پاورپوینت کامل حماسه ای هشتاد ساله (۲) ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حماسه ای هشتاد ساله (۲) ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حماسه ای هشتاد ساله (۲) ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حماسه ای هشتاد ساله (۲) ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

۱۰۱

اشاره:

بخش اول این مقاله با دو پرسش آغاز گردید: ۱ – مردم فلسطین از چه زمانی به مبارزات عملی روی آوردند؟ ۲ – به چه دلایلی
تاکنون این ملت مظلوم در پنجه های خونبار صهیونیست ها گرفتار است؟

چگونگی یورش صهیونیست ها به خاک فلسطین و تحکیم دولت غاصب اسرائیل در این سرزمین و نیز مبارزات مردم فلسطین تا
پایان انتفاضه اول، در مقاله قبل مورد بحث و بررسی قرار گرفت.

در این بخش بحث هایی چون دوران انتظار، انتفاضه دوم، حرکت های پنهان و آشکار و … را مطالعه خواهید کرد.

دوران انتظار

ملت مسلمان و پر خروش فلسطین که از سال ۱۹۸۷ با سنگ و وسایل ابتدایی به جنگ پیشرفته ترین ارتش خاور میانه رفته بود بار
دیگر هدف تیرهای مسموم تفرقه قرار گرفت و با سراب های صلح به دامی دیگر افتاد.

ملتی که توانسته بود با تکیه بر ایمان و جهاد با سنگ، رژیم سراپا مسلح صهیونیستی را به مرزهای مرگ و خطر نزدیک کند، به
ناگاه با ترفندهایی فریبنده مواجه گشت.

کنفرانس صلح مادرید با شرکت اروپا، آمریکا و برخی کشورهای عربی برپا شد. وعده های تشکیل یک کشور فلسطینی دور نمایی
امیدوار کننده ایجاد کرده بود. بسیاری از فلسطینیان احساس غرور می کردند; چون برای اولین بار توانسته بودند دشمن
سرسخت خویش را به پای میز مذاکره بیاورند و حداقل او را مجبور کنند تا آنان را به عنوان طرف مذاکره بشناسند.

اما بر خلاف امیدها و آرزوهای اولیه، روند مذاکرات بیش از ۹ سال به طول انجامید. طی این مدت معلوم شد اسرائیل حاضر
نیست برای تشکیل کشوری با حداقل امکانات و اختیارات، به طرف فلسطینی کوچک ترین امتیازی بدهد. اگر چه این کشور در
دو منطقه دور افتاده از هم با کمترین مخاطرات امنیتی برای اسرائیل طراحی شده بود، اما صهیونیست ها تشکیل آن را برای
آینده خود خطری جدی می دیدند و با لجبازی هر چه تمام تر سعی در طولانی نمودن مذاکرات داشتند، تا بتوانند ضمن گرفتن
امتیازات بیشتر طرف فلسطینی را به گرفتن کمترین امتیازات راضی کنند.

در مذاکرات سازش از سال ۱۹۹۱ تا سال ۲۰۰۰ م. توافق های بسیاری با نظارت آمریکا به امضاء رسید که از جمله آن ها می توان به
اسلوی ۱، اسلوی ۲، الخلیل، وایپلانیتشن و یونیور۲ اشاره نمود. اما تیر خلاص این دور طولانی از مذاکرات، کمپ دیوید ۲ بود.

کلینتون رئیس جمهور آمریکا که تلاش می کرد در ماه های پایانی ریاست جمهوری اش همچون کارتر خدمتی شایسته به
صهیونیست ها نماید و صلح خاور میانه را در کارنامه خویش ثبت کند، یاسر عرفات و ایهود باراک را به واشنگتن دعوت نمود.

عرفات در حالی وارد این گفت و گو شد که علی رغم قول های مکررش نتوانسته بود دولت مستقل فلسطینی را به صورت رسمی
اعلام کند. مسافرت های او به چهل کشور، تنها ثمره ای که داشت ضمانت اتحادیه اروپا بود. آن هم به شرط آن که وی یک سال اعلام
حکومت را به عقب بیاندازد.

اما این ضمانت نیز چیزی جز آوارگی و سرگشتگی بیشتر برای مردم فلسطین به ارمغان نیاورد و ثمره ای عملی به دنبال نداشت.

از دیگر اشتباهات رهبران فلسطینی در کشاکش مذاکرات ۹ ساله، از دست دادن تمامی امتیازاتی بود که می توانستند از آن ها در
دور آخر گفت و گوها سود ببرند. آنان طی این مدت در برابر به رسمیت شناختن اسرائیل، لغو منشور فلسطین و همکاری های
اطلاعاتی، نتوانسته بودند حتی مشروعیت و رسمیت خویش را به عنوان یک عنصر امتیاز دهنده اثبات نمایند.

تنها دو امتیاز غیر قابل گذشت برای آنان باقی مانده بود، حاکمیت قدس و ۵ میلیون آواره فلسطینی. این دو مساله نیز چیزی
نبود که بتوان بر سر آن چانه زنی کرد، چون حاکمیت قدس مساله ای فرامرزی و اسلامی به شمار می رفت و سرنوشت و بازگشت ۵
میلیون آواره فلسطینی نیز به مشروعیت و مقبولیت نمایندگی سازمان آزادیبخش فلسطین باز می گشت، به گونه ای که توافق بر
سر آن و پذیرش نظر اسرائیل مبنی بر عدم بازگشت آن ها مهر نابودی بر پیشانی حکومت خودگردان که نمایندگی ظاهری ملت
فلسطین را بر عهده داشت به حساب می آمد و حمایت های ناچیز مردمی را نیز از دست می داد.

