پاورپوینت کامل عظمت و فضیلت قرآن مجید از دیدگاه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ۹۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عظمت و فضیلت قرآن مجید از دیدگاه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ۹۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عظمت و فضیلت قرآن مجید از دیدگاه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ۹۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عظمت و فضیلت قرآن مجید از دیدگاه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ۹۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۰۶

درک عظمت قرآن کریم، منوط به معرفت قرآن در تمامی ابعاد است. یعنی
شناخت حقایق و معارف غیبی، اسرار و حکم، شرایع و احکام، قصص و
امثال، محکم و متشابه، تأویل و تنزیل و ظاهر و باطن آن، که هر کدام بُعدی
از ابعاد و جلوه ای از جلوه های قرآن کریم است .

قرآن کریم در برگیرنده عالی ترین معارف الهی در زمینه شناخت خداوند
متعال، اسما و صفات الهی، اسرار توحید، ویژگیهای سفیران و پیامبران
الهی، اسرار جهان غیب، سنتهای حاکم بر جامعه های بشری، شناخت انسان
و فرجام کار او، اخبار غیبی مربوط به گذشتگان و آیندگان است و همچنین
حاوی نظام های اجتماعی، حقوقی، اقتصادی و سیاسی است که بشر برای
سعادت و خوشبختی جاودانه خود به آن نیاز دارد.

قرآن کریم نشانگر راهی است که پیمودن آن انسان را از یوغ بردگی
ستمگران نجات می دهد و از اسارت در زنجیر جهل، خرافه و هواهای
شیطانی می رهاند و او را در مسیر سلامت قلب، پاکی ظاهر و باطن و
پیشرفت مطلوب انسانی و معنوی قرار می دهد. قرآن حاوی معیارهای
جاودانه برای شناخت حق از باطل و سره از ناسره است. با شناخت این
ویژگیها و خصوصیات است که درک عظمت و رفعت ذاتی قرآن کریم و برتری
آن بر دیگر انوار الهی روشن می شود.

علاوه بر همه این ویژگیها، اتصال قرآن به معدن عظمت الهی، عظمت و
رفعتی فراتر از اندیشه های عادی به آن بخشیده، و این کتاب را دارای برکات
و آثار خاصی در جسم و روح انسان ـ بلکه در تمام جهان هستی ـ قرار داده
است.

از آنجا که شناخت و استفاده از این کتاب الهی به فراخور استعداد
انسانها متفاوت است، درک عظمت قرآن نیز متناسب با این درک متفاوت
خواهد بود.

شناخت حقیقت قرآن کریم و احاطه کامل بر همه ابعاد آن جز برای
کسانی که قلب مطهر آنها وعاء تجلی نور قرآن بوده، میسر نیست. از این رو،
برای شناخت ابعاد گوناگون عظمت وفضیلت قرآن، ناگزیر باید به حاملان
علوم الهی و آگاهان به اسرار این کتاب عظیم که همانا پیامبر اکرم ـ صلی الله
علیه و آله ـ و اهل بیت ـ علیهم السلام ـ هستند، مراجعه کرد و در سایه
آموزه های آنها به فهم تعالیم قرآن نایل آمد و عظمت آن را درک کرد.

به عبارت دیگر، رابطه مستحکم بین قرآن کریم و اهل بیت ـ علیهم
السلام ـ به گونه ای است که شناخت یکی از آنها، تنها با شناخت آن دیگری،
و استعانت از آن میسر است؛ چون از یکسو قرآن کریم عهده دار ارائه
تصویری کامل از چهره نورانی حجت های الهی در روی زمین و بیان رسالت
آسمانی آنها است و از سوی دیگر، حجت های الهی مسئولیت حفظ،
حراست، نشر معارف و تبیین حقایق باطنی قرآن راـ برای مردم ـ به عهده
دارند.

پیامبر اعظم ـ صلی الله علیه و آله ـ و اهل بیت ـ علیهم السلام ـ از یک
سو با آشنا کردن مردم با معارف قرآن سعی کردند که زمینه درک عظمت
قرآن را در خود مردم فراهم آورند و از سوی دیگر، به عنوان گواهان راستگو،
فضیلت و عظمت قرآن را بازگو کردند تا مردم را جهت استفاه بیشتر از قرآن
ترغیب کنند. در حقیقت، بازگویی عظمت و فضیلت قرآن کریم توسط اهل
بیت ـ علیهم السلام ـ مقدمه ای است برای ایجاد زمینه فکری و روحی در
مردم در جهت توجه شایسته به قرآن کریم و استفاده از معارف حیات بخش
آن.

