پاورپوینت کامل نقش تمثیل در تبلیغ ۹۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقش تمثیل در تبلیغ ۹۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقش تمثیل در تبلیغ ۹۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقش تمثیل در تبلیغ ۹۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۶۶

رسالت عظیم مبلغان علوم الهی، نشر مفاهیم بلند دینی در عرصه جوامع بشری است تا در
پرتو آن انسانها به کمال و سعادت واقعی دست یابند.

در آشفته بازار تبلیغات امروزی، تنها حقانیت یک مکتب و کیفیت یک کالا نمی­تواند به
جذب مخاطبان منتهی شود، بلکه علاوه بر آن، استفاده از روشهای درست تبلیغی از عوامل
قطعی توفیق در این مهم است. روح آدمی طالب تنوع و جذابیت است. امام علی علیه السلام
در این زمینه می­فرمایند: «إنَّ هذِهِ القُلُوبَ تَمَلُّ کَما تَمَلُّ الابْدانُ
فَابتَغُوا لَها طرائِفَ الحِکَمِ؛[۱] همانا این دلها خسته می­شوند، چنانکه بدنها
خسته می­شوند، پس برای آنها تازه­های حکمت را بجویید.»

در این میان، جوانان و نوجوانان بیشتر بر مسئله تنوع­طلبی و جاذبه­خواهی حساسند، از
این رو سردمداران تهاجم فرهنگی توجه خود را به جذابیتها معطوف نموده­اند که خنثی
سازی این هجمه عظیم نیز جز با استفاده از ابزارهای پرجاذبه میسّر نیست.

نگاهی به روشهای تبلیغی پیامبران و امامان و بزرگان دین نیز بیانگر این حقیقت است
که آنها تنها به وعظ و خطابه خشک و بی­روح بسنده نمی­کردند، بلکه با استفاده از
داستانها، مثلها، اشعار و… به تسخیر قلوب مخاطبان خود می­پرداختند.

در قرآن کریم این مسئله به نحو بارزی رخ می­نماید. مثلها و داستانهای فراوان، جملات
موزون و آهنگین، سوره­های کوتاه و بلند به مقتضای زمان و مکان، تفاوت در لحن و بیان
در کنار مفاهیم بلند و متعالی، چهره­ای جذاب و ماندگار و بهاری بی­خزان از قرآن
ارائه داده است.

یکی از عوامل پرجاذبه که نقش بسیار مهمی در انتقال تعالیم و مفاهیم دارد، «تمثیلات
و تشبیهات» است که در هر زبان و کشوری بخشی از فرهنگ و ادبیات آن را تشکیل
می­­دهد.[۲]

آنچه این مقاله کوتاه به آن پرداخته، بحث از اهمیت، کارکردها و روشهای استفاده از
این ابزار کارآمد در تبلیغ است تا به مدد آن، تبلیغی جذّاب و تأثیرگذار و پرمخاطب
حاصل آید.

مفهوم مثل

«مبرّد» از علمای بزرگ ادبیات عرب در تعریف «مثل» گوید: «ألْمَثَلُ مَأخُوذٌ مِنْ
الْمِثالِ وَهُوَ قَولٌ سائِرٌ یُشَبَّهُ بِهِ حالُ الثّانی بِالْاَوَّلِ
وَالاَصْلُ فیهِ التَّشْبیهُ؛[۳] مثل از مثال گرفته شده و کلامی است که به وسیله آن
حال دوّمی را به اوّلی تشبیه می­کنند و اصل در آن، «تشبیه» است.»

بنابر آنچه از مبرّد نقل شد، در مَثَل عنصری به نام تشبیه وجود دارد که از همین
بیان می­توان به نزدیکی بین مثل و تشبیه پی­برد، علاوه بر اینکه «امثال» دامنه
وسیع­تری دارند و شامل ضرب المثل، کنایه و استعاره نیز می­شوند.[۴]

«ضرب المثل» عبارتست از «هر گفتار و قولی که دارای تشبیه مجازی (نه حقیقی مانند
تمثیلات) باشد و با نهایت ایجاز، معنایی عام از آن استفاده گردد و به صورت کوتاه و
در مواقع خاص به خود، به آن استشهاد نمایند.»[۵] از این مثلها به «امثال کامنه» نیز
نام برده­اند.[۶]

نمونه­ای از این ضرب المثلهای قرآنی و معادل فارسی آنها به شرح زیر است:

Cقالَ أوَ لَمْ تُؤْمِنْ قَالَ بَلَی وَلکِن لِیَطْمَئِنَّ قَلْبِیB[7]؛ «گفت: آیا
ایمان نیاوردی؟ گفت: چرا، ولی برای اینکه قلبم مطمئن شود.» (شنیدن کی بود مانند
دیدن)

Cوَمَنْ یُهاجِرْ فِی سَبِیلِ اللهِ یَجِدْ فِی الارْضِ مُراغَماً کَثِیراB[8]؛ «هر
کس در راه خدا هجرت کند، در زمین جاهای امن فراوانی می­یابد». (از تو حرکت از خدا
برکت.)

