پاورپوینت کامل برخی از اوصاف شیعیان درکلام امام صادق(ع) ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل برخی از اوصاف شیعیان درکلام امام صادق(ع) ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل برخی از اوصاف شیعیان درکلام امام صادق(ع) ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل برخی از اوصاف شیعیان درکلام امام صادق(ع) ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

۳۸

دو مشعل دار حیّ داور آمد

به بزم انبیا روشنگر آمد

زمین از آسمان روشنتر آمد

امام صادق و پیغمبر آمد

امام صادق علیه السلام در هفدهم ربیع
الاول سال ۸۳ ه . ق در مدینه چشم به
جهان گشود و در سن ۶۵ سالگی، در
سال ۱۴۸ ه . ق دیده از جهان فرو
بست.

حضرت صادق علیه السلام در سال ۱۱۴
ه . ق به امامت رسید، دوران امامت
او با اواخر حکومت امویان مصادف
بود که در سال ۱۳۲ ه . ق به عمر آن
پایان داده شد و حکومت عباسیان
آغاز گردید.

حضرت از میان خلفای اموی با
افراد زیر معاصر بود:

۱. هشام بن عبد الملک (۱۰۵ ـ
۱۲۵ ه . ق)

۲. ولید بن یزید بن عبد الملک
(۱۲۵ ـ ۱۲۶)

۳. یزید بن ولید بن عبد الملک
(۱۲۶)

۴. ابراهیم بن ولید بن عبد الملک
(۷۰ روز از سال ۱۲۶)

۵. مروان بن محمد مشهور به
مروان حمار (۱۲۶ ـ ۱۳۲)

و از خلفای بنی عباس نیز با افراد
ذیل هم عصر بود:

۱. عبد اللّه بن محمد، مشهور به
سفّاح (۱۳۲ ـ ۱۳۷)

۲. ابو جعفر، مشهور به منصور
دوانیقی (۱۳۷ ـ ۱۵۸)

حضرت صادق علیه السلام با توجه به
فرصت پیش آمده در دوران انقراض
بنی امیه و آغاز حکومت عباسیان،
بیشترین بهره برداری فکری و
فرهنگی را نموده و در نشر علوم
گوناگون بیشترین تلاش ممکن را انجام
داد و شاگردان زیادی ـ که تعداد آنها را
تا چهار هزار نفر ذکر کرده اند ـ تربیت
نمود.

گذشت زمان و فاصله افتادن بین
شیعیان و زمان حضور معصومان از
یک سو، تهاجم فرهنگهای مختلف به
جامعه تشیّع از سوی دیگر، و راه
یافتن برخی انحرافات و بدعتها از
سوی سوم باعث شده است که در
رفتار و فرهنگ شیعیان تغییرات و
تحولاتی ایجاد شود. تا آنجا که
عده ای نام شیعه داشتن و صرف
اظهار محبّت اهل بیت علیهم السلام را باعث
نجات خویش می دانند، هر چند
گناهان زیادی مرتکب شده باشند؛
غافل از اینکه امام علیه السلام به جابر جعفی
فرمود: «وَاللّهِ ما یَتَقَرَّبُ إلَی اللّهِ تَبارَکَ
وَتَعالی اِلاّ بِالطّاعَهِ وَما مَعَنا بَراءَهٌ مِنَ النّارِ
وَلا عَلَی اللّهِ لاِءحَدٍ مِنْ حُجَّهٍ مَنْ کانَ لِلّهِ
مُطیعا فَهُوَ لَنا وَلِیٌّ، وَمَنْ کانَ لِلّهِ عاصیا فَهُوَ
لَنا عَدُوٌّ، وَما تَنالُ وِلایتَنا إلاّ بالعَمَلِ وَالْوَرَعِ؛(۱)
سوگند به خدا [کسی] به خدا مقرّب
نمی گردد، مگر به طاعت (و بندگی) و
ما مدرکی برای دوری از آتش در
دست نداریم! و نه کسی به نفع خود بر
خدا حجتی دارد. هر کس مطیع و
فرمانبردار خدا باشد، دوست ماست.
و هر کس خدا را معصیت کند، دشمن
ما خواهد بود، و [بدانید کسی] به
ولایت ما نمی رسد مگر با عمل و
دوری از حرام.»

لذا ضرورت دارد که اوصاف
حقیقی و راستین شیعیان را در گفتار
امام بحق ناطق، حضرت صادق علیه السلام ـ
که بر اصلاح و سازندگی شیعیان ـ
سخت حساسیت و تأکید داشته
است، بازخوانی کنیم تا بتوانیم خود و
جامعه امروزی را با آن اوصاف
مقایسه نموده و محک زنیم.

