پاورپوینت کامل طلیعه نور در سرزمین طوس ۶۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل طلیعه نور در سرزمین طوس ۶۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل طلیعه نور در سرزمین طوس ۶۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل طلیعه نور در سرزمین طوس ۶۹ اسلاید در PowerPoint :

۱۶

سپیده سخن

بر ید باد صبا خاطری پریشان داشت

مگر حدیثی از آن زلف عنبر افشان داشت

نسیم زلف نگار از نسیم باد بهار

فتوح روح روان و لطافت جان داشت

صبا ز سلسله گیسوی مسلسل یار

هزار سلسله بر دست و پای مستان داشت

بیادم از نفس خرم صبا آمد

گلی که لعل لبی همچو غنچه خندان داشت

هزار نکته باریک تر زمو اینجاست

به صد کرشمه زاسرار حسن جانان داشت

صبا دمید خورآسا زمشرق ایران

مگر که ذره ای از تربت خراسان داشت

مقام قدس خلیل و منای عشق ذبیح

که نقد جان بکف از بهر دوست قربان داشت

مطاف عالم امکان زملک تا ملکوت

که از ملوک و ملک پاسبان و دربان داشت

به مروه صفه ایوان او صفا بخشد

حطیم و زمزم از او آبرو و عنوان داشت

به قاف قبه او پر نمی زند عنقا

بر آستانه او سر همای گردون داشت

قصور خلد ز مقصوره تو یافت کمال

زخدمت در آن روضه رتبه رضوان داشت

تویی رضا که قضا و قدر سرتسلیم

بزیر حکم تو ای پادشاه شاهان داشت

به «مفتقر» بنگر کز عزیز مصر کرم

به این بضاعت مزجاه چشم احسان داشت (۱)

(مرحوم کمپانی)

× × ×

در یازدهم ذیقعده سال ۱۴۸ هجری، مدینه حال و هوایی دیگر داشت و نه تنها در زمین بلکه از آسمان هم صدای تهنیت گفتن
ملائک به گوش می رسید و شکوفا شدن غنچه دیگری از گلهای بوستان ولایت را که فضای عالم را معطر ساخته بود بشارت می داد .
نام او «علی » و کنیه اش «ابوالحسن » بود .

ایشان پس از شهادت پدر بزرگوارش در زندان بغداد (سال ۱۸۳ هجری) در سن ۳۵ سالگی عهده دار مقام امامت و ولایت شد . مدت
امامت آن بزرگوار ۲۰ سال طول کشید که ۱۰ سال آن با خلافت «هارون الرشید» ، ۵ سال با خلافت «محمد امین » و ۵ سال با خلافت
«مامون » معاصر بود .

امام رضا علیه السلام تا آغاز خلافت مامون در زادگاه خود، شهر مقدس مدینه اقامت داشت که پس از به حکومت رسیدن مامون –
با حیله و نیرنگ – به خراسان دعوت شد و سرانجام در آخر صفر سال ۲۰۳ هجری در سن ۵۵ سالگی به واسطه زهر مسموم شد و
به شهادت رسید . (۲)

فضیلتهای بی شمار

هنگامی که از فضیلتهای ائمه علیهم السلام سخن به میان می آید، عقل متحیر می گردد، زبان گنگ و قلم بی رنگ می شود و همه
به عجز و ناتوانی خود از بیان فضائل آن عرشیان بی همتا اعتراف می کنند و با ما این فراز از زیارت جامعه را زمزمه می کنند که:
«بابی انتم وامی ونفسی واهلی ومالی، من اراد الله بدء بکم ومن وحده قبل عنکم ومن قصده توجه بکم . موالی لا احصی ثنائکم … ; (۳)
پدر و مادر و جان و اهل و مالم به فدای شما باد . هر کس خدا را اراده کرد، از شما شروع کرد و هر کس خدا را به یگانگی شناخت از
شما پذیرفت و هر کس اراده خدا کرد، به واسطه توجه به شما به چنین کاری موفق شد . [ای] پیشوایان من! صفات کمالیه شما را
نمی توانم به شماره در آورم … .»

قله های رفیع فضایل ائمه آن چنان بلند و دست نایافتنی است که علماء و دانشمندان ازدرک آن مقام عاجز و ناتوان، فصیحان و
بلیغان عالم در بیان آنها گنگ می شوند .