بنابراین طرف فلسطینی با دستانی خالی و بدون پشتیبانی مؤثر کشورهای عربی به میدان نبرد دیپلماتیک وارد شد.

دکتر برهان غلیون، مدیر مرکز مطالعات معاصر شرق در دانشگاه سوربون با اشاره به همین مطلب و با تاکید بر حاشیه ای بودن
مساله فلسطین برای حکومت های عربی می گوید: «عرفات بدون پشتیبانی حقیقی عرب ها وارد کمپ دیوید شد… بسیاری از
نظام های عرب علاقه دارند فلسطینی ها به تنهایی بروند، مذاکره کرده، توافق نامه هایی را امضا کنند و آنان را از این مساله راحت
کنند. (۱) »

حاتم عبد القادر، عضو کادر رهبری فتح در نوار غزه نیز با صحه گذاشتن بر تنهایی ملت فلسطین و عدم حمایت های معنوی و
عملی دولت های عربی چنین می گوید: «بسیاری از نظام های عربی این ملت را نه در سطح نظامی و نه حتی سیاسی یاری
نکرده اند… ما در وضعیتی خطرناک وارد کمپ دیوید شدیم. (۲) »

گفت و گوهای کمپ دیوید ۲ که در تاریخ ۲۳ تیر ماه ۷۹ شروع شده بود پس از چند دور مذاکره در تاریخ سوم مرداد ماه همان سال
با اعلام شکست گفت و گوها از سوی کلینتون به پایان رسید (۳) ، اما کلینتون در آخرین لحظات نیز دست از حمایت اسرائیل بر
نداشت و با کمال صراحت و بدون رعایت اصل بی طرفی، علت شکست را اختلاف نظر در موضوع قدس و سرسختی طرف
فلسطینی اعلام نمود.

انتفاضه دوم

روز پنج شنبه ۷ مهر ماه ۱۳۷۹ سرزمین پر آتش و ستم فلسطین آبستن حادثه ای دیگر بود. رویدادی که خارج از معادلات سیاسی
به وقوع پیوست. در این روز آریل شارون رهبر افراطی حزب لیکود با برنامه ای از پیش هماهنگ شده و تحت حفاظت دو هزار
نیروی امنیتی وارد مسجد الاقصی شد. این حرکت و مانور سیاسی نوعی تهدید دیپلماتیک علیه رهبران فلسطینی به شمار
می رفت تا بار دیگر بر سر میز مذاکره باز گردند و سندهای سیاه خواری و ذلت را امضا نمایند. اما آنچه برای رهبران سیاسی
اسرائیل و جنبش آزادیبخش قابل پیش بینی نبود، حرکت خروشان و توفنده مردمی بود که بغض هایی بسیار عمیق در سینه
داشتند; بغض هایی که از ناکار آمدی هیئت فلسطینی در احقاق حق ملت ستمدیده و درد کشیده فلسطین در مذاکرات ۹ ساله
پدید آمده و همینک مجال بروز یافته بود.

اگر چه در سال ۱۹۹۶ جنبش حماس در عملیاتی شهادت طلبانه به نوعی اعتراض ملت فلسطین و نمونه ای از این قدرت مردمی را
به رخ دشمن کشیده بود، اما در آن سال حکومت های عربی با تشکیل کنفرانس بین المللی علیه تروریسم این حرکت آگاهانه،
شجاعانه و در عین حال درد مندانه را زیر باری از برچسب های ناراحت کننده تروریسم مدفون ساختند.

اینک زمانه ای دیگر بود، حزب الله لبنان توانسته بود در سال ۲۰۰۰ م. رژیم صهیونیستی را بدون هیچ گونه ضمانت امنیتی از خاک
خود اخراج کند و این پرسش در ذهن فعالان فلسطینی موج می زد که چرا ما نتوانیم؟ در این میان آنچه الگوی اساسی
فعالیت های ضد اسرائیلی را تشکیل می داد و به عنوان یک سلاح راهبردی و مهم در دستان مبارزان قرار گرفت، عملیات شهادت
طلبانه بود. حرکت خود جوش مردم در مدت بیش از یک سال و اندی یکی از نخست وزیران و ژنرال های با سابقه ارتش یعنی ایهود
باراک را از اریکه قدرت به زیر کشید و ژنرال های پر مدعای ارتش اسرائیل را دچار سر در گمی نمود.

انتفاضه با نگاهی نو به دو عنصر مهم «ارزش های دینی »، «مردم و نیروهای داخلی » نگریست و ثمره این نگرش جدید وارد آمدن
ضربه های سهمگین سیاسی، اقتصادی و اجتماعی بر پیکر رژیم صهیونیستی بود. جالب آن که قیام سنگ در پیوند با عملیات های
شهادت طلبانه توانست شکاف عمیقی بین متحدان اروپایی و آمریکایی اسرائیل به وجود آورد. همین رشادت ها باعث گردید
همدردی اروپائیان با ملت فلسطین به مرز کم سابقه چهل و یک درصد (۴) برسد. برای اولین بار اولین شریک تجاری اسرائیل
صحبت از تحریم تجاری این رژیم به میان آورد و این برای آشنایان با مسائل خاورمیانه موضعی شگفت انگیز و برای مردم فلسطین
یک پیروزی امیدوار کننده بو