اصناف شیعیان

همیشه این گونه بوده و هست که
مدعیان شیعه بودن و ولایت مداری
فراوان، ولی شیعه راستین و
امامت پذیر واقعی اندک است. امام
صادق علیه السلام با تبیین علائم هر یک،
صفوف شیعیان راستین را از مدعیان
تشیّع جدا می سازد. در یک جا
می فرماید: «الشّیعَهُ ثَلاثَهُ أصْنافٍ؛ صِنْفٌ
یَتَزَیَّنونَ بِنا وِصِنْفٌ یَسْتَأکَلُونَ بِنا وَصِنْفٌ
مِنّا وَإلَیْنا، یأمَنُون بِأمْنِنا ویَخافُونَ بِخَوْفِنا
وَلَیْسوا بِالبُذُرِ المُذَیِّعینَ وَلا بالْجُفاهِ
الْمُرائینَ، إنْ غابُوا لم یُفْقَدُوا وَإنْ شَهِدُوا لَمْ
یُؤبَه بِهِمْ أولئکَ مَصابیحُ الهُدی؛(۲) شیعه
سه دسته اند؛ گروهی به وسیله ما
زینت می یابند [و ما را وسیله عزت و
آبروی خویش قرار می دهند] و
گروهی به وسیله ما می خورند [و ما را
وسیله درآمد زندگی دنیایی خویش
قرار می دهند] و گروهی از ما و به
سوی ما هستند، با امنیّت ما آرامش
می یابند و با ترس ما ترسانند، بذر
[های کاشته شده اسرار را] پخش
نمی کنند و در برابر جفاکاران
خودنمایی ندارند، اگر پنهان باشند
کسی سراغ آنها را نمی گیرد و اگر
آشکار باشند به آنها اعتنا نمی شود
[یعنی شهرت گریز و بی نام و نشانند.[
آنها چراغهای هدایتند.»

در جای دیگر فرمود: «الشّیعهُ
ثَلاثٌ؛ مُحِبٌّ واوٌّ فهُوَ مِنّا وَمُتَزَیّنٌ بِنا وَنَحْنُ
زَیْنٌ لِمَنْ تَزَیَّنَ بِنا، وَمسْتَأکِلٌ بِنا النّاسَ وَمَنِ
اسْتَأکَلَ بِنا إفْتَقَرَ؛(۳) شیعه سه گروهند:
دوست دار عمیق [اهل بیت]، پس او
از ماست، و [گروهی که ] به وسیله ما
زینت می یابند و ما [نیز] زینتیم برای
کسی که به وسیله ما زینت یابد. و
[گروهی که] به وسیله ما از مردم
می خورد [و ما را وسیله درآمد زندگی
خود قرار می دهد]. و کسی که به
وسیله ما امرار معاش کند، فقیر
می شود.»

البته این نکته را نیز باید متذکر
شد که همیشه شیعه نماهایی بوده اند
که با نفوذ در صف شیعیان، تلاش
کرده اند با رفتار ناشایست خود،
آبروی شیعیان را ببرند؛ از این رو
شیعیان ژرف اندیش باید این گونه
افراد را شناسایی کنند.

حضرت صادق علیه السلام نیز به این
نکته توجه نموده است، آنجا که
فرمود: «یَابْنَ النُّعْمان! إنّا أهْلُ بَیْتٍ لا یَزالُ
الشَّیْطانُ یُدْخِلُ فینا مَنْ لَیْسَ مِنّا وَلا مِنْ
أهْلِ دیننا فَإذا رَفَعَهُ وَنَظَرَ إلیْهِ النّاسُ أمَرَهُ
الشّیْطانُ فَیُکَذّبُ عَلَیْنا وَکلّما ذَهَبَ واحِدٌ
جاءَ آخَرُ؛(۴) ای پسر نعمان! ما خاندانی
هستیم که همواره شیطان در میان ما
فردی نفوذی داخل می کند که نه از
ماست و نه از اهل بیت ما، پس وقتی
شیطان او را پرآوازه ساخت به طوری
که مورد توجه مردم قرار گرفت، به او
فرمان می دهد که بر ما دروغ بندد. و
وقتی که رفت، نفوذی دیگر می آید.»