ابو نؤاس شاعر بلندآوازه عرب در جواب این سؤال که چرا در فضائل امام هشتم علیه السلام سخن نمی گوید، چنین بیان می کند:

قیل لی انت احسن الناس طرا

فی فنون من الکلام البدیه

لک من جید القریض مدیح

یثمر الدر فی یدی مجتنیه

فعلی ما ترکت مدح ابن موسی

والخصال التی تجمعن فیه

قلت لا استطیع مدح امام

کان جبریل خادما لابیه (۴)

«به من گفته شد تو در فنون کلامی که بالبداهه گفته می شود از همه مردم نیکوتری . تو دارای زیباترین اشعار و مدایح هستی،
اشعار تو در و گوهر را در دو دست میوه چین درخت اشعارت می گذارد .

پس چگونه مدح فرزند موسی بن جعفر علیهما السلام را رها کردی و فضائلی را که در او جمع شده بیان نکردی؟

گفتم: قدرت ندارم امامی رامدح کنم که جبرئیل خدمت کار پدرش بوده است .»

آری! بیان تمام فضائل آن امام همام آن چنان که شایسته ایشان باشد، برای ما محال و غیرممکن است; ولی با بیان قاصر خود به
ذکر شمه ای از فضائل و مناقب آن حضرت می پردازیم و به خاطر عجز و ناتوانیمان از محضرش پوزش می خواهیم .

به این هدیه اگر دورم از ادب چه عجب

همین معامله را مور با سلیمان کرد

عالم آل محمد صلی الله علیه و آله

دانشمندان بزرگی چون بوعلی و ملاصدرا که آوازه آنها به جهان گسترده شده، پس از عمری مجاهدت و سختی و تحصیل دانش به
چنین مقامی نائل می آیند و در نهایت به این مقام می رسند که می گویند: «دانستم که هیچ نمی دانم » ; اما ائمه علیهم السلام علم
خویش را از مبدء فیاض می گیرند و بدون اینکه نیازمند معلمی باشند، با غمزه ای از جانب پروردگار، مدرس و معلم تمام آموزگاران
می شوند .

در این میان علم و دانش امام هشتم علیه السلام آن چنان نمایان و درخشان است که او را «عالم آل محمد» می خوانند . محمد بن
اسحاق از پدرش نقل می کند که امام هفتم علیه السلام به فرزندان خود چنین سفارش می فرمودند: «هذا اخوکم علی بن موسی
عالم آل محمد فاسالوه عن ادیانکم واحفظوا ما یقول لکم; این، برادرتان علی فرزند موسی، «عالم آل محمد» است، در مورد مسائل
دینی خود از او سؤال کنید و آنچه به شما می گوید، حفظ کنید .»

«فانی سمعت ابی جعفر بن محمد علیهما السلام غیر مره یقول لی: ان عالم آل محمد لفی صلبک، ولیتنی ادرکته فانه سمی امیر
المؤمنین علی; (۵) پس همانا از پدرم جعفر بن محمد بارها شنیدم که به من می فرمود: همانا عالم آل محمد در صلب توست . و ای
کاش او را درک می کردم که همانا او هم نام امیرمؤمنان علی علیه السلام می باشد .»

علم و دانش امام رضا علیه السلام آن چنان برجسته بود که دانشمندان متعصبی از اهل سنت همچون ابن حجر عسقلانی و
سمعانی، زبان به تحسین گشوده و می گویند: «وکان الرضا من اهل العلم والفضل مع شرف النسب; (۶) حضرت رضا علیه السلام اهل
دانش و فضیلت بود و از نسب شریفی برخوردار بود .»

آگاه به اسرار

یکی از مصادیق بارز علم ائمه علیهم السلام آگاهی آنان از حوادث و رخدادهایی است که در مکانهای دیگر و یا در زمانهای بعد اتفاق
خواهد افتاد، که اگرچه باور آنها برای توده مردم کمی مشکل است; ولی نسبت به ائمه علیهم السلام همچون قطره ای از اقیانوس
بی کران به شمار می رود . در ادامه به نمونه ای از آنها اشاره می کنیم:

از وشاء کوفی نقل شده که تعدادی از مسائل مشکل را در طوماری نوشتم تا به نزد علی بن موسی علیهما السلام ببرم و جواب آنها
را از ایشان سؤال کنم . صبح زود به در خانه امام علیه السلام رفتم، ولی به خاطر ازدحام جمعیت، نتوانستم به خدمت آن حضرت
شرفیاب شوم .

در این هنگام یکی از خادمین امام سراغ مرا می گرفت و می گفت: حسن بن علی وشاء پسر دختر الیاس بغدادی چه کسی است؟
نزدیک رفتم و گفتم: من هستم . او مکتوبی به من داد و گفت: این جواب مسائلی است که همراه توست . از این اتفاق متحیر شدم و
به امامت آن حضرت یقین پیدا کردم و مذهب «وقف » (۷) را رها کردم . (۸)

عالم به دیگر زبانها

امام رضا علیه السلام نسبت به زبانهای گوناگون آگاهی داشت و با افراد دیگر کشورها با زبان مادری آنها سخن می گفت; بدون اینکه
آن زبان را از کسی آموخته باشد .

