پاورپوینت کامل گلگشتی در زیارت ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گلگشتی در زیارت ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گلگشتی در زیارت ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل گلگشتی در زیارت ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

۲۲

بازشناسی معنا و مفهوم زیارت

زیارت واژه ای است عربی که در زبان فارسی نیز با همین ماده و شکل به کار می رود. پژوهندگان
واژه شناس، معنای حقیقی زیارت را با قیدهای متفاوت چنین می دانند:

۱. «دیدار و ملاقات، به دیدار کسی رفتن»، «سر زدن، دیدن، دیدن کردن، دیدار»؛

۲. حاضر شدن نزد مزور؛

۳. به معنی قصد، چنان که در دعا آمده است: «اللهُمّ اجْعَلْنی مِن زُوّارِکَ؛ پروردگارا مرا از زائرانت،
یعنی از کسانی که تو را قصد کرده اند، قرار بده».

۴. [زیارت] در عرف، به دیدار کسی به جهت تکریم و تعظیم یا انس گیری رفتن است.

۵. «پس زیارت، حضوری است از روی قصد نزد زیارت شونده، با منظورهای متفاوت و این تفاوت
نیز به خاطر تفاوتِ شأن و مقام زیارت شونده ها است».

برای نمونه، در زیارت جناب رسول الله صلی الله علیه و آله چهار هدف یاد شده است:

الف) برای یادکرد مرگ و آخرت؛

ب) به خاطر دعا برای آن حضرت؛

ج) برای متبرک شدن به وجود آن جناب که از بزرگ ترین برکت ها است؛

د) برای ادای حق آن جناب صلی الله علیه و آله .

۴. برخی از پژوهندگان درباره ارتباط میان زائر و زیارت با عمره و عمارت، گزارشی داده اند که از
آن، معنی «آبادسازی» برمی آید: «زائر با حضور در زیارتگاه، سبب آبادی و عمران آن مکان می شود.
ازاین رو، عمل زائر را از این رهگذر، «عمره» می نامند. از این جهت، صاحب جواهر در ابتدای کتاب
العمره، در تعریف عمره می فرماید:

و هی لغهً الزیارهُ اَخذا من العِماره، لاِءَنَّ الزائرَ یَعْمُر الْمَکانَ بِزیارته.

عمره، در لغت زیارت را می گویند و این زیارت، از عمارت گرفته شده است؛ چون زائر،
با زیارت خود آن مکان را آباد می سازد.

البته از منظر دیگر نیز می توان گفت، در واقع این زائر است که به سبب زیارتش آباد و جانش از
ویرانی و خرابی خارج می شود.

معنای اصطلاحی

زیارت، همواره بار دینی و مذهبی داشته و با قصد آیین گزار همراه بوده است. برای نمونه «زائر
بیت الله، مسلمانی است که بنا بر وجوب دینی یا از روی استحباب، به زیارت خانه خدا می رود و حاجی
می شود… بیشتر مسلمانان به زیارت قبر پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و قبور ائمه علیهم السلام نیز می روند و با خواندن
زیارتنامه، ادای احترام می کنند».

زیارت، حقیقتی اصیل

«زیارت، از جمله حقایق ارزشمند و حیاتی است.» «زیارت، واقعیتی اصیل است»؛ یعنی زنده و
عینی است و با موضوعی زنده و واقعی سروکار دارد و نیز با آثار عینی، رو در رو در خواهش ها و آرزوهای
زائر، کارگر است. به دیگر بیان، هر چند بر آن خرافه بسته اند، امری جعلی و با اساس خرافی نیست و
موضوع و آثار خیالی و ذهنی و سرگرم کننده ندارد.

استاد شهید مطهری، زیارت را فراتر از ارتباط دیداری زنده های مادی می داند و می گوید:

در مذهب، با اولیاء اللّه از دنیا رفته نیز چنین عمل می شود که با زنده، بلکه زنده تر از
زنده های معمولی؛ چون در آنِ واحد، هزارها نفر با او سخن می گویند و درود می فرستند و
در عالم ضمیر خود، یک ارتباط واقعی برقرار می کنند.

پیام متن:

زیارت اصیل، برقراری پیوند روحیِ زائر با زیارت شونده است.

اهمیت نیت در زیارت

از نگاه دینی، کارهای انسان باورمند به دو دسته رده بندی می شود: الف) کارهای عبادی؛ ب) کارهای
غیرعبادی.

از جمله تفاوت کارهای عبادی با غیرعبادی در این است که عبادت، ارتباط ویژه با خدای سبحان
و تنها برای اوست و در واقع، جز برای او، روا و پذیرفته نیست. بنابراین، عبادت باید با قصد نزدیک
شدن به خداوند انجام شود؛ برخلاف کارهای غیرعبادی که این مهم در آنها شرط نیست. نیت در
عبادت، دمِش روح در کالبد عمل است؛ بال رهایی از ناسوت به لاهوت و از ملک به ملکوت است.
زیارت نیز از سنخ عبادت دانسته شده است. ازاین رو، نیت باید در سراسر عناصر زیارت، حضور و
جریان داشته باشد.

«زیارت، نوعی عبادت و سبب تقرب به خداست. لازم است زائر نیت کند؛ چون روح عبادت نیت
است و عبادت بدون نیت، جسد بی روح است. ازاین رو، علامه حلی در کتاب شریف تذکره الفقها، در
مقدمه بحث مزار می فرماید: «یَشْتِرَطُ فِی الزّیاراتِ کُلِّها النّیَّهُ، لِأَنّها عِبادَهٌ؛ در همه زیارت ها (قربه الی اللّه )
شرط است؛ زیرا زیارت، عبادت است».