در مقابل «ضرب المثلها»، «امثال واضحه» هستند که دارای لفظ مِثل بوده، در آنها چیزی
به چیز دیگر تشبیه شده است. گاه نیز لفظ مثل در آنها نیامده و با ادوات دیگر مانند
«کاف تشبیه» و یا حذف ادوات ولیکن با حفظ معنای تشبیهی به کار می­روند.

آنچه این مقاله به آن پرداخته است «امثال واضحه و تشبیهات» است که نظر به کارکردهای
مهم تبلیغی آن، انتظار می­رود مورد توجه قرار گیرد.

اهمیت تمثیل

قرآن کریم، مخاطب مثالها را متفکران و عاقلان شمرده و همواره آوردن مثل را وسیله­ای
برای تفکر و تعقل دانسته است:

﴿وَتِلْکَ الاَمْثالُ نَضْرِبُها لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ﴾[9]؛ «و آن
مثلها را برای مردم می­زنیم، شاید که تفکر کنند.»

امام علی علیه السلام نیز در تأکید بر این مسئله چنین می­فرمایند: «أوصیکُمْ عِبادَ
اللهِ بِتَقوَی اللهِ الَّذی ضَرَب الامْثالَ؛[۱۰] شما را به تقوای پروردگاری که
[برای بیداری شما‍[ مثلها آورده است، سفارش می­کنم».

علمای ادبیات عرب نیز به طور وسیع در این باب سخن گفته­اند و فواید و اهمیت مثلها
را بیان داشته­اند.

ابن مقفّع (متوفی ۱۴۱۳ ه‍ ق) در اهمیت مَثَلها گوید: «إذا جُعِلَ الکلامُ مَثلاً
کان أوضَحَ لِلنُّطقِ وآنَقَ للسَّمعِ وَ أوسَعَ لِشُعُوبِ الْحَدیثِ؛[۱۱] هنگامی
که سخن به شیوه مثل بیان شود، گفتار را واضح­تر، برای شنونده جذابتر و شاخه­های سخن
را وسیع­تر می­کند.»

ابراهیم نظام نیز گوید: «تَجْتَمِعُ فی المَثَلِ أربَعَهٌ لاتَجْتَمِعُ فی غَیرهِ
مِنَ الکَلامِ: ایجازُ اللفْظِ وَإصابَهُ الْمَعْنی وَحُسْنُ التَّشبیهِ وَجودَهُ
الکِنایَهِ فَهُوَ نهایهُ الْبَلاغَهِ؛[۱۲] در مثل چهار چیز است که در سخنان غیر آن
نیست؛ کوتاهی لفظ، استحکام معنی، زیبایی تشبیه و لطافت کنایه. بنابراین آن نهایت
بلاغت است.»

با توجه به اهمیت و فواید تمثیل است که در متون دینی و سخنان بزرگان علم و دین،
همواره از آن استفاده شده است. در بیش از چهل آیه از قرآن کریم لفظ مثل آمده است و
در آیات بسیاری، از عنصر تشبیه استفاده شده است. با سیری در روایات معصومین علیهم
السلام می­توان انبوهی از تمثیلات و تشبیهات را مشاهده کرد[۱۳] که این، علاوه بر
حکمتها و ضرب المثلهایی است که بعضی از بزرگان به گردآوری آن پرداخته­اند. بر اساس
کتاب «عهد قدیم» گاه پیامبری از سوی مردم مورد سرزنش قرار گرفته، به خاطر آنکه چرا
مثل نمی­زند.[۱۴]

در کتاب «عهد عتیق» سِفْری به «امثال» اختصاص یافته و در آن مَثَلها و حکمتهای رایج
گردآوری شده است.[۱۵] در عهد جدید نیز بکارگیری مثلها بسیار آشکار است تا آنجا که
ادر انجیل مَرْقُس نقل شده که حضرت عیسی علیه السلام بدون مثل سخن نمی­گفت.[۱۶]

در آثار بزرگان دینی و نویسندگانی که بیشتر به امر پرورش جوانان همّت گماشته­اند
نیز این مسئله کم و بیش دیده می­شود؛ به عنوان مثال، در جای جای آثار شهید مطهری؛
چه بحثهای اخلاقی و چه عقیدتی، کلامی و حتی مباحث فلسفی، آن بزرگوار برای تبیین
موضوع از این روش استفاده کرده و اساساً شهید مطهری استادی زبر دست در ارائه معارف
به زبان تمثیل به شمار می­رود. کثرت تمثیلات این شهید به حدّی است که کتابی مستقل
از تمثیلات بکار رفته در آثار ایشان، به چاپ رسیده است.[۱۷]

از دیگر بزرگانی که به این مهم رویکرد درخور توجهی داشته­اند، استاد حائری شیرازی
است که مباحث مختلف اخلاقی و عقیدتی را در قالب تمثیلات و تشبیهات ارائه داده و با
عنوان «تمثیلات» به چاپ رسانده­اند.

