پاورپوینت کامل بی هوش کردن حیوانات قبل از ذبح ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بی هوش کردن حیوانات قبل از ذبح ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بی هوش کردن حیوانات قبل از ذبح ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بی هوش کردن حیوانات قبل از ذبح ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

۱۲۶

در روزگار ما گروههای طرفدار محیط زیست در کشورهای غربی فعالند، بسیاری از آنها درباره
حقوق حیوانات حساسیت فراوان دارند و در این باره مقاله ها و کتابهای متعددی نوشته اند. از
نکته هایی که این گروهها بر آن پای می فشارند ـ که البته جریان ذبح را نیز آسان می سازد ـ
پاورپوینت کامل بی هوش کردن حیوانات قبل از ذبح ۳۸ اسلاید در PowerPoint است؛ زیرا این عمل سبب می شود حیوان درد کمتری
احساس کند و رنج و سختی کشته شدنش کاهش یابد. به هر روی در زمان ما بی هوش کردن
حیوانات قبل از ذبح در اغلب کشورهای جهان رایج شده است، از این رو بیان حکم شرعی آن لازم
به نظر می رسد.

جایز بودنِ این عمل در کتاب «پژوهشی تطبیقی در احکام فقهی ذبح» به شرح اثبات شده و
فقهای معاصر بی هوش کردنِ حیوان را پیش از ذبح جایز دانسته اند، مگر آن که به مرگ قبل از
ذبح منجر شود.(۱)

این مقاله در پی توضیح مکرر آن مسأله نیست. بلکه به دنبال آن است که روشن سازد نه
تنها بی هوش کردنِ حیوان جایز است بلکه به احتمال زیاد مستحب است. در واقع این مقاله
اثبات استحباب این حکم را پی می گیرد. مهم ترین دلیل استحباب بی هوش کردن حیوانات
پیش از ذبح آن است که بی شک بی هوشی مصداق مهربانی به حیوان است و مهربانی به حیوان
مستحب و روایات متعددی استحباب مهربانی به حیوان را اثبات می کند.

در گروهی از این روایات مهربانی به حیوانات در هنگام ذبح توصیه شده است:

۱ـ استحباب تیز کردن آلت ذبح تا ذبح به سرعت انجام گیرد و فرجام پذیرد و حیوان کم تر
اذیت شود. در روایتی در این باره چنین آمده است: «احد الشفره»؛ «آلت ذبح را تیز کن.»(۲)

۲ـ با قدرت کشیدن چاقو و با قوت ذبح کردن تا ذبح با شتاب انجام شود و حیوان احساس
درد کم تری کند. در روایتی در این باره چنین آمده است: «و یمرّ السکین بقوه»؛ «چاقو را با قوت بر
گلوی ذبیحه بکشد.»(۳)

۳ـ تسریع در ذبح تا حیوان زودتر از درد خلاص شود. شهید ثانی در این باره در مسالک
می نویسد:

«مستحب است تسریع در ذبح تا آسان تر انجام شود.»(۴)

شاید مستند این حکم شرعی روایاتی باشد که بر نیکی کردن به ذبیحه دلالت دارد. روایتی
است مشهور که از پیامبر خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ نقل کرده اند:

«خداوند نیکی کردن و احسان بر هر چیزی را بر شما واجب کرده است … از این رو
هرگاه خواستید حیوانی را ذبح کنید ذبح را به نیکویی انجام دهید.»(۵)

۴ـ مکروه بودنِ ذبح حیوانی در برابر حیوانی دیگر. ذبح حیوان در برابر حیوانی دیگر که او را
می بیند مکروه است. در شرایع در این باره می نویسد: «و یکره ان یذبح حیوان و آخر ینظر الیه.»؛(۶)
«ذبح حیوانی در حالی که حیوان دیگری به آن نگاه می کند، مکروه است.» مستند این فتوا روایتی
است که غیاث بن ابراهیم از امام صادق ـ علیه السلام ـ و ایشان از جدشان امیرمؤمنان نقل کرده
است:

«لا تذبح الشاه عند الشاه و لا الجزور عند الجزور و هو ینظر الیه.»(۷)

