پاورپوینت کامل ازدواج موقت، حکمتها و ضرورتها ۸۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ازدواج موقت، حکمتها و ضرورتها ۸۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ازدواج موقت، حکمتها و ضرورتها ۸۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ازدواج موقت، حکمتها و ضرورتها ۸۲ اسلاید در PowerPoint :

۳۸

در این نوشتار، به دو مسئله مهم
درباره ازدواج موقت می پردازیم:
نخست چیستی و ماهیت این نوع
پیوند زناشویی را بررسی می کنیم و
سپس ضرورتهای آن را یادآور
می شویم.

چیستی و چرایی عقد متعه یا
همان ازدواج موقت را از چند منظر
می توان بررسی کرد؛ از چشم اندازهای
جامعه شناختی گرفته تا نگاه
شریعتمدارانه. اما در این مختصر،
کوشیده ایم بیشتر از زوایای شرعی و
اجتماعی به این مسئله بنگریم. به هر
روی، در بخش نخست درباره ماهیت
شرعی و آثار اجتماعی ازدواج موقت
سخن خواهیم گفت و سپس درباره
ضرورتهای روان شناختی و اجتماعی
آن بحث می کنیم.

ازدواج موقت چیست؟

ازدواج موقت که به متعه و صیغه
نیز شهرت دارد، از قوانین درخشان و
کارساز اسلام است که شیعیان آن را
باقی نگه داشته اند و در مواقع ضروری
به کار می بندند. این نوع ازدواج در
برابر عقد دائم قرار می گیرد و نقاط
مشترکی نیز با آن دارد. اشتراکات و
اختلافات آن دو به شرح زیر است:

الف. تمایزها

۱. اولین اختلاف عقد موقت با
عقد دائم، در زمانبندی آنهاست. در
عقد موقت، زن و مرد برای مدت
معینی بر یکدیگر حلال می شوند و
پس از سررسیدن زمان مذکور در عقد،
خودبه خود پیوند زناشویی آنان قطع
می شود، مگر آنکه به تمدید آن اقدام
کنند.

۲. در عقد موقت، مسئولیتهای
کمتری نسبت به یکدیگر دارند و
بالطبع هر دو از آزادیهای بیشتری
برخوردارند. در ازدواج دائم مرد در
مقابل خوراک، پوشاک، رفاه، درمان،
مسکن، مخارج روزانه و… تعهد دارد؛
اما در عقد کوتاه یا موقت، مرد جز آن
مقدار که پیمان بسته و عقد را به آن
مشروط کرده اند، وظیفه ای ندارد.

۳. تمکین و اطاعت زن در مقابل
مرد در عقد موقت، محدود به مقداری
است که قرارداد بسته اند؛ اما در ازدواج
دائم، زن موظف به پیروی از همسر
خود در حدود مصالح خانوادگی
است.

۴. در ازدواج دائم زن و مرد
به طور طبیعی از یکدیگر ارث می برند؛
اما در زناشویی کوتاه مدت این گونه
نیست.

۵. همسرانی که براساس عقد دائم
با هم زندگی می کنند، در جلوگیری از
بچه دار شدن نیاز به اجازه یکدیگر
دارند؛ اما در عقد موقت جلب رضایت
طرف مقابل ضرورت ندارد، مگر آنکه
در ضمن عقد شرط کرده باشند.

«پس تفاوت اصلی و جوهری
ازدواج موقت با ازدواج دائم در این
است که ازدواج موقت از لحاظ قیود
آزاد است؛ یعنی وابسته به اراده و
قرارداد طرفین است. حتی موقت
بودن آن نیز در حقیقت نوعی آزادی به
طرفین می بخشد و زمان را در اختیار
آنها قرار می دهد.»

ب. تشابهات

دوام و توقیت زمان عقد، تأثیری
بر برخی مسئولیتهای زن و مرد نسبت
به یکدیگر ندارد. همچنان که
زمانمندی عقد، آزادیهایی را به طرفین
می بخشد، مسئولیتهایی را نیز پدید
می آورد که هیچ یک نمی توانند از زیر
بار آن شانه خالی کنند. در زیر پاره ای از
تعهدات زن و مرد که در هر دو نوع
عقد (دائم و منقطع) یکسان است،
اشاره می کنیم:

۱. فرزندی که از ازدواج موقت
متولد می شود، هیچ گونه تفاوتی با
فرزند عقد دائم ندارد؛ هم به لحاظ
مشروعیت و هم به جهت حقوق و… .

۲. پرداخت مهر به زن در هر دو
نوع ازدواج، واجب است؛ اگر چه ذکر
وتعیین مقدار آن، در عقد دائم
ضروری نیست. اگر مهر در عقد منقطع
ذکر و تعیین نگردد، موجب بطلان آن
می شود؛ اما عدم ذکر و تعیین مهر، عقد
دائم را باطل نمی کند، بلکه مهر المثل
جای آن می نشیند.

۳. در ازدواج موقت مادر و دختر
زوجه بر زوج و پدر و پسر زوج حرام
می گردد. این حکم عینا در عقد دائم نیز
وجود دارد.

۴. خواستگاری از زنی که همسر
دارد، حرام است؛ خواه در عقد دائم
همسرش باشد، خواه موقت.

۵. زنا با زنی که همسر دائمی یا
منقطع دارد، او را بر زانی حرام ابدی
می کند.

۶. عده بر زنی که همسر خود را ـ
بر اثر فوت یا طلاق یا تمام شدن مدت
عقد ـ از دست داده، واجب است؛ اما
عده زن دائم، سه نوبت عادت ماهانه
است و عده همسر موقت، دو نوبت یا
چهل و پنج روز. تفصیل آن در بخش
احکام آمده است.

۷. ازدواج همزمان با دو خواهر
جایز نیست؛ نه در دائم و نه در موقت.

سخن استاد مطهری

استاد شهید مرتضی مطهری رحمه الله در
کتاب «نظام حقوق زن در اسلام» پس از
بیان پاره ای از احکام فقهی عقد دائم و
موقت، نظر صریح خود را درباره این
نوع پیوند زناشویی، چنین اعلام
می کند:

«این است آن چیزی که به نام
ازدواج موقت یا نکاح منقطع در فقه
شیعه آمده و قانون مدنی ما نیز عین آن
را بیان کرده است.

بدیهی است که ما طرفدار این
قانون با این خصوصیات هستیم؛ اما
اینکه مردم ما به نام این قانون
سوءاستفاده هایی کرده و می کنند،
ربطی به قانون ندارد. لغو این قانون،
جلو آن سوءاستفاده ها را نمی گیرد،
بلکه شکل آن را عوض می کند؛ به
علاوه صدها مفاسد دیگری که از لغو
قانون برمی خیزد.

ما نباید آنجا که انسانها را باید
اصلاح و آگاه کنیم، به دلیل عدم عُرضه
و لیاقت در اصلاح انسانها مرتبا به جان
مواد قانونی بیفتیم، انسانها را تبرئه
کنیم و قوانین را مسئول بدانیم.»

وی سپس درباره علل شرعی و
فواید اجتماعی متعه سخن می گوید که
ما در بخش دوم این نوشتار از منظری
دیگر بدان خواهیم پرداخت؛ ولی یکی
از نکات بدیع و شنیدنی استاد در این
زمینه، نقل نمونه هایی ازتوصیه های
دانشمندان غربی به ازدواجهای
کوتاه مدت است. سپس می افزاید از
آنجا که این قانون (ازدواج موقت) یک
میراث شرقی است، آماج تیرهای
خشم و نقد قرار گرفته است؛ اما اگر
یک تحفه غربی محسوب می شد،
امروز همایشها و سمینارهای بسیاری
در کشف کرامات و درک فضائل آن
برگزار می کردند. اما اندک اندک
مغرب زمینیان نیز به سودمندی این
نوع پیوند آگاه شده، کسانی همچون
برتراند راسل علنا از آن سخن
گفته اند.

ازدواج موقت و ضرورت
ساماندهی جنسی در جامعه

میان انسان و دیگر جانداران،
تفاوتهای بسیاری است. خرد، ایمان،
نطق و زندگی اجتماعی، برخی از
سرمایه های اختصاصی انسان است که
او را با هر جاندار دیگری متفاوت
می کند؛ اما در میان صفات و خصال
آدمی، ویژگیهای دیگری را نیز می توان
یافت که در غیر او دیده و شناخته نشده
است. یکی از این مختصات و صفات
ویژه، دوام میل جنسی در اکثر روزها و
ماهها و سالهای زندگی اوست. اکثر
موجودات زنده، در غیر ایام
جفت گیری از خود تمایلی به جنس
مخالف نشان نمی دهند. جانوران، جز
برای تولید مثل و تداوم نسل که آن نیز
به حکم غریزه است، کنار هم نمی آیند
و از همسری با یکدیگر لذت
نمی برند؛ اما میل جنسی در آدمی، از
ماههای بلوغ آغاز می شود و تا آخرین
سالهای عمر او ادامه می یابد.

نیز باید توجه داشت که اسلام
گرامی هرگز پاسخگویی به نیازهای
جنسی را منکر نشمرده، بلکه هماره به
اجابت صحیح و آبرومندانه آن توصیه
فرموده است. هیچ دین و مرامی را
نمی توان یافت که به اندازه آیین
حیات بخش اسلام، بر نیازهای طبیعی
بشر صحه گذاشته و برای آنها
برنامه های عملی داشته باشد.

انسان سالم و بالغ، هماره با
تمایلات طبیعی و غرایز جنسی خود
درگیر است و تا به آنها پاسخ نگوید،
آرامش نمی یابد. راههایی که انسانها
برای پاسخ به این نیاز مستمر و بی وقفه
خود یافته اند، دو نوع است:

۱. راههای مقبول و سالم؛

۲. کژراهه های ناهنجار و
آسیب زا.

انواع ازدواجهای شرعی و
قانونمند، در شمار راههای مقبول و
سالم قرار می گیرند؛ اما هر گونه
زناشویی که تحت هیچ گونه قانون و
ضابطه ای قرار نگیرد، آسیبهای جدی
بر فرد و جامعه وارد می سازد. این
آسیبها به گسترش فحشا و منازعات
خانوادگی و بیماریهای جسمی
محدود نمی شود؛ زیرا محرومیتهای
جنسی و ارضای ناهنجار غرایز
طبیعی، بیماریهای جسمی و روحی
بسیاری می آفریند که ربط برخی از آنها
به مسائل جنسی هنوز ناشناخته است.
بزهکاری، بروز انواع بحرانهای
اجتماعی، استرسهای مزمن، افراط و
تفریط در امور عادی زندگی،
حساسیتهای بی جا، خستگی،
افسردگی، زودرنجی، عصبیتهای
آزاردهنده، نامهربانی با اطرافیان و….
شماری اندک از آثار و پیامدهای
اختلالات جنسی است.

بدین روست که باید به ساماندهی
جنسی در جامعه خود بیش از پیش
بیندیشیم و از میزان آسیبهایی که از این
رهگذر گریبان اخلاقیات اجتماعی را
می گیرد، بکاهیم. نیاز انسانها به
زناشویی، از نوع نیازهای آنان به تفریح
یا از نوع احتیاجات فصلی و دوره ای
نیست؛ بلکه همچون خوردن و
آشامیدن، هماره وجود دارد و نادیده
گرفتن آن نیز دردی را دوا نمی کند.

خداوند در سوره بقره می فرماید
که ما زناشویی را در شبهای روزه بر
شما حلال کردیم؛ زیرا به حتم اگر
چنین نمی کردیم، شما خیانت کرده،
حکم الهی را زیر پا می گذاشتید:

«أُحِلَّ لَکُمْ لَیْلَهَ الصِّیَامِ الرَّفَثُ إِلَی
نِسَآئِکُمْ هُنَّ لِباسٌ لَکُمْ وَ اَنْتُمْ لِباسٌ لَهُنَّ عَلِمَ
اللَّهُ أَنَّکُمْ کُنتُمْ تَخْتَانُونَ اَنْفُسَکُمْ»؛
«آمیزش جنسی با زنانتان در شبهای
روزه بر شما حلال شد آنها لباس شما
هستند و شما لباس آنها؛ خداوند
می دانست که شما به خود خیانت
می کردید.»

درباره شأن نزول این آیه گفته اند:
ابتدا همبستری همسران در شبهای ماه
رمضان، فقط تا پیش از وقت نماز
عشاء جایز بود؛ اما تخلفات به قدری
بود که این حکم تغییر کرد و خداوند
همه ساعات شب را تا پیش از اذان
صبح، برای این کار، مجاز اعلام کرد.

در این زمینه، جوامع بشری بیش
از پند و نصیحت، نیاز به ارائه
راهکارهای عملی دارند تا بتوانند
طبیعی ترین غرایز جسمانی خود را
پاسخ گویند و در زیر فشارهای روحی
قرار نگیرند. اکنون در همه کشورهایی
که برخوردار از مدیریتهای علمی و
توانمندند، طرح جامعی تحت عنوان
«ساماندهی جنسی» در حال اجرا
می باشد. این طرحها بالطبع با عقاید و
مقبولات آنان هماهنگ است و
نمی توان در کشورها و جوامع مختلف
از یک طرح جامع پیروی کرد. آنچه
پیداست، اهتمام و کوشش
خستگی ناپذیر مدیران و حاکمان
کشورهای گوناگون برای حل این
مسئله است و تقریبا هیچ یک از آنها به
منع و نهی اکتفا نکرده اند؛ بلکه
کوشیده اند از طرحها و برنامه های
ایجابی ـ نه سلبی ـ سود جویند.

این در حالی است که معمولاً در
کشورهای غیر اسلامی، حساسیت و
سختگیریهای کمتری در مسائل
جنسی وجود دارد؛ زیرا در محیطهای
لائیک و سکولار، آمیزش ممنوع،
مصادیق بسیار اندکی دارد. با وجود
این، آنان کوشیده اند هنجارها و
فرهنگ خود را در ا ین عرصه نیز
حاکم کنند و آمیزشهای نامتعارف را به
حداقل برسانند.

اما در محیطهای دینی و اسلامی،
به رغم حساسیتهای ویژه ای که در
این باره وجود دارد، هنوز طرح جامع و
کارسازی ارائه و عملی نشده است!
چرا؟ شاید از آن رو که هنوز در مسیر
فرهنگ سازی مناسب و قدرتمند
حرکت نکرده، همچنان به نهی و
نهیبهای اخلاقی بسنده می کنیم. در
جامعه ای که بستر حرام گسترده است
و راهکارهای مقبول و حلال در محاق
فراموشی قرار گرفته اند، طبیعی است
که نابه هنجاریها بیداد کنند و فواره
آمارهای منفی هماره رو به بالا باشد.
صاحب تفسیر عیاشی، از طریق محمد
بن مسلم، از امام باقر علیه السلام روایت می کند
که آن حضرت فرمود: «روزی جابر بن
عبد اللّه از سیره رسول خدا صلی الله علیه و آله سخن
می گفت؛ از جمله نقل کرد: من و یارانم
با رسول خدا صلی الله علیه و آله به جنگ می رفتیم.
رسول خدا صلی الله علیه و آله عمل متعه را بر ما
حلال کرد و تا زنده بود حرامش
نکرد.»

و علی علیه السلام بارها می فرمود: «اگر
پسر خطاب، قبل از من خلافت را به
دست نمی گرفت احدی جز شقی
مرتکب زنا نمی شد.»

آشکار است که نمی توان ازدواج
دائم را دوای همه دردها و تنها درمان
فراگیر دانست؛ زیرا:

۱. اگر چنین بود نباید اکنون شاهد
بزهکاریهای جنسی در سطحی
گسترده باشیم. پدیده زشت و نامبارک
زنان خیابانی، حکایت از آن دارد که
ازدواج دائم برای همگان میسور
نیست و برخی از زنان و مردان،
نیازهای فوری تر و موقتی دارند که اگر
اجابت نشود، کشوری را با خود غرق
خواهند کرد.

۲. زناشویی، فقط به منظور تولید
مثل نیست و آدمیان نیازهای متفاوت
دیگری نیز به ازدواج دارند. زناشویی
رسمی و دائمی، در صورتی رخ
می دهد که زن و مرد علاوه بر ارضای
جنسی، به امور دیگری مانند زندگی
خانوادگی و ارتقای سطح روابط خود
با جامعه نیز بیندیشند. اما گاه فقط
اطفای آتش شهوت، آنان را به سمت
جنس مخالف می کشد و به دلائل
گوناگون راضی به تشکیل خانواده یا
اموری مانند آن نیستند. آری، می توان
این گروه از مردان و زنان را سرزنش
کرد و آنان را به دلیل خودداری از
تشکیل خانواده، انسانهای ناقص و
ضعیف النفس شمرد؛ اما نمی توان
وجودشان را انکار کرد و حتی از
شمارشان کاست.

جامعه سالم اگر چه باید به
وضعیت مطلوب و آرمانی خود
بیندیشد، اما نباید از مدیریت
بحرانهای موجود و مقدمه سازی برای
دوران گذار غافل بماند. آنچه مسلم
است وجود پدیده فحشا و روابط
ناسالم در اجتما