پاورپوینت کامل چند خاطره مربوط به امامحسین(ع) ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چند خاطره مربوط به امامحسین(ع) ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چند خاطره مربوط به امامحسین(ع) ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چند خاطره مربوط به امامحسین(ع) ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

۱۳۴

سینه زنی در کلیسا!

دکتر غلامعلی افروز نقل می کند:
در سفری که به همراه دوستان به یکی
از کشورهای اروپائی داشتم، روز
یکشنبه به کلیسایی که در آن نزدیکی
بود، رفتیم، مراسم دعا و موعظه به
پایان رسید. سپس،کشیش جوانی
شروع به خواندن مطالبی شبیه
روضه های ما شیعیان کرد، ومردم هم
مشغول سینه زدن شدند. من از این
عمل آنها بسیار تعجب کردم، زیرا
سینه زدن جزء آیین شیعیان است،
پس چگونه است که این رسم سر از
کلیسا در آورده است؟

پس از پایان عزاداری به دیدن آن
کشیش رفتم، بعد از معرفی خود از
چگونگی پیدایش این گونه عزاداری
سؤال کردم، وی گفت: من مدتها بود
که احساس می کردم مراسم کلیسا
تکراری و بی روح شده است، به
همین دلیل به دنبال راهی برای ایجاد
جذابیت در برنامه های کلیسا بودم تا
اینکه به ایران رفتم و دو سال در تهران
در روز عاشورا مراسم عزاداری
شیعیان را از نزدیک دیدم، سپس به
لبنان و سوریه رفتم و شبیه این مراسم
را در آنجا دیدم، بنابراین از مراسم
عزاداری آنان در عزاداری برای
حضرت عیسی علیه السلام الگوگیری کردم.

چند کلیسای دیگر نیز این روش
رااز ما تقلید کردند وجالب است
بدانید که حضور جوانان در
کلیساهایی که از این نوع عزاداری الگو
برداری کرده اند چندین برابر شده و
همچنین فساد در آن مناطق به گونه
چشم گیری کاهش پیدا کرده است.(۱)

مستی بدون شراب

دکتر حجت الله ایوبی، رئیس
دانشکده معارف اسلامی و علوم
سیاسی دانشگاه امام صادق نقل
کردند: در سال ۱۳۷۲ برای تحصیل به
فرانسه رفتیم. در آنجا همراه به آغاز
تحصیلاتمان با جوانان با بصیرت در
مسجدی کوچک آشنا شدیم. این
جوانان مراسم سوگواری
اباعبدالله علیه السلام را با شکوه تمام برگزار
می کردند و مثل دیگر ایرانیان بر سر و
سینه می زدند و بر مظلومیت امامان
شیعه اشک می ریختند.

تصمیم گرفتم که عاشورا را عازم
لیون شوم. روز تاسوعا به شهر لیون
رسیدم و طبق قراری که با یکی از
دوستان خوبم گذاشته بودم در محل
قرارمان نزدیک دانشگاه با یکدیگر
ملاقات نمودیم. محل خلوت و آرامی
بود که غالبا در دوران تحصیل در آنجا
نماز می خواندیم. به دوستم پیشنهاد
کردم که در همین محل نماز بخوانیم
سپس عازم مسجد ژیور شویم. با
اندوه گفت: موافق نیستم. چرا که دو
روز قبل وقتی دراینجا نماز می خواندم
دانشجوی فرانسوی با دیدن من در
حال نماز شروع به اهانت و هتاکی
کرد. پس از پایان نماز به او گفتم از
شما که دم از فرهنگ و تمدن می زنید
بسیار بعید است که این چنین وقیحانه
عبادت یک مسلمان را مورد استهزاء
قرار دهید. او گفت: خدای شما
بی رحم است! چرا که بسیاری از
حاجیانی که برای زیارت خانه او رفته
بودند، دچار بیماری شدند و این
مریضی را با خود به فرانسه آوردند.

من گفتم: خدایی که تو
می شناسی نه تنها بی رحم،بلکه بسیار
زبون و ضعیف است. اما خدایی که
من برای او نماز می خوانم، خدایی
رئوف، مهربان و بسیار تواناست.

بحث در گرفت. طرف مقابل،
دانشجوی سال آخر دکتری فلسفه بود
و دائما تأکید می کرد که هیچ دینی
ندارد و با مذهب مخالف است.
سخنان من کم کم طرف مقابل را به
فکر فرو برد و او را وادار به
عذرخواهی نمود. سپس با
دستپاچگی ضمن خداحافظی عید
پاک را نیز به من تبریک گفت. من که از
برخوردهای گستاخانه این دانشجوی
فرانسوی شدیدا دلخور بودم، گفتم:
در فرهنگ ما پیراهن سیاه دلیل
برعزادار بودن است و بنده عذر دارم
و نمی توانم تبریک شما را پذیرا باشم.
دانشجوی فرانسوی ضمن
عذرخواهی دلیل این سوگ را پرسید
و من از مصیبت کربلا و مراسم
عزاداری اباعبدالله علیه السلام در ایران برایش
سخن گفتم.

دانشجوی فرانسوی گفت: با
اینکه اعتقادی به این مسائل ندارم، به
عنوان یک دانشجو، بسیار مایلم این
قبیل مراسم را از نزدیک ببینم تا بتوانم
قضاوتی مطابق با واقع درباره آن
داشته باشم. من از فرصت استفاده
کردم و آدرس مسجد ژیور را به او
دادم با این شرط که بعد از شرکت در
مراسم، احساسش را از طریق پست
الکترونیک برایم بازگو نماید.

فردای آن روز با دوستم برای
شرکت در مراسم عاشورای حسینی
به مسجد ژیور رفتیم. در آنجا یکی از
جوانان فرانسوی به زبان فرانسه
مقتلی زیبا قرائت کرد و
صدای های های و گریه زن و مرد،
فضای مسجد را عطرآگین نمود. پس
از پایان روضه خوانی، مراسم سینه
زنی آغاز شد.چند سال پیش
دانشجویان ایرانی میدان دار بودند و
فرانسویها نظاره گر؛ اما دیگر از آن
جمع ایرانی که غالبابه ایران بازگشته
بودند خبری نبود و جوانان فرانسوی،
خود با حرارت و زیبایی تمام دم
می گرفتند و بر سینه می زدند.

بعد از اتمام مراسم، به سنت ایتن
آمدیم. فردای آن روز، ناخودآگاه به
یاد ماجرای لیون افتادیم واز دوستم
خواستم مکاتبات خود را بررسی کند.
شاید آن دانشجوی فلسفه در مراسم
شب گذشته شرکت کرده باشد. باهم
به سراغ کامپیوتر رفتیم و با این جمله
که «شما یک پیام دارید»مواجه شدیم.
دانشجوی فرانسوی در مراسم دیشب
شرکت کرده بود، او به قول خودش
عمل کرده و احساسش رابه زیبایی هر
چه تمام از طریق پست الکترونیک
بیان کرده بود. پیام شعر گونه او از این
قرار بود:

دوست گرامی!

من به مسجد آمدم،

چون قطره ای از اقیانوس،

چون سنگریزه ای در شن زاری
بی کران،

برای اولین بار د