پاورپوینت کامل امام حسین علیه السلام ، گنجینه اسرار وحی ۸۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امام حسین علیه السلام ، گنجینه اسرار وحی ۸۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امام حسین علیه السلام ، گنجینه اسرار وحی ۸۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امام حسین علیه السلام ، گنجینه اسرار وحی ۸۲ اسلاید در PowerPoint :

۱۲

قرآن و اهل بیت علیهم السلام همانند دو
بال پرنده ای هستند که اگر هر دو یا
یکی از آنها نباشد پرواز به سوی
سعادت و کمال امکان پذیر نخواهد
بود. معادله قرآن منهای اهل بیت و اهل
بیت جدای از قرآن در قاموس تشیّع
معنا ندارد. هر جا سخن از اهلبیت
باشد پشتوانه آن کلام وحی است و اگر
سخن از وحی است، مفسر و ترجمانی
همانند اهل بیت علیهم السلام را می طلبد.

ارتباط تنگاتنگ اهل بیت علیهم السلام و
قرآن آنچنان مستحکم است که هر
کسی با اندکی تأمل و بررسی آن را در
می یابد. آن گرامیان در روز ولادت
آیات وحی را زمزمه می کردند و در
طول حیات با آیات قرآن زندگی کرده
و خودشان ناطق قرآن بودند. و در
آخرین لحظات زندگی نیز با نغمه
قرآن دار فانی را وداع می کردند.
حدیث ثقلین یکی از روشن ترین
دلائل این ادعاست که قرآن و
اهل بیت علیهم السلام هرگز از هم جدا
نخواهند شد. حضرت رسول صلی الله علیه و آله
فرمود: «هُمْ مَعَ الْقُرآنِ وَ الْقُرآنُ مَعَهُمْ لا
یُفارِقُونَهُ وَ لا یُفارقُهُمْ؛ آنان
(اهل بیت علیهم السلام ) همراه قرآنند و قرآن
نیز همراه آنان، آنان از قرآن جدا
نمی شوند و قرآن نیز از آنان.» هر دو
سفینه نجات، سراج منیر، حبل اللّه ،
مصباح هدایت، جلوه ای از رحمت
الهی، کانون حکمت، کوثر زلال الهی و
منادی انسانیت، عدالت، زندگی
شرافتمندانه و سعادتمندانه هستند.

در این نوشتار ارتباط امام
حسین علیه السلام را با قرآن بررسی می کنیم.
نخست برخی از آیات قرآن را که در
مورد شخصیت آن حضرت تفسیر و
تأویل شده می خوانیم و در بخش دوم،
برخی از آداب تلاوت قرآن و تفسیر
آیات آن را از منظر حضرت ابا عبداللّه
الحسین علیه السلام به نظاره خواهیم نشست.
و در بخش سوم، برخی از آیاتی را که
امام در تبیین فلسفه نهضت عاشورا
بیان فرموده بررسی می کنیم.

البته ارتباط امام با قرآن آنچنان
نزدیک است که نیازی به ذکر دلیل و
برهان نیست. چرا که هر دو امانت و
سرمایه جاویدان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله
هستند. در شب نزول قرآن ـ که شب
قدر است ـ فرشتگان و روح الامین
نازل شدند و در شب تولد حضرت ابا
عبداللّه علیه السلام نیز فرشتگان و روح الامین
نازل شدند و به رسول خدا صلی الله علیه و آله تبریک
و تهنیت گفتند.

قرآن کلام خاموش خداوند است
و حسین علیه السلام قرآن ناطق می باشد. قرآن
معیار شناخت حق و باطل و امام
حسین علیه السلام نیز میزان حق و باطل است.
هر کس قرآن را تلاوت کند و حق
تلاوت را ادا نماید، قرآن از او شفاعت
می کند و هر کس حضرت سید
الشهداء علیه السلام را عارفانه و عاشقانه
زیارت کند و بر او سوگواری نماید،
حضرت او را شفاعت می کند.

قرآن جاودانه است و هرگز کهنه و
ملال آور نخواهد شد و همیشه تازه و
صفا بخش است، حضرت ابا
عبداللّه علیه السلام نیز همیشه نامش زنده است
و مصیبتهایش تازه بوده و با تکرار و یاد
آوری خسته کننده نیست؛ بلکه در هر
زمان تازه و روح بخش بوده و به دلها
طراوت و نشاط و امید می بخشد.

