پاورپوینت کامل تبلیغ سبز ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تبلیغ سبز ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تبلیغ سبز ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تبلیغ سبز ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

۱۶۰

از افق مدینه تا کرانه های خزر

یکی از رهبران سیاسی و مذهبی که علم و سیاست را با
هم در میدان کار درآمیخت، فقیه سیاستمدار و عالم
زاهد و مؤسس دین مبین اسلام در بلاد دیلم، «ناصر الحّق
اُطْرُوش(۱)» است که موفق شد در اواسط قرن سوم از راه
تبلیغ، مردم دیلم را از طریق زرتشتی خارج و به دین
مقدس اسلام رهنمون گرداند.

در این مقال، به شرح حال و مبارزات و چگونگی ورود
این سید جلیل القدر و رهبر آگاه و فقیه عالی مقام، جدّ
مادری سید مرتضی، علم الهدی و سیّد رضی (گرد
آورنده کتاب نهج البلاغه) به دیلم اشاره می شود.

نسب و تولد

ابومحمّد حسن بن ابوالحسن علی بن حسین بن علی بن
عمر الاشرف بن علی زین العابدین بن الحسین الشهید
که نسب او با چهار واسطه به حضرت سجاد علیه السلام منتهی
می شود، ملقب به ناصر کبیر و ناصر الحق و معروف به
اُطْرُوش است که در سال ۲۲۵ ه . ق در مدینه منوره در
بیت فضیلت و شرافت دیده به جهان گشود. مادرش، ام
ولد و اهل خراسان بود. وی طویل القامه و گندمگون و
جامع خصال کمالیه و محاسن نفسانیه بود.

آل ابی طالب علیه السلام از زمان خلفای بنی امیه و بنی العباس
همیشه در حال مبارزه و درگیری و در نتیجه، رنج و
شکنجه و تبعید بودند؛ زیرا آنان خلافت را که بعد از
رحلت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله از مسیر واقعی و حقیقی خود
خارج شده بود، حق بنی امیه و بنی العباس
نمی دانستند؛ لذا علویان علَم مخالفت با آنان را در
اطراف و اکناف مملکت اسلامی برمی افراشتند و
خلفای اموی و عباسی همیشه از دست ایشان در
زحمت بودند.

مهم ترین پناهگاه علویان، ایران بود و هجوم سادات و
علویان در زمان ولیعهدی حضرت رضا علیه السلام به ایران
بیشتر گردید و بعد از شهادت آن حضرت و تغییر اوضاع
سیاسی، علویان مهاجر متواری و در سراسر ایران
پراکنده شدند. یکی از مناطق مورد علاقه علویان نواحی
شمالی ایران، خصوصا دیلمان بود؛ زیرا هم دیلمیان از
همان نخست هواخواه سادات و علویان بودند و هم
دیار دیلم به جهت صعب العبور و کوهستانی بودن، نقطه
امنی برای علویان به شمار می رفت و لذا عده زیادی از
علویان راهی این منطقه شدند و مردم دیلم هم از آنها
نگه داری و پذیرایی کردند و تحت حمایت خویش قرار
دادند و وسائل زندگی و معیشتی آنان را فراهم ساختند.
علویان پناهنده که با اصول عقاید اسلام علوی آشنایی
داشتند، در تماس و معاشرت با مردم دیلم آنها را تحت
تأثیر قرار دادند و با تعالیم دین مبین اسلام آشنا ساختند.

معرفی دیلم و دیلمیان

دیلمان یا دیلم امروزه بخش کوچکی است که در
کوهستانهای جنوب شهرستان لاهیجان واقع شده است؛
امّا در زمانهای گذشته گیلان و طبرستان (مازندران) و
گرگان و قُومِس (حدود دامغان و سمنان(۲)) و قسمتی از
آذربایجان و ری و قزوین(۳) را شامل می شده است. البته،
دیلمان در سالیان متمادی طول و عرض جغرافیایی
متفاوتی داشته است که در زمان آل بویه یا آل دیالمه
وسعت جغرافیایی دیلمان در بیشترین حد خود بوده
است.

و امّا درباره دیلمیان، ذکر دو نکته در اینجا مناسب است:

نکته اول: دیلمیها مردمی بسیار دلاور و بی باک بودند و
قبل از اینکه اسلام را بپذیرند جزء خطرناک ترین دشمنان
مسلمانان محسوب می شدند. به همین جهت،
مسلمانانی که نذر می کردند به جهاد بروند تا به دفاع از
ثغور اسلامی بپردازند، بیشتر ترجیح می دادند در شهر
قزوین اقامت کنند؛ زیرا این شهر سر حدّ معروف دیلم
بود. از اینرو، درباره قزوین و اقامت در آن، در اخبار و
احادیث به «باب الجنّه» تعبیر شده است.(۴)

و ورود با قهر و غلبه و نیرنگ به این سرزمین نبود.

