پاورپوینت کامل چگونه یک منبر غنی، متنوع و پربار داشته باشیم؟ ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چگونه یک منبر غنی، متنوع و پربار داشته باشیم؟ ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چگونه یک منبر غنی، متنوع و پربار داشته باشیم؟ ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چگونه یک منبر غنی، متنوع و پربار داشته باشیم؟ ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

۹۴

یکی از سؤالات و دغدغه های اصلی دلسوزان نسبت به
تبلیغ دین آن است که چرا با این همه منابع غنی و پربار و
قدمت بیش از هزار ساله حوزه های علمیه و با توجه به
اینکه معتقدیم آموزه های دینی با عقل و فطرت انسانها
سازگاری جدّی دارند، تأثیر گذاری تبلیغات دینی بویژه
نوع خاص آن، یعنی «منبر» آن گونه که انتظار می رود،
نمی باشد؟

شاید بتوان کلی گویی، پراکنده گویی، بیان غیرمتناسب با فهم
مخاطب، پرداختن بیش از حدّ به حاشیه و دور شدن از پیام
اصلی، عدم تنوّع، محسوس نبودن آموزه ها، و… را از علل این
ضعف در تأثیرگذاری به شمار آورد.

در این مختصر برآنیم تا با بیان برخی از عواملی که در
غنی سازی منبر و تنوع بخشیدن به آن نقش به سزایی
دارد، به رفع این مشکل کمک کنیم.

۱. استفاده از ریز موضوعات:

کلّی گویی از عمده عواملی
است که منبر را از مسیر تأثیرگذاری خارج می کند و
باعث می شود که مبلّغ بر اساس «الکلام یَجُرّ الکلام»، از
شاخه ای به شاخه دیگر و به حواشی غیرمتناسب با
اصل بحث بپردازد؛ ولی با داشتن ریز موضوع اوّلاً، به
مخاطب خود می فهماند که در این موضوع، مباحث
بسیاری است که بخشی از آن به قدر وسع جلسه ارائه
خواهد شد. ثانیا، به خود کمک می کند که از کلی گویی و
حواشی زائد و پراکنده گویی پرهیز کند. ثالثا، در فهم
مطلب و گرفتن نتیجه، به مخاطب کمک می نماید. رابعا،
به راحتی می تواند در پایان بحث، نتیجه گیری و
خلاصه گیری نماید.

به عنوان مثال، اگر قرار است در باب توکل بحث شود،
این گونه بیان شود که در باب توکل، مباحث بسیاری
قابل طرح است، از قبیل: معنای توکل، ریشه ها، عوامل،
آثار، انواع و مراحل توکل، تاریخ توکل کنندگان و
آسیب شناسی بحث توکل و… و از همه این مطالب، یک
بخش را انتخاب کرده و به تبیین آن بپردازد.

۲. استفاده از آیات موضوعی:

هنگامی که نگاه به
موضوعات به گونه تخصصی صورت پذیرد، طبیعتا نگاه
به منابع هم تخصصی خواهد شد و از استفاده کلی پرهیز
می شود. فهرستهای موضوعی قرآن از قبیل فهرست
موضوعی مرحوم دکتر محمود رامیار، فروغ بی پایان و
کشف الآیات، به زیبایی می تواند راهنمای مبلّغ برای
استفاده از آیات در ریز موضوعات مربوط به هر بحث
باشد. این توجه مبلّغ، به مخاطب اطمینان می دهد که
مبلّغ، همانند یک طبیب متخصص برای ریزترین نیاز و یا
مشکل مخاطب خود، از منابع موجود، راه حلّ مناسب
را استخراج می کند.

۳. استفاده از روایات موضوعی:

آیات و روایات همانند
یک داروخانه و یا حلّ المسائل هستند که اگر کسی
متخصص بهره برداری جزئی و تخصصی از آنها نباشد،
چه بسا دارویی را اشتباهی و جوابی را غیرمتناسب ارائه
می کند.

کتب روایی که همراه با فهرست ریز موضوعات تدوین
شده، همانند کاری که مرحوم محمد دشتی در ترجمه
نهج البلاغه انجام داده است و یا کاری که در میزان
الحکمه انجام گرفته، به خوبی می تواند دست رسی مبلّغ
را به روایات در ریز موضوعات هر باب آسان نماید. به
عنوان مثال، به جای اینکه تنها یک آیه و یا یک روایت
در باب توکل مطرح شود، در بحث ریشه های توکل، به
روایات خاص و یا بخشهایی از آیات و روایات استناد
می شود و در باب آثار توکل، به روایات و بخشهای دیگر.

۴. استفاده از ادعیه به صورت موضوعی:

از جمله منابع
غنی که متأسفانه کمتر مورد استفاده مبلّغان قرار گرفته و
تنها به عنوان دعا به آن نظر شده است، ادعیه مأثوره
اهل بیت علیهم السلام است. غافل از اینکه با توجه به شرایط
سخت زمانی که معصومین علیهم السلام در آن قرار داشته اند،
قالب دعا یکی از قالبهای بیان معارف دینی بوده است؛
بویژه در زمان امام سجاد علیه السلام که اوج خفقان بود و راهی
جز بیان معارف از طریق دعا را برای حضرت باقی
نگذاشت. بدیهی است با توجه به لطافت بیان ادعیه و
دلنشینی فرازهای مختلف دعاها و مناجاتها، چنانچه از
آن در بیان معارف استفاده شود، در تأثیر گذاری بهتر و
بیشتر نقش جدّی خواهد داشت. به عنوان مثال، آنجا که
بحث صدقات و خیرات مطرح می شود، بیان کنیم که
یکی از آرزوهای اهل بیت علیهم السلام بویژه امام سجاد علیه السلام این
است که «خدایا دست مرا دست خیر قرار بده و توفیق
ده که خیرات خود را با منت تباه نکنم.» که هم به آرزویی
اشاره می کند و هم به شیوه ای و هم به آسیبی در باب
خیرات.

یا آنجا که در باب ارتباط با خدا از کانال اسماء خدا اشاره
می کنیم، یادآوری این فراز مناجات مسجد کوفه که
«مَوْلایَ یا مَوْلایَ اَنْتَ الْخالِقُ وَاَنَا الْمَخْلُوقُ وَهَلْ یَرْحَمُ الْمَخْلُوقَ
اِلاَّ الْخالِق.»(۱) و بیان اینکه هر سازنده ای برای مصنوع خود
دوران گارانتی می گذارد و اگر معیوب شد، آن را اصلاح
می کند؛ بگوییم: آی جوانها! بیایید و امشب خود را در
سجده ای به خدا عرضه کنید که ای خدا! تو سازنده و
خالق منی و من مخلوق توأم، معیوبم و کسی جز تو
نمی تواند مرا اصلاح کند.

۵. استفاده از کلمات بزرگان:

گاهی بیان یک جمله از
بزرگان دین، علم، هنر، ادب، ورزش، سیاست و