امام حسین علیه السلام از منظر قرآن

قرآن کریم طبق تفسیر ائمه
معصومین علیهم السلام در آیات متعددی از
مقام شامخ حضرت سید الشهداء علیه السلام
تجلیل و ستایش کرده است و این
تعظیم و تجلیل، با نگاهی به تفاسیر و
روایات ائمه اهل بیت علیهم السلام به روشنی
قابل درک است. مصداق کامل نفس
مطمئنّه، جلوه ای از رحمت حق،
پدری جلیل القدر و واجب الاطاعه،
بارزترین عنوان مظلومان عالم و سید و
سالار شهیدان، ذبح عظیم الهی، معنای
حقیقی کهیعص، فجر، زیتون و مرجان
از القاب و عناوین و واژه های مقدسی
است که طبق روایات اهل بیت علیهم السلام
قرآن در مقام تعظیم شخصیت امام
حسین علیه السلام از آنان بهره گرفته است.

همراهی قرآن و اهل بیت علیهم السلام

ما بر این باوریم که قرآن و امام
حسین علیه السلام از همدیگر جدایی ناپذیرند
و هرگز از یکدیگر فاصله نمی گیرند.
رسول خدا صلی الله علیه و آله در این زمینه فرمود:
خداوند متعال ما را آفرید و همچون
ستارگان آسمان قرار داد که هر گاه
ستاره ای غروب کند، ستاره ای به جای
او طلوع خواهد کرد. من همانند آفتاب
عالمتاب هستم، هر گاه از دنیا رفتم به
ماه پناه ببرید و بعد از او به دو ستاره پر
نور پناهنده شوید. گفتند: یا رسول اللّه !
ماه کیست؟ فرمود: برادرم، جانشینم،
پرداخت کننده قرضهایم و پدر
فرزندانم و خلیفه من در میان اهل بیتم؛
علی بن ابی طالب.

گفتیم: دو ستاره پر نور کیستند؟
فرمود: حسن و حسین. بعد از آن
پیامبر صلی الله علیه و آله مقداری ساکت شده و فرمود:

«هؤلاءِ و فاطِمَهُ وَ هِیَ الزُّهْرَهُ عِتْرَتی وَ
اَهْلُ بَیتی هُمْ مَعَ الْقُرآنِ لا یَفْتَرِقانِ حَتّی یَرِدا
عَلَیَّ الْحَوْضَ؛ اینان و فاطمه که همان
زهره (ستاره درخشان) است، عترت و
اهل بیت علیهم السلام منند، عترت من با قرآن
هستند و از همدیگر جدا نمی شوند تا
در حوض کوثر بر من وارد شوند.»

عاشورا در قرآن

در تفسیر آیه ۷۷ سوره نساء که
خداوند می فرماید: «اَلَمْ تَرَ اِلَی الَّذِینَ قیلَ
لَهُمْ کفّوا اَیْدیَکُمْ»؛ «آیا ندیدی کسانی را
که به آنها گفته شد از جنگ و مبارزه
دست نگهدارید.» اما آنها از این دستور
ناراحت بودند. امام صادق علیه السلام فرمود:
این فراز از آیه مربوط به صلح امام
حسن علیه السلام و پیروان اوست و در ادامه
خداوند می فرماید: «فَلَمّا کُتِبَ عَلَیْهِمُ
الْقِتالُ اِذا فَریقٌ مِنْهُمْ یَخْشَوْنَ النّاسَ کَخَشْیَهِ
اللّه ِ اَوْ اَشَدَّ خَشْیَهً وَ قالُوا رَبَّنا لِمَ کَتَبْتَ عَلَیْنا
الْقِتالَ»؛ «امّا هنگامی که فرمان مبارزه و
جهاد به آنان داده شد، جمعی از آنان از
مردم می ترسیدند همانگونه که از خدا
می ترسند؛ بلکه بیشتر از خدا، از
دیگران می ترسیدند و گفتند: خداوندا!
چرا بر ما جهاد (و مبارزه و جنگ)
مقرر داشتی؟!»

این بخش از آیه مبارزه در کنار
امام حسین علیه السلام و شرکت در حماسه او
را می رساند. بعد خداوند از زبان
مسلمانان ضعیف الایمان می فرماید:
«لَوْ لا اَخَّرْتَنا اِلی اَجَلٍ قریبٍ»؛ «خدایا چرا
این جنگ را به آینده نزدیک موکول
نکردی؟» یعنی عصر ظهور قائم علیه السلام ،
زیرا که نصرت و پیروزی در حکومت
حضرت مهدی علیه السلام خواهد بود.