در این نوشتار بر آن هستیم که بخش هایی از سخنان پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و
اهل بیت علیهم السلام را راجع به عظمت قرآن نقل و بررسی کنیم.

قرآن کریم، خورشید هدایت

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله درباره جایگاه و نقش قرآن کریم در زندگی انسان فرموده اند:

«ای مردم! شما در منزل آرامش و صلح هستید و شما در حال سفرید،
شما را به شتاب می برند. شاهدید که (گذر) شب و روز، هر نوی را کهنه
می کند و هر دوری را نزدیک می گرداند و هر وعده ای را به سر می آورد.
پس، برای میدان مسابقه دور و درازی که در پیش دارید، آماده کوشش
شوید.»

مقداد عرض کرد: ای پیامبر خدا! آرامش و صلح یعنی چه؟

پیامبر فرمود: «دنیا» سرای تلاش و سپری شدن است، پس، هر گاه
فتنه ها همچون پاره های شب تار شما را فرا گرفت به قرآن روی آورید، که آن
شفیعی است که شفاعتش پذیرفته است و شاکی و خصمی است که شکایتش
قبول می شود. هر که آن را پیش روی خود قرار دهد، او را به سوی بهشت
راهنمایی کند و هر که آن را پشت سر خود قرارش دهد، او را به دوزخ کشاند.
قرآن راهنمایی به سوی بهترین راه است. آن کتابی است که در آن تفصیل،
روشنگری و تحصیل(حقایق) است، و جدا کننده (میان حق و باطل)است و
شوخی نیست. ظاهری دارد و باطنی، ظاهرش حکم و دستور است و باطنش
دانش. ظاهرش زیبا و باطنش ژرف و عمیق است. ستارگانی دارند، و
ستارگانش نیز ستارگانی دارند ستارگانی که شگفتیهایش بی شمار است، و
عجایب و غرایبش کهنه و تمام نمی شود. در قرآن چراغهای هدایت و پرتوگاه
حکمت است، برای کسی که صفت (حق) را بشناسد راهنمای معرفت است.
پس، باید آدمی دقت نظر کند و صفت(حق)را پیش چشمش آرد، تا از هلاکت
رهایی یابد و از تنگنا به در آید؛ زیرا که اندیشیدن، مایه حیات دل شخص
بینا و با بصیرت است، همچنان که آدمی به نور چراغ در تاریکیها راه
می پیماید. پس بر شما است که نیکو برهید و کم (در شبهات و تاریکیها)
منتظر بمانید.»

پیامبر اعظم ـ صلی الله علیه و آله ـ در این بیان، به جهت های مهمی از
عظمت قرآن کریم اشاره فرموده اند. جمله «هر گاه فتنه ها همچون پاره های
شب تار شما را فرا گرفت، به قرآن روی آورید» به مهمترین رسالت قرآن
کریم که هدایت و راهنمایی انسانهاست، اشاره دارد. قرآن کریم این رسالت را
در همه شرایط و دوره های زندگی بشر حتی سخت ترین شرایط ظلمانی به
عهده دارد. در شرایطی که انسان هیچ روزنه نوری در جامعه پیدا نمی کند و
هیچ راهنمای امینی را نمی شناسد، این قرآن است که می تواند او را به سوی
سعادت و کمال هدایت کند، و چون چراغی روشن در دست وی، راه سعادت
را به او نشان دهد. از این روی فرموده است:

«هر که آن را پیش روی خود قرار دهد، او را به سوی بهشت راهنمایی کند
و هر که پشت سر خود قرارش دهد، او را به دوزخ کشاند. قرآن راهنما به
سوی بهترین راه است که در آن است تفصیل، روشنگری و تحصیل
(حقایق).»

همچنین فرموده است:

«چراغ های هدایت و پرتوگاه حکمت در آن است، برای کسی که بشناسد
صفت (حق) را راهنمای معرفت است پس باید آدمی دقت نظر کند و صفت
(حق) را پیش چشمش آرد، تا از هلاکت رهایی یابد و از تنگنا به در آید…»

پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ در این حدیث با اشاره به عظمت
علمی قرآن کریم فرمودند:

«(قرآن) ظاهری دارد و باطنی. ظاهرش حکم و دستور است و باطنش
دانش، ظاهرش زیبا و باطنش ژرف و عمیق است.»

این بخش از حدیث به این نکته اشاره دارد که همان گونه که انسان
موجودی است دارای ظاهر و باطن، قرآن هم که برای راهنمایی انسان است
بر همین منوال نازل شده است تا هم تأمین کننده نیازهای ظاهری و هم
تأمین کننده نیازهای باطنی او باشد. ظاهر قرآن همان احکام و شرایع خدا
است که نسخه اصلاح رفتار و ظاهر انسانها است و باطن آن معارف الهی
است که نیازهای درونی و فکری او را تأمین کند.

