پاورپوینت کامل هم بگوئیم و هم عمل کنیم ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هم بگوئیم و هم عمل کنیم ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هم بگوئیم و هم عمل کنیم ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل هم بگوئیم و هم عمل کنیم ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

۳

علوم و علم دین

علوم گوناگون به لحاظ ارتباط با
رفتار آدمی از متغیّرهای بسیاری
برخوردارند که در اینجا به برخی
اشاره می شود:

۱. بعضی از علوم هیچگونه
تأثیری بر رفتار انسانها ندارند؛ مانند
آگاهی در مورد قوانین حاکم بر
طبیعت، تحولات در کرات آسمانی و
پیشینه حیات در آن و… .

۲. گروهی از دانشها بر رفتار
انسانها به صورت غیرمستقیم تأثیر
می گذارند؛ مانند: پزشکی و…؛ گرچه
این علم به دنبال شناخت علل
بیماریها و راه های علاج آن است،
لیکن از آنجا که انسان را با مباحثی
آشنا می سازد که به منافع او مربوط
است مانند: آشنایی با انواع میکروبها
و راه های انتقال آن، آدمی را بر آن
می دارد که رفتار خود را به گونه ای
تنظیم کند که به بیماری مبتلا نگردد و
یا در صورت ابتلا، صحت و سلامتی
خود را باز یابد.

۳. برخی از علوم خیلی نزدیکتر
به کنکاش رفتار آدمی می پردازد و یا با
رفتار فردی و اجتماعی بشر ارتباط
برقرار می کند؛ مانند روانشناسی که از
سویی به مطالعه رفتار آدمی می پردازد
و از سوی دیگر با ریشه یابی علل
رفتارها توصیه هایی نیز ارائه می کند که
باید در عمل به کار گرفته شود.

۴. در علوم مختلف دینی هم
رویکرد عمل گرایانه گوناگون است.
برخی صرفا به باورهای انسانها توجّه
داشته، اما به دلیل آنکه بینشها
برگرایشها و رفتار تأثیر می گذارد، با
رفتار هم مرتبط می گردد؛ اما برخی از
مباحث دینی کاملاً به بایدها و
نبایدهای رفتاری انسانها می پردازد؛
مانند احکام عبادات، معاملات و
مباحث اخلاقی.

مباحث عملی دینی

گزاره های دینی در حوزه باورها
تکلیف ساز بوده و پس از اقناع عقل،
انسان نمی تواند به انکار آن بپردازد.

از آنجا که این حیطه درونی
است، اصل وجود ایمان و عمیق یا
سطحی بودن آن برای مردم ملموس
نبوده و کسی از آن مطلع نمی شود، اما
مباحثی که مربوط به رفتار می شود،
برای مخاطبان قابل ارزیابی است.

مردم قبل و بعد از سخنرانی
مبلغان دینی خاموش و آرام اما دقیق،
رفتار مبلغ را ورانداز نموده و زیرکانه
مورد مداقّه قرار می دهند؛ اگر رفتار
مبلغ را با گفتارش همگون احساس
کردند، با عمق جان سخنرانی و
مواعظ را دنبال می کنند؛ اما اگر کردار
مبلغ را خلاف دین احساس کردند، به
سخنان گوینده با ریشخند می نگرند،
از این رو عمل به علم و عامل بودن
مبلّغ از اهمّیت بسیار زیادی برخوردار
است.

در این زمینه آیات و روایاتی به ما
رسیده که در دو دسته کلّی قابل
تقسیم اند: گروهی از آیات و روایات
مربوط به علم بدون عمل است و
دسته دیگر مربوط به تبلیغ و دعوت
به نیکی و عمل بر خلاف آن می باشد.
از آنجا که مبلغان، خود اهل علم هم
هستند، ما این دو دسته آیات و
روایات را همراه یکدیگر نقل می کنیم.

علم مفید

علوم مختلف از جمله علوم
دینی که رهنمودهای عملی برای
انسان دارد، در صورتی برای عالم
ارزشمند و مفید خواهد بود که بدان
عمل شود.