خداوند به هر سه اعتراض و
نافرمانی آنان پاسخ داده و با سرزنش
آنان می فرماید، «قُلْ مَتاعُ الدُّنیا قَلیلٌ وَ
الْآخِرَهُ خَیْرٌ لِمَنْ اتَّقی وَ لا تُظْلَمُونَ فَتیلاً»؛
«[به آنان] بگو سرمایه زندگی دنیا کم
است و سرای آخرت برای پرهیزکاران
بهتر است و ذرّه ای به شما ستم نخواهد
شد.»

معنای کهیعص

در تفسیر اولین آیه سوره مریم
آمده است: سعد بن عبداللّه از محضر
امام زمان علیه السلام پرسید: معنای «کهیعص»
که در اول سوره مریم آمده چیست؟
امام زمان علیه السلام پاسخ داد: این حروف از
رازهای غیبی است که خداوند متعال
بنده اش زکریا علیه السلام را از آن آگاه نمود و
بعداً آن را به حضرت محمد صلی الله علیه و آله چنین
شرح داد: روزی حضرت زکریا از
خداوند متعال درخواست کرد که
نامهای پنج تن آل عبا را برایش بیاموزد
و خداوند توسط جبرئیل آنها را به او
آموخت. زکریا علیه السلام وقتی نام محمد و
علی و فاطمه و حسن علیهم السلام را گفت:
غصه هایش بر طرف گردیده و آرامش
یافت. اما وقتی نام حسین علیه السلام را یاد
کرد، اشک چشمانش سرازیر شده و
دلش شکست. به خداوند عرضه
داشت: بار الها! این چه سری است که
نام چهار تن به من آرامش بخشید، اما
یاد حسین علیه السلام اشکم را روان و آه و
ناله ام را بلند می کند. خداوند متعال
جریان شهادت امام حسین علیه السلام را با
کهیعص به او خبر داد و در معنای آن
فرمود: «کاف» اشاره به کربلا، و «ها»
هلاکت ظاهری عترت پیامبر صلی الله علیه و آله …،
«یاء» اشاره به نام یزید و ستمگری،
«عین» عطش و «صاد» صبر و بردباری
حسین علیه السلام را می رساند.

حضرت زکریا بعد از شنیدن این
معانی سه روز از مسجد بیرون نیامد و
با کسی ملاقات نکرد و در آن مدت
مشغول گریه و ندبه بود و در آنحال
می گفت: خداوندا! آیا بهترین بشر را با
مصیبت فرزندش سوگوار خواهی
ساخت؟ آیا به علی و فاطمه علیهماالسلام لباس
عزا می پوشانی؟ بعد از آن عرضه
داشت: بار الها! به من فرزندی عطا فرما
که در این سنّ پیری چشمم روشن
شود، بعد از آن مرا به محبّت آن مفتون
گردان، آنگاه مرا به مصیبتش دچار نما؛
همانطوری که محبوبت محمد صلی الله علیه و آله را
به عزای فرزندش می نشانی! خداوند
یحیی را به او عطا کرد و او ششماهه
بدنیا آمد همانطوری که امام حسین علیه السلام
نیز ششماهه متولد گردید.

سالار شهیدان

در معنای آیه: «وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلوماً فَقَدْ
جَعَلْنا لِوَلیّهِ سُلطاناً…»؛ هر کس
مظلومانه کشته شود، به ولیّ او سلطه
قرار داده ایم… .» امام باقر علیه السلام فرمود:
مقصود آیه از مظلوم، حسین بن
علی علیهماالسلام است و ما اهل بیت علیهم السلام ولیّ
او هستیم. قائم ما اهل بیت علیهم السلام نیز هر
گاه قیام کند به خونخواهی و انتقام
حضرت سید الشهداء علیه السلام بر می خیزد و
از قاتلین آن حضرت انتقام می گیرد.

خداوند متعال در سوره حدید
می فرماید: «یا اَیُّها الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّه َ وَ
آمِنوا بِرَسُولِهِ یُؤتِکُمْ کِفْلَیْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ یَجْعَلْ
لَکُمْ نوراً تَمْشُونَ بِهِ»؛ «ای اهل ایمان! از
خدا پروا کنید و به رسولش ایمان
بیاورید تا دو سهم از رحمتش به شما
ببخشد و برای شما نوری قرار دهد که
با آن راه بروید.»

