پاورپوینت کامل نمای نزدیک (۳); تراوای فرهنگی در خانه های ایرانی;پائلو کوئیلو، عرفان یا تسهیل سلطه ۶۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نمای نزدیک (۳); تراوای فرهنگی در خانه های ایرانی;پائلو کوئیلو، عرفان یا تسهیل سلطه ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نمای نزدیک (۳); تراوای فرهنگی در خانه های ایرانی;پائلو کوئیلو، عرفان یا تسهیل سلطه ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نمای نزدیک (۳); تراوای فرهنگی در خانه های ایرانی;پائلو کوئیلو، عرفان یا تسهیل سلطه ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

۸۴

روزگاری انسان، خود را آفریننده می دید و جهان را در کنترل علم و تکنولوژی سلطه طلب
خویش می پنداشت. آن عصر، عصر مدرن نام گرفت. اما بشر، ضعیف تر از آن است که
می اندیشد، به نیروی جاودانه ای وابسته است که آرامشش، در گرو شناخت او و فنای در
اوست. عصر کنونی را عصر معنویت نامیده اند؛ زیرا پس از حدود چهار قرن دوری از
معنویت و دین، چیرگی مادیات و فن آوری های ماشینی، زندگی بشر هر روز از آرامش دورتر
شده است. آرامشی که می پنداشت در فن آوری و ماشین و صنعت آن را می یابد، ولی همین
ابزارهای فنی، قدرتی برای برخی شبه انسان ها به ارمغان آورد که با آن در فاصله حدود
چهل سال (۱۹۱۴ تا ۱۹۴۵ میلادی) دو جنگ خانمان سوز و ویرانگر به راه انداختند و دنیا
را به نابودی نزدیک تر کردند، دو جنگ جهانی که به کام زرسالاران یهودی و صهیونیست و
گاه مسیحی بود.

در این دو دوره جنگ بیش از صد میلیون انسان که بیشترشان بی گناه بودند، در آتش
سوختند و نابود شدند و سرمایه داران؛ در نتیجه اوضاع بحرانی جنگ، ثروتمندتر شدند.
این دو جنگ به نام دین نبود، بلکه حاصل شبه تمدن مدرنیته بود. در یک سو،
سوسیالیست های ملی گرا (نازی های آلمانی) و فاشیست های ایتالیایی و ژاپنی های
امپراتورپرست بودند و در سوی دیگر، لیبرال های انگلیسی و کمونیست های شوروی و چین و
پراگماتیست های آمریکایی و طرفداران فرانسوی حقوق بشر! این دو نبرد شوم، بازی
کودکانه یهود و فراماسونری و سرمایه داری شرقی و غربی چهارصد سال، مکتب های مادی
را جای گزین دین ساخته و جای خالی دین را با ایسم های پرزرق و برق، پر کرده بودند،
رسوا کرد.

اما انسان های فهمیده، پس از فاجعه های دوران مدرنیته دریافتند که مدرنیته و
مکتب های متعددش، نه تنها پاسخ گوی نیازهای زندگی آنها نیستند، بشر را به جهنم
بزرگ جنگ با بیش از صد میلیون کشته کشانده اند. به همین دلیل از اواخر دومین نبرد،
دوران پس از تجدد یا پست مدرن آغاز شد که اندیشه وران با حرارت و شور، مدرنیته را
نقد می کردند.

قدرت طلبان و منحرف ساختن اشتیاق معنوی و دینی بشر در دوران معاصر

اما سرمایه داران و دنیاطلبان همچنان در این اندیشه بودند که برنامه جدیدی آغاز
کنند تا باز بر ثروتشان افزوده شود و استعمار نویی را جای گزین سنت های استثماری
خود کنند. بهترین راه، نقد پست مدرن ها از یک سو و همراهی تاکتیکی با آنها از سوی
دیگر بود. چنین شد که پست مدرن های سنت گرا مانند روژه گارودی و حامد الگار و رنه
گنون که همراهی با دین را تنها راه رهایی می دانستند، نفی و با فشارهایی روبه رو
شدند و مکتب های پست مدرنی که به سمت معناگرایی بدون دین پیش می رفتند، تقویت شدند،
مانند: معنویت های متمایل به بودیسم و هندوئیسم و تائوئیسم و کابالیسم و رهبانیت
مسیحی.