امیرالمؤمنین علی علیه السلام می فرماید:
«اَنْفَعُ الْعِلْمِ ما عُمِلَ بِهِ؛(۱) نافع ترین دانایی
آن است که به کار بسته شود.»

عالم کیست؟

در روایات بسیاری، عالم و
دانشمند مورد احترام قرار گرفته و به
ارج نهادن آن سفارش گردیده است.
عالم در لغت، فرد دانا وآگاه به مطالب
یک موضوع و یا گزاره های یک رشته
علمی است، لیکن در لسان روایات به
فردی عالم گفته می شود که اهل عمل
به علم خود نیز باشد.

اگر فردی عامل به علم خویش
بود، نگاه به چهره او عبادت می شود
و مداد او از خون شهیدان با فضیلت تر
می گردد.

امیرالمؤمنین علی علیه السلام می فرماید:
«اَلْعالِمُ مَنْ شَهِدَتْ بِصِحَّهِ أقْوالِهِ أفعالُهُ؛(۲)
عالم کسی است که رفتار او راستی
گفتارش را تصدیق کند.»

عمل و ماندگاری علم

در بسیاری از موارد، به ویژه در
علومی که مهارتی است، عمل
موجب ماندگاری علم می شود، در
مباحث اخلاقی و… نیز عمل کردن
موجب می شود که توفیق تداوم علم
حاصل گردد و با ترک عمل به آن، علم
هم از فکر آدمی رخت بر می بندد.

امیرالمؤمنین علی علیه السلام می فرماید:
«اَلْعِلْمُ یَهْتِفُ بِالْعَمَلِ فَإنْ اَجابَهُ وَ اِلاَّ ارْتَحَلَ
عَنْهُ؛(۳) علم عمل را فرا می خواند، اگر
پاسخ گفت می ماند وگرنه از او کوچ
می کند.»

عالمان حرفه ای

برخی به موعظه و دعوت کردن
مردم به کار خیر و نیک عادت
می کنند. مشکلی که این افراد را تهدید
می کند، غفلت از خویشتن و عدم
توجّه و دقّت در اعمال و رفتار خویش
است.

پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله می فرماید:«یَا
ابْنَ مَسْعُودٍ لَا تَکُونَنَّ مِمَّنْ یَهْدِی النَّاسَ إِلَی
الْخَیْرِ وَ یَأْمُرُهُمْ بِالْخَیْرِ وَ هُوَ غَافِلٌ عَنْهُ یَقُولُ
اللَّهُ تَعَالَی أَ تَأْمُرُونَ النّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنْسَوْنَ
أَنْفُسَکُمْ؛(۴) ای پسر مسعود! [مواظب
باش که] از کسانی نباشی که مردم را به
خیر هدایت می کنند و آنان را به نیکی
دستور می دهند در حالی که خود از
آن خیر غافل هستند. خداوند تبارک و
تعالی می فرماید: آیا مردم را به نیکی
امر و خودتان را فراموش می کنید.»

از این رو بهتر است مبلغان هنگام
سخن گفتن به نفس خویش توجّه
کامل داشته و از خود غافل نشوند.
زمانی که آیه یا روایتی را بیان می کنند
و مردم را مورد خطاب خویش قرار
می دهند، در عمق جان، اوّل مخاطب
را نفس خود قرار دهند و آن را موعظه
کنند. این روش موجب رشد معنوی
مبلّغ گشته، روز به روز سیر الی اللّه در
وجودش تقویت می گردد.

راوی نزد امام صادق علیه السلام این آیه
را تلاوت کرد: «أَ تَأْمُرُونَ النّاسَ بِالْبِرِّ وَ
تَنْسَوْنَ أَنْفُسَکُمْ»؛(۵) «آیا مردم را به نیکی
امر می کنید و خودتان را فراموش
می کنید؟»

راوی می گوید: «فَوَضَعَ یَدَهُ عَلَی
حَلْقِهِ قَالَ کَالذَّابِحِ نَفْسَهُ؛(۶) حضرت دست
بر گلوی خویش نهاده و فرمود:
همانند کسی است که خود را بکشد.»