جابر بن عبداللّه در مورد این آیه
می گوید: «عَنِ النَّبیِّ صلی الله علیه و آله فی قَوْلِ اللّه ِ تعالی
یُؤتِکُمْ کِفْلَیْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ، قالَ صلی الله علیه و آله الْحَسَنُ وَ
الْحُسَینُ. وَ یَجْعَلْ لَکُمْ نُوراً تَمْشُونَ بِهِ،
قالَ صلی الله علیه و آله عَلیٌ؛ پیامبر صلی الله علیه و آله در مورد این
سخن خداوند که فرمود: «یُؤْتِکُمْ کِفْلَیْنِ
مِنْ رَحْمَتِهِ» فرمود: دو سهم از رحمت
خداوند امام حسن و امام حسین علیهماالسلام
است و منظور از نور خدا، حضرت
علی علیه السلام می باشد.»

ناگفته پیداست که این تفاسیر از
آیات، بیان برخی از مصادیق کامل آن
است و گرنه آیات قرآن را نمی توان
فقط به شخص یا زمان و مکان خاصی
منحصر کرد.

آیه تطهیر

از آیاتی که در مورد امام
حسین علیه السلام نازل شده، آیه ۳۳ سوره
احزاب، معروف به آیه تطهیر است.
امام باقر علیه السلام از جابر بن عبداللّه انصاری
نقل می کند که: ما در محضر پیامبر صلی الله علیه و آله
در خانه ام سلمه بودیم که این آیه نازل
شد: «اِنَّما یُریدُ اللّه ُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ
اَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهیرا»؛ «خداوند
اراده کرده است که پلیدی و گناه را از
شما اهل بیت علیهم السلام دور کند و کاملاً شما
را از آلودگیها پاک نماید.» بعد از نزول
آیه رسول خدا صلی الله علیه و آله حسن و حسین و
فاطمه علیهم السلام را صدا زد و مقابلش نشاند
و سپس علی را خوانده و پشت سرش
نشانید و آنگاه دست به دعا برداشته و
فرمود: خدایا اینها اهل بیت منند،
پلیدی و زشتیها را از آنان دور کرده و
پاک و مطهرشان گردان! ام سلمه از
پیامبر صلی الله علیه و آله پرسید: یا رسول الله! آیا من
هم از اهل بیت هستم؟! رسول خدا صلی الله علیه و آله
فرمود: تو در راه نیک و خوبی قرار
داری! جابر می گوید: من به آن حضرت
گفتم: ای رسول خدا! همانا که خداوند
متعال به این خاندان پاک و نسل با
برکت منّت نهاد و با برداشتن پلیدیها از
آنان، مقامشان را گرامی داشت.

پیامبر فرمود: ای جابر! تکریم
آنان به جهت این است که عترت منند،
گوشت و خونشان از من است، برادرم
سرور اوصیاء و فرزندانم بهترین نوه ها
و دخترم بانوی بانوان است.

بعد از نزول آیه «وَأْمُر اَهْلَکَ
بِالصّلاهِ»، رسول خدا صلی الله علیه و آله به مدت
هشت ماه برای اقامه نماز صبح از کنار
خانه فاطمه زهرا علیهاالسلام عبور می کرد و
صدا می زد: ای اهل بیت، هنگام نماز
است «اِنَّما یُریدُ اللّه ُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجسَ
اَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهیراً» طبق این
حدیث و روایات متعدد دیگر، امام
حسین علیه السلام یکی از مصادیق بارز آیه
تطهیر است.

شایسته ترین مفسر قرآن

افزون بر تکریم مقام شامخ امام
حسین علیه السلام در آیات متعدد قرآنی ـ که
برخی از آنها را بیان کردیم ـ آن
حضرت همواره تلاش می کرد
آموزه های قرآنی را در موارد متعدد به
مشتاقان کلام وحی ارائه نماید؛ چرا که
آن بزرگوار از شایسته ترین مفسران
قرآن است. روزی اصبغ بن نباته به
حضور امام حسین علیه السلام شرفیاب شده و
پاسخ سؤالهای علمی خود را از محضر
آن حضرت دریافت. او می گوید بعد از
آن امام حسین علیه السلام فرمود: «نَحْنُ الَّذینَ
عِنْدَنا عِلْمُ الْکِتابِ وَ بَیانُ ما فیهِ وَ لَیْسَ لِاَحَدٍ
مِنْ خَلْقِهِ ما عِنْدَنا لِاَنّا اَهْلُ سِرِّ اللّه