حضرت در جایی دیگر درباره قرآن فرموده اند:

«فضل القرآن علی سائر الکلام کفضل الله علی خلقه.»

«برتری قرآن بر دیگر سخنان، چون برتری خدا بر مخلوقاتش است.»

آری! قرآن بر همه کتاب های آسمانی و همچنین تمام معارف بشری
برتری دارد. یعنی هیچ شاهکار ادبی در بلاغت و شیوایی، و هیچ سخنی
حکیمانه در حکمت و استواری و هیچ کتاب علمی در تبیین حقایق عالم
هستی به پایه این کتاب نمی رسد.

پیامبر اعظم ـ صلی الله علیه و آله ـ در سخنی دیگر درباره عظمت قرآن
چنین فرموده است:

«من أعطاه الله القرآن فرأی أن رجلا أعطی أفضل مما أعطی فقد صغر
عظیما و عظم صغیرا.»

«اگر خدا قرآن را به هر کس عطا کند و او گمان کند که به دیگران نعمتی
بزرگتر از این نعمت داده شده است، بی گمان چیز کوچکی را بزرگ شمرده
و بزرگی را کوچک شمرده است.»

اعطا قرآن که بر اساس این حدیث برترین نعمتی است که خداوند به
انسانها داده است، مراتب گوناگونی دارد که مرتبه کامل آن یعنی اعطا قرآن با
تمام معارف باطنی آن، مخصوص پیامبر و اهل بیت ـ علیهم السلام ـ است
ولی به قرینه این که این حدیث در مقام بیان فضیلت قرآن است معلوم
می شود که مراد از آن تنها مرتبه بالای اعطا نیست، بلکه معنای گسترده آن
است که شامل قرائت و حفظ قرآن هم می شود. این برداشت مطابق با
حدیثی است که به همین مضمون در مجمع البیان نقل شده است. بنابر این،
هر کسی که جهت فراگیری قرائت یا حفظ قرآن کریم، امکان تشرف به محضر
آن را پیدا کند، باید بداند که خداوند بالاترین نعمت را در اختیار او قرار داده
است، چرا که قرائت قرآن مقدمه ای برای استفاده از قرآن و نیل به معارف آن
است؛ پس باید در جهت استفاده کاملتر از آن و رسیدن به مقام فهم معارف
عالی آن تلاش کند.

پیامبر اعظم ـ صلی الله علیه و آله ـ و اهل بیت ـ علیهم السلام ـ به
گسترش تعلیم قرآن کریم اهتمام خاصی داشتند.

حضرت پیامبرـ صلی الله علیه و آله ـ اهمیت آموزش قرآن را با ذکر
مثالی قابل فهم برای مردم چنین بیان فرموده اند:

«أیکم یحب أن یغدو الی العقیق أو الی بطحاء مکه، فیؤتی بناقتین
کوماوین حسنتین، فیدعی بهما الی أهله من غیر مأثم و لاقطیعه رحم؟
قالوا: کلنا نحب ذلک یا رسول الله!.. قال: لأن یأتی أحدکم المسجد فیتعلم
آیه، خیر له من ناقه، و أیتین خیر له من ناقتین، و ثلاث خیر له من
ثلاث.»

«کدام یک از شما دوست دارد که صبحگاهان به سرزمین عقیق یا بطحا
در مکه برود، و دو شتر بزرگ کوهان به او بدهند، و او آن دو شتر را به
میان اهلش بیاورد بدون آن که گناه و یا قطع رحمی مرتکب شده باشد؟
مردم پاسخ گفتند: ای رسول خدا! همه ما چنین چیزی را دوست
می داریم، حضرت فرمود: اگر یکی از شما به مسجد بیاید و آیه ای را فرا
گیرد، برایش بهتر از یک شتر است و اگر دو آیه فرا گیرد بهتر از دو شتر
است و اگر سه آیه فرا گیرد بهتر از سه شتر است.»

شتر کوهان بلند در عربستان از ارزش زیادی برخوردار بود، به طوری که
هر کس برای به دست آوردن چنین ثروتی رنج رفتن به وادی عقیق و یا
بطحای مکه را بر خود هموار می کرد. پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمودند:
همان گونه که برای به دست آوردن نعمتهای مادی زودگذر و ناپایدار که
نگه داری آن با رنجهای فراوانی همراه است با کمال میل تلاش می کنید، باید
برای به دست آوردن نعمتهای پایدار معنوی که همواره به آن نیاز دارید و
همیشه شما را همراهی می کند، بیشتر تلاش کنید.