پیام متن:

در زیارت، دل نیز باید همراه باشد و همراهی دل زمانی فراهم است که زیارت، تنها
برای خدا باشد و بس.

آداب زیارت

پای این عنصر، به ترتیب از حقیقت ادب و آداب عرفی می توان سخن گفت. مقصود از آداب در اینجا،
همان شرایط ظاهری یک کار است. ادب، جلال و شکوه و جمال و زیبایی است و جامه زیورین و
آبروی آن به شمار می آید. ادب، بروزگاه ارزش یک کار و آیین پیوند دادن بیرون با درون و گذرگاه
رسیدن به بارگاه باطن است. بدین ترتیب، ادب، راه یافتن به سرسرای یک عمل کامل خوانده
می شود.

آداب زیارت، درآمدی برای درک بایسته و شایسته خود زیارت و پیش آهنگ عجز و نیاز زائر است.

آداب زیارت نیز گوناگون یاد شده است. برخی عبارتند از: غسل زیارت، ذکرهای غسل زیارت،
پوشیدن لباس تمیز، اذن دخول، بوسیدن عتبه، آهسته سخن گفتن، تکبیر، نزدیک شدن به ضریح و
بوسیدن آن، استقبال قبله حقیقی، خواندن زیارت مأثور، نماز زیارت، دعای پس از نماز زیارت، تلاوت
قرآن، تکریم حرم و خادمان آن، زیارت وداع و کمک به تهی دستان. البته برخی از آنها مانند غسل و
پوشیدن لباس پاکیزه، بین بیشتر کارهای عبادی، مشترک است و بعضی از آنها نیز به حالات و شرایط
باطنی مربوط است، یعنی کار درونی و قلبی زائر در این امر بسیار مؤثر است، مانند: خضوع و خشوع،
حضور قلب، توبه و دگرگونی منش و روش.

پیام متن:

شأن والای زیارت، اقتضا می کند که همراه با آدابی ویژه صورت پذیرد.

خشوع و حضور قلب هنگام زیارت

انسان، موجودی است آزاد با داشتن اختیار در گزینش های دلخواه. ازاین رو، حالات او گمارده خود
اوست و بر همین پایه، درون گاه او؛ با فرودگاه فضیلت ها است یا انباری انباشته از رذیلت ها.

رذیلت ها، شرایط باطنی انسان را به طرف سستی و نیستی می برند؛ در حالی که فضیلت ها، شرایط
باطنی را رو به روال سامان دهی فرا می خوانند. در واقع، دل انسان را به گستره عوالم وجود، گشاده و
فراخ می سازند و او را به عالم اکبر، رهنمون می شوند.

مرحوم شهید ثانی، پای آداب زیارت نوشته است:

[کسی که قصد زیارت دارد] اگر خشوع و نازک دلی یافت، وارد شود؛ در غیر این صورت،
بهتر آن است که زیارت را به زمان دل نازکی واگذارد. چون مهم ترین هدف در زیارت،
حضور قلب برای دریافت رحمتی است که از سوی پروردگار نازل می شود:

فَإنْ وَجَدَ خُشوعا و رِقَّهً دَخَل، وَإلاّ فَالاَْفْضَلُ لَه تَحرّی زمانِ الرَّقَّهِ، لاِءَنَّ الْغَرَضَ الأهَمَّ حضورُ
الْقَلْبِ لِتَلَقَّی الرَّحْمَهِ النّارِ زلَهِ مِنَ الرَّبِّ.

حال با خطاب به مولایمان حضرت مهدی(عج) ندا می دهیم که:

مهدیا، پیش تر و بیشتر از زیارت، رضایتت را آرزو دارم که بی زیارت می توانم سربلند و
دل آرام بگذرانم، ولی بی رضایت تو، روزگاری هر چند هزاران بار به زیارت کعبه و
عتبات عالیات حضور یافته باشم، سرافکنده و بدفرجام خواهم بود.

اساسا زائر واقعی و بهره مند، کسی است که جانش را سرشار از نیکی ها کرده و با جان بخشی به
زندگی اش، میان خود و زیارت شده سنخیت و هم سویی تمام را برای رسیدن به آرزوهایش پدید آورده
باشد. بوعلی، ارتباط زائر با زیارت شده را به نوعی، پیش زمینه یاری جویی می داند و می گوید: «همانا
جان زائر، از ارواح زیارت شده گان، خیر را جلب و ضرر و اذیت را دفع می کند».

کوتاهی و کم کاری زائر در این مهم، جز او را محروم نمی سازد: گر گدا کاهل بود تقصیر صاحب
خانه چیست؟

پیام متن:

پیش از آنکه در پی زیارت امام باشیم، به جست وجوی رضایت امام باشیم.

وجود سلسله مراتب در زیارت شونده ها

مرتبه و کمال زیارت شونده، در تحرک حسی و حالت های باطنی زیارت کننده و نگه داشت حرمت و
حریم او تأثیر دارد؛ زیرا «هر چه زیارت شونده برتر و کامل تر باشد، قصد، جدی تر و درجه تکریم و
تعظیم نیز برتر است که شاهد آن، اظهار محبت و مودت قلبی و ابراز طاعت و پیروی در عمل است، آن
گونه که در زیارت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و اهل بیت گرامی آن حضرت مشاهده می شود».

البته این