پس از شکست شوروی در جنگ سرد و پیشتازی اروپای غربی و آمریکا در نبرد قدرت جهانی،
به یکباره رسانه های وابسته به زرسالاران، به بودیسم تبتی (لامائیسم) و کابالیسم
(تصوف یهودی) و فرقه های جدید و دین های ساختگی گرایش پیدا کردند و فیلم های متعددی
با نام معنویت گرایی از سینمای پرقدرت هالیوود به تمام نقاط جهان سرازیر شد و
ساده دلان چنین پنداشتند که تراست های هنری ـ تجاری هالیوود که بیشترشان وابسته
به صهیونیسم بودند، به سمت انسان گرایی پیش می روند. در این میان، معنویت اسلامی
هیچ جایگاهی در این روند نداشت. طبیعی است که نمی توان گفت: «سینما و هنر غربی را
به اسلام چه کار، آنها که یهودی و مسیحی اند!»؛ زیرا همان گونه که مسلمانان در
جامعه غربی در اقلیت بودند، بودائیان و هندوها و تائوئیست ها از مسلمانان هم کمتر
بودند. در طول تاریخ، غربیان با مسلمانان اندلس و امثال ابن سینا و ابن رشد بیش از
اندیشمندان شرق دور آشنا بودند و آثار آنها را به لاتین و انگلیسی و فرانسه و
اسپانیولی ترجمه کرده بودند. پس باید دلیل بهتری را در این میان یافت.

کم کم معلوم شد، بخشی از معنویت گرایی رسانه های وابسته به قدرت مداران، برنامه ای
حساب شده است برای کم رنگ ساختن معنویت گرایی اصیلی که در نتیجه شرایط نامناسب غرب،
در آنجا در حال رشد بود. از سوی دیگر، مؤسسه های شخصیت پرداز غربی که به شدت در
کنترل سرمایه داران اصلی قرار داشتند، افراد خاصی را که چندان اصیل نیستند، در
کارتل های رسانه ای خویش به اوج رسانده اند، به گونه ای که هر کوی و برزنی در جهان
آنها را می شناسد. این اوضاع تردید هر انسان خردمندی را بیشتر می کند و اندیشه
دقیق تری می طلبد.

حمایت آشکار سران صهیونیسم از پائلوکوئیلو

یکی از افرادی که در این اوضاع به بالاترین قله های شهرت جهانی رسید و زرسالاران و
صهیونیست ها بارها او را تأیید کردند، پائولو کوئیلو است. کوئیلو در سپتامبر ۱۹۹۹
پس از سفرهای طولانی به دورترین نقاط جهان، از سرزمین های اشغالی فلسطین (اسرائیل)
دیدن کرد. کتاب های او در این کشور فروش بسیار بالایی داشت و مسئولان حکومت از
اندیشه ها و باورهای او حمایت کردند. ناشر کتاب های او در اسرائیل، اظهار امیدواری
کرده اند که روزی فرا رسد که مردم جهان برای خرید کتاب های نویسندگان اسرائیلی چون
کوئیلو، در اسرائیل صف بکشند.

کوئیلو پیش از آنکه در سال ۱۳۷۹ ه.ش در زمان دولت اصلاحات به ایران بیاید، در همایش
جهانی سازی «داووس» سخنرانی کرده بود. این همایش یک بار در سال برگزار می شود و
تنها، شخصیت های عالی رتبه کشورهای قدرتمند سیاسی و اقتصادی در آن حضور می یابند و
حتی شخصیت های رده دوم اجازه ورود به این همایش را ندارند. کوئیلو در این نشست،
درباره آثار خود و نوع عرفانی که ترویج می کند، مطالبی گفت! در آن جلسه، شیمون پرز
(از مسئولان عالی رتبه رژیم صهیونیستی) از او قدردانی کرد و گفت: «معنویتی که شما
مبلّغ آن هستید، در خاورمیانه برای ما بسیار مفید است و ما بدین شیوه می توانیم صلح
و آرامش ‍]یهودیان[ را در کشور خود حکم فرما کنیم».

