پاورپوینت کامل نامه ای از حجهالاسلام و المسلمین قرائتی به بزرگان حوزه ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نامه ای از حجهالاسلام و المسلمین قرائتی به بزرگان حوزه ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نامه ای از حجهالاسلام و المسلمین قرائتی به بزرگان حوزه ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نامه ای از حجهالاسلام و المسلمین قرائتی به بزرگان حوزه ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

۱۰۳

اشاره

آنچه پیش رو دارید گزیده ای از نامه حضرت حجه الاسلام والمسلمین
قرائتی است که خطاب به حضرت آیت اللّه العظمی فاضل لنکرانی و علما و
مدرسین حوزه نوشته شده است. امید است مورد پذیرش خوانندگان گرامی
قرار گیرد.

بسم اللّه الرحمن الرحیم

محضر مبارک آیت اللّه العظمی فاضل لنکرانی و مدرسین بزرگوار (دامت برکاتهم)

سلام علیکم

با حذف مقدمات

همان گونه که حضرت سلیمان ناله هدهدی را شنید و ترتیب اثر داد و بلقیس
و منطقه بزرگی هدایت شدند، امید است شما هم ناله مرا بشنوید و ترتیب اثر
دهید و برکاتش اگر خداوند متعال قبول کند، ذخیره قیامت باشد.

۱۰۴

از آیات قرآن، مبارک بودن، نور بودن، برهان بودن، تبیان، ذکر، موعظه، احسن الحدیث بودن را
می دانیم. از آیه فذکّر بالقرآن فهمیدیم که بهترین راهِ موعظه قرآن است، و از آیه احسن
القصص فهمیدیم که بهترین داستانها، داستانهای قرآن است، و از اینکه هم قرآن و
هم ذات خداوند متعال کارآیی واحدی دارند، می فهمیم که قرآن تجلی
خداوند است و همان گونه که تجلی خدا کوه را متلاشی کرد: «جَعَلَهُ دَکّا وَ خَرَّ مُوسی صَعِقا»،
قرآن نیز کوه را قطعه قطعه می کند: «لَوْ اَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ عَلی جَبَلٍ…»، و از اینکه فرموده اند
روایات را بر قرآن عرضه کنیم و در صورت تباین قطعی «فَاضْرِبُوهُ عَلَی الْجِدارِ»، دانستیم که
محوریت با قرآن است، و از اینکه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در هنگامه جنگ به دلیل آنکه
نفر دوم بیشتر قرآن می داند، پرچم را از دست یک نفر گرفته و به دیگری
دادند و یا در جنگ احد ابتدا بر جنازه شهدایی که بیشتر قرآن می دانستند
نماز خواندند، فهمیدیم که سیره نبوی بر اساس «قرآن محوری» است و امسال
که سال پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله است و همه دستگاههای فرهنگی در برابر جسارت به
پیامبر عزیز دست به کاری زده اند، نباید مهم ترین تشکیلات فرهنگی، یعنی
حوزه های علمیه از سایرین عقب بماند و کاری برای پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نکند.

رسول عزیزی که خداوند حدود ۲۵۰ مرتبه در قرآن او را با کلمه «ربّک» به
خود نسبت داده در حالی که هر یک از آسمانها و زمین و انبیاء و مردم و
مشارق و مغارب را چند باری به خود نسبت داده است، رسولی که حتی نام
اعضاء و متعلقاتش در قرآن مطرح شده است، و قریتک، ثیابک، نساءک، بناتک، وجهک، صدرک، ظهرک، لسانک، عنقک،
یدک، عینیک را همه می دانیم، رسولی که نه تنها از عصت او، بلکه از اعضاء او نیز سخن
به میان آمده است. زبانش معصوم: «ما یَنْطِقُ عَنِ الْهَوی»، قلبش معصوم: «ما کَذِبَ الْفُؤادُ ما رَأی» و
چشمش معصوم است: «ما زاغَ الْبَصَرُ».