حال با این دو نکته، پی به عظمت ابتکار و خلاّقیت و
نبوغ سیاسی و دینی و فرهنگی مبلّغ بزرگ دین، ناصر
الحّق می بریم که بدان اشاره خواهیم نمود.

ناصر الحق و طبرستان

ناصر کبیر یا ناصر الحق، سومین علوی بود که در
طبرستان حکمرانی داشته است و دومین نفر از علویان
به شمار می رود که وارد خاک دیلمیان شد و به مدت ۱۴
سال به تبلیغ و ارشاد پرداخت و دین مقدس اسلام را در
این بلاد رواج داد. دو حاکم قبلی طبرستان عبارت اند از:

۱. حسن بن زید (داعی کبیر): وی مؤسس سلسله
داعیان علوی است و با لشکری از دیلمیها توانست برای
اولین بار در سال ۲۵۰ ه . ق به جنگ سامانیان برود و
طبرستان و استرآباد (گرگان) را تصرف نماید. وی بعد از
۲۰ سال حکومت در سوم رجب سال ۲۷۰ ه . ق در آمل
درگذشت.

۲. محمد بن زید (داعی صغیر): او برادر حسن بن زید
بود و بعد از ۱۶ سال حکومت در سال ۲۸۷ ه . ق وفات
یافت. ناصر الحق یکی از ارکان مهم این حکومتها بود.
مرد جوانی که علاوه بر دارا بودن علم فقاهت و ادبیات،
سیاست را به خوبی آموخت و یکی از چهره های
برجسته سیاسی و دستگاه علویان بود.(۵)

کرد.

ناصر الحق به کمک امیران گیلانی توانست در سال ۳۰۱
ه . ق بعد از چهل روز نبرد سنگین، او را شکست دهد و
آمل را باز پس گیرد و بعد از آن به مدت ۳ سال بر
طبرستان حکومت کرد. البته، این حکمرانی غیر از
حکمرانی وی است که به مدت ۱۴ سال همراه با تبلیغ و
تبیین اسلام در گیلان داشته است. بنابراین، ناصر الحق
سومین حاکم طبرستان و اولین حاکم علوی در گیلان به
شمار می آید.(۶) و او بعد از داعی کبیر و داعی صغیر
سومین حاکم علوی است که بر طبرستان و به مدت ۳
سال (۳۰۴ ـ ۳۰۱ ه . ق) حکومت نمود.

ناصر الحقّ و دیلمان و گیلان

مورّخان ورود ناصر الحقّ به گیلان و دیلمان را در سال
۲۸۷ ه.ق می دانند. یحیی بن عبداللّه علوی(۷) که بعد از
واقعه خونین «فخ»(۸) متواری بود، با راهنمایی و توصیه
فضل بن یحیی برمکی که پدرش، یحیی بن خالد برمکی،
وزیر هارون بود، روانه دیلمان شد و چون می دانست
اهالی دیلمان به آل محمّد محبت و علاقه زیادی دارند،
از عراق عجم به جانب دیلمان رهسپار و در سال ۱۷۴ یا
۱۷۵ ه . ق در این دیار متوطن شد و بیرق اسلام
برافراشت و مسجدی را در رودبار گیلان بنا نهاد؛ ولی
مدت اقامت وی خیلی طول نکشید. وی در سال ۱۷۶
ه . ق با نیرنگ و توطئه و امان نامه هارون به بغداد رفت و
به شهادت رسید.(۹)

(۱۰)

می خوانند.

او به قدری محبوبیت داشت که وقتی مشغول ترویج
دین اسلام گردید، حُکام محلی نسبت به او بدبین شده و
کار آنان با ناصر به خشونت گرایید و در صدد مقابله
نظامی با او برآمدند. ناصر کبیر با پشتوانه مردمی
توانست لشکری گران تدارک ببیند و بر ضد حکام محلی
که مقرّ آنان شهر رودبار گیلان بود، شورش نماید و آنان را
شکست دهد.

ناصر در میان همین مردم زیست و از نزدیک شاهد بود
که مردم این دیار اوصاف برجسته خوبی دارند. با اینکه
آنان مسلمان نبودند، امّا آداب و رسوم نیکویی داشتند و
اگر چه با خود می پنداشتند که اسلام آداب و رسوم آنان
را منسوخ و آیین و قوانین جدیدی بر آنان ت