جذابیت سخنان استاد قرائتی و تأثیرگذاری تربیتی آن بزرگوار نیز بر همگان روشن است.
یکی از مهم­ترین رموز موفقیت استاد، استفاده به موقع و مؤثر از تمثیلات است، به
گونه­ای که شاید هیچ سخنرانی را از ایشان سراغ نداشته باشیم که حداقل چند تشبیه
زیبا در آن بکار نرفته باشد.

کارکردهای تمثیل

اگر چه با ذکر کلام علمای ادبیات عرب تا حدی فواید مَثَلها روشن شد، لیکن در این
بخش به جهت اهمیت تمثیل برآنیم تا کارکردهای آن را به طور مفصل­تر و مصداقی دنبال
کنیم.

۱. محسوس کردن مسائل

انس آدمی بیشتر با محسوسات است و حقایق پیچیده عقلی از دسترس او نسبتاً به دور
می­باشد. مثالها می­توانند حقایق عقل را در آستانه حس قرار دهند. قرآن کریم وقتی
می­خواهد زشتی غیبت را به تجسم درآورد به گونه­­ای که شنونده چهره کریه آن را به
طور ملموس دریابد، چنین می­فرماید: ﴿وَلایَغْتَب بَعْضُکُم بَعْضاً أیُحِبُّ
أحَدُکُمْ أنْ یَأکُلَ لَحْمَ أخیهِ مَیْتاً فَکَرِهْتُموهُ﴾[18]؛ «بعضی از شما
غیبت بعضی دیگر را نکند، آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را
بخورد؟ [نه چنین است، بلکه] آن را بد می­دارید.»

چه تمثیل زیبایی و چه صحنه زشتی، آبروی برادر مسلمان همچون گوشت تن اوست و ریختن
این آبرو به وسیله غیبت از جهت زشتی، همانند خوردن گوشت بدن اوست. تعبیر به
«مَیتاً» (مرده) به خاطر آن است که «غیبت» در غیاب افراد صورت می­گیرد که همچون
مردگان قادر به دفاع از خویشتن نیستند و این ناجوان­مردانه­ترین ستمی است که انسان
ممکن است درباره برادر خود روا دارد.[۱۹]

۲. نزدیک ساختن مسائل

گاه می­شود که برای اثبات یک مسئله عمیق منطقی و عقلانی، انسان باید به استدلالات
مختلفی متوسل گردد که باز هم ابهام آن برطرف نمی­شود، ولی ذکر یک مثال روشن و
کاملاً هماهنگ با مقصود، چنان راه را نزدیک می­کند که تأثیر استدلالات را افزایش
می­دهد و از ضرورت استدلالهای متعدد می­کاهد.

در کتاب «احتجاج طبرسی» آمده است که «ابن ابی العوجاء» که از منکران معاد و معاصر
امام صادق علیه السلام بود، از آن حضرت پس از تلاوت آیه ۵۶ نساء: ﴿إنّ الذینَ
کَفَروا بِآیاتِنا سَوْفَ نُصْلِیهِمْ ناراً کُلَّما نَضِجَتْ جُلُودُهُم
بَدَّلْناهُم جُلُوداً غَیْرَها لِیَذوقوا الْعَذابَ إنَّ الله کانَ عَزیزاً
حَکیماً﴾؛ «همانا کسانی که به آیاتمان کافر شدند، به زودی در دوزخ واردشان می­کنیم،
هر گاه که پوستشان بریان شد پوستی دیگر به جای آن می­نشانیم تا طعم عذاب را بچشند
که همانا خداوند نفوذناپذیر و حکیم است».

پرسید: «ما ذَنبُ الغَیر؟؛ گناه آن پوستهای دیگر چیست؟»

امام پاسخی کوتاه و پرمعنی به او داد و فرمود: «هِیَ هِیَ وهِیَ غَیرها؛ پوست نو
همان پوست سابق است و در عین حال غیر آن است.»

ابن ابی العوجاء که می­دانست در این عبارت کوتاه سرّی نهفته است، گفت: «مَثِّلْ لی
فی ذلِکَ شَیْئاً مِنْ أمْرِ الدُّنْیا؛ در این زمینه از امور دنیا مثالی بزن.»
امام صادق علیه­السلام فرمود: «أرَأیتَ لَو أنَّ رجلاً أخَذَ لبنهً فکسَّرها ثمّ
رَدَّها فی مَلبَنِها فَهِیَ هِیَ وَهِیَ غَیْرها؛ این همانند آن است که کسی خشتی
را بشکند و خرد کند و دوباره در قالب بریزد و به صورت خشت تازه­ای درآورد، این خشت
دوم همان خشت اول است و در عین حال خشت جدیدی می­باشد (ماده اصلی محفوظ است وتنها
صورت آن تغییر کرده است.»

