نظر لغوی به معنب سلیقه، اُسلوب، روش، شیوه، رسم، موافق رسم و باب روز
است». ولی از نظر اصطلاحی یک پدیده اجتماعی است که به دلایل مختلف در یک زمان معین
رواج پیدا می کند. به عبارت دیگر، (مد) به الگوی رایجی گفته می شود که در یک مقطع زمانی برخی آن
را می پذیرند. مسئله مُد از دو جنبه قابل بررسی است: ۱. جنبه مادی و از نشانه های آن مانند: اتومبیل،
لوازم منزل و پوشاک. ۲. جنبه غیرمادی: از نمونه های این نوع مدگرایی رفتارها، نحوه زندگی، نوع نگرش
و نظراتی است که در یک دوره زمانی پدیدار می شود.

پیام متن:

مُد به الگوی رایجی گفته می شود که در یک مقطع زمانی عموم افراد جامعه آن را می پذیرند و دو جنبه مادی و غیرمادی دارد.

انواع مُد از نظر فرهنگ دینی

مد و مدگرایی، نه ارزش است و نه ضدارزش و گرایش به مُد نیز هم می تواند مثبت و اخلاقی باشد و
هم منفی و غیراخلاقی. از آن جا که در فرهنگ دینی ما هرگونه پدیده جدید، با معیارها و ارزش های
دینی مبین اسلام سنجیده و پذیرفته می شود، اگر گونه ای از مد، با هنجارها و ارزش های دینی جامعه
مغایر باشد، ضدارزش به شمار می رود. به عنوان مثال: مدهایی که از فرهنگ بیگانه و الگوهای ساخته و
هدایت شده غرب سرزمین های غیرمسلمان تقلید می شوند، از این دسته اند که البته هدف سازندگان آنها
تخریب ارزش ها و سنت های دینی جامعه است. در مقابل، اگر مدها با هنجارها و ارزش های ملی –
مذهبی کشور هماهنگ و همخوان باشند، نه تنها ضدارزش نیستند، بلکه ارزش مند و تحسین برانگیز هم
هستند. این نوع مُدها در ابتدا بر اساس علاقه و انتخاب خود مردم پدید می آید. سپس به صورت عادت
برای آنها در می آید و هر اندازه با باورهای سنتی، فرهنگی و دینی جامعه هم سویی داشته باشد، سریع تر
جای خود را میان فرهنگ مردم باز می کند و به یک نماد فرهنگی تبدیل می شود. برای مثال، چادر
مشکی، ابتدا در جامعه به صورت مُد رواج پیدا کرد و پس از اندک زمانی با پذیرش عمومی، به یک نماد
ارزشمند فرهنگی تبدیل و ماندگار شد. شاید در اصطلاح مدیست ها هیچ گاه دِمُده* (the mode)
نشود.

* دِمُده شدن، یعنی کهنه شدن.

وضعیت «نماد چفیه» نیز همین گونه است. این نماد ارزشی را ابتدا رزمندگان دلاور بسیجی در
جبهه ها مد کردند، ولی پس از استفاده مُدام مقام معظم رهبری در دیدارهای مردمی و جلسه های
عمومی و مشاهده مردم از رسانه ملی، عموم مردم با اخلاص و حزب اللهی ایران به پیروی از آن بزگوار،
آن را به عنوان یک نماد ارزشمند فرهنگ جبهه پذیرفتند و یاد و خاطره سلحشوری رزمندگان اسلام را با
این حرکت گرامی می دارند. حتی امروزه نوجوانان و جوانانی که دوره جبهه و جنگ را درک نکرده اند، در
همایش های ملی (راهپیمایی ها) چفیه را به دوش دارند.

بنابراین، مُدگرایی روی آوردن به تازگی و نوآور فطری است که گریزی از آن نیست. بخشی از پیشرفت
فرد و اجتماع نیز در گرو نوآوری ها و ابتکار عمل و از شکوفایی استعدادهای نهفته آدمی نشئت می گیرد.
در دین پویا و جاودان نیز به موضوع تازگی و نوگرایی افراد سفارش و اهتمام شده است. رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم
می فرماید: «لباس نو بپوش و نیک نام بزی».

باز روایت می کنند: روزی حضرت علی علیه السلام دو جامه خرید، جامه بهتر و زیباتر را به غلام جوان
خویش داد و به اد فرمود: «تو جوانی و مانند دیگر جوانان به تجمل و زیبایی رغبت بسیار داری».

پیام متن:

۱. مدها با توجه به همخوانی و ناهمگن بودن با معیارهای شرع و عرف، به دو دسته مثبت و منفی تقسیم می شوند.

۲. مد ارزشمند، نوعی تازگی و نوآوری است که تحول در جامعه را سبب و نشانه شکوفایی استعدادهای آدمی است.

جلوه گری برابر با مدگرایی منفی

جلوه گری، یکی از نشانه های گرایش منفی به مدگرایی است. هرگاه فردی، هویت و شخصیتش را بر
پایه توجه و اظهارنظرها دیگران شکل دهد، انگیزه و هدفی جز جلوه گری و تقلید حرف ندارد.