اوصاف شیعیان

معروف است که می گویند «الناسُ
عَلی دینِ مُلوکِهم» و رعیت همیشه رنگ
و بوی شاهان و رهبران خود را دارا
بوده اند، شیعه نیز باید چنین باشد و
رنگ و بوی امامان خویش را دارا
باشند؛ به گونه ای که هر کس آنها را
مشاهده کند، بر امامان و مربیان آنها
تحسین گوید. امام صادق علیه السلام فرمود:
«مَعاشِرَ الشیعهِ! کُونوا لَنا زَیْنا وَلا تَکونوا
عَلَیْنا شَیْنا، قولوا لِلنّاسِ حُسْنا، واحْفَظوا
ألْسِنَتَکُمْ وَکُفُّوها عَنِ الفُضولِ وقَبیحِ
القَوْلِ(۵)؛ ای گروه شیعه! زینت ما باشید
نه باعث ملامت و سرزنش ما، با مردم
نیکو سخن بگویید، و زبانتان را حفظ
کنید و آن را از زیاده روی و زشت
گویی بازدارید.»

ابی اُسامه بن زید می گوید: امام
صادق علیه السلام فرمود: سلام مرا به هر کس
که پیرو ماست و به گفته های ما گوش
می کند، ابلاغ کن و از طرف من بگو:
«أوصیکُمْ بِتَقْوی اللّهِ عَزَّوَجَلَّ وَالْوَرَعِ فی
دینِکُمْ وَالإجْتِهادِ لِلّهِ وَصِدْقِ الْحَدیث، وأداءِ
الأمانَهِ وَطولِ السُّجودِ وَحُسْنِ الجَوارِ… فَإنَّ
الرَّجُلَ مِنْکُمْ إذا وَرَعَ فی دینِه وَصَدَقَ
الْحَدیثَ وَأدّی الأمانَهَ، وَحَسَّنَ خُلْقَهُ مَعَ
النّاسِ، قیلَ: هذا جَعْفَریٌ، فَیَسُرُّنی ذلک
وَیَدْخُلُ عَلَیَّ مِنْهُ السُّرورُ، وقیلَ هذا أدَبُ
جعفَرٍ علیه السلام وَإذا کانَ عَلی غَیْرِ ذلک دَخَلَ عَلَیَّ
بَلائُه وَقیلَ هذا أدَبُ جَعْفَرٍ؛(۶) من شما را به
تقوای الهی و پرهیزکاری در دینتان، و
تلاش و کوشش در راه خدا، و
راستگویی و امانت داری، و
سجده های طولانی و نیکو همسایه
داری و… سفارش می کنم؛ زیرا هر گاه
کسی از شما در دینش ورع داشته
باشد و راست بگوید و امانت را رد
کند و اخلاقش را با مردم نیکو گرداند،
مردم می گویند: این «جعفری مذهب»
است و این مرا شادمان می سازد و از
بابت آن شادمان می شوم و می گویند:
این است روش ادب [و تربیت] امام
صادق علیه السلام ، ولی اگر برخلاف این
باشد، گرفتاری آن به من می رسد و
گفته می شود که این هم اثر تربیتی امام
صادق علیه السلام !!»

۲. تقوا و پاک بودن

امام صادق علیه السلام فرمود: «إنّ أحَقَ
النّاسِ بِالوَرَعِ آلُ مُحَمّدٍ وَشیعَتُهُمْ کَیْ تَقْتَدی
الرَّعیَّهُ بِهِمْ؛(۷) سزاوارترین مردم به ورع
[و دوری از حرام] آل محمد علیهم السلام و
شیعیان آنان هستند تا سایر مردم نیز به
آنان تأسّی نمایند.»

و در جای دیگر فرمود: «کونوا
دُعاهً لِلناسِ بِغَیْرِ ألْسِنَتِکُمْ لِیَرَوا مِنْکُمْ الْوَرَعَ
وَالاجْتِهادَ وَالصّلاهَ وَالخَیْرَ فَانَّ ذلک
داعِیَهٌ؛(۸) با رفتارتان دعوت کننده
دیگران باشید تا آنان از شما
پرهیزکاری و تلاش و نماز و نیکی
بینند، که این بیشتر دیگران را دعوت
می کند.»

شیعه باید منشأ خیرات و خوبیها
باشد؛ به همین جهت حضرت جعفر
بن محمد علیهماالسلام می فرماید: «شیعَتُنا أهْلُ
الهُدی وأهْلُ التُّقی وأهْلُ الخَیْرِ وَأهْلُ الایمانِ
وَأهْلُ الْفَتْحِ وَالظَّفر؛(۹) شیعه ما اهل
هدایت و اهل تقوی و اهل نیکی و
اهل ایمان و اهل پیروزی و موفقیت
اند.»

۳. حفظ نماز و اسرار و مواسات

امام صادق علیه السلام فرمود: «إمْتَحِنوا
شیعَتَنا عِنْدَ ثَلاثٍ؛ عِنْدَ