عبارت «لا تذبح الشاه» را چه به صورت نهی و چه به صورت نفی بخوانیم از ذبح حیوان در
حالی که حیوانی دیگر او را تماشا می کند نهی کرده است و ظاهر نهی بر حرام بودنِ این گونه ذبح
دلالت دارد. شاید به همین دلیل شیخ طوسی در «نهایه» این عمل را حرام دانسته است.(۸)

فقهای معاصر شیعه و مراجع تقلید طبق این حدیث فتوا داده اند. به عنوان نمونه در رساله
یکی از مراجع تقلید معاصر در این باره چنین آمده است:

«چند چیز در کشتن حیوانات مکروه است: اول در جایی حیوان را بکشد که حیوان
دیگر آن را ببیند.»(۹)

۵ـ مکروه بودنِ چرخاندن چاقو در حلقوم حیوان. چرخاندن چاقو در حلقوم حیوان در
هنگام ذبح سبب اذیت و درد بیشتر او خواهد شد و این عمل از مکروهات ذبح است و برخی از
فقیهان آن را حرام دانسته اند.(۱۰) مستند این فتوا روایتی است که حمران ابن ابی اعین از امام
صادق ـ علیه السلام ـ آن را نقل کرده است:

«… و لا تقلب السکّین لتدخلها تحت الحلقوم … .»(۱۱)

«چاقو را جهت داخل کردن در حلقوم، نچرخان.»

۶ـ مکروه بودن کندن پوست حیوان پیش از مرگ کامل. نباید پیش از آن که بدن حیوان
سرد شود و روح آن به طور کامل از بدن خارج گردد حیوان را پوست کنند. شیخ در «نهایه» نوشته
است که اگر پیش از آن، حیوان را پوست کنند خوردن گوشت آن حلال نیست. مستند این حکم
نیز روایتی است که از حضرت رضا ـ علیه السلام ـ نقل شده است:

«اذا ذبحت الشاه و سلخت او سلخ شی ءٌ فیها قبل ان تموت لم یحلّ أکلها.»(۱۲)

«هرگاه حیوانی ذبح شود و همه یا بخشی از آن قبل از مرگ [کامل] حیوان پوست
کنده شود، خوردنِ گوشت آن حلال نیست.»

ظاهر این روایت به روشنی بر حرام بودنِ کندن پوست حیوان پیش از خروج کامل روح آن،
دلالت دارد، اما فقها از آن رو که این روایت ضعیف است حکم کراهت را از آن استنباط کرده اند.

۷ـ مکروه بودنِ کشتن حیوانی که ذابح آن را پرورش داده است. کشتنِ حیوانی که انسان
خود آن را تربیت کرده و سالها با او انس داشته است به نوعی بی رحمی و نامهربانی به شمار
می آید و در روایات از آن نهی شده و گروهی از فقها آن را مکروه دانسته اند.(۱۳)

«عن ابی عبدالله ـ علیه السلام ـ قال: قلت له: الرجل یعلف الشاه و الشاتین لیضحی
بها، قال: لا أحبّ ذلک. قلت: فالرجل یشتری الجمل او الشاه فیتساقط علفه من هیهنا
و هیهنا فَیَجیی ءُ الوقت و قد سمن فیذبحه؟ فقال: ولکن اذا کان ذلک الوقت فلیدخل
سوق المسلمین ولیشتر فیها و یذبحه.»(۱۴)

«ابی صحاری می گوید به امام صادق ـ علیه السلام ـ عرض کردم: شخصی به یک یا دو
گوسفند علف می دهد [آن ها را پرورش می دهد] تا برای قربانی از آنها استفاده کند.
حضرت فرمود: این کار را دوست نمی دارم. عرض کرد: شخصی شتر یا گوسفندی را
می خرد و برای او از این جا و آن جا علوفه فراهم می کند تا این که زمان ذبح آن فرا
می رسد و آن ها را سر می برد؟ حضرت فرمود: [چنین نکند] و هرگاه وقت انجام
چنین کاری رسید داخل بازار مسلمانان شود و حیوانی بخرد و آن را ذبح کند.»

در روایت دیگری محمد بن فضیل از امام رضا ـ علیه السلام ـ چنین نقل کرده است:

«قلت له: کان عندی کبش سمنته لأضحی به فلما أخذته فأضجعته نظر إلیّ فرحمته و
رفقت له ثمّ إنّی ذبحته، قال: