پاورپوینت کامل زندگی تبلیغی واعظ معاصر، راشد تربتی ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زندگی تبلیغی واعظ معاصر، راشد تربتی ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زندگی تبلیغی واعظ معاصر، راشد تربتی ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زندگی تبلیغی واعظ معاصر، راشد تربتی ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

۱۰۱

حسین علی راشد، نویسنده،
مدرس و واعظ معاصر در سال ۱۲۸۴
ه . ش در تربت حیدریه در یک
خانواده روحانی متولد شد.

او فرزند عالم، زاهد و عارف
بزرگ، حاج آخوند ملا عباس تربتی
است که مرحوم بدیع الزمان فروزان فر
درباره او گفته است: «دنیا به دور این
مرد نگشته است.» و آقابزرگ شهیدی،
حکیم معروف، در تبیین مقام و مرتبه
عبودیت و اخلاص او فرموده است:
«حاج آخوند ملا عباس مرد فوق العاده ای
است. اگر به این شدت تعبد نمی داشت، به
جای خراسان، دنیا را تحت تأثیر قرار
می داد.» و آیه الله العظمی حاج آقا حسین
قمی از مراجع فقید تقلید، او را چنین
تصدیق کرده است: «حاج آخوند ملا عباس
نه فقط از خوبان عالم اسلام، بلکه از خوبان
دنیاست.» و فرزندش راشد بزرگ درباب
اوصاف پدر نوشته است: «با اطمینان
می گویم او مردی بود که نفس خود را کشته
بود.»

ویژگیهای اخلاقی

فرزند آقای راشد در مورد
ویژگیهای اخلاقی پدرش می گوید:
«سخنان پدرم سراسر پند و اندرز،
مبتنی بر احکام دینی و برای اصلاح
جامعه و دوری از مفاسد بود. ایشان به
آنچه می گفت، معتقد بود و چون
سخنانش از دل بر می آمد، لاجرم بر
دلها می نشست. او مسلمانی با صداقت
و به راستی با ایمان بود. در پاکی و
پاکیزگی نظیر نداشت. در قول و عمل
همواره جانب تقوا و درستی و امانت
را رعایت می کرد.

بی اندازه راستگو بود و از دروغ به
شدت پرهیز می کرد و همیشه به من
می گفت: «دروغ نگو ولو به ضرر تو
باشد.» او به راستی معلّم اخلاق بود و
به آنچه می گفت، خودش نیز عمل
می کرد.

پدرم به هیچ وجه اهل ریا و تظاهر
نبود. همچنین پایبند جاه و مقام نیز
نبود. در کارها بسیار دقیق و منظم بود؛
به حدّی که گاه کارش به وسواس
می کشید. کسانی که این مرد بزرگ را
می شناسند، به خوبی می دانند که آنچه
در این نوشته آمده، نه تنها اغراق آمیز
نیست، بلکه مشتی از خروار است و
اگر بخواهم آنچه را در این مدت یک
عمر از ایشان دیده و شنیده ام، روایت
کنم، مثنوی هفتاد من کاغذ می شود و از
حوصله خارج می باشد. پدرم بسیار
روشن بین و خوش فکر و آزاده بود.
سخنانش را هیچ گاه فراموش نمی کنم
که می گفت: «در سختیها همیشه باید به
خدا پناه برد و از او یاری خواست.» هر
گاه با او در کاری مشورت می کردم،
می گفت: از خدا بخواه آنچه خیر و
صلاح توست، برایت پیش آید.»

تحصیلات

مرحوم دکتر نورالله کسایی که
خود از اساتید دانشکده الهیات
دانشگاه تهران بود و به راشد ارادتی
ویژه داشت، درباره مراتب علمی
ایشان چنین گواهی می دهد:

«در سال ۱۳۰۰ خورشیدی، یعنی
در ۱۶ سالگی، راشد جوان برای ادامه
تحصیلات راهی مشهد شد و ده سالی
را در حوزه های علمیه آن شهر دانش
آموخت. استادانش در ادب فارسی و
عربی: مرحوم میرزا عبدالجواد،
معروف به ادیب نیشابوری؛ در فقه و
اصول: آقا میرزا محمد باقر مدرس
رضوی و شیخ آقابزرگ شاهرودی و
آقا سید جعفر شهرستانی و حاج شیخ
حسن برسی و حاج شیخ محمد
نهاوندی؛ در درس خارج: حاج میرزا
محمد، معروف به آقازاده خراسانی و
حاج آقا حسین قمی و آقامیرزا مهدی
اصفهانی و آقا شیخ موسی خوانساری
بوده اند.

دانش فلسفه از جمله شرح
اشارات و اسفار را نزد آقابزرگ
شهیدی فرا گرفته و در واپسین سالهای
زندگی علمی در مشهد مقدس به
آموزش این اندوخته های علمی
پرداخته است.

بسیاری از ادیبان بزرگ و مفاخر
ادبی ایران که دانشگاه تهران را در آغاز
تأسیس (۱۳۱۲ شمسی) به وجود خود
ارزش و اعتبار علمی بخشیدند، از
درس خواندگان مکتب ادبی «ادیب
نیشابوری» بوده اند و بیشترشان در
دانشکده معقول و منقول آن روز ـ که
استاد حسین علی راشد نیز پس از
دهه ای به آنان پیوست ـ بر کرسی
تدریس تکیه زدند. از جمله این ادیبان
دانشمند و استادان کم مانند: بدیع الزمان
فروزان فر، سید محمد تقی مدرس رضوی،
محمد حسین فاضل تونی، میرزا محمود
شهابی تربتی، دکتر علی اکبر مجیدی
فیاض، سید محمد مشکوه بیرجندی و سید
محمد باقر مولوی عربشاهی، معروف به
سبزواری، را می توان نام برد.

استاد راشد ـ چنانچه خود گفته ـ در
خلال اقامت و تحصیل در مشهد، در برخی
از دیگر دانشها، چون: ریاضیات و
مختصری فیزیک و تاریخ طبیعی و تشریح
و کتابهای ادبی و اجتماعی و به خصوص
تاریخ ادیان و مذاهب و بحث و جدلهای
مربوط به این علوم و نیز تفسیر قرآن
مطالعات بالنسبه فراوانی کرده است.
روان شاد راشد در سال ۱۳۱۰ برای تکمیل
تحصیلات عالی به نجف اشرف رفته و
یکسالی را در آنجا در درس اصول فقه
مرحوم آقامیرزا محمد حسن نائینی و
درس فقه آقا سید ابوالحسن اصفهانی،
مرجع بزرگ شیعیان آن زمان، حضور یافته
است.»

مرحوم راشد تربتی در ضمن
تحصیل خود در مشهد از دروس
جدید نیز بی بهره نمی ماند. اگر
تحصیلات قدیم را با تحصیلات
کنونی مقایسه کنیم، می توان گفت که
ایشان دوره دبستان و دبیرستان را در
تربت حیدریه و دوره لیسانس و
دکتری را در مشهد گذرانده اند.

سخنرانیهای راشد در رادیو

استاد راشد پس از بازگشت از
نجف، به تبلیغ دین و وعظ و خطابه
پرداخت و از آغاز تأسیس رادیو تا
سال ۱۳۵۵ سخنرانیهای ایشان هر شب
جمعه و در ایام محرم و رمضان و صفر
استمرار داشت.

او در پیشبرد معنویّت در جامعه
ایرانی به ویژه در میان جوانان و
دانشجویان سهم بسزایی داشت.
گفته های او چون از دل بر می خواست،
واقعا بر دلها می نشست. بسا جوانانی
که به لبه پرتگاه انحراف و کج راهی
رسیده بودند و با گرمی نفس او از
تباهی و هلاک رهایی یافتند.

مجموعه سخنرانیهای ایشان در
رادیو در ۱۸ جلد منتشر شده و بسیار
مورد استفاده مبلغان و علاقه مندان
قرار گرفته است.

دکتر خوانساری در این مورد
می نویسد: «سال ۱۳۲۰ از آقای راشد
دعوت کردند در رادیو تهران هفته ای
یک بار (ساعت ۸ شب جمعه) به مدت
نیم ساعت سخنرانی کند. از همان جا
در زوایای خاطر مانده است که ساعت
۸ روزهای پنجشنبه مردم کوچه و بازار
جلو قهوه خانه یا مغازه ای که رادیو
داشت، تجمع می کردند تا سخنان آقای
راشد را بشنوند. قدرت بیان و انتخاب
موضوعات متنوع در حوزه های
اخلاقی و اجتماعی موجب شد تا مردم
ایران و عراق و پاکستان و سایر
فارسی زبانان، دلبسته سخنان ایشان
شوند. آقای راشد شخصی دقیق و
منظم و پاکیزه بود … .»

آثار

یکی از ویژگیهای پر رنگ استاد
حسین علی راشد در امر تبلیغ و ترویج
دین مبین اسلام و تنویر افکار عمومی،
تحریر و تدوین و تألیف آثاری بوده
است که به واسطه آنها تلاش نمود تا از
طریق فرهنگ مکتوب نیز وظیفه
تبلیغی خویش را به انجام رساند. این
آثار عبارت اند از:

۱. فضیلت های فراموش شده،
تهران، اطلاعات (تألیف جلال رفیع که
خاطرات آقای راشد را در مورد پدرش
بازگو می کند).

۲. دو فیلسوف شرق و غرب
ملاصدرا و انیشتین، تهران، فراهانی.

۳. مجموعه سخنرانیها، ۱۸ جلد،
تهران، محمدی.

۴. قرآن و اسلام، تهران، حبیبی.

۵. فلسفه عزاداری امام
حسین علیه السلام ، تهران، محمدی.

۶. تفسیر سوره حمد، تهران،
محمدی.

۷. آخرین سخنرانیهای راشد
(۷ ـ ۱۳۵۶)، اطلاعات، تهران.

۸. مقالات راشد، اطلاعات، تهران.

خاطره اولین منبر

آقای راشد در مورد اولین منبر
خود می گوید:

«در سال ۱۳۱۲ ه ش که بنابر
پیشامدی در شیراز بودم، روز یازدهم
محرّم برای استماع روضه به منزل آیه
الله آقای شیخ جعفر محلّاتی رفته
بودم. آقایان اهل منبر تأخیر کرده بودند
و به اصطلاح منبر افتاده بود. از من
پرسیدند: آیا شما اهل منبر هستید؟
گفتم: هنوز منبر نرفته ام. گفتند: آیا
علاقه دارید این منبر را تا آمدن آقایان
نگه دارید؟ من قدری فکر کردم و
چون چند سالی درس گفته بودم و
شاگردانی که به درس من می آمدند،
می گفتند: بیان تو جذاب است، این بود
که پیشنهاد آنها را پذیرفتم و برای
اولین بار منبر رفتم و اتفاقا بسیار مورد
توجّه واقع شد؛ به طوری که بعدا مرا به
ادامه کار وادار کردند و از همان لحظه
که در شیراز منبر رفتم، همیشه در این
فکر بودم که در منبر و سخنرانی،
مطالبی به مردم بگویم که آنها را در کار،
زندگی و گرفتاریهای اخلاقی و
اجتماعی که دارند، راهنمایی کند.»

او زیاد منبر نمی رفت و در
مجالس ترحیم هم سخنرانی نمی کرد
و بیشتر در ماههای محرم در مسجد
شیخ عبدالحسین، معروف به مسجد
ترکها و در برخی از منازل متدیّنین
بازاری همچون منزل مرحوم سید
محمد حسینیان در خیابان امیریه منبر
می رفت و افراد زیادی را به آنجا
می کشاند.

روش سخنرانی

در مورد شیوه سخنرانی وی
می نویسند:

منبرهای راشد بسیار منظّم و
مرتب و روشمند بود. او نخست به
تحلیل و بررسی و تفسیر و گزارش
آیه ای از قرآن کریم می پرداخت و
سپس از برخی احادیث که در حقیقت
تفصیل آن آیات بود و پرده از نقابِ
قرآن می گشود، یاد می کرد و در این
میان، به داستانهای مناسب و اشعار زیبا
و روان استشهاد می جست و در پایان
که معمولاً ذاکران به ذکر مصیبت
خاندان پیغمبر صلی الله علیه و آله می پردازند، او با
ذکر چند جمله عربی که از کتب مقاتل
مستند برگزیده بود، از سیّد شهیدان علیه السلام
و یاران با وفای او که همه نموداری از
غیرت و شجا