عَن رسول اللّه صلی الله علیه و آله اَنَّهُ قال: «مَثَلُ مَنْ
یُعَلِّمُ النَّاسَ الْخَیْرَ وَ لَا یَعْمَلُ بِهِ کَالسِّرَاجِ
یُحْرِقُ نَفْسَهُ وَ یُضِیءُ غَیْرَهُ؛(۷) کسی که به
مردم نیکی بیاموزد و خود عمل نکند،
مانند چراغی است که خود را
می سوزاند و دیگران را روشن
می سازد.»

و از امام صادق علیه السلام نقل شده
است که فرمود: «الدَّاعِی بِلَا عَمَلٍ کَالرَّامِی
بِلَا وَتَرٍ؛(۸) عالم بی عمل همانند تیرانداز
بدون وَتر می باشد.»

برای تیر انداختن در گذشته،
کمان و نیزه بوده و زه که به صورت
کش تیر را پرتاب می کرده است. آن زه
را وتر می گویند.

ریشه یابی علم بدون عمل

دوری کردار از آگاهیها می تواند به
تناسب هر علمی علل ویژه ای داشته
باشد و نیاز به بحث و کنکاش فراوان
دارد، لیکن بد نیست به صورت گذرا
علت کاستی عملی عالمان دین را در
لسان روایات بررسی کنیم.

۱. نمودی از نفاق

امیرالمؤمنین علی علیه السلام می فرماید:
«أَظْهَرُ النَّاسِ نِفَاقاً مَنْ أَمَرَ بِالطَّاعَهِ وَ لَمْ
یَعْمَلْ بِهَا…؛(۹) آشکارترین منافقین کسی
است که امر به اطاعت می کند و بدان
عمل نمی نماید.»

۲. حماقت و نادانی

علی علیه السلام می فرماید: «أحْمَقُ النّاسِ
مَنْ أَنْکَرَ عَلی غَیْرِهِ رَذیلَهً وَ هُوَ مُقیمٌ عَلَیْها؛(۱۰)
نادان ترین مردم کسی است که کار
زشتی را بر دیگران بد شمارد، در
حالی که خود اهل آن عمل ناپسند
است.»

همچنین آن حضرت می فرماید:

«کَفی بِالْمَرْءِ جَهْلاً أَنْ یُنْکِرَ عَلَی
النّاسِ ما یَأْتی مِثْلَهُ؛(۱۱) در نادانی آدمی
همین بس که کاری را برای مردم بد
شمارد و خود همان را مرتکب شود.»

پی آمدهای علم بی عمل

اگر مردم عالم دینی را از عمل به
آنچه می گوید دور دیدند، آثار
زیانباری به دنبال خواهد داشت که در
اینجا به مواردی اشاره می شود:

۱. عدم نفوذ در قلبها

اگر مبلّغ اهل عمل نباشد،
خداوند نفوذ کلام او را از بین می برد و
نمی تواند مردم را به سوی حق
هدایت کرده، از زشتیها باز دارد. این
امر گاهی به دلیل بی روح بودن کلام
فرد بی عمل است و گاهی به جهت
شناخت مردم از عالم بی عمل.
هنگامی که مردم عالمی را دنیا
دوست و مادّی احساس کردند، اگر از
دوری دنیا سخن بگوید، همه در دل،
او را مسخره می کنند. البته در موارد
بسیاری به زبان هم بیان می کنند و به
طور کلّی سخن او فاقد تأثیر می گردد و
این امر به معنای هدر دادن عمر
تحصیلی و تبلیغی مبلّغ می باشد.

امام صادق علیه السلام می فرماید: «إِنَّ
الْعَالِمَ إِذَا لَمْ یَعْمَلْ بِعِلْمِهِ زَلَّتْ مَوْعِظَتُهُ عَنِ
الْقُلُوبِ کَمَا یَزِلُّ الْمَطَرُ عَنِ الصَّفَا؛(۱۲) همانا
اگر عالم به علم خود عمل نکند،
مواعظ او از قلبها می گذرد