حضرت علی ـ علیه السلام ـ از پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ چنین نقل
کرده اند:

«خیارکم من تعلم القرآن و علمه.»

«بهترین شما آن کسانی اند که قرآن را فرا گیرند و به دیگران آموزش
دهند.»

در توضیح این حدیث باید گفت که برترین و والاترین دست آورد زندگی
انسان علم و معرفت است و در میان علوم و معارف، قرآن کریم برترین علوم
است. بنابر این، تلاش برای تعلم و تعلیم آن بهترین تلاش است، و صاحبان
این تلاش برگزیده ترین و بهترین انسانها هستند؛ چرا که سعی خود را در
کاری به کار می برند که هیچ تلاشی به پایه آن بازده معنوی برای انسان
ندارد، اما آموختن علوم دیگر غیر از قرآن هر چند هم خوب باشند به علت
وجود برخی ناخالصی ها در آنها به این حد بازدهی ندارند.

به بیان دیگر، هر کسی که برای برداشت محصولات فکری از غیر قرآن،
تلاش کند در قیامت گرفتار نتایج کار خود خواهد بود؛ چرا که حق خالص در
غیر قرآن کریم وجود ندارد. از این روی، محصولات فکری که از آن برداشت
می کند و تأثیر هایی که در اثر ممارست با آن در روح ایجاد می شود،
نمی تواند کاملا عاری از شوب جهل بوده باشد. پس به مقتضای آیه (کل نفس
بما کسبت رهینه) در آخرت مسؤل و گرفتار اندوخته های خود خواهد بود.
اما قرآن کریم نوری است که در آن ظلمت راه ندارد. از این رو، اگر کسی به
گرفتن معارف قرآن همت گمارد و در این راه از شیوه ای شایسته، یعنی
شیوه ای که خود قرآن کریم و آورنده آن یعنی حضرت محمد ـ صلی الله علیه
و آله ـ و اوصیای معصوم ـ علیهم السلام ـ مقرر کرده اند، استفاده بکند، این
تلاش او هیچ گونه اثر منفی در روحش ـ که موجب گرفتاری وی در عالم
آخرت باشد ـ نخواهد داشت.

بر این اساس است که علی ـ علیه السلام ـ فرمودند:

«در روز قیامت گوینده ای صدا می زند: آگاه باشید امروز هر کشت کاری
گرفتار کشت خود و گرفتار سرنوشت کاری است که انجام داده، جز
حارثان قرآن [آنان که به فراگیری و مطالعه قرآن و بذر افشانی آن مشغول
بودند] پس شما از فراگیران و بذر افشانان قرآن و پیروان آن باشید! با
قرآن خدا را بشناسید و خویشتن را با آن اندرز دهید. هر گاه(نظر شما بر
خلاف قرآن بود) خود را متهم کنید، و خواسته های خویشتن را در برابر
قرآن نادرست بشمارید.»

البته این ویژگی که در مورد قرآن کریم ذکر شده است شامل مطالعه
وتحقیق در سخنان پیامبر اعظم ـ صلی الله علیه و آله ـ و اهل بیت ـ علیهم
السلام ـ نیز می شود؛ زیرا اصولا سخنان پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ و اهل
بیت ـ علیهم السلام ـ به منزله تفسیر و تبیین حقایق و معارف قرآن کریم
است و چیزی مستقل از قرآن نیست. از این رو است که تحقیق و تدبر در
قرآن، بدون مراجعه و بررسی سخنان و احادیث اهل بیت ـ علیهم السلام ـ
نمی تواند انسان را به حقیقت و عمق معنای قرآن برساند.

یکی از ابعاد عظمت قرآن کریم فراگیر بودن آن بر تمام معارفی است که
بر پیامبران قبلی در کتاب های الهی نازل شده است، چون قرآن وجه نهایی و
کامل آن کتاب ها است و به هیچ وجه محتوای این کتاب الهی گسسته از آن
کتاب ها نیست، قرآن بر محتوای آنها احاطه و نظارت دارد، چه در مواردی که
احکام آنها را نسخ کرده و چه در مواردی که ابقا کرده است. این ویژگی باعث
می شود که پذیرش معارف قرآن برای پیروان حقیقی ادیان الهی آسان باشد.

پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ در اشاره به این معنی فرمودند:

«اعطیت السور الطوال مکان التوراه و اعطیت المئین مکان الانجیل و
اعطیت المثانی مکان الزبور