۱۰۵

رسولی که آسمانها به خاطر اهل بیت او برپاست «وَ بِکُمْ یُمْسِکُ السَّماءُ اَنْ تَقَعَ عَلَی الاَْرْضِ»، در حالی
که ما به هنگام خواب آلودگی حتی گردن و پلک چشم خود را نمی توانیم نگه
داریم، ولی آنان آسمان را نگه داشته اند.

به هر حال هر چه داریم از او و اهل بیتش داریم و باید بیش از هر گروه
دیگری حقش را با دعای «وَ اَعِنّا عَلی تَأْدیهِ حُقُوقِهِ اِلَیْهِ» ادا نماییم. اما کارها چه می تواند باشد:

کاری که در شأن حوزه علمیه و مراجع عظام است، آن است که حداقل یکی
از غمهای پیامبر را برطرف کنیم. با اینکه حضرتش خبر از مظلومیت اهل بیتش
داشت و حتی خبر شهادت آنان را بعد از خود می داد، ولی در قیامت شکایتش
از مهجوریت قرآن است: «یا رَبِّ اِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هذَا الْقُرآنَ مَهْجُورا».

این شکایت قطعی است؛ چون با اینکه زمان شکایت قیامت و آینده است، با
کلمه ماضی محقق الوقوع بکار رفته است «وَ قالَ الرَّسُولُ»، این شکایت با کلمه «اتخاذ»
عنوان شده، یعنی با توجه و از روی عمد قرآن را مهجور کردند، و نفرمود «کانَ الْقُرْآنُ
عِنْدَهُمْ مَهْجُورا.» بنده خدمت بعضی از مراجع عظام که مطلب را عرض کردم،
فرمودند: من نیز مهجوریت قرآن را تا حدود زیادی قبول دارم.

علماء عزیز و حضرت آیت اللّه العظمی فاضل:

شما می دانید که راضی کردن پیامبر و مهجوریت زدایی، هر دو کار خداوند
است. قبله عوض شد تا پیامبر راضی شود: «فَلَنُوَلِّیَنَّکَ قِبْلَهً تَرْضیها»، اعطاء مقام شفاعت به
خاطر راضی کردن اوست: «وَ لَسَوْف یُعْطیکَ رَبُّکَ فَتَرْضی»، و به گفته امام رضا علیه السلام در ذیل آیه در
تفسیر نور الثقلین، نماز واجب شد تا قرآن از مهجوریت بیرون بیاید و تکرار حدیث ثقلین در چندین مورد به
خاطر محوریت قرآن و اهل بیت است.

حضرات علماء:

در قرآن دو رشته تحصیلی با نوعی توبیخ مطرح شده است، یکی تفقّه و

۱۰۶

دیگری تدبّر، لکن آیه تفقّه با یک توبیخ «لَوْ لا نَفَر… لِیَتَفَقَّهُوا» و آیه تدبّر با دو توبیخ؛ یکی
جمله «اَفَلا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ» و دیگری جمله «اَمْ عَلی قُلُوبٍ اَقْفالُها» آمده است، و ای کاش تفقّه در غیر
آیات الاحکام نیز رسمی می شد. نمی دانم چرا تدبّری که در قرآن با دو توبیخ
همراه است، جدی گرفته نشده است؟!

اگر در قیامت بگویند: آنان که مقدمات علمی بیشتری را در دست داشتند
چرا سهم تدبّر را ادا نکردند، چه پاسخی داریم؟

یکی از مراجع بزرگ قم فرمود: اگر در قیامت سؤال کنند که آیا در تأملهای
«کفایه» بیشتر وقت صرف کردید یا در آیات بیشتر تدبّر کردید، پاسخ چیست؟!

اگر سؤال کنند محور تشویقها و شرحها و حاشیه ها و عناوین، قرآن بود یا نه؟
جواب چیست؟!

قرآن نور است و روحانی کم نور یا بی نور چگونه «یُخْرِجُ النّاسَ مِنَ الظُّلُماتِ اِلَی النُّورِ» خواهد
بود؟

شاید دلیل آنکه بعضی از افراد در سخنرانی از تاریخ و شعر و رؤی