هروی (۹) می گوید: «کان الرضا علیه السلام یکلم الناس بلغاتهم وکان والله افصح الناس واعلمهم بکل لسان ولغه; امام رضا علیه
السلام با مردم با زبانهای خودشان سخن می گفت و به خدا قسم او فصیح ترین مردم و آگاه ترین آنان به هر زبان و لغتی بود .»

سپس گوید: روزی به ایشان عرض کردم: «انی لاعجب من معرفتک بهذه اللغات علی اختلافها; من در شگفتم که چگونه به تمام این
لغات با اختلافات آنها آشنایی دارید .» امام علیه السلام فرمودند: «یا ابا الصلت! انا حجه الله علی خلقه وما کان الله لیتخذ حجه علی
قوم وهو لا یعرف لغاتهم; ای ابا صلت! من حجت خدا بر خلق او هستم و خداوند کسی را که به زبان مردم آشنایی نداشته باشد، بر
آنها حجت قرار نمی دهد .» (۱۰)

علم به زبان حیوانات

یکی از یاران امام رضا علیه السلام نقل می کند: «کنت مع ابی الحسن الرضا علیه السلام فی حائط له اذ جاء عصفور فوقع بین یدیه
واخذ یصیح ویکثر الصیاح ویضطرب; روزی با امام رضا علیه السلام در باغ ایشان بودیم که گنجشکی آمد و مقابل امام افتاد و فریاد
می زد و مضطرب بود .» و در این هنگام امام علیه السلام به من فرمود: «یا فلان اتدری ما تقول هذا العصفور; فلانی! آیا می دانی که
این گنجشک چه می گوید؟» عرض کردم: «الله ورسوله وابن رسوله اعلم; خدا و رسول او و فرزند رسولش عالم ترند .»

ایشان فرمودند: «انها تقول: ان حیه ترید اکل فراخی فی البیت; او می گوید: ماری درون خانه است که می خواهد تخمهای مرا
بخورد .»

امام علیه السلام امر فرمودند تا بروم و آن مار را بکشم، من هم امر امام را امتثال کردم و به خانه رفتم و مار را کشتم . (۱۱)

الگوی عبودیت و بندگی

امام علی بن موسی الرضا علیهما السلام که در فضائل سرآمد آفرینش بود، در عبودیت و بندگی خدا از همگان پیشی گرفته بود،
چه اینکه راز و رمز رسیدن به مقامات بلند الهی و کسب فضائل، در این امر نهفته است . حال با ذکر نمونه هایی از عبادات آن امام
علیه السلام، می کوشیم تا سیره عملی ایشان را چراغ راه خویش قرار دهیم .

همنشین قرآن

ابراهیم بن عباس می گوید: «وکان المامون یمتحنه بالسؤال عن کل شیئ فیجیب فیه وکان کلامه کله و جوابه و تمثله انتزاعات من
القرآن; مامون امام علیه السلام را با سؤال از هر چیزی مورد امتحان قرار می داد و امام علیه السلام پاسخ می گفتند و سخن امام و
جوابهای ایشان و مثالهایی که بیان می فرمودند، همه برگرفته از قرآن بود .»

او در ادامه می گوید: «وکان یختمه فی کل ثلاث ویقول: لو اردت ان اختمه فی اقرب من ثلاثه لختمت و لکنی ما مررت بآیه قط الا
فکرت فیها و فی ای شی ء انزلت و فی ای وقت، فلذلک صرت اختم فی ثلاثه ایام; ایشان در هر سه روز یک بار قرآن را ختم می کردند
و می فرمودند: اگر بخواهم می توانم در کمتر از سه روز هم قرآن را ختم کنم; ولی هرگز آیه ای را نمی خوانم، مگر اینکه در آن آیه
تفکر می کنم و اینکه [آن آیه] در مورد چه چیزی و در چه زمانی نازل شده است . و همین امر سبب شده است که در سه روز قرآن را
ختم کنم .» (۱۲)

سجده های طولانی

یکی از کنیزان امام رضا علیه السلام می گوید: با تعدادی از کنیزان کوفه خریداری شده و به قصر مامون منتقل شدیم، در آنجا
گویی در بهشت بودیم و از خوراکیها و آشامیدنیهای خوب بهره مند بودیم . پس از آن، مامون مرا به امام رضا علیه السلام بخشید،
هنگامی که به خانه امام علیه السلام رفتم، همه آن