جلوه گری مد یک خواسته بی اساس و ناشی از برخی ضعف های روحی انسان همچون احساس
کمبود و حقارت، تمایل به اثبات برتری با مال و ثروت، حسادت و رقابت است. این گونه افراد، با پناه
بردن به هر فکر و عمل ممکن از جمله ایجاد تغییر در شکل ظاهر، تغییر دادن وسایل زندگی و دگرگونی
در رفتار و گفتار می کوشند توجه دیگران را به خود فرا خوانند و خود را از گم شدن در جامعه رها سازند.
این مسئله و بحران آن، میان اشراف و ثروتمندان به ویژه در جوامع غربی رایج تر است زیرا؛ «در این
جوامع، ماشینیسم و تسلط نظام های اقتصادی دولت ها بر آموزش و پرورش و وسایل ارتباط جمعی،
افراد جامعه را روز به روز به هم شبیه تر می کند و امکان هرگونه ابراز وجود فردی و ابتکار عمل را از آنان
می گیرد. فرد وقتی نتواند خود را از راه های منطقی و معقول ممتاز و مشخص کند، به هر اقدام دیگری
دست می زند تا خود را از دیگران متمایز نشان دهد».

از این رو، چنین شخصی لباس می پوشد که به آن مباهات کند، ماشینی سوار می شود که او را برتر
نشان دهد و خانه ای می خرد که به دیگران فخر بفروشد. حال آنکه اسلام، انسان را از هرگونه تلاش برای
جلوه گری و انگشت نماشدن نهی می کند، چنان که رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم ، پیروی از هوا و هوس و کبر و
فخرفروشی خدا را از دام های شیطان می داند و می فرماید:

از جمله دام های شیطان این است که از لعنت های خدا دور شوند و به بخشش های او تفاخر کنند و بر
بیندگان تکبّر ورزند و پیرو هوس شوند.

باز از آن حضرت نقل است: «هر که جامه ای بپوشد که بدان مباهات کند و مردم بدو نگرند، خدا به او
ننگرد تا آن لباس را بر کند».

امام صادق علیه السلام نیز می فرماید: «در ذلت و خواری انسان، همین بس که لباسی به تن کند، یا مرکبی
سوار شود که او را مشهود و انگشت نما سازد».

شگفتا که گاه این جلوه گران مدپرست حتی نمادهای جنسیتی خود را فراموش می کنند، مردان لباس
زنان و زنان لباس مردان را برای جلوه گری بیشتر بر تن می کنند و با این اقدام، خود را شامل لعن خدا و
رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم می سازند. رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم در نکوهش این کار می فرماید:

«خدا مردی که چون زن لباس بپوشد و زنی را که چون مرد لباس بپوشد، لعنت کند».

پیام متن:

جلوه گری از نشانه های منفی گرایش به مد است. بر این اساس آموزه های دینی تلاش به وسیله راه های غیرمعقول خود به وسیله راه های
غیرمعقول، برای متمایز نشان دادن خود از دیگران را نهی می کند.

نابرابری اجتماعی و ایجاد فاصله ای طبقاتی

هرگاه مد، حالت جلوه گری پیدا کند، نابرابری اجتماعی را بیشتر به نمایش گذارده و به اختلافات
طبقاتی دامن خواهد زد؛ زیرا اشراف و ثروتمندان جامعه تلاش خواهند کرد با ایجاد تغییر در نوع خانه،
مدل اتومبیل، سبک زندگی، پوشاک، آرایش، گفتار و رفتار، مال و دارایی خود را به رخ دیگران بکشند و
وضع مسلط مادی خود را بر دیگران اعلام و تحمیل کنند. بدین ترتیب، «قشر مرفه و بی درد جامعه دائماً
برای خودنمایی، خود را از شکل معمول جماعت مردم خارج می کند و با انتخاب یک مد تازه نظر
دیگران را به سوی خود جلب می کند. توده عوام نیز به شوق تشبّه به اشراف. به همان مد تازه هجوم
می آورند. در نتیجه، مد تازه به سرعت همگانی می شود و درست به همین دلیل، برای اشراف بی
خاصیت می شود؛ زیرا آنها به دنبال چیزی هستند که آنان را از دیگران جدا کند. بنابراین، بلافاصله به
دنبال مد تازه دیگری می روند و عوام که هنوز از عهده خرج مد قبلی برنیامده اند، خود را در میدان جاذبه
یک مد دیگر می بینند و باز دباره به دنبال سلیقه قشر صرفه و ثروت می روند».

در این جریان، مردم جامعه روز به روز بر فقر و عقب ماندگی خود دامن می زند و بر حزن و اندوه خود
می افزاید، چنان که رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم می فرماید: «هرکس به آنچه دست مردم باشد چشم بدوزد،
اندوهش فراوان می شود و سوز دلش درمان نمی پذیرد». بهترین سفارش به این گونه افراد برای
رسیدن به آرامش خاطر و کاهش اندوهشان، عمل کردن به این سخن امام صادق علیه السلام که فرمود: همواره به
کسی نظر کن که بهره اش از نعمت های خداوند، کنتر از توست تا بتوانی شکر نع