۳. همگانی ساختن مسائل

بسیاری از مباحث علمی وجود دارد که در شکل اصلی­اش تنها برای خواص قابل فهم است و
توده مردم استفاده چندانی از آن نمی­برند، ولی هنگامی که با مثال آمیخته و به این
وسیله قابل فهم گردد، مردم در هر پایه­ای از علم و دانش که باشند از آن بهره
می­گیرند.

در تاریخ نقل شده است که عربی بیابانی وارد مدینه شد و یکسره به مسجد آمد تا مگر از
رسول خدا سیم و زری بگیرد. پیامبر صلی الله علیه و آله چیزی به او داد، ولی او قانع
نشد و سخن درشت و ناهمواری بر زبان آورد و جسارت کرد. اصحاب در خشم شدند و چیزی
نمانده بود که آزاری به او برسانند، ولی رسول خدا مانع شد. رسول اکرم صلی الله علیه
و آله اعرابی را به خانه برد و مقداری دیگر به او کمک کرد، ضمناً اعرابی از نزدیک
مشاهده کرد که وضع رسول اکرم صلی الله علیه وآله به وضع رؤسا و حکامی که تا کنون
دیده شباهت ندارد و زر و خواسته­ای در آنجا جمع نشده.

اعرابی اظهار رضایت کرد و کلمه­ای تشکرآمیز بر زبان راند. در این وقت رسول اکرم به
او فرمود: تو دیروز سخن درشت و ناهمواری بر زبان راندی که موجب خشم اصحاب من شد، من
می­ترسم از ناحیه آنها به تو گزندی رسد. آیا ممکن است همین جمله را در حضور جمع
بگویی؟ او پذیرفت و چنین کرد. اصحاب و یاران رسول خدا صلی الله علیه و آله خندیدند.
در این هنگام رسول خدا رو به جمعیت کرد و (در توضیح علت چنین برخوردی با اعرابی در
عین سخنان درشت او) فرمود: «مثل من و اینگونه افراد مَثَل همان مردی است که شترش
رمیده بود و فرار می­کرد، مردم به خیال اینکه به صاحب شتر کمک دهند فریاد کردند و
به دنبال شتر دویدند. آن شتر بیشتر رم کرد و فراری­تر شد، صاحب شتر بانگ زد و گفت:
خواهش می­کنم کسی به شتر من کاری نداشته باشد، من خودم بهتر می­دانم که از چه راهی
شتر خویش را رام کنم.

پس از اینکه مردم را از تعقیب بازداشت، رفت و یک مشت علف برداشت و آرام آرام از
جلوی شتر بیرون آمد و او را با سهولت رام کرد. اگر دیروز من شما را آزاد گذاشته
بودم حتماً این اعرابی بدبخت به دست شما کشته شده بود ـ و در چه حال بدی کشته شده
بود، در حال کفر و بت پرستی ـ ولی مانع دخالت شما شدم و خودم با نرمی و ملایمت او
را رام کردم.»[۲۰]

۴. بالا بردن درجه اطمینان به مسائل

کلیات عقلی هر قدر مسلم و منطقی باشند، مادام که در ذهن هستند اطمینان کافی
نمی­آفرینند؛ چرا که انسان همواره اطمینان را در عینیت جستجو می­کند. تمثیل به
مسائل ذهنی عینیت می­بخشد و کاربرد آن را در عالم خارج روشن می­سازد و به همین دلیل
در میزان باور و پذیرش و اطمینان نسبت به مسئله اثر می­گذارد.

۵. خاموش­سازی لجوجان

بسیار می­شود که ذکر کلیات مسائل به صورت مستدل و منطقی برای خاموش کردن یک فرد
لجوج کافی نیست، اما هنگامی که یک مسئله در قالب مثال ریخته می­شود، راه را چنان بر
او می­بندد که دیگر مجال بهانه­گیری برای او باقی نمی­ماند.

قرآن مجید در برابر کسانی که در مورد آفرینش حضرت مسیح ایراد می­گرفتند که مگر ممکن
است انسان بدون پدر متولد شود، می­فرماید: ﴿إنّ مَثَلَ عیسی عِندَ اللهِ کَمَثَلِ
آدَمَ خَلَقَهُ مِن تُرابٍ﴾[21]؛ « مثل عیسی علیه السلام نزد خدا همانند آدم است که
او را از خاک آفریده است.» این در حالی است که هر قدر بخواهیم در برابر افراد لجوج
بگوییم که این کار