به راستی این چه نوع معنویتی است که روحیه جهاد و مبارزه را از مسلمانان فلسطینی،
به سود غاصبان اسرائیلی می گیرد؟ او در یکی از سفرهایش به سوئیس نیز از دست رئیس
جمهور پیشین اسرائیل، شیمون پرز هدیه هایی دریافت کرد.

بر ماست که به دور از تبلیغات جهانی، آثار این نویسنده برزیلی را به دقت بررسی
کنیم. با جریان رسمی پروپا گاندای جهانی، به راحتی می توان پیش بینی کرد که به زودی
فیلم ها و آثار کمیک و هنری زیادی را از این نویسنده، در هالیوود و دیگر رسانه های
مرسوم شاهد خواهیم بود.

شخصیت شناسی پائلوکوئیلو

آثار کوئیلو به اعتراف خودش، تحت تأثیر شیوه زندگی پرفراز و نشیب او بوده است. در
برخی از این آثار، زندگی خود را بیان می کند و در برخی دیگر، تأثیراتی را که از آن
زندگی گرفته است. ازاین رو، آشنایی مختصری با زندگی او، در فهم و نقد آثارش مؤثر
خواهد بود.

او متولد ۱۹۴۷ م. است. در هفت سالگی به دبستان مذهبی سن اگناسیو در ریودوژانیروی
برزیل وارد شد. کوئیلو به تدریج دریافت که از فراگیری درس های مذهبی بیزار است. در
پی آن از شرکت در مراسم مذهبی گروهی که به اجبار برگزار می شد سر باز زد و بیزاری
خود را از واجبات دینی اش نشان داد. والدینش مایل بودند کوئیلو در رشته مهندسی درس
خود را ادامه دهد،، ولی او به ادبیات علاقه مند شد و تصمیم گرفت نویسنده شود. از
این رو، با والدین خود مخالفت کرد. پدرش احساس کرد فرزندش از بیماری روانی خاصی رنج
می برد و او را در هفده سالگی، دو بار در بیمارستان روانی بستری کرد. در آنجا
پزشکان برای درمان کوئیلو، چندین بار از شوک الکتریکی استفاده کردند. وی رمان
ورونیکا تصمیم می گیرد بمیرد را تحت تأثیر همین دوران نوشت.

پائلو کوئیلو پس از رهایی از بیمارستان، به یک گروه تئاتر پیوست و کارهای
پراکنده ای در مطبوعات انجام داد. تماشاگران این تئاتر آن را کاملاً ضد اخلاقی و
ترویج کننده فساد خواندند. در پی آن، پدر کوئیلو او را برای سومین بار در بیمارستان
روانی بستری کرد. کوئیلو مدتی از دارو استفاده کرد و سپس به استفاده از مواد مخدر
روی آورد. وی مدت پنج سال به مواد مخدر و توهم زا به شدت معتاد بود و بعد ترک کرد.
او ابتدا کوکائین و سپس مواد روان گردان و پیوت و مسکالین و ماری جوانا و برخی دیگر
از مواد افیونی را مصرف می کرد. همچنین به شدت به مشروبات الکلی معتاد بوده و
همچنان معتاد است.

او در دهه شصت، مدتی در جنبش هیپی گری برزیل فعالیت کرد و شیفته افکار کارل مارکس و
انگلس و ارنستو چگوارا بود. همچنین، از فرقه ای به نام رام (Ram) تأثیر گرفت. پس از
مدتی یکی از آهنگ سازان به نام رائول سیکساس از او خواست تا برایش شعر بسراید. نوار
آهنگ هایی که او شعرش را سروده بود، فروش خوبی کرد و برای نخستین بار پائلو را به
پول زیاد رساند. او بیش از شصت شعر برای آهنگ های رائول سرود. آنها در زمینه موسیقی
راک برزیلی فعالیت می کردند. همچنین، اقدام به چاپ مجموعه داستان های کمدی سکسی به
نام کرینگ ها کردند. آفرینش این آثار را راهی برای رسیدن انسان ها به آزادی
می دانستند! حکومت وقت، این کتاب ها را زیان بار دانست و آنها را به زندان انداخت.
رائول خیلی زود آزاد شد، ولی کوئیلو مدت ها در